Πολλοί ποδοσφαιριστές από τα αζήτητα της χώρας τους έχουν βρεθεί σε εντελώς διαφορετικά πρωταθλήματα να «λάμπουν», κι ένας εξ αυτών ήταν ο Πάμπλο Κουνάγκο.
Ο Πάμπλο Γκονζάλες Κουνάγκο, όπως είναι το πλήρες όνομά του, ξεκίνησε από νεαρή ηλικία να ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Στα 17 του βρέθηκε στην Β’ ομάδα της Θέλτα, με την εκτελεστική του δεινότητα ως επιθετικός να φαίνεται έντονα στα δυο χρόνια όπου βρέθηκε εκεί. Δεν άργησε να «ανέβει» και στην πρώτη ομάδα, στην οποία όμως χρόνο συμμετοχής δεν έλαβε. H Θέλτα της εποχής, άλλωστε, σταθερά βρισκόταν στις πρώτες θέσεις, ενώ είχε ουκ ολίγους «δολοφόνους» στην επίθεσή της τότε, όπως οι Χουάν Σάντζες, Λιούμποσλαβ Πένεφ, Μπένι ΜακΚάρθι και Κατάνια.
Δόθηκε δανεικός στη Νουμάνθια της δεύτερης κατηγορίας, στην οποία κι έλαβε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής. Από τα 16 του, αποτελούσε τακτικό μέλος στις κλήσεις των «μικρών» της Ισπανίας, με της οποίας τη φανέλα αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο κάτω των 20, το 1999. Έπαιξε σε όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης και σκόραρε τέσσερις φορές, δυο εκ των οποίων στο νικηφόρο τελικό επί της Ιαπωνίας, «φωνάζοντας» ότι αξίζει μια καλύτερη ευκαιρία.
Η επόμενη χρονιά τον βρήκε ξανά δανεικό στη Σεγκούντα Ντιβιζιόν και συγκεκριμένα στην Ουέλβα. Σκόραρε μόλις τέσσερις φορές και πήρε αρκετά παιχνίδια στα πόδια του, πάντα όμως σαν αλλαγή, πράγμα που τον άφηνε δυσαρεστημένο. Επέστρεψε στη Θέλτα, όμως οι ιθύνοντες της ομάδας δεν τον πίστεψαν ποτέ, με τον 22χρονο να ψάχνει για μια άλλη ποδοσφαιρική στέγη. Αυτή βρέθηκε στο Πόρτμαν Ρόουντ και την Ίπσουιτς.
Η αγγλική ομάδα είχε δει τον Κουνάγκο σε μια ήττα της Αγγλίας από την Ισπανία κάτω των 21, όπου ο νεαρός επιθετικός ήταν εξαιρετικός. Άδραξε την ευκαιρία και με τον παίκτη ελεύθερο, υπέγραψαν συμβόλαιο συνεργασίας τεσσάρων ετών. Η πρώτη του σεζόν στην Ίπσουιτς ήταν «αναγνωριστική». Δεν σκόραρε κι η ομάδα υποβιβάστηκε, ενώ η πλειοψηφία των συμμετοχών του ήταν ως αλλαγή. Η αμέσως επόμενη σεζόν, στη First Division (την τότε Τσάμπιονσιπ), ήταν κι αυτή στην οποία άρχισε να φαίνεται πραγματικά το «δολοφονικό» επιθετικό ταλέντο του.
Ο Κουνάγκο έγινε βασικό πια μέλος της ενδεκάδας, σκοράροντας σε όλη τη χρονιά 21 τέρματα, και χάνοντας στο πρωτάθλημα μόλις επτά αγώνες. Ακολούθησε άλλη μια «ντουζίνα» τερμάτων τη χρονιά 2003-2004, με την Ίπσουιτς να τερματίζει έβδομη και έκτη αντίστοιχα, ψάχνοντας την επιστροφή στην κορυφαία αγγλική κατηγορία. Τα δυο αυτά χρόνια, κατέστησαν τον Ισπανό ως έναν εκ των αγαπημένων «παιδιών» της εξέδρας. Ούτως ή άλλως, το πάθος που έδειχνε, σε συνδυασμό με την, καλώς εννοούμενη ποδοσφαιρική «μαγκιά», ξεχώριζαν στο γήπεδο.
Τη σεζόν που ακολούθησε, ο Κουνάγκο έχασε τη θέση του από τους Κόυκι και Μπεντ, που σκόραραν μαζί 39 τέρματα! Ο ίδιος πέτυχε μόλις τρία γκολ, αλλά η ομάδα συνολικά έκανε μια εξαιρετική πορεία, χάνοντας στα πλέι-οφ ανόδου από την Άστον Βίλα. Έτσι ακολούθησε ο επαναπατρισμός του, για λογαριασμό της Μάλαγα. Κι ο ίδιος άλλωστε, ήθελε να αποδείξει στα «πάτρια εδάφη» ότι αξίζει. Η ομάδα της Ανδαλουσίας, στην πρώτη χρονιά του Ισπανού, υποβιβάστηκε, ενώ τα δέκα γκολ σε σύνολο δυο ετών, δείχνουν πως δεν βρήκε ποτέ τα πατήματά του.
