Σύμφωνα με τις πληροφορίες των τελευταίων ημερών, ο Ole Gunnar Solskjaer αναμένεται να υπογράψει επέκταση συμβολαίου με τους «Κόκκινους Διαβόλους». Πολλά σενάρια τον θέλουν να τα έχει «καλά» με την ιδιοκτησία και γι’ αυτό να μένει, να κρατά τη θέση του επειδή θέλουν την ομάδα να μη μεγαλώνει κ.ο.κ. Μετά από τρεισήμιση χρόνια, όμως, ο Νορβηγός δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα;
Τα δεδομένα στη Manchester United είναι γνωστά. Από την ημέρα που έφυγε η εμβληματική φυσιογνωμία του Sir Alex Ferguson, η ομάδα μοιάζει να δυσκολεύεται να χαράξει ένα μονοπάτι. Και δικαιολογημένα, όταν φεύγει ένας τέτοιος άνθρωπος, τα ίδια δε γίνονται και στην Arsenal; Προπονητές που κρίθηκαν ακατάλληλοι, παίκτες υπερεκτιμημένοι, διοίκηση που δημιούργησε χρέη και δεν κοιτά την πραγματική εικόνα της ομάδας. Κάπου εκεί υπάρχει και ο Solskjaer, ο οποίος δε θα γίνει ποτέ Sir Alex, αλλά χρεώνεται περισσότερα απ’ όσα του αναλογούν.
Θα πει κάποιος μα καλά, έχεις τον Νορβηγό για ομάδα που σηκώνει την Premier League και το Champions League; Έχεις τον Solskjaer για προπονητή που έχει αναδιαμορφώσει την εικόνα της ομάδας; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Αλλά θέλω να είμαι και δίκαιος, μιας και νομίζω ότι, είτε είναι καλός προπονητής είτε όχι, χρεώνεται περισσότερα απ’ όσα του αναλογούν. Λαμβάνοντας, λοιπόν, τον «χαρτοφύλακα» του δικηγόρου αυτού του «Κόκκινου Διαβόλου», θα ήθελα να αναφερθούμε σήμερα στο κομμάτι δουλειάς που έχει ρίξει κι αποτυπώνεται στον αγωνιστικό χώρο. Κυρίως, αυτό της διαχείρισης και της βελτίωσης ποδοσφαιριστών.
Ο Solskjaer δεν έχει προσφέρει στην Manchester United μια σταθερότητα στην απόδοσή της κι αυτό είναι γεγονός εδώ και χρόνια, αν και καταφέρνει να τρέξει κάποια πολύ καλά σερί αγώνων, να παίρνει κάποια κρίσιμα ντέρμπι. Ωστόσο μη τα θέλουμε όλα δικά μας, παρέλαβε μια ομάδα δίχως ψυχολογία και της έχει δώσει καλά αποτελέσματα και στην Ευρώπη. Στη φάση των 16 του Champions League, απέκλεισε προ διετίας την Paris Saint-Germain, με ανατροπή. Φέτος, με πολύ καλή διαχείριση, απέκλεισε την «επικίνδυνη» Real Sociedad και τη Milan. Θα ρωτήσει βέβαια κάποιος, είναι επιτυχία μέχρι εκεί που έχει φτάσει ευρωπαϊκά; Και ναι και όχι! Ναι, διότι ο ανταγωνισμός τρέχει, άλλες ομάδες βελτιώνονται ραγδαία και η Manchester United με «baby steps» ανεβαίνει, και όχι επειδή το «μέγεθος» της ομάδας απαιτεί πολλά περισσότερα από τους «8» του Champions League ή του Europa League.
Για να επιστρέψουμε στο κυρίως θέμα, υπό τις οδηγίες του Solskjaer, έχουμε δει μεγάλη βελτίωση σε ποδοσφαιριστές, που κατά άλλους θεωρούνταν μέτριοι, τελειωμένοι, κακοί για το υψηλότερο επίπεδο. Φέτος, για παράδειγμα, βλέπουμε έναν Fred με ατελείωτα τρεξίματα και μεγάλη ομαδική συνεισφορά, που υποβοηθείται κι απ’ την πιο αμυντική προσέγγιση της ομάδας. Υπό τις οδηγίες του Νορβηγού, είδαμε τον McTominay να γίνεται αρχηγός της ομάδας, κι ένας εκ των καλύτερων αμυντικών μέσων σε αυτό το πρωτάθλημα, σε μια θέση πολύ δύσκολη, σύνθετη και απαιτητική στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Κι αυτοί δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις βελτίωσης.
