Στην Αγγλία «γεννήθηκε» το ποδόσφαιρο, τα πρώτα μεγάλα παιχνίδια, το στοίχημα. Δεν πρέπει, λοιπόν, να προκαλεί εντύπωση πως το πρώτο ποδοσφαιρικό «στημένο» ήταν ένα από τα ιστορικότερα ντέρμπι στη χώρα.
Στο ημερολόγιο, η ημέρα ήταν Παρασκευή, η 2η ημέρα του Απριλίου, του 1915. Και μάλιστα, Μεγάλη Παρασκευή. Ο αγώνας ήταν σημαντικός, ακόμα και για την εποχή, με τις Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να είναι αντιμέτωπες, με κάθε ομάδα να έχει διαφορετικούς στόχους. Η Λίβερπουλ, περίπου στη μέση του πίνακα, δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο βαθμολογικό κίνητρο, έπαιζε μονάχα για το λεγόμενο γόητρο. Από την άλλη, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε ανάγκη τους βαθμούς, καθώς κινδύνευε με υποβιβασμό εκείνη τη σεζόν, μαζί με άλλες «μεγάλες» της σημερινής εποχής, όπως οι Τότεναμ και Τσέλσι.
Βέβαια, εκείνη την περίοδο το ποδόσφαιρο δεν ήταν η προτεραιότητα κανενός. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη, και άπαντες, όπως είναι λογικό, δεν είχαν το μυαλό τους στην μπάλα. Βασική έννοια όλων ήταν η εξοικονόμηση χρημάτων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες μέρες που σύντομα θα έρχονταν και στο Νησί. Σε αυτούς τους ανθρώπους, φυσικά, συμπεριλαμβάνονταν και οι ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων.
«Εγκέφαλος» του πρωτόγνωρου, για τα ποδοσφαιρικά δεδομένα της εποχής, στησίματος του αγώνα, ήταν ο Τζάκι Σέλντον, αρχηγός της Λίβερπουλ και πρώην παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, οι αντίπαλοι (;) ποδοσφαιριστές πριν τον αγώνα βρέθηκαν στη δημοφιλής παμπ του Μάντσεστερ, «The Dog and Partridge», ώστε να αποφασίσουν το αποτέλεσμα. Στο κόλπο βρέθηκαν, επίσης, οι Σάντι Τέρνμπουλ , Άρθουρ Γουάλι και Ένοχ Γουέστ, από πλευράς Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ από την ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ συμμετείχαν, εκτός του Σέλντον, οι Μπομπ Πάρσελ, Τομ Μίλερ και Τόμας Φέρφουλ.
Οι παίκτες ήρθαν σε συνεννόηση, ώστε το παιχνίδι να λήξει με 2-0, υπέρ των «Κόκκινων Διαβόλων». Ένα αποτέλεσμα το οποίο, βαθμολογικά θα ωφελούσε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία θα έμενε στην Πρώτη Κατηγορία. Το όφελος των παικτών που συμμετείχαν, πέραν του αγωνιστικού για την ομάδα του Μάντσεστερ, ήταν σαφώς και οικονομικό. Η απόδοση του στοιχήματος για το προαναφερθέν σκορ ήταν 7/1 ή 8/1 (8,00 ή 9,00, για τους πιο εξοικειωμένους με το στοίχημα). Οι παίκτες πόνταραν μεγάλα ποσά σε αυτό, με τους μπουκ εκείνης της εποχής να υποψιάζονται πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Το τελικό σκορ, όπως φαντάζεστε 2-0, υπέρ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με δυο γκολ του Τζορτζ Άντερσον. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, να σημειωθεί πως χάθηκε και πέναλτι, ενώ αναφορές εκείνης της εποχής λένε πως οι «άρχοντες του αγώνα», καθώς και οι φίλαθλοι, απορούσαν με τις αποφάσεις των παικτών, εντός του αγωνιστικού χώρου. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως οι «στημένοι» πήγαν εύκολα ταμείο, καθώς δεν έλειψαν τα ευτράπελα, με τον Φρεντ Πάγκναμ της Λίβερπουλ να έχει δοκάρι στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Ο σκόρερ, καθώς και ο… παραλίγο σκόρερ του αγώνα, είχαν αρνηθεί να συμμετάσχουν στο στήσιμο του, ενώ κατά τη διάρκεια των ερευνών της αγγλικής ομοσπονδίας, κατέθεσαν κατά των συμπαικτών τους.
