Οι οπαδοί της Millwall απασχόλησαν τον διεθνή Τύπο για αρνητικό λόγο, στρέφοντας την κοινή γνώμη εναντίον τους στην επιστροφή του κόσμου στα αγγλικά γήπεδα. Επειδή όμως Έλληνες Υποστηρικτές Αγγλικού Ποδοσφαίρου υπάρχουν παντού, ο Αλέξανδρος Στεφανάκης που εργάζεται στα «Λιοντάρια» μας έδωσε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης: Για τους οπαδούς, για τον σύλλογο, για την Championship και για το «μέλλον» της ομάδας, τη Millwall U23.
Οι ΕΥΑΠ ανοίγουν τον φάκελο Millwall, όμως δεν αρκούνται στα δημοσιεύματα, τις φήμες και το φαίνεσθαι, αλλά διεισδύουν στο εσωτερικό των «Λιονταριών» που συγκέντρωσαν τα φώτα της δημοσιότητας, με αφορμή το γιουχάρισμα των οπαδών τους στο -καθιερωμένο πλέον- γονάτισμα των ποδοσφαιριστών.
Με αφορμή λοιπόν το συγκεκριμένο γεγονός, οι ΕΥΑΠ ήρθαν σε επικοινωνία με τον Αλέξανδρο Στεφανάκη, εργαζόμενο στο ιατρικό τμήμα της Millwall. Ο Αλέξανδρος που έφυγε από την Αθήνα για να ακολουθήσει το όνειρό του στο Νησί, μετά το «αγροτικό» του στις μικρές κατηγορίες της Αγγλίας (Ipswisch Wanderers, Colchester), εργάζεται εδώ και δυο χρόνια στους «Lions».
Ως γνήσιος… ΕΥΑΠίτης -όπως αποδείχθηκε- δέχτηκε μετά χαράς να μας μιλήσει για την ομάδα που εργάζεται, για τους πολυσυζητημένους οπαδούς της και τη γενικότερη νοοτροπία των Άγγλων οπαδών, αλλά και τις ποδοσφαιρικές εμπειρίες του στο Νησί, σε μια απολαυστική συνέντευξη.
«Ο Άγγλος οπαδός αγαπά την ομάδα του με τον δικό του τρόπο»
Σ: Οι οπαδοί της Millwall ήρθαν στο προσκήνιο, δυστυχώς για αρνητικό λόγο. Ποια είναι η θέση του συλλόγου απέναντι στους οπαδούς της ομάδας;
A: «Οι οπαδοί της Millwall έχουν αποκτήσει κακή φήμη, αλλά ο σύλλογος δεν είναι έτσι. Ασφαλώς, ο ρατσισμός είναι κατακριτέος και δεν χωράει πουθενά, θα ήθελα να το τονίσω αυτό. Από κει και πέρα, το γιουχάρισμα νομίζω ότι δεν ήταν ακριβώς ρατσιστική επίθεση, αλλά περισσότερο μια αντίδραση από μερικούς οπαδούς ως προς την κίνηση των παικτών (το γονάτισμα), την οποία μερικοί έχουν εκμεταλλευτεί για πολιτικούς λόγους. Έτσι, μια μερίδα οπαδών δεν θέλει να αναμειγνύεται η πολιτική με το ποδόσφαιρο. Το ίδιο έγινε και στον αγώνα της Colchester για παράδειγμα. (δείτε εδώ)
Υπάρχει πάντως και μια δήλωση από την πλευρά του συλλόγου που στρέφεται ενάντια σε αυτά τα γεγονότα, ενώ και στο αμέσως επόμενο παιχνίδι, οι παίκτες και των δυο ομάδων στάθηκαν μαζί σαν ένδειξη ενότητας, κατά του ρατσισμού, με τον κόσμο να χειροκροτεί (δείτε εδώ). Γενικότερα, υπάρχει ένα μικρό κομμάτι οπαδών που χαλάει τη συνολική εικόνα με τις πράξεις της και αυτό συμβαίνει σε όλες τις ομάδες, όχι μόνο στη Millwall».
Σ: Πώς αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο οι Άγγλοι οπαδοί γενικότερα;
Α: «Ο Άγγλος οπαδός αγαπά την ομάδα του με τον δικό του τρόπο. Βλέποντας παραδείγματα μεγάλων ομάδων που υποβιβάστηκαν και οι φίλαθλοι βρίσκονται ακόμα δίπλα τους, όπως η Sunderland και η Portsmouth μπορείτε να καταλάβετε τι εννοώ. Ειδικά η Sunderland έσπασε to ρεκόρ προσέλευσης στην τρίτη κατηγορία, με 46.000 οπαδούς να δίνουν το παρόν στην έδρα της.
