Ο Έρικ Τεν Χαγκ θα είναι ο επόμενος προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σε ένα απαιτητικότατο έργο. Αλήθεια, όμως ποιες οι επόμενες βάσεις που θα τεθούν;
Ο Ολλανδός αποτελεί την καλύτερη δυνατή επιλογή απ’ όσες υπήρχαν αυτή τη χρονική περίοδο για τους «Κόκκινους Διαβόλους». Ο ίδιος, λαμβάνει μια ευκαιρία σε επίπεδο ακόμα υψηλότερο από αυτό του Άγιαξ, όπου τα πήγε εξαιρετικά, και καλείται να ανεβάσει ακόμα περισσότερο το όνομά του. Όμως, σε αυτή τη σχέση, αυτός που πρέπει να βγει πραγματικά κερδισμένος, είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που πρέπει να δώσει «εν λευκώ» τη διαχείριση στον Τεν Χαγκ, χωρίς πολλά πολλά.
Ήδη ο Τεν Χαγκ έχει να διαχειριστεί μια ομάδα με πολλές δυσκολίες. Μια διοίκηση που όπως και να το κάνουμε, δεν «κόβει φλέβα» για την ομάδα. Ένα μισθολόγιο φοβερά επιβαρυμένο, το οποίο σαφώς και δεν αντικατοπτρίζεται στην αγωνιστική θέση της ομάδας. Πολλούς παίκτες να καλοπληρώνονται δίχως να αποδίδουν τα αναμενόμενα, ενώ και η ομάδα στο σύνολό της δεν έχει μια ταυτότητα. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Τεν Χαγκ πρέπει να στηριχθεί πάση θυσία. Και θα το εξηγήσουμε και παρακάτω.
Στο θέμα της διοικήσεως, και σε σύγκριση με τον Άγιαξ κιόλας, ο Ολλανδός είχε να διαχειριστεί μια ομάδα που κάθε χρόνο πουλά τους καλύτερούς της παίκτες, όντας μια εκ των καλύτερων ποδοσφαιρικών «βιτρίνων». Πόσο επηρέασε αυτό τον «Αίαντα» υπό τις οδηγίες του Τεν Χαγκ; Καθόλου. Πράγμα περίεργο κιόλας για τον Άγιαξ, μιας και ανά «φουρνιές» που έφευγαν, η ομάδα έκανε «κοιλιά».
Επί ημερών Τεν Χαγκ, πωλήθηκαν οι Κλάιφερτ, Γιούνες, Ντε Γιονγκ, Ντε Λιχτ, Σένε, Ντόλμπεργκ, Ζίγιες, Μπότμαν, Φαν ντε Μπεκ, Ντεστ, Πρόμες και Νέρες. Με όλες αυτές τις αποχωρήσεις, οποιαδήποτε ομάδα θα έκανε «κοιλιά». Αυτός ο Άγιαξ όμως όχι. Ο παράγοντας της διαφοράς σε σχέση με αυτό; Ο Τεν Χαγκ. Τον οποίο μάλιστα, η ολλανδική ομάδα στήριξε καθολικά. Τα αποτελέσματα υπέρ του.
Ιδιαίτερα σημαντικό στην προκειμένη περίπτωση, είναι το ότι ο Ολλανδός κοιτά πάρα πολύ και νεαρούς ποδοσφαιριστές. Είναι ένα κομμάτι το οποίο έχει παραλειφθεί σε μεγάλο βαθμό στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ στις ακαδημίες της υπάρχει κατά γενική ομολογία ταλέντο. Αν λοιπόν, δοθεί στον Τεν Χαγκ το απαραίτητο βήμα, ο σύλλογος θα μπορέσει να ανοικοδομηθεί και να φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα, με διάφορους τρόπους. Να εκμεταλλευτεί τις ακαδημίες του, να «κερδίζει» παίκτες τόσο αναπτύσσοντάς τους, όσο και αγοράζοντας κάποιους, γιατί κακά τα ψέματα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο χρειάζονται και λεφτά. Αλλά κυρίως, έχοντας εμφυσήσει σε όλους μια φιλοσοφία.
Πιάνοντας βέβαια και το υπάρχον ρόστερ, θα αναρωτηθεί κανείς, ποιος μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες να προσαρμοστεί στον τρόπο παιχνιδιού του Τεν Χαγκ. Η αλήθεια είναι πως, λίγοι. Γι’ αυτό, αν όχι απαραίτητα από την αρχή του καλοκαιριού, οι αποχωρήσεις θα είναι αρκετές και τα «καμπανάκια» ήδη αντηχούν. Οι Μάτα, Καβάνι και Πογκμπά έχουν σχεδόν ολοκληρώσει τα συμβόλαιά τους και καθένας για τους δικούς του λόγους δε θα συνεχίσουν. Ερωτηματικό σε αυτό αποτελεί ο Λίνγκαρντ βέβαια, που κακά τα ψέματα δεν έλαβε τη δέουσα προσοχή μετά και τις εμφανίσεις του στην Γουέστ Χαμ, και δεν θα ήταν απίθανο να γίνει προσπάθεια να κρατηθεί. Το μέλλον του, ωστόσο, σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα, είναι εκτός Μάντσεστερ.
