Clarke

«Σκιαγραφώντας» τις επιλογές του Clarke

Το 1998 και στο Μουντιάλ της Γαλλίας συναντάμε την τελευταία παρουσία της εθνικής ομάδας της Σκωτίας, σε κορυφαία διοργάνωση. 23 χρόνια μετά και με αυτούς τους παίκτες θα παρουσιαστεί ενάντια σε Αγγλία, Κροατία και Τσεχία, όντας ξεκάθαρα το αουτσάιντερ.

 

Ξεκινώντας από τον άσο, συναντάμε μονάχα έμπειρους παίκτες. Προβάδισμα για τη θέση του βασικού, ο David Marshall. Ο αρχηγός της Derby συνέβαλε τα μέγιστα την παραμονή της ομάδας του και προτιμάται από τον Clarke, δίχως να αποκλείεται και η συμμετοχή του Craig Gordon της Hearts. Βέβαια, ο Marshall έπιασε δυο πέναλτι, με Ισραήλ και Σερβία, οπότε και γίνεται κατανοητή η προτίμηση προς τον ίδιο. Την αποστολή συμπληρώνει ο McLaughlin, αναπληρωματικός τερματοφύλακας της Rangers. Μέσος όρος ηλικίας των τερματοφυλάκων, τα 35,6 έτη! Μονόδρομος η εμπειρία στον άσο.

Στα της αμύνης, οι Σκωτσέζοι παρουσιάζονται κυρίως με τρεις αμυντικούς και «αλχημείες». Λίγο-πολύ, επτά παίκτες μπορούν να αγωνιστούν στο κέντρο της άμυνας. Πρόκειται για τον αρχηγό της Norwich, Grant Hanley, τον McKenna της Nottingham Forest, τον Declan Gallagher της Motherwell, τον Liam Cooper της Leeds, τον Jack Hendy της Oostende. Πρόκειται για μια πεντάδα παικτών-«πύργων», μιας και λίγο ή πολύ, όλοι τους προσεγγίζουν ή ξεπερνούν το 1.90! Κι αυτοί είναι μονάχα οι «κανονικοί» κεντρικοί αμυντικοί, μιας και ο ομοσπονδιακός προπονητής χρησιμοποιεί εκεί και τους Scott McTominay και Kieran Tierney, των Manchester United και Arsenal αντίστοιχα, προκειμένου να δώσουν λίγο διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά στην τριάδα των στόπερ. Αυτοί αποτελούν και δυο απ’ τα δυνατότερα ονόματα στο δυναμικό της ομάδας, με τον πρώτο να αποτελεί αμυντικό «τείχος» όπου βρεθεί και τον δεύτερο να συντελεί και στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας.

 

Όσον αφορά τα μέσο-αμυντικά άκρα, παρατηρούμε πως το ένα είναι «υπερφορτωμένο» με ποιότητα. Στην αριστερή πλευρά «δεσπόζει» ο αρχηγός της ομάδας Andrew Robertson, ο οποίος αναμένεται να λάβει αρκετό βάρος, ιδιαίτερα στον επιθετικό προσανατολισμό και τη δημιουργία των Σκωτσέζων. Στα αριστερά μπορεί να βρεθεί και ο Tierney (ο οποίος, για τον Steve Clarke έχει ρόλο «πασπαρτού» στο ρόστερ), ενώ τη θέση καλύπτει και ο Greg Taylor της Celtic, ένας ακόμα επιθετικογενής μπακ.