Μια από τις πρώτες μου στιγμές στο αγγλικό ποδόσφαιρο, όταν ακόμα βρισκόμουν σε μια ομάδα έβδομης κατηγορίας (Ipswich Wanderers), παίζαμε για το FA Cup με μια ομάδα έκτης κατηγορίας, στην έδρα της. Οι οπαδοί της ήταν σκληροπυρηνικοί και φανατικοί. Στο γήπεδο ήταν 3.500 άνθρωποι και είχε φανταστική ατμόσφαιρα. Επειδή κερδίσαμε, φοβηθήκαμε λίγο κατά την αποχώρησή μας, όμως οι αντίπαλοι οπαδοί ήρθαν να μας συγχαρούν στο μπαρ της ομάδας που προσφέρει φαί και αναψυκτικά μετά τους αγώνες. Ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε. Ήταν «τρελοί», αλλά στο τέλος μας επιβράβευσαν και μας ευχήθηκαν καλή επιτυχία στη συνέχεια».
Σ: Τι ισχύει για την κόντρα των οπαδών της Millwall με αυτούς της West Ham;
Α: «Οι οπαδοί μας έχουν κόντρα σχεδόν με όλους. Αγαπάνε την ομάδα με τον δικό τους τρόπο. Θεωρούνται σκληροπυρηνικοί και τίθενται ενάντια σε οποιαδήποτε ομάδα. Με τη West Ham, με την QPR, με την Chelsea. Παίζαμε στο FA Youth Cup με την Chelsea και οι οπαδοί μας το είδανε σαν ευκαιρία για να έρθουν σε κόντρα. Ευτυχώς, δεν υπήρχαν σκληροπυρηνικοί της Chelsea, καθώς ήταν αγώνας νέων. Συνήθως πάντως, τα άσχημα περιστατικά γίνονται έξω από το γήπεδο. Μέσα στο γήπεδο, αρκούνται απλά σε εκατέρωθεν συνθήματα και στο «πικάρισμα». Να σημειώσω ότι τα συνθήματα συνήθως δεν έχουν αισχρές βρισιές, αλλά επικεντρώνονται στο ποδοσφαιρικό πείραγμα των αντιπάλων. Οι οπαδοί αγαπάνε την ομάδα τους και θέλουν να την ακολουθούν παντού, ακόμα και στους αγώνες των νέων. Δεν νοιάζονται μόνο για τη νίκη».
Αφήνοντας στην άκρη τα οπαδικά, ο Αλέξανδρος Στεφανάκης κλήθηκε να σχολιάσει την κατάσταση που επικρατεί στην Championship, με το πρωτάθλημα να εξελίσσεται -όπως συνήθως- σε θρίλερ. Με την ιδιότητα που έχει ως φυσιοθεραπευτής, ο Αλέξανδρος μας εξήγησε επίσης τι συμβαίνει σχετικά με τους τραυματισμούς τη φετινή σεζόν.
«Τα πράγματα στην Championship είναι ζόρικα»
Σ: Τι είναι αυτό που κάνει τόσο δύσκολο το πρωτάθλημα της Championsip;
Α: «Το πρωτάθλημα της Championsip είναι περίεργο. Ομάδες που ξεκινάνε καλά, μπορεί να χάσουν έδαφος στην πορεία. Αυτό συμβαίνει ίσως επειδή είναι ένα σκληρό πρωτάθλημα που βασίζεται στο physical game. Δεν είναι εύκολο για μια ομάδα να κρατήσει τα στάνταρ της για ολόκληρη τη σεζόν για να ανέβει κατηγορία. Επίσης, τα τελευταία χρόνια, ομάδες μπαίνουν ή χάνουν τα play off για έναν ή δυο πόντους, στα τελευταία παιχνίδια. Μπορεί να μην δίνεται αρκετή έμφαση στο κομμάτι της τακτικής όμως οι παίκτες έχουν φυσικές δυνάμεις. Υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός. Είναι χαρακτηριστικό το περσινό παράδειγμα της Nottingham Forest που ξεφούσκωσε στο τέλος της σεζόν».
Σ: Γιατί υπάρχει τόσο μεγάλος ανταγωνισμός; Όλες αυτές οι ομάδες στοχεύουν στην άνοδο;
Α: «Η άνοδος είναι πάντα στόχος, ειδικά για εμάς. Όλοι θέλουν να ανέβουν στην Premier League, γιατί η Premier League είναι άλλο επίπεδο, οικονομικά και αγωνιστικά. Παρ’όλα αυτά, υπάρχουν και οι ομάδες που μόλις υποβιβάστηκαν από την Premier League και θέλουν να επιστρέψουν κατευθείαν. Πρόκειται για πολύ δυνατούς συλλόγους. Αυτή η μίξη ομάδων που έχουν υποβιβαστεί και ομάδων που κυνηγάνε την άνοδο δημιουργούν αυτόν τον ανταγωνισμό. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος ποιος θα ανέβει. Είναι ένας δύσκολος δρόμος τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά».