Τα μεταγραφικά «θέλω» που έχει ορίσει κιόλας ο Τεν Χαγκ, δεν έχουν γίνει απολύτως γνωστά. Βέβαια, το πράγμα κάνει «κραχ» σίγουρα για ενίσχυση στα χαφ, όπου η παρουσία των Φρεντ, ΜακΤόμινεϊ και Μάτιτς είναι σε κάθε περίπτωση επισφαλής, ενώ αγωνιστικά δεν ταιριάζουν τόσο στη φιλοσοφία του νέου τεχνικού. Πλην του χώρου στο κέντρο, τα άκρα της επίθεσης είναι εξίσου προβληματικά, καθώς και εξίσου σημαντικά στον τρόπο που παίζει ο Τεν Χαγκ. Στην άμυνα δε θα λέγαμε πως θα δοθεί προτεραιότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε θα ψαχτεί, αν και μάλλον θα έλθει σε δεύτερη μοίρα. Πόσα να αλλάξει ο άνθρωπος σε μια χρονιά κιόλας;
Και η άμυνα, αν έχει τα θέματά της, κρίνοντας από τη φετινή σεζόν. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ίσως η μοναδική ομάδα στον κόσμο, της οποίας ο αρχηγός είναι η ακριβότερη μεταγραφή της, και παράλληλα ένας από τους χειρότερούς της παίκτες. Δεν ζήτησε ο ίδιος σαφώς το να «επωμιστεί» αυτό το βάρος, από τη μια, αλλά από την άλλη οι όποιες προσδοκίες είναι λογικές. Όχι πως ο Μαγκουάιρ είναι η μοναδική «ανορθογραφία» στα μετόπισθεν, όταν δεν έχει ούτε σταθερό παρτενέρ δίπλα του, ενώ ούτε οι πλάγιοι μπακ είναι ανάλογοι των περιστάσεων.
Για τον Λουκ Σο ειδικά, «φαγώθηκαν» όλοι πέρυσι με μια καλή χρονιά, ότι έγινε… Ρομπέρτο Κάρλος. Ο δε Ντε Χέα, είχε μιάμιση κακή σεζόν, κι έπειτα «γύρισε» την κασέτα εδώ και καιρό. Κάποιοι αξίζουν σίγουρα από τον Τεν Χαγκ μια δεύτερη ευκαιρία, οπότε μην αποκλείσουμε κι εκπλήξεις στους «Κόκκινους Διαβόλους» της επόμενης σεζόν. Πέραν του αγωνιστικού, όμως, το σημαντικότερο είναι ο ψυχολογικός τομέας.
Ο Ράνγκνικ ήλθε στη Γιουνάιτεντ σαν μια κίνηση-«ηλεκτροσόκ», να φανεί ότι η ομάδα θέλει να μπει σε μια τροχιά αλλαγής, κι όσοι μπορούν να ακολουθήσουν. Οι παίκτες υπερέβαλαν εαυτόν, όμως, κι έδειξαν ακόμα πιο ντεφορμέ, και κυρίως αδιάφοροι, για τη συνέχεια. Αυτό δείχνει και πόσο βαθιά «άρρωστη» είναι η νέα ομάδα του Ολλανδού τεχνικού. Γιατί, κακά τα ψέματα, ποιος ποδοσφαιριστής θα άφηνε μια ομάδα με τέτοιο όνομα, με ένα τεράστιο συμβόλαιο, με μια προοπτική να ανοίγεται υπό έναν σοβαρό, νέο προπονητή; Αυτό είναι ένα τεράστιο στοίχημα που επωμίζεται ο Τεν Χαγκ.
Κάντε ένα Like στη σελίδα μας στο Facebook αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Συμπερασματικά, βλέπουμε ότι το μονοπάτι για τον Ολλανδό προπονητή είναι μακρύ και «ανηφορικό». Το ζητούμενο, είναι να του δοθούν τα κλειδιά της ομάδας «εν λευκώ». Δίχως οποιοσδήποτε να τεθεί εμπόδιο στο έργο αυτό. Αν αυτό, από πλευράς Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γίνει, τότε αργά ή γρήγορα η ομάδα -πιθανότατα- θα βρει το δρόμο της. Κι αυτό σαφώς, θα ήταν το ζητούμενο για όποιον κι αν αναλάμβανε την ομάδα, ακόμα κι αν δεν ήταν ένας τόσο ελπιδοφόρος τεχνικός. Διαφορετικά, ο 52χρονος δεν θα είναι ο πρώτος στη μετά-Φέργκιουσον εποχή που λυγίζει. Αλλά η Γιουνάιτεντ, σε κάθε περίπτωση, τον χρειάζεται. Κάθε σύλλογος υψηλού επιπέδου και με επιτυχίες, πλέον, βασίζεται στον προπονητή του.
Μην πάμε και μακρυά. Λίβερπουλ με Γιούργκεν Κλοπ, Μπρέντφορντ με Τόμας Φρανκ, Τότεναμ με Αντόνιο Κόντε, Μπράιτον με Γκρέιαμ Πόττερ κ.ο.κ. Όλες οι ομάδες που διαπρέπουν, πρωτοπορούν και εντυπωσιάζουν, με προπονητές νέους ηλικιακά, «γαλουχημένους» σε διαφορετικά, του αγγλικού, ποδοσφαιρικά περιβάλλοντα, καθένας με τις δικές του εμπειρίες και ιδέες. Ε, να μην ήρθε κι η ώρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;
Διαβάστε επίσης : Τσέλσι: Μια «χαμένη» χρονιά ή ένα μεταβατικό στάδιο;
