Με πολλά σκαμπανεβάσματα η σεζόν που τελείωσε για τη Watford, με την ομάδα να υποβιβάζεται την τελευταία αγωνιστική, ως 19η.
Πορεία στο πρωτάθλημα
Η σεζόν για τη Watford ξεκίνησε με αρκετές φιλοδοξίες και με στόχο να καταφέρει η ομάδα το κάτι παραπάνω. Η ομάδα χρειάστηκε δώδεκα αγωνιστικές για να «γευθεί» τη νίκη, κι ενώ μετρούσε πέντε ισοπαλίες και έξι ήττες. Στο μεσοδιάστημα, απολύθηκε και ο Javi Gracia, με τον Sanchez Flores να αναλαμβάνει τη δύσκολη αποστολή. Μετά από μερικές αγωνιστικές «χαιρέτησε» και αυτός, με την ομάδα να μην παίρνει άλλη νίκη, και τον Nigel Pearson να παίρνει το ρίσκο για τη διάσωση της ομάδας. Και πράγματι οι «Hornets» έτρεξαν ένα σερί έξι αήττητων αγώνων (τέσσερις νίκες και δυο ισοπαλίες), κερδίζοντας Manchester United, Wolves και λίγο αργότερα τη Liverpool, δίνοντας τέλος στο αήττητο σερί της. Γενικά υπό τις οδηγίες του Pearson η ομάδα είχε «σφυγμό» κι έδειξε πως είναι ικανή να παραμείνει, παρότι στο πρωτάθλημα κουβαλούσε και την πολύ κακή αρχή της. Αρκετά της στοίχισε και ο τραυματισμός του Gerard Deolofeu, ο οποίος ήταν ο παίκτης που μπορούσε με μια ενέργεια να αλλάξει ένα παιχνίδι. Η απόλυση του Pearson δυο αγωνιστικές πριν το φινάλε ξάφνιασε πολλούς, καθώς ήταν ο βασικός υπεύθυνος για τις ελπίδες που είχε αποκτήσει η ομάδα, σε μια κίνηση που «λέγεται» πως κρύβει αρκετό παρασκήνιο. Το τέλος τη βρίσκει στη 19η θέση, έχοντας συγκεντρώσει 34 βαθμούς, με 36 γκολ υπέρ και 64 κατά.
Πορεία στα εγχώρια κύπελλα
Αν και ξεκίνησε πιο θετικά σε σχέση με το πρωτάθλημα, εν τέλει η Watford δεν κατάφερε κάτι το εξαιρετικό στα κύπελλα. Για το EFL Cup, πέρασε αρχικά τις Coventry (3-0) και Swansea (2-1) με σχετική άνεση. Έπειτα όμως έπεσε πάνω στην Everton, απ’ την οποία αποκλείστηκε με 2-0.
Για το FA Cup, η κληρωτίδα «έδειξε» την Tranmere Rovers. Ο πρώτος αγώνας πλούσιος σε γκολ στο Vicarage Road, αλλά δίχως νικητή (3-3). Στον επαναληπτικό, η Watford ηττήθηκε με 2-1 στην παράταση και αποκλείστηκε άδοξα.
Αυτοί που ξεχώρισαν
Ένα έμπειρο ρόστερ διέθετε φέτος η Watford, μαζί με ορισμένους νεαρούς και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Ο Ben Foster, παρότι βρίσκεται στο 37ο έτος της ηλικίας του, ήταν ικανοποιητικός, ενώ στην άμυνα ο επίσης έμπειρος Cathcart έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Στο κέντρο ο Doucoure ήταν για ακόμα μια χρονιά δραστήριος (τέσσερα γκολ δυο ασίστ), ενώ οι Deolofeu (τέσσερα γκολ και πέντε ασίστ), Deeney (δέκα γκολ), Pereyra (τρία γκολ) και Sarr (πέντε γκολ και έξι ασίστ) είχαν τις δικές τους καλές στιγμές.