Στα δεξιά, ρόλο βασικού αναλαμβάνει ο Stephen O’Donnell, που αγωνίζεται στη σκωτσέζικη Motherwell. Ρόλο αναπληρωματικού, και συμπληρωματικού στο ρόστερ, έχει ο νεαρός Patterson της Rangers, που δεν έχει κάνει ντεμπούτο με τους «Tartan Terriers», ενώ δεν έχει μετρήσει καλά-καλά στην καριέρα του ούτε 20 επαγγελματικά παιχνίδια. Στα άκρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο ο Ryan Fraser της Newcastle, όσο και ο James Forrest της Celtic. Η χρησιμοποίησή τους εκεί, όμως, θα εξαρτηθεί απ’ το πόσο επιθετική θέλει να κάνει την ομάδα του ο Clarke. Ο Fraser, πάντως, είναι πολύ πιο αποτελεσματικός με την εθνική του ομάδα, από άποψης γκολ-ασίστ και δημιουργίας ευκαιριών, σε σχέση με τις Newcastle και Bournemouth όπου αγωνιζόταν τα τελευταία δυο χρόνια.

 

Στο χώρο του κέντρου, τώρα, παρατηρείται πως υπάρχει αρκετή ποιότητα, κυρίως με «άρωμα» Premier League. Ο μέσος της Aston Villa, John McGinn, είναι ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να προσφέρει σε πολλές εκφάνσεις του αγώνα, και για τον Clarke κρατά τα «γκέμια» στο κέντρο. Αμυντικά αναμένεται μεγάλη η συμβολή τόσο του McTominay, όσο και του Fleck της Sheffield United. Χαφ με μεγαλύτερη παραγωγικότητα είναι ο Armstrong της Southampton και οι Christie, McGregor της Celtic, οι οποίοι θα αναλάβουν το δημιουργικό κι επιθετικό βάρος της ομάδας. Συμπληρωματικά στο έμψυχο δυναμικό βρίσκονται οι νεαροί Gilmour της Chelsea και Turnbull της Celtic, που αποτελούν «διαμαντάκια» του σκωτσέζικου ποδοσφαίρου. Με τη χρονιά που είχε πάντως ο δεύτερος (δέκα γκολ και οκτώ ασίστ με τους «Κέλτες»), δεν αποκλείεται να τον εμπιστευτεί ο Clarke, σαν «κρυφό άσο» στα μανίκια του.

Για την «αιχμή» του δόρατος, συναντάμε παίκτες με μικρή εμπειρία και λίγες συμμετοχές. Γνωστός τα τελευταία δυο χρόνια στη Southampton ο Che Adams, αποτελεί ίσως την ποιοτικότερη λύση για την κορυφή της επίθεσης. Μαζί υπάρχουν και ο δεύτερος σκόρερ της Scottish Premiership, ο Nisbet της Hibernian, καθώς κι ο πρώτος σκόρερ της QPR, Lyndon Dykes. Και οι τρεις μαζί δεν έχουν συμπληρώσει 15 διεθνείς εμφανίσεις (10 ο Dykes, 3 ο Adams, μόλις μια ο Nisbet), δείγμα χαρακτηριστικό της απειρίας του ρόστερ που διαχειρίζεται ο ομοσπονδιακός τεχνικός.

 

 

Πιθανότερο είναι να δούμε ένα δίδυμο του Nisbet με τον Adams, προκειμένου να συνδυαστούν ταχύτητα και δύναμη, αλλά δεν αποκλείεται και να χρησιμοποιηθεί μονάχα ένας εκ των κλασσικών «εννιαριών», έχοντας δίπλα του κάποιον μεσοεπιθετικό. Άλλωστε ο Clarke, αρέσκεται συχνά στο να αλλάζει θέσεις στους παίκτες του και στο να ανακατεύει ρόλους στο γήπεδο, ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού.

Τεχνικός της ομάδας, ο Steve Clarke. Ο παλαίμαχος Σκωτσέζος αμυντικός, αφού μάζεψε εμπειρίες ως βοηθός προπονητή σε Chelsea, West Ham, Liverpool, έκανε τα πρώτα του βήματα ως πρώτος, στην Premier League και την West Brom, βγάζοντάς την όγδοη, στην καλύτερή της χρονιά. Στα μέσα της δεύτερης σεζόν αποχώρησε και μετά από ένα χρόνιο πέρασμα στη Reading, βρέθηκε στην Kilmarnock. Την έβγαλε τρίτη και στο Europa League, λαμβάνοντας έπειτα το ομοσπονδιακό «χρίσμα».