Από πέρυσι, είδαμε τον Solskjaer να στηρίζει τον Anthony Martial. Έναν επιθετικό που κόστισε πολλά και δεν είχε βρει τα πατήματά του στο Μάντσεστερ για 3-4 χρόνια. Με αποκορύφωμα την περσινή σεζόν, όπου επιτέλους τον είδαμε να παίζει κυρίως στην κορυφή της επίθεσης, ο Γάλλος άρχισε να βρίσκει με μεγαλύτερη συνέπεια δίχτυα. Φέτος το έχει χάσει λίγο, απ’ ότι μαρτυρούν και τα στατιστικά του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρξαν βήματα προόδου. Να αναφερθούμε και στον Shaw; Ένας μπακ «τελειωμένος» κατά πολλούς, κυρίως λόγω τραυματισμών, έχει εξελιχθεί σε έναν μαχητικότατο αμυντικό φέτος, που έχει φάει τη θέση του πιο «μοντέρνου» μπακ, Alex Telles. Οφείλω να ομολογήσω, μάλιστα, πως σε αυτό ο Shaw «έβαλε τα γυαλιά» μέχρι και σε μένα, μιας και η εικόνα του μου θύμιζε περισσότερο πρώην ποδοσφαιριστή, που άνοιξε σουβλατζίδικο και τρώει κάθε μέρα δυο τρίπιτα, αλάδωτα και με μπόλικο τζατζίκι. Ακόμα κι ο Pogba, τον οποίο δε μάθαμε χθες, που είχε κυριολεκτικά να παίξει δυο χρόνια σοβαρά, φέτος δείχνει «ψήγματα» της ποιότητάς του. Και μη ξεχνάμε νεαρότερους παίκτες που τυγχάνουν εμπιστοσύνης, όπως ο Greenwood, ο Pellistri κι ο Amad Diallo, που αποτελούν τα επόμενα μεγάλα στοιχήματα του συλλόγου.
Ένα άλλο, το οποίο ενδεχομένως δεν έχουμε παρατηρήσει καλά, επειδή γίνεται με σχετικά χαμηλούς ρυθμούς, είναι η αποσυμφόρηση του ρόστερ. Η Manchester United είχε, και ακόμα έχει, αρκετούς ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι επί των ημερών του Νορβηγού σιγά σιγά αποχωρούν. Πρόπερσι, τον «χορό» άνοιξε ο Fellaini, του οποίου τη «μετενσάρκωση» απολαμβάνουμε φέτος στο Λεβαδειακό. Πέρυσι είδαμε τον Valencia, τον Darmian και τον Ashley Young να φεύγουν. Φέτος, αποχώρησαν οι Alexis Sanchez, Smalling, Rojo, ενώ και άλλοι ακόμα ακολουθούν. Ο Solskjaer ήταν αναγκασμένος να εργαστεί με ένα ρόστερ το οποίο κανείς δεν ήθελε, να το ενισχύσει ενώ παράλληλα το αποσυμπιέζει, πληρώνοντας τις επιλογές των προκατόχων του. Τα έχει πάει εξαιρετικά σε αυτό, κι ας μην μπορεί να ενισχύσει τόσο εύκολα την ομάδα, κάνει σημαντικά βήματα προόδου. Κι εδώ που τα λέμε, πως να προχωρήσεις σε ενίσχυση, αν δε μπορείς να δώσεις πρώτα όποιους δεν σου κάνουν; Πως θα εξαχθούν ασφαλέστερα συμπεράσματα για τη δουλειά σου, αν δεν μπορείς να αποκτήσεις τα κατάλληλα υλικά;
Ευθύνες σαφώς αναλογούν και στον Solskjaer, για τα κακώς κείμενα στην ομάδα, και κυρίως για τις αδικαιολόγητες κατά τη γνώμη μου, μεταπτώσεις της ομάδας στην απόδοσή της. Από τη μια μπορεί να χάσει από την Crystal Palace, κι ακολούθως να κερδίσει την Paris Saint-Germain. Νομίζω πως το κομμάτι της ψυχολογίας, μιας πιο δυναμικής προσωπικότητας, λείπει απ’ το Νορβηγό. Δεν είναι δύσκολο να αναπτυχθεί, ωστόσο δεν είναι αδύνατο.