Αυτοί που απογοήτευσαν
Η άμυνα της Watford, συνολικά, κι εκτός του Cathcard δεν έβρισκε τα «πατήματά» της, ιδιαίτερα εκτός έδρας, όπου δέχθηκε 38 γκολ, έναντι 27 εντός. Συνολικά σίγουρα μιλάμε για ένα μεγάλο σύνολο τερμάτων, που δείχνει όμως πως η ομάδα εκτός έδρας ήταν αρκετά πιο νωθρή. Έμπειροι παίκτες όπως ο Mariappa, ο Dawson, ο Kabasele δεν ήταν καλοί, εξ’ ου και οι πολλές αλχημείες που λάμβαναν χώρα στην άμυνα. Ακόμα και οι Cleverley, Hughes, Capoue δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα, με τον Doucoure να «επωμίζεται» αποκλειστικά το βάρος του κέντρου. Στην επίθεση Welbeck, Grey δεν προσέφεραν.
Προπονητής
Ή μάλλον….προπονητές, καθώς η Watford άλλαξε συνολικά πέντε! Ο Javi Gracia, γνωστός σε εμάς από τη θητεία του σε Κέρκυρα και Ολυμπιακό Βόλου, σχεδίασε ουσιαστικά για πρώτη φορά την ομάδα (καθώς την είχε αναλάβει από τον Ιανουάριο του 2019), αλλά πλήρωσε το «μάρμαρο» της κάκιστης εκκίνησης. Ο Quique Sanchez Flores επίσης δεν κατάφερε να αλλάξει το κλίμα, εξαιρουμένων αρκετών ισοπαλιών που έκανε, και αντικαταστάθηκε από τον Nigel Pearson. Γνώστης της αγγλικής πραγματικότητας, ο Pearson κατάφερε να πάρει αρκετά από τους παίκτες του, τους ανέβασε τη ψυχολογία και ουσιαστικά οι «Hornets» χάρη σε αυτόν κατάφεραν να πάρουν αρκετά αποτελέσματα, προτού απολυθεί ακατανόητα, δυο αγωνιστικές πριν το φινάλε. Ο Hayden Mullins ανέλαβε δυο φορές ως υπηρεσιακός, και στο τέλος της χρονιάς δεν κατάφερε να «σώσει» την ομάδα.
Τι κρατά απ’ τη φετινή σεζόν;
Δεν μπορούμε να πούμε πως υπάρχουν και πολλά που θα μπορούσαν να κρατήσουν οι «Hornerts» από τη σεζόν αυτή. Από τις μεταγραφές που έκανε, μόνο ο Ismaila Sarr «βγήκε», ενώ ο Dawson προσπάθησε. Η σταθερότητα του Ben Foster στα γκολπόστ σίγουρα είναι κάτι το θετικό, ενώ επιθετικά Deeney και Deolofeu ήταν τα βαρόμετρα. Και στο κέντρο θετική κρίνεται η παρουσία του Doucoure, που χρόνια τώρα «φωνάζει» για έναν αξιόλογο παρτενέρ.
Τι πρέπει να αλλάξει εν όψει της επόμενης σεζόν;
Σίγουρα η αμυντική προσέγγιση της ομάδας. Επίσης, αρκετοί παίκτες στην άμυνα είναι μεγάλοι σε ηλικία, και όπως φάνηκε αγωνιστικά, όχι και τόσο αποδοτικοί. Ένα καλό «λίφτινγκ» θα πρέπει να γίνει στην άμυνα, καθώς και να βρεθεί ένας ποιοτικός μέσος για να παίζει δίπλα στον Doucoure. Τέλος, θα πρέπει να αποκτηθεί και κάποιος μεσοεπιθετικός με μεγάλη δημιουργική σκέψη, καθώς η ομάδα όταν αγωνιζόταν δίχως τον Gerard Deolofeu έδειχνε συχνά να «κολλάει». Γενικότερα, το έμψυχο δυναμικό της Watford χρήζει ανανέωσης, αν η ομάδα θέλει να γίνει πιο ανταγωνιστική και να αποφύγει μια σεζόν ακόμα πιο απογοητευτική, αυτή τη φορά στην Championship.
