Σε έναν αγώνα Λιγκ Καπ του 2004 μεταξύ Κρίσταλ Πάλας και Χάρτλπουλ, ο εμβληματικός Γκάμπορ Κίραλι, ζήτησε αλλαγή γιατί η καλτ γκρι φόρμα του καταστράφηκε.
Στο Σομπατέι, την αρχαιότερη πόλη της Ουγγαρίας, ο χειμώνας είναι αρκετά σφοδρός. Η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ έφτασε τους -30°C, ενώ κατά μέσο όρο οι τωρινοί χειμώνες έχουν την διόλου ευχάριστη θερμοκρασία των 0,5°C. Σε αυτό το ψυχρό περιβάλλον μεγάλωσε ο πρωταγωνιστής της σημερινής μας ιστορίας, Γκάμπορ Κίραλι, που έχοντας τη θέση του τερματοφύλακα, συνεπώς και περιορισμένη κίνηση, αντιμετώπισε κάποια προβλήματα με το συχνά πολικό ψύχος.
«Δεν ήταν μόνο το απίστευτο κρύο. Εκείνη την εποχή στην Ουγγαρία οι υποδομές ήταν τόσο κακές, που ακόμα και στις προπονήσεις χρειαζόμουν μακριά φόρμα για να προστατευτώ. Έπεφτα σε σκληρό παγωμένο χώμα και πέτρες, τα πόδια μου υπέφεραν», θα περιγράψει γλαφυρά ο θηριώδης (1,90 μ.) Ούγγρος πορτιέρε, που ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην τοπική Χάλαντας σε ηλικία 17 ετών. Η πρώτη του σεζόν εκεί δεν του επεφύλασσε ούτε πολλές ευκαιρίες, ούτε και ευχάριστες, με την ομάδα να υποβιβάζεται από την κορυφαία κατηγορία για τρίτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια!
Όπως καταλαβαίνετε άπαντες στον σύλλογο ήθελαν επιτέλους να σταθεροποιηθούν στα μεγάλα «σαλόνια» και ο Κίραλι θα πρωτοστατούσε σε αυτό. Αρχικά με τη συμβολή του στην άμεση επάνοδο της ομάδας κι έπειτα με την καθιέρωσή της, παράλληλα με τη δική του, στο υψηλότερο -εθνικό- επίπεδο. Αυτό μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν, αφού ο Αύγουστος του 1995 βρήκε τη Χάλαντας να μετρά πέντε ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια και να μοιάζει καταδικασμένη για να επαναλάβει το θλιβερό της δρομολόγιο.
Ο 19χρονος Ούγγρος μάλιστα βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής και έχασε τη θέση του στη βασική ενδεκάδα, επιστρέφοντας σε αυτή σε ένα παιχνίδι με την Τσέπελ, μετά τη χειμερινή διακοπή. Μάλιστα, έχοντας σχεδόν ένα εξάμηνο (!) να γράψει συμμετοχή, ο φροντιστής είχε ξεχάσει την παράξενή του συνήθεια. «Είχα πάντα μαζί μου δύο φόρμες, μία μαύρη και μία γκρι. Την πρώτη τη φορούσα στους αγώνες και τη δεύτερη στην προπόνηση. Εκείνη την φορά όμως είχα αναγκαστεί να αλλάξω κατά τη διάρκεια της τελευταίας προπόνησης και είχαν ξεχάσει να πλύνουν τη μαύρη. Φόρεσα τη γκρι και κερδίσαμε 3-0. Ήταν μία από τις καλύτερές μου εμφανίσεις».
Η ουραγός τότε Χάλαντας ξεκίνησε ένα εκπληκτικό σερί, χάνοντας μόλις τρεις φορές σε τρεις μήνες και 14 αγώνες. Όχι μόνο σώθηκε, αλλά και υλοποίησε τον στόχο της καθιέρωσης, μένοντας επτά συναπτά έτη στην πρώτη κατηγορία. Μαζί της ο Κίραλι έγινε είδωλο, όχι μόνο για το… γούρι του, την παράταιρη γκρι, σαν πιτζάμα, φόρμα του, αλλά και την εκπληκτική του ικανότητα κάτω από τα δοκάρια. Φυσικά το ταλέντο του δεν άργησε να γίνει γνωστό και στην υπόλοιπη Ευρώπη, με την Χέρτα Βερολίνου να τον κάνει δικό της το καλοκαίρι του 1997.
