Μόλις πριν από τρεις μήνες και κάτι, η West Brom έπαιρνε μία υπερπολύτιμη ισοπαλία μέσα στο Etihad, κόντρα σε μία μουδιασμένη Manchester City. Η κάτοχος των δύο προηγούμενων πρωταθλημάτων δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από το τελικό 1-1, παρέμενε στην ένατη θέση και όλα έδειχναν πως θα έχανε τον τίτλο της Premier League για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αυτή τη φορά μάλιστα, αμαχητί. Σήμερα αγναντεύει τους υπόλοιπους με 14 βαθμούς άνεσης στην πρώτη θέση. Τι άλλαξε;
Η γκέλα με την West Brom θεωρείται σημείο καμπής γι αρκετούς λόγους. Με δώδεκα αγώνες ολοκληρωμένους, χοντρικά το ένα τρίτο του πρωταθλήματος, και συγκομιδή πέντε νίκες, πέντε ισοπαλίες και δύο ήττες, τα πράγματα δεν φαινόντουσαν σκούρα απλά για τις ελπίδες της ομάδας για το πρωτάθλημα, αλλά και για την πρόκριση στο Champions League το ίδιο. Όχι πως απείχαν πολύ από την τέταρτη θέση (τέσσερις βαθμούς), όμως το ποδόσφαιρο της ομάδας του Pep Guardiola έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου, με καλύτερο παράδειγμα την «ντροπή» της εντός έδρας ήττας με 2-5 από την Leicester στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Για τα δεδομένα της City, το ποδόσφαιρο που παιζόταν ήταν αργό και χωρίς φαντασία. Για κάποιους, αυτή ήταν η χειρότερη ομάδα στην προπονητική καριέρα του Guardiola.
Φαινόταν πως, μετά από τρία χρόνια σε κορυφαίο επίπεδο, κι ας έχασαν γρήγορα το τελευταίο πρωτάθλημα από την Liverpool, η ομάδα ήταν τώρα που άρχισε να σκουριάζει και να πέφτει, όπως συμβαίνει συχνά στο ποδόσφαιρο και ειδικότερα στις ομάδες που έχει προπονήσει ο Guardiola (Barcelona και Bayern). Είναι εκείνο το σημείο, τα τρία χρόνια, όπου το γνωμικό «Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει» παύει να φαντάζει ως μία απολαυστικά απλή πραγματικότητα, σαν ανταμοιβή σε αυτόν που κατάφερε να φτάσει στην κορυφή. Προκύπτει η ανάγκη γι αλλαγές, είτε αυτές είναι τακτικής, είτε παικτών, είτε (συνήθως) προπονητή. Δεδομένου του κυρίαρχου στυλ παιχνιδιού που υιοθετούν οι ομάδες του Pep στο στυλ που εδραίωσε ο Bielsa, η κάθοδος μπορεί να είναι απότομη, ιδιαίτερα αν οι παίκτες επηρεαστούν από κακά αποτελέσματα και χάσουν την πίστη τους στην προσέγγιση του προπονητή τους.
Σημείο καμπής εκείνο το 1-1 είναι επίσης επειδή ύστερα από αυτό, και μέχρι την εντός έδρας ήττα στο ντέρμπι του Μάντσεστερ στις αρχές Μαρτίου, οι «Citizens» κέρδισαν και τους 15 αγώνες πρωταθλήματος που μεσολάβησαν, όπως και κάθε αγώνα κυπέλλων κι Ευρώπης. Μέχρι και την νίκη επί της Liverpool στο Anfield στις αρχές Φεβρουαρίου, ο Ederson έβγαλε την μπάλα από τα δίχτυα του μόνο μία φορά, κι αυτή για ένα γκολ στις καθυστερήσεις του αγώνα με την Chelsea, όταν το σκορ ήταν ήδη 0-3.