Για τον, 28χρονο τότε επιθετικό, οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνταν, και κάπως έτσι ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του στην Ίπσουιτς. Όντας βασικός, και παίζοντας πιο ομαδικά, η συμμετοχή του με δώδεκα γκολ και οκτώ τελικές πάσες, ήταν ουσιαστική αλλά όχι αρκετή στην προσπάθεια της ομάδας του για την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο ίδιος το απέδωσε αυτό στον προπονητή Τζιμ Μάτζιλτον, παρότι δεν τον «συνέφερε», αφού δε σκόραρε στα στάνταρ που επιθυμούσε. Βέβαια, κι ο ίδιος δεν ήταν ποτέ φαν των «απαιτητικών» προπονήσεων, όντας φαν του καλού φαγητού σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Η συνεισφορά του εξακολούθησε να είναι παρόμοια (με το άθροισμα τερμάτων και ασίστ να φτάνουν τα 17 την επόμενη χρονιά), με την Ίπσουιτς ξανά στη μέση του βαθμολογικού πίνακα. Ακολούθησε η τελευταία του χρονιά στο Πόρτμαν Ρόουντ, όπου ήδη το πέρασμα του χρόνου είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του και στην απόδοσή του. Δεν ήταν και η τελευταία του στα αγγλικά γήπεδα, καθώς για ένα χρόνο βρέθηκε στην Κρίσταλ Πάλας ως δανεικός, δίχως να κάνει τη διαφορά με τους «Αετούς».
Κάντε ένα Like στη σελίδα μας στο Facebook αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Εκεί ξεκίνησε και μια μικρή ποδοσφαιρική περιοδεία, με τον Κουνάγκο να βρίσκεται σε απίθανα μέρη για να παίξει ποδόσφαιρο. Αρχικά, βρέθηκε για πέντε μήνες στην Ντονγκ Νταμ, βοηθώντας την να ανέβει στην πρώτη ποδοσφαιρική κατηγορία του Βιετνάμ. Ναι, καλά καταλάβατε. Από την δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας, πήγε και αγωνίστηκε στη δεύτερη κατηγορία του Βιετνάμ.
Η επόμενη ομάδα του ήταν στο Χονγκ Κονγκ. Συγκεκριμένα, υπέγραψε συμβόλαιο με την Κίτζι, αποτελώντας βασικό μέλος της ομάδας. Ακολούθησε η Τσόκο, ομάδα της τέταρτης κατηγορίας της Ισπανίας, και η φινλανδική Χόνκα. Στην τελευταία έπαιξε επτά φορές και σκόραρε τις τέσσερις, αλλά αυτό δεν κατέστη αρκετό για να κρατήσει την ομάδα στην πρώτη κατηγορία της Φινλανδίας.
Στη Φινλανδία παρέμεινε, για λογαριασμό της PK-35, της οποίας αποτέλεσε απόλυτο πρωταγωνιστή, καθώς με 18 δικά του τέρματα ήρθε ο προβιβασμός. Την ακολούθησε στην πρώτη κατηγορία, όμως δεν έμεινε πολύ. Επέστρεψε στην Ισπανία, παίζοντας για δυο χρονιές ξανά στην τέταρτη κατηγορία, στην Αλόντρας και στην Τσόκο. Αυτά είναι και τα τελευταία του καταγεγραμμένα ποδοσφαιρικά κατορθώματα, καθώς επίσημα δεν τοποθετήθηκε για την απόσυρσή του.
Σχέσεις με τα μέσα, δεν είχε κι εξακολουθεί να μην έχει. Αραιά και που, δίνει κάποιες συνεντεύξεις, ενώ το «βάρος» του δίνει πια στην οικογένειά του, με της οποίας φωτογραφίες είναι γεμάτοι οι λογαριασμοί του στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Την αγάπη του για την Ίπσουιτς δεν την ξεχνά, ενώ κι η ομάδα τον έχει τοποθετήσει στο «πάνθεο» των ποδοσφαιριστών που την τίμησαν. Κι όχι άδικα, αφού η ικανότητά του ήταν για παραπάνω επίπεδο. Η όρεξή του για δουλειά όμως, όχι.
Διαβάστε επίσης για έναν άλλον ποδοσφαιριστή που «κόσμησε» τα γήπεδα της Τσάμπιονσιπ, αλλά και της Αγγλίας γενικότερα, τον Αντέλ Τααράμπτ!