Στους Γερμανούς ο ιδιόρρυθμος τερματοφύλακας πήγε το παιχνίδι του σε άλλο επίπεδο. Δεν άργησε να γίνει βασικός παρά το νεαρό της ηλικίας του, κλήθηκε στην εθνική της χώρας του, έπαιξε στο Τσάμπιονς Λιγκ και κατέγραψε περισσότερες από 200 συμμετοχές στα πρώτα του έξι χρόνια στην ομάδα. Τότε όμως, μετά από μία «χρυσή» περίοδο με πέντε σερί πλασαρίσματα στην πρώτη εξάδα της βαθμολογίας, οι πρωτευουσιάνοι άρχισαν να παρουσιάζουν σημάδια κάμψης. Ο Χανς Μέγιερ, που ανέλαβε τα ηνία της Χέρτα κατά τη χειμερινή διακοπή εκείνης της σεζόν, εντόπισε ως εξιλαστήριο θύμα τον Κίραλι και όχι μόνο του έδωσε μόλις 14 -αναγκαστικά- αγωνιστικά λεπτά στο υπόλοιπο της σεζόν, αλλά τον οδήγησε και στην αποχώρηση λίγους μήνες αργότερα.
Κάπου εδώ ξεκινά το κυρίως «πιάτο» της ιστορίας μας, με την αγγλική Κρίσταλ Πάλας να κινείται τάχιστα και να φέρνει τον Ούγγρο πορτιέρε στο Νησί – ως πρώτη της μεταγραφή εκείνο το καλοκαίρι του 2004. Πολλοί πίστευαν ότι οι «Αετοί» τον προόριζαν για βασικό, όμως μάλλον δεν ήταν τόσο σίγουροι αν θα μπορούσε να τα καταφέρει. Τις τελευταίες ημέρες της μεταγραφικής περιόδου, νικώντας άλλες ενδιαφερόμενες όπως οι Πόρτσμουθ και Ρέιντζερς, έφεραν για να του κάνει παρέα τον ανερχόμενο Αργεντίνο, Χουλιάν Σπερόνι, από την Νταντί και του έδωσαν εχέγγυα παρουσίας στην ενδεκάδα.
Ευτυχώς για τον Κίραλι, δυστυχώς για την Πάλας, η ομάδα ξεκίνησε τραγικά τη σεζόν, μαζεύοντας μόλις έναν βαθμό στις πρώτες έξι αγωνιστικές και αδυνατώντας να κρατήσει απαραβίαστη την εστία της. Ο Ούγγρος περίμενε στωικά την ευκαιρία του, παρέα φυσικά με την γκρι φόρμα του, η οποία ήλπιζε να του φέρει γούρι για ακόμα μια φορά. Η αλήθεια είναι πως στην εξέλιξη της καριέρας του είχε προσπαθήσει να φορέσει το παραδοσιακό σορτσάκι ή τις καινούργιες πιο εξελιγμένες σχεδιαστικά φόρμες, όμως τίποτα δεν λειτουργούσε, τίποτα δεν τον βόλευε.
«Είμαι τερματοφύλακας, όχι μοντέλο. Είναι μία επιλογή άνεσης για μένα. Πάντα αγοράζω ένα νούμερο μεγαλύτερο για να διευκολύνω την κίνησή μου. Δεν είναι ότι δεν προσπάθησα να φορέσω σορτς, αλλά δεν μου ταιριάζει. Δεν θα είχα κάνει καριέρα χωρίς τη φόρμα μου. Το τελικό αποτέλεσμα είναι σημαντικότερο από την εμφάνιση», θα δηλώσει απολογητικά στην ιστοσελίδα της UEFA.
21 Σεπτεμβρίου, 2004. Η παραπάνω «ψύχωση» θα κορυφωθεί στον αγώνα της Κρίσταλ Πάλας απέναντι στη Χάρτλπουλ για το Λιγκ Καπ. Ο Κίραλι, μετά από σχεδόν δύο μήνες χωρίς δευτερόλεπτο αγωνιστικής παρουσίας, επιλέγεται ως βασικός. Η αντίπαλος δεν εμπνέει ιδιαίτερη ανησυχία, αφού έχει μόλις προβιβαστεί στην τρίτη τη τάξει κατηγορία και θεωρείται βατή, ακόμα και για τους ντεφορμέ «Αετούς». Μετά τα πρώτα 70 λεπτά όμως η κατάσταση δεν ήταν ακριβώς η αναμενόμενη. Ξανά ευτυχώς για τον Κίραλι, ξανά δυστυχώς για την ομάδα.
Η Χάρτλπουλ του τρομερού επιθετικού Άνταμ Μπόιντ, όχι μόνο στέκεται καλύτερα κι έχει υποχρεώσει τον Ούγγρο τερματοφύλακα σε σωρεία επεμβάσεων, αλλά καταφέρνει και να προηγηθεί με τον Ίφιον Ουίλιαμς. Η Πάλας αρχίζει να πιέζει στο τελευταίο 20λεπτο και για καλή της τύχη ισοφαρίζει με τον Ντάγκι Φρίντμαν, οδηγώντας το παιχνίδι στην παράταση. Ο Κίραλι μοιάζει ανίκητος, οι «Αετοί» ολοκληρώνουν την ανατροπή με τέρμα του Τομ Σοάρες, όμως λίγο αργότερα έρχεται η στιγμή που θα… σημαδέψει την αναμέτρηση. Στο 115′ σε μία προσπάθεια να ανακόψει τον Μάρκ Τίνκλερ, ο «φορμαρισμένος» πορτιέρε θα συγκρουστεί με τον αντίπαλό του, που θα τον χτυπήσει με τις τάπες και θα του σκίσει την αγαπημένη του φόρμα!
Ο Κίραλι εξοργισμένος θα ζητήσει μία λύση από τους φροντιστές, όμως αυτοί φυσικά δεν έχουν άλλη φόρμα μαζί και θα του δώσουν ένα σορτσάκι. Μετά από μόλις ένα λεπτό αγώνα, ο Ούγγρος θα πέσει στο έδαφος, ζητώντας αλλαγή, αφού κατά τα λεγόμενα του, δεν μπορούσε να αγωνιστεί έτσι. Πράγματι ο ανήμπορος προπονητής του, Ίαν Ντόουι, θα τον αντικαταστήσει για τα τελευταία δραματικά λεπτά και την επόμενη κιόλας μέρα θα στηθεί ειδική… επιχείρηση, ώστε να σχεδιαστεί ένα σορτσάκι που θα τον βολεύει σε περίπτωση ανάγκης. Παράλληλα με αυτό, βέβαια, ο Κίραλι θα κερδίσει και θέση βασικού, εκτοπίζοντας τον Σπερόνι για το υπόλοιπο της χρονιάς!
Παρά τις αρκετές ηρωικές του εμφανίσεις και τη σχεδόν άμεση βελτίωση, εκείνη η Πάλας δεν είχε την ποιότητα για να σώσει την παρτίδα. Το τραγικό τελείωμα με μία νίκη σε δέκα παιχνίδια επιβεβαίωσε τον υποβιβασμό της, με τον Ούγγρο να την ακολουθεί στην Τσάμπιονσιπ και να την βοηθά να φτάσει έως τα ημιτελικά των πλέι-οφ ανόδου της επόμενης σεζόν. Ακόμα κι όταν ο ελπιδοφόρος Σκοτ Φλίντερς αγοράστηκε για να τον αντικαταστήσει το καλοκαίρι του 2006, ο Κίραλι δεν έχασε τη θέση του βασικού, κάνοντας μάλιστα περάσματα από τις Μπέρνλι, Άστον Βίλα, Γουέστ Χαμ και Φούλαμ, πριν αποχαιρετήσει οριστικά το Νησί και γυρίσει στην πατρίδα του για να κλείσει την καριέρα του στην αγαπημένη του Χάλαντας.
Εκεί στα σκληρά και παγωμένα γήπεδα, αγέρωχος, περήφανος, πάντα με την γκρι φόρμα του…
