Το Wrocław (ελληνιστί Βρότσγουαφ, ή ευκολότερα Βρότσλαφ) είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη στην Πολωνία, αλλά παρά τον πλουραλισμό που διακρίνει τη στρογγυλή θεά στη χώρα του Lewandowski, το ίδιο δεν έχει πανηγυρίσει πολλές στιγμές στο παρελθόν. Το 2012 όμως, μπορεί να χαρακτηριστεί μία χρονιά με σπουδαία συγκομιδή για τους Σιλεσιανούς.
Ερχόμενος στην πρωτεύουσα τη Σιλεσίας, ο σωστός ποδοσφαιρόφιλος μαθαίνει πως το Wrocław ανήκει στις πόλεις της μίας ομάδας. Αν είσαι ντόπιος και ασχολείσαι με το άθλημα, οφείλεις να υποστηρίζεις την τοπική ομάδα, το καμάρι του τόπου, όπου και να είσαι. Η Śląsk Wrocław ξεκίνησε να υπάρχει λίγο καιρό μετά το πέρας των εχθροπραξιών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με έτος ίδρυσης το 1947. Από την πρώτη της συμμετοχή στην πρώτη κατηγορία της χώρας μετράει δύο κύπελλα (1976, 1987) και δύο πρωταθλήματα. Ένα το 1977 και άλλο ένα σχετικά πρόσφατα, το 2012, την ίδια χρονιά που η Πολωνία διοργάνωνε εξ ημισείας με την Ουκρανία το τρίτο Euro που κατέληξε στην Ισπανίας.
Για την ομάδα της Śląsk, η επιτυχία του πρωταθλήματος δεν ήταν κάτι που χτιζόταν κομμάτι κομμάτι για χρόνια μέχρι που απέδωσε καρπούς. Έχουν πει για το πολωνικό πρωτάθλημα πως «κανείς δε θέλει να το πάρει». Παρά την αδιαμφισβήτητη υπεροχή της Legia τα τελευταία χρόνια (πέντε από τα τελευταία επτά πρωταθλήματα), είναι πολύ έντονο το φαινόμενο ομάδες να χάνουν πολύ εύκολα τα πρωτεία που με κόπο πήραν και σερί νικών να σπάνε ανεπανόρθωτα. Πέρσι με μία σχετικά αδύναμη Legia, η Lechia Gdańsk είχε καπαρώσει από το πρώτο μισό του πρωταθλήματος την πρώτη θέση και φαινόταν πως θα στεφόταν για πρώτη φορά πρωταθλήτρια, όμως στα play-offs κατάφερε και να αυτοκτονήσει, αφήνοντας τη θέση στην Piast Gliwice και το δικό της πρώτο πρωτάθλημα.
Δύο χρόνια πριν το πρωτάθλημά της, λίγα πρόδιδαν το τι θα ακολουθήσει. Το 2010 η Śląsk μετά από ένα δυνατό ξεκίνημα αλλά κακή συνέχεια, τερματίζει ένατη, μακριά μεν από κινδύνους υποβιβασμού, αλλά κι ακόμη πιο μακριά από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή διάκριση. Ο κόσμος δεν ήταν ακριβώς ενθουσιασμένος και η ομάδα στα εντός έδρας της παιχνίδια (στο παλιό γήπεδο ακόμα) κόβει κατά μέσο όρο 6000 εισιτήρια. Την επόμενη χρονιά και μετά από ένα πολύ κακό ξεκίνημα (μία νίκη, μία ισοπαλία και πέντε ήττες) φτάνει στην όγδοη αγωνιστική όπου κι αναλαμβάνει ο έμπειρος προπονητής Orest Lenczyk, στο 21ο του πόστο στους πάγκους της χώρας του. Το κλίμα αλλάζει κι οι «Wojskowi» από εκεί που φοβόντουσαν, δικαιολογημένα, σενάρια υποβιβασμού, ξεκίνησαν να ονειρεύονται επιστροφή στην Ευρώπη μετά από 24 χρόνια. Στη χειμερινή διακοπή ο βαθμολογικός πίνακας βρίσκει την Śląsk ένατη και το σερί 14 αγώνων χωρίς ήττα (που σπάει τελικά από την Korona Kielce) βρίσκει την ομάδα στο τέλος του Μαΐου στη δεύτερη θέση, την καλύτερη επίδοσή της από το 1982.
Το καλοκαίρι του 2011 ήταν η πρώτη από τις τρεις σερί χρονιές που η ομάδα θα φτάσει σχεδόν μέχρι την πηγή, αλλά δε θα πιεί το γλυκό νερό της εισόδου στους ομίλους του Europa League. Αποκλείει πρώτα την Σκωτσέζικη Dundee United με τα εκτός έδρας γκολ, αποκλείει και την Lokomotiv Sofia στα πέναλτι αλλά η Ρουμάνικη Rapid Bucureşti αποδεικνύεται ισχυρότερη και αφήνει τους Πολωνούς εκτός συνέχειας. Εγχώρια, κάποιος υποπτευμένος θα περίμενε πως η καλή περσινή χρονιά δε θα είχε αντίκτυπο και στην νέα. Αντ’ αυτού, ξεκινάει δυνατά κάνοντας μέχρι και διπλό στην Βαρσοβία και την Legia πριν την προσγειώσει κι αυτή η Widzew Łódź. Η προσοχή του κόσμου στα μέσα της σεζόν στρέφεται σε κάτι πιο εξωαγωνιστικό. Το Wrocław ήταν αρκετά τυχερό ώστε να είναι μία από τις τέσσερις πόλεις της Πολωνίας που επιλέχθηκαν για να διοργανώσουν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012 και το νέο γήπεδο που είχε αρχίσει να χτίζεται από το 2009, είναι πλέον έτοιμο. Η Śląsk αφήνει αμέσως την παλαιά της έδρα και μετακομίζει στο νέο υπερσύγχρονο δημοτικό στάδιο της πόλης με χωρητικότητα 40.000 θέσεων. Η σεζόν έχει πολλά ανεβοκατεβάσματα και άσχημες ήττες (GKS Bełchatów 3-0, Legia 0-4, Polonia 3-0) όμως φτάνοντας στην τελευταία αγωνιστική, η Śląsk βρίσκεται στην πρώτη θέση με έναν βαθμό διαφορά από την, πλέον εξαφανισμένη, Ruch Chorzów, και τρεις από την Legia. Οι «πράσινοι» ταξιδεύουν στην Κρακοβία και την προηγούμενη πρωταθλήτρια Wisła, με την οποία οι φίλαθλοι διατηρούσαν ακόμη μία φιλία, κάτι ιδιαίτερα συνηθισμένο στις οπαδικές τάξεις της Πολωνίας.
Η νίκη κρίνεται απαραίτητη, καθώς είναι το μόνο αποτέλεσμα που δίνει στην ομάδα το πρωτάθλημα χωρίς να χρειάζεται να περιμένει γκέλα από τους διώκτες της. Το «Άσπρο Αστέρι» της Κρακοβίας δεν σκόπευε να δώσει τον αγώνα και το σκορ στο ημίχρονο παρέμενε 0-0, όμως μία όμορφη γυριστή κεφαλιά του Σλοβένου Rok Elsner στο 51ο λεπτό από μακρινό φάουλ δίνει το πολυπόθητο γκολ στη Śląsk, και παρότι που για τα τελευταία δέκα λεπτά του αγώνα έπαιξαν με παίκτη λιγότερο λόγω αποβολής, η ομάδα κατάφερε να κρατήσει το σκορ μέχρι το τέλος. Ruch και Legia είχαν κάνει το καθήκον τους κερδίζοντας επίσης, όμως το πρωτάθλημα είχε κριθεί και είχε ξεκινήσει το ταξίδι του για το Wrocław, με την απονομή να γίνεται αμέσως μετά τον αγώνα στο χορτάρι της Wisła.
Μόλις έναν μήνα μετά, στην πόλη φτάνει και το Euro στο γήπεδο που κληρονόμησε η ομάδα κι ήταν ένα από τα έργα που πραγματοποιήθηκαν με αφορμή τη διοργάνωση. Το «Stadion Miejski», το οποίο λέγεται ότι εξωτερικά μοιάζει με χαρτί τουαλέτας, φιλοξένησε τους τρεις αγώνες της γειτονικής Εθνικής Τσεχίας στους ομίλους. Αρχικά την ήττα από την Ρωσία με 1-4, κατόπιν την νίκη των Τσέχων με 1-2 ενάντια στην δική μας εθνική και τέλος την «συγγενική» μάχη με την Πολωνία την οποία και κέρδισαν με 0-1. Με το πέρας της διοργάνωσης η ίδια η Πολωνία έχει επιστρέψει για έναν προκριματικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ το έχει χρησιμοποιήσει έκτοτε για κάποιους αγώνες φιλικών. Με την πληθώρα νέων, μεγάλων σταδίων που υπάρχει στην Πολωνία, απλά δεν έτυχε να το χρειαστεί περισσότερο.
Σε συλλογικό επίπεδο, αναμενόμενα η Śląsk έπεσε. Την επόμενη χρονιά τερμάτισε τρίτη και έφτασε στον τελικό του κυπέλλου, όπου έχασε από την Legia. Έφτασε άλλες δύο φορές στα play-offs του Europa League όπου τη μία φορά αποκλείστηκε από την Hannover 96 και την άλλη από την μετέπειτα τροπαιούχα, Sevilla, σε ένα ζευγάρι αγώνων που δημιούργησε κόντρα μεταξύ των φιλάθλων των δύο ομάδων που μέχρι και σήμερα επιζητεί εκδίκηση για τους Πολωνούς. Μέχρι και σήμερα η κάθε χρονιά της ομάδας είναι ένα στοίχημα για το προς ποια κατεύθυνση θα συγκλίνει, αφού ουκ ολίγες χρονιές βρέθηκε κοντά στον υποβιβασμό της. Ό,τι και να γίνει όμως, θα έχουν να θυμούνται επιτυχίες και χαρές όπως αυτές του 2012. Αν μη τι άλλο, εμείς θα πρέπει να μπορούμε να καταλάβουμε. Η ιστορία του Βρότσλαφ για το 2012 φαντάζει σαν μία αντίστοιχη, μικρότερη ιστορία συλλογικού επιπέδου, με αυτή του 2004 για την Ελλάδα. Αναπάντεχη κατάκτηση διοργάνωσης αρχικά, και φιλοξενία μίας άλλης διοργάνωσης – γιορτής του αθλητισμού έπειτα. Μακάρι να δούμε κι άλλες αντίστοιχες ιστορίες στο μέλλον.
Συντάκτης: Άγγελος Παλιακούδης