Ένας ακόμα παίκτης, ο Μπίλι Μέρεντιθ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν γνώριζε για τα όσα είχαν συνεννοηθεί συμπαίκτες και αντίπαλοί του, αλλά είχε υποψιαστεί πως κάτι δεν πήγαινε καλά, όταν δεν του έδιναν την μπάλα ούτε με αίτηση. Και πως να μην υποψιαστεί, καθώς επρόκειτο για έναν εκ των πιο γρήγορων και πιο «προικισμένων» παικτών τεχνικά, εκείνης της εποχής. Το σκάνδαλο δεν έμεινε όμως έτσι. Ανακαλύφθηκε από τις αρχές, αρχής γενομένης από τις αναφορές των μπουκ, με αποτέλεσμα οι επτά παίκτες που συμμετείχαν στο «κόλπο» να λάβουν ποινή ισόβιου αποκλεισμού από κάθε αθλητική δραστηριότητα, στις 27 Δεκεμβρίου του 1915. Οι ομάδες δεν δέχθηκαν κάποια ποινή, καθώς δεν ανακαλύφθηκε συμμετοχή των παραγόντων τους.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξαν εξελίξεις όσον αφορά τις παραπάνω αποφάσεις. Το 1919 οι ποινές όλων, εκτός του Γουέστ, έπαψαν να υφίστανται, με την αγγλική ομοσπονδία να οργανώνει εκ νέου το εγχώριο πρωτάθλημα. Κύριο ρόλο στην άρση των ποινών έπαιξε το γεγονός πως οι παίκτες, πλην του Γουέστ, επιστρατεύθηκαν και υπηρέτησαν την πατρίδα στον πόλεμο, κάτι που για εκείνη την εποχή ισοδυναμούσε με «κάθαρση» για τα ονόματά τους. Ο Σάντι Τέρνμπουλ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν επέστρεψε στην αγωνιστική δράση, καθώς σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου, σε ηλικία 32 ετών, στην μάχη του Αράς, κι ενώ είχε καταταγεί ως κατώτερος λοχίας. Παρά την απόσυρση των ποινών, ο Τόμας Φέρφουλ της Λίβερπουλ αποφάσισε να μην συνεχίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Η ποινή του Ένοχ Γουέστ, αρχικά, δεν αποσύρθηκε, καθώς ήταν ο μόνος που αντέδρασε κατά της FA, κάνοντας στην ομοσπονδία μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση. Η υπόθεση δικάστηκε και ο Γουέστ δεν δικαιώθηκε, με την FA να δρα εκδικητικά και να μην του επιτρέπει να αγωνιστεί ξανά. Η απόσυρση της ποινής του πρώην παίκτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πραγματώθηκε το 1945, 40 χρόνια σχεδόν μετά την αρχικά εκδίκαση της υπόθεσης. Φυσικά, ο Γουέστ δεν μπορούσε να παίξει πια ποδόσφαιρο, μιας και ήταν τότε 59 ετών.
Τέλος, αξίζει να γίνει μια αναφορά και στο πως «έκλεισε» ο βαθμολογικός πίνακας εκείνης της σεζόν. Το τελικό αποτέλεσμα «έσωσε» τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τις Τότεναμ και Τσέλσι να «γεύονται» το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού. Κατά την επανέναρξη των αθλητικών δραστηριοτήτων το 1919, μετά και το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποφασίστηκε η αύξηση των ομάδων της πρώτης κατηγορίας, από 20 σε 22. Με αυτή την απόφαση, οι «Μπλε» του Λονδίνου παρέμειναν στην κατηγορία, στην οποία ανέβηκε και η συμπολίτισσα Άρσεναλ. Μια άνοδος που έγινε υπό τις «ευλογίες» του Σερ Χένρι Νόρις, γνωστού επιχειρηματία της εποχής.