Σ: Πόσο δύσκολο είναι για τους ποδοσφαιριστές το πρόγραμμα της φετινής σεζόν που είναι μια ιδιαίτερη χρονιά, λόγω covid-19;
Α: «Τα πράγματα είναι ζόρικα. Η Championship έχει περισσότερους αγώνες από την Premier League και αν συμπεριλάβουμε και τα παιχνίδια κυπέλλου, μιλάμε για 50-55 αγώνες από τον Σεπτέμβρη μέχρι τον Μάη, ενώ συνήθως η χρονιά ξεκινούσε από τον Αύγουστο. Δεν κάναμε μεγάλη προετοιμασία και αυτό επιβαρύνει περισσότερο τους αθλητές. Για αυτό βλέπουμε πολλούς τραυματισμούς, είναι ένα πρόβλημα που το έχουν όλα τα πρωταθλήματα πλέον. Οι παίκτες σταμάτησαν τον Μάρτιο, προσπαθήσαμε να τους κρατήσουμε σε καλό επίπεδο, όμως η δουλειά και το πρόγραμμα γυμναστικής από το σπίτι δεν είναι αρκετή. Το pre-season break κράτησε μόλις 2-3 εβδομάδες και οι παίκτες δεν πρόλαβαν να ξεκουραστούν σωματικά και πνευματικά. Για αυτό τον λόγο παρατηρούμε περισσότερους και διαφορετικούς τραυματισμούς. Το μόνο θετικό στην όλη υπόθεση είναι πως αποτελεί μια καλή ευκαιρία για να αγωνιστούν νέα παιδιά».
Φυσικά, το έργο που επιτελεί στη Millwall ως επικεφαλής του ιατρικού επιτελείου των ακαδημιών είναι ιδιαίτερο, καθώς πέρα από το κομμάτι της φυσιοθεραπείας, πρέπει να είναι και παιδαγωγός, ώστε να βοηθήσει τους νέους αθλητές να εξελιχθούν και να ακολουθήσουν το όνειρό τους.
«Η πρώτη με τη δεύτερη ομάδα είναι δυο διαφορετικά τμήματα»
Σ: Νιώθεις ιδιαίτερη ευθύνη για το γεγονός ότι περνάνε από τα χέρια σου νέοι ποδοσφαιριστές;
Α: «Νιώθω μεγάλη ευθύνη για την εξέλιξη των παιδιών. Όλες οι ομάδες έχουν ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, τους οποίους εμείς βοηθάμε στη φυσική κατάσταση και στην πρόληψη τραυματισμών, ώστε να παίζουνε όσο περισσότερο γίνεται. Υπάρχουν και παίκτες για τους οποίους η ομάδα δεν είναι και τόσο σίγουρη και ειδικά αυτούς προσπαθούμε να τους πιέσουμε ακόμα περισσότερο να βελτιωθούν για να αντέξουν τον ανταγωνισμό. Είναι ακόμα νεαρά παιδιά και δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πάντα πιο είναι το καλό για αυτούς. Εμείς προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι τα πράγματα δεν θα είναι ρόδινα και εύκολα στο μέλλον και ότι πρέπει να προσπαθούν διαρκώς. Έχουμε αρκετούς καλού παίκτες στην ακαδημία και πιστεύω ότι πολλοί θα καταφέρουν να κάνουν επαγγελματική καριέρα, αρκεί να παραμείνουν πειθαρχημένοι».
Σ: Πόσο συνδεδεμένη είναι η πρώτη με τη δεύτερη ομάδα (U23);
Α: «Είναι δυο διαφορετικά τμήματα ουσιαστικά. Στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα υπάρχει τελείως διαφορετική οργάνωση. Υπάρχουν κατηγορίες και εκεί, αλλά δεν έχει σημασία σε ποια κατηγορία αγωνίζεται η πρώτη ομάδα. Πάει ανάλογα με τις δυνατότητες κάθε ομάδας. Η U23 είναι κάπως αποκολλημένη από την πρώτη ομάδα και υπάρχει σεβασμός από τους νεότερους παίκτες προς τους μεγάλους. Έτσι, οι ποδοσφαιριστές καταλαβαίνουν τη διαφορά πρώτης και δεύτερης ομάδας. Ο σύλλογος μας δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο κομμάτι των ακαδημιών. Φτιάχνουμε νέες εγκαταστάσεις, υποδομές, γήπεδα, για να γίνεται όλο και καλύτερος ο σύλλογος. Παρατηρώ μεγάλη διαφορά στην οργάνωση σε σχέση με την προηγούμενη ομάδα που ήμουν (Colchester). Στην Championship είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα».
Φυσικά, ο Αλέξανδρος μετά από όσα έχει ζήσει και όσα έχει δει στο αγγλικό ποδόσφαιρο, θέλησε να κλείσει τη συνέντευξή μας με μια φιλική συμβουλή που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ στη χώρα μας: «Ο Έλληνας φίλαθλος να μάθει να αγαπάει την ομάδα του συνολικά και όχι μόνο στις νίκες».
Ο κ. Στεφανάκης είναι ένας από τους πολλούς Έλληνες που αποφάσισαν να κυνηγήσουν το μεγάλο τους όνειρο και να εργαστούν στο αγαπημένο μας αγγλικό ποδόσφαιρο. Η ελληνική παροικία στο Νησί είναι μεγάλη, οπότε μείνετε συντονισμένοι στο egglezoi.gr…