 

 

Παρότι στα πρώτα πέντε του παιχνίδια δέχθηκε τέσσερις ήττες, ο Clarke δεν πτοήθηκε. Άλλωστε, δοκίμαζε διαφορετικούς παίκτες και συστήματα, προσπαθώντας να βρει μια ισορροπία, να δει που θα στηριχθεί εν όψει των play-off για το Euro, όπου δίνονταν και τα τελευταία «εισιτήρια». Ο Clarke ξεκίνησε να το «βρίσκει». Ήρθαν επτά συνεχόμενες νίκες, καθώς και τα play-off, μέσω των οποίων σε δυο παιχνίδια, κέρδισε στα πέναλτι το Ισραήλ, καθώς και τη Σερβία, που αποτελούσε και το ξεκάθαρο φαβορί. Δίχως να έχει την καλύτερη ομάδα, δίχως να έχει τους ποιοτικότερους ποδοσφαιριστές, ο Clarke κατάφερε να δώσει ρόλους στους τόσους καλούς παίκτες που προέρχονται απ ‘την Premier League, φτιάχνοντας ένα αξιόλογο και αξιόμαχο σύνολο.

Αυτό που προσπάθησε να κάνει στη Σκωτία, πάνω απ’ όλα, ήταν να φέρει έναν «αέρα ανανέωσης». Οι περισσότεροι παίκτες του έμψυχου δυναμικού που επέλεξε δεν έχουν πολλές συμμετοχές στην εθνική ή παραστάσεις στο ανώτερο επίπεδο. Ακόμα κι ο ίδιος, επέλεξε νεότερους, όπως για παράδειγμα οι τρεις στράικερ,  ενώ μπορούσε να επιλέξει τον πιο έμπειρο Griffith της Celtic. Γενικότερα, προσπαθεί να δώσει τόπο στα νιάτα (κόβοντας τον Ryan Jack της Rangers, τον McLean της Norwich), ενώ δε δίστασε να κόψει και το δίδυμο Burke-McBurnie της Sheffield United, οι οποίοι παρότι βρίσκονταν τακτικά στις κλήσεις του, είχαν μια κακή σεζόν.

 

 

Η Σκωτία βρίσκεται σ’ έναν «ζόρικο» όμιλο. Μοναδικός στόχος της, μια αξιοπρεπής παρουσία, μετά από τόσα χρόνια μακριά από τις μεγάλες διοργανώσεις. Άλλωστε, κι οι ίδιοι οι Σκωτσέζοι θα δουν τα παιχνίδια ως χαρούμενα γεγονότα και μόνο. Λίγο η επιστροφή μετά από τόσα χρόνια, λίγο το ότι δυο εκ των τριών αγώνων θα γίνουν στη Γλασκώβη, όσο να ‘ναι τους δίνουν και μια ελπίδα. Το αν θα τα καταφέρει, βρίσκεται στο «χέρι» της. Έχει κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια και ποιος ξέρει, ίσως αυτή η διοργάνωση αποτελέσει την εκκίνηση για την εδραίωσή τις σε Euro και Μουντιάλ, όπως τη δεκαετία του ΄80 και του ’90.

Κοινοποίηση:
Picture of Ανδρέας Ζορμπάς

Ανδρέας Ζορμπάς

Ανδρέας Ζορμπάς ή αλλιώς #St_Drew. Μέλος των Ελλήνων Υποστηρικτών Αγγλικού Ποδοσφαίρου από το Μάρτιο του 2019 και φίλος της Σαουθάμπτον. Απολαμβάνει στην αρθρογραφία της επικαιρότητας περισσότερο να κράζει παρά να εκθειάζει, μιας κι έχει περισσότερη πλάκα. Θα ξεψαχνίσει κάθε «σκοτεινή» γωνιά μέχρι και για προπολεμικές ιστορίες, ενώ συνδυάζει τους «Αγίους» με πτυχίο θεολογίας. Αρκετά συχνά, άλλωστε, δίνει σε όλους την «ευλογία» του.

Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει...