Παρακολουθώντας ψες το βράδυ την αναμέτρηση United-Arsenal, διαπίστωσα ότι ήταν ένας αγώνας που μπορούσε να καθρεφτίσει άριστα τη φετινή Manchester United.
Σε ένα παιχνίδι που η Manchester United μπορούσε να κερδίσει, μπορούσε κάλλιστα να χάσει εμφατικά. Αυτή η ανομοιομορφία στον χαρακτήρα της Manchester United και η αστάθεια της, δικαιολογούν τη φετινή της πορεία.
Η ομάδα πήγε στο ντέρμπυ με κατεστραμμένη ψυχολογία και με αρκετές απουσίες, εν αντιθέσει με την φορμαρισμένη Arsenal και τον ‘δαιμονισμένο’ Aubameyang. Σε ένα παιχνίδι που η United κατέβαινε κατά γενική ομολογία για να μην χάσει ή έστω ‘για το καλύτερο’, κατάφερε όντως να αποφύγει την ήττα. Κάποιοι παίκτες της έδειξαν ξανά θετικά δείγματα ενώ στα ψεσινά ‘συν’, ήταν και η εις διπλούν άμεση απάντηση στις ‘κανονιές’ της Arsenal. Ικανοποιημένοι; Σαφώς… και όχι.
Η Arsenal ψες ήταν καλύτερη. Δημιούργησε καλές φάσεις και βρήκε μπροστά της σε κάποιες στιγμές τις αποκρούσεις του David De Gea. Στα τελευταία 30 λεπτά ειδικά, είχε τον κύριο έλεγχο του παιχνιδιού. Και μιλάμε για την Arsenal που περνά την ίδια μεταβατική περίοδο με σχετική επιτυχία μέχρι τώρα, που περνά εδώ και μια πενταετία η Manchester United. Η Arsenal που άλλαξε και αυτή προπονητή μετά από πάνω από μια εικοσαετία. Από την άλλη, οι ‘Κόκκινοι Διάβολοι’ δεν ήταν σε κανένα σημείο του αγώνα ανώτεροι του αντιπάλου τους, ενώ ξεκίνησαν καλά τον αγώνα και υπήρχε αρχικά ένα στοιχειώδες πλάνο.
«Μα η Arsenal έβαλε δύο τυχερά τέρματα». Ναι αλλά στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και αυτά και πρέπει να σταματήσουμε να βρίσκουμε δικαιολογίες. Στο σύνολο του παιχνιδιού, η Manchester United ήταν ένα ‘κλικ’ κατώτερη ποιοτικά της Arsenal.
Όσο ‘τράβαγαν κουπί’ οι Matic και Herrera και έχοντας μπροστά τους ευέλικτους Martial-Lingard-Rashford, η ομάδα έδειχνε ότι μπορούσε να προσπαθήσει για κάτι παραπάνω. Με την είσοδο όμως των Pogba-Lukaku-Fellaini, το όποιο πλάνο κατέρρευσε και χάθηκαν μαζί και οι όποιες ελπίδες για το τρίποντο.
Και εδώ είναι το κύριο θέμα που προκύπτει. Ο ίδιος ο Jose Mourinho, δεν φαίνεται να γνωρίζει την ίδια του την ομάδα. Κάθε εβδομάδα διαφορετικό σύστημα/πλάνο/ποδοσφαιριστές, κάθε εβδομάδα πειραματισμοί, μετατοπίσεις παικτών και ποδοσφαιριστές που αρμόζουν σε ένα Χ πλάνο να μένουν εκτός.
Χθες το βράδυ για παράδειγμα, ενώ είχες μια ομάδα μπροστά γρήγορη και ευέλικτη με χαμηλό κέντρο βάρους, δεν χρησιμοποίησες καθόλου τους Fred και Juan Mata. Αντ’ αυτού κύριε Mourinho, προτίμησες να ‘ψηλώσεις’ την ομάδα και να την κάνεις πιο στατική με παίκτες που κρατάνε αχρείαστα τη μπάλα στα πόδια, επιδιώκουν το ‘κάτι παραπάνω’ και αναλώνονται σε άσκοπες ενέργειες. Το αποτέλεσμα ήταν για άλλη μια φορά, το επιθετικό πλάνο της United να εκφυλιστεί στο συνεχές Plan B του Mourinho που ακούει στο όνομα, ‘γεμίστε τη μπάλα στην περιοχή και σημαδέψτε τον πιο ψηλό’.
Μετά από δυόμιση χρόνια (σχεδόν χίλιες ημέρες) με τον Πορτογάλο στο τιμόνι της ομάδας, η αγωνιστική παρουσία της United μαρτυρεί μια αντίστροφη πορεία. Η ομάδα φαίνεται σαν να ‘ψάχνεται’ ακόμη να προσαρμοστεί στις ανάγκες του νέου τεχνικού και ο προπονητής από πλευράς του, ακόμη παλεύει λίγους μήνες μετά την πρόσληψη του να αφήσει το στίγμα του στην ομάδα.
Συγκεκριμένο πλάνο και τρόπος ορθόδοξου παιχνιδιού αγνοούνται, ενώ η μόνη σταθερά στην εβδομαδιαία εξίσωση της Manchester United είναι ο De Gea στο τέρμα και ο (εμφανώς κουρασμένος από τα συνεχόμενα ενενηντάλεπτα) Matic.
Ο Πορτογάλος τεχνικός το καλοκαίρι δικαίως φώναζε για ενίσχυση της ομάδας, κυρίως στο θέμα του κεντρικού αμυντικού. Η Manchester United συνδέθηκε, μεταξύ άλλων, με τα ονόματα των Toby Alderweireld, Koulibaly, Jerome Boateng και Diego Godin και όλα έδειχναν ότι το κεφάλαιο ‘κεντρικός αμυντικός’ θα κλείσει. Τελικά ο Ed Woodward είχε άλλα σχέδια για την ομάδα και η United έμεινε εκτεθειμένη στην συγκεκριμένη θέση. Ο Mourinho είχε κάθε δίκαιο να φωνάζει… τότε.
Το να επαναφέρεις συστηματικά σαν δικαιολογία την έλλειψη κεντρικού αμυντικού σήμερα, είναι τουλάχιστον γελοίο – αν όχι προκλητικό. Οι ‘Κόκκινοι Διάβολοι’ δεν έφεραν ισοπαλία με τις Southampton, Crystal Palace και Wolves λόγω έλλειψης κεντρικού αμυντικού. Η ομάδα δεν πασχίζει στο γήπεδο σχεδόν κάθε εβδομάδα λόγω έλλειψης κεντρικού αμυντικού και δεν αδυνατεί να παρουσιάσει ορθόδοξο, ‘στρωτό’ και ποιοτικό ποδόσφαιρο ελέω απουσίας κεντρικού αμυντικού. Και στην τελική, εξετάζοντας καλύτερα το ρόστερ της United… οι μεταγραφές που έκανε ο ίδιος ο Mourinho μέχρι σήμερα, δεν βοήθησαν ιδιαίτερα την ομάδα.
Πέραν των αδυναμιών στο ρόστερ, η Manchester United διαθέτει ένα αρκετά ποιοτικό υλικό έχοντας ονόματα όπως αυτά των De Gea, Shaw, Dalot, Matic, Mata, Pogba, Lingard, Rashford, Martial, Lukaku και Alexis. Η όγδοη θέση, οι 18 βαθμοί που την χωρίζουν από την κορυφή, ο αρνητικός συντελεστής τερμάτων και οι μόλις τρεις βαθμοί σαν συγκομιδή από τα τελευταία τέσσερα παιχνίδια φανερώνουν ένα πράγμα: O Jose Mourinho, μετά από δυόμιση ολόκληρα χρόνια, δεν έχει βρει τρόπο να διαχειριστεί το ρόστερ του, ούτε συγκεκριμένη φιλοσοφία για να εμφυσήσει σε αυτό.
Τα νεύρα, οι αγχώδεις αντιδράσεις, οι έντονοι πανηγυρισμοί που λειτουργούν σαν βαλβίδα χαλάρωσης, η συστηματική μετατόπιση της ευθύνης και της πίεσης στους ποδοσφαιριστές και τα υποτιμητικά λόγια προς αυτούς, σίγουρα δεν βοηθούν την κατάσταση.
Σε προηγούμενα άρθρα στα οποία εξέφρασα τη γνώμη μου για την Manchester United, δήλωσα ξεκάθαρα την στήριξη μου στον Jose Mourinho στην ρήξη του με το συμβούλιο της ομάδας, στήριξα τον θεσμό του προπονητή στην διαφαινόμενη ένταση του με τον Paul Pogba και πίστωσα με χρόνο τον Πορτογάλο τεχνικό.
Μετά από δυόμιση χρόνια όμως έπαψα πλέον να τρέφω ελπίδες για μελλούμενες αλλαγές, για ξαφνικό ‘λίφτινγκ’ της ομάδας και για… καλύτερες μέρες που θα ‘ρθουν. Αυτή είναι η Manchester United του Jose Mourinho. Τα τρία τρόπαια στην πρώτη χρονιά, η περσινή δεύτερη θέση, η τεράστια ανατροπή με την Juventus και το οποιοδήποτε άλλο περιστασιακό θετικό αποτέλεσμα ΔΕΝ μπορούν να κρύψουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Σέβομαι τον Jose Mourinho ως προπονητή για το τι έχει πετύχει, σέβομαι με κατάνυξη τον θεσμό του προπονητή της ομάδας μου αλλά το ίδιο το ποδόσφαιρο έχει ξεπεράσει τον Πορτογάλο τεχνικό. Στη δική μου αντίληψη υπάρχουν δύο δρόμοι. Ή γίνεται αλλαγή προπονητή τώρα και έχει χρόνο μπροστά του ο νεοφερμένος τεχνικός να μάθει την ομάδα ενόψει της νέας χρονιάς ή αναλαμβάνουν την ομάδα ως υπηρεσιακοί οι Carrick-McKenna μέχρι το τέλος της σαιζόν.
Για να μην παρεξηγηθώ όμως… Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει η μη στήριξη ενός συγκεκριμένου προπονητή ο οποίος αδυνατεί να σταθεί αντάξιος της ομάδας, να συγχέεται με την δεδομένη στήριξη στον θεσμό του προπονητή και την -ακόμα πιο δεδομένη- αγάπη και στήριξη προς την ομάδα.
Ο Jose Mourinho δεν έχει κάτι νέο να προσφέρει στην Manchester United και δεν δείχνει καν να αντιλαμβάνεται τον ασήκωτο φόρτο ευθυνών του. Ότι είχε να δώσει, το έδωσε.
Mourinho: “In the last four matches, we didn’t lose. Bad results? Yes. But four matches we didn’t lose. Before that we lost against Manchester City, everybody loses." #mulive [bbc]
— utdreport (@utdreport) December 5, 2018