Τέλος, θα να αναφερθώ και στο εξής. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει ομάδες, με διαφορετικές συνθήκες και μικρότερο καθεστώς εσωστρέφειας, να ανεβαίνουν σκάλες στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Η Manchester City εδραιώθηκε στην elite και η Liverpool έφτασε στον «ουρανό». Η Leicester γνώρισε κατακόρυφη βελτίωση, η Everton βρήκε στο πρόσωπο του Ancelotti έναν μεγάλο «δάσκαλο». Κι αυτά είναι λίγα εκ των παραδειγμάτων. Η Manchester United, σε πιο δυσμενείς συνθήκες, έχει βγει στο πρωτάθλημα έκτη, τρίτη και σήμερα είναι δεύτερη, επί ημερών Solskjaer, σε μια σεζόν με απίστευτες δυσκολίες, που όμοιές της ελπίζουμε να μη ξαναδούμε, σε ανθρώπινο επίπεδο.
Αντί επιλόγου, αν υπάρχει κάποιος διαθέσιμος τεχνικός, με μεγάλη προσωπικότητα, μιας συγκεκριμένης «σχολής» ποδοσφαίρου, που θα μπορούσε με την ομάδα να πλησιάσει τα «επίπεδα» που υφίσταντο επί Sir Alex Ferguson, ή έστω να την οδηγήσει σε μια μεγάλη επιτυχία, ειλικρινά θα ήθελα να μου αναφέρετε το όνομά του, καθώς και το γιατί, στα σχόλια. Στα μάτια μου, ο Νορβηγός δε θα γίνει ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, αλλά δείχνει να «υπηρετεί» με τιμή την ομάδα, ακόμα κι αν λοιδορείται, πληρώνοντας σε μεγάλο βαθμό «αμαρτίες» των προκατόχων του.
Υ.Γ. 1. Αν δεν παραμείνει ο Cavani (που όπως φαίνεται δεν θα το κάνει), αναγκαία είναι και η απόκτηση ενός κλασσικού φορ περιοχής, αντίστοιχης δυναμικότητας ή έστω εμπειρίας. Έτσι, θα υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός για τη θέση, καθώς και πλουραλισμός, ανάλογα με τον αντίπαλο. Άλλωστε, παρότι έχει απουσιάσει σε αρκετά παιχνίδια, ο Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής αποτελεί «Χ» factor, όποτε αγωνίζεται. Και μια ομάδα που θέλει τον πρωταθλητισμό, έχει ανάγκη από δυο-τρεις τέτοιους παίκτες, με ποδοσφαιρική ποιότητα και προσωπικότητα!
Υ.Γ. 2. Πολύ καλές, ανά τις σεζόν αυτές, σε βάθος χρόνου, έχουν αποδειχθεί και οι μεταγραφικές κινήσεις της Manchester United. Αν συνεχιστεί η ενίσχυση στο ίδιο μοτίβο, και σε θέσεις που η ομάδα «πονά», σίγουρα μπορούμε να δούμε μια United, όπως την ονειρεύονται οι φίλοι της.
Υ.Γ. 3. Στην τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», το Gollum είχε γίνει διεφθαρμένο από τη δύναμη του δαχτυλιδιού, μέχρι που γνώρισε τον τραγικό θάνατο στο ηφαίστειο. Προσωπικά δε διακρίνω κάποια «διαφθορά» στο πρόσωπο του Solskjaer, ίσα- ίσα αρκετή ταπεινότητα και προσπάθεια για δουλειά. Τώρα αν με κάποιο τίτλο, ο «αμανές» σηκωθεί, θα δείξει.