Μεγάλο μέρος αυτής της αλλαγής, οφείλεται στην φόρμα που ανέπτυξε ο İlkay Gündoğan. Αφήνοντας τον ρόλο του ελεύθερου μέσου για έναν πιο συντηρητικό, όπου υποστηρίζει καλύτερα στα μετόπισθεν τον Rodri αλλά και με την ευκαιρία να τροφοδοτεί περισσότερο παίκτες πιο δημιουργικούς από τον ίδιο, όπως τον De Bruyne και τον Bernardo Silva, τα αποτελέσματα άλλαξαν. Εκτός από το γκολ με την West Brom, που ήταν το πρώτο του για την σεζόν, μετράει έκτοτε ακόμη 11, αρκετά από τα οποία τα πέτυχε σε σημαντικούς αγώνες (ένα με την Chelsea, δύο με την Liverpool κι ακόμη δύο με την Tottenham), μοιράζοντας και δύο ασίστ.
Ακόμη, η City χαλάρωσε αρκετά το πρέσινγκ της. Απ’ όταν ο Guardiola ανέλαβε την City, η ομάδα μαζί και με την Liverpool, ήταν στην κορυφή του πίνακα της Premier League για το ποσοστό πιέσεων στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου ως προς το σύνολο των πιέσεων (πίεζαν δηλαδή, ψηλά περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη ομάδα). Φέτος, ενώ η Liverpool συνεχίζει στην κορυφή, η Manchester City έχει υποχωρήσει στην πέμπτη θέση. Εδώ μπορεί να αποδοθεί και η αμυντική επιτυχία που είχε η ομάδα τον χειμώνα κι αναφέρθηκε προηγουμένως. Μπορεί έκτοτε να μην είναι το ίδιο αποτελεσματική στα μετόπισθεν (δύο γκολ από την Manchester United, δύο από την Southampton και ακόμη ένα από Everton, West Ham και Wolves έκαστος), όμως παραμένει η καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα με 21 γκολ παθητικό. Ακολουθούν Chelsea με 25 και Tottenham και Aston Villa με 30.
Θα έλεγε κανείς πως η City παίζει σαν ομάδα σε αποστολή: την επανάκτηση του τίτλου. Τόσο το χλιαρότατο πρώτο κομμάτι της σεζόν, όσο και η φρενήρης συνέχεια που ακολούθησε, δε θα μπορούσαν παρά να είναι κομμάτι της ίσως πιο περίεργης χρονιάς στην Premier League, με ανταγωνιστή μάλλον την αμέσως προηγούμενη χρονιά παρά οποιαδήποτε άλλη. Αλλόκοτα φαινόμενα που, φυσικά κανείς δεν ήταν στις εξέδρες για να τα θωρήσει, ήταν κι άλλα αποτελέσματα, όπως το 2-5 της Leicester, σαν το 1-6 της Tottenham στο Old Trafford, το 7-2 της Aston Villa επί της Liverpool, αλλά και το αρνητικό ρεκόρ έξι σερί εντός έδρας ηττών της τελευταίας, που τερμάτισε απότομα ένα αήττητο σχεδόν εβδομήντα αγώνων κι ακόμη μπορεί να συνεχίσει να διογκώνεται.
Πέραν της εύκολης απόδοσης των παραπάνω γεγονότων στην πανδημία και τις συνέπειες των παραπροϊόντων της (καραντίνα, κοινωνική αποστασιοποίηση, οικονομικές κρίσεις), οι ομάδες μπορούν να πάρουν εδώ ένα μάθημα από την Manchester City. Την στήριξη στον Guardiola και την κρίση του. Από το καλοκαίρι (και τον Σεπτέμβριο) η διοίκηση εξασφάλισε δύο μεταγραφές αμυντικών με συνολικό κόστος λίγο παραπάνω από εκατό εκατομμύρια λίρες. Ο Rúben Dias των 62 εκατομμυρίων από την Benfica έχει κύριο ρόλο στην αποτελεσματικότητα της άμυνας, αλλά και ο Nathan Aké της Bournemouth που έχει αγωνιστεί πολύ λιγότερο, φάνηκε ικανός στην προσαρμογή αλλά και να ανταποκριθεί στα περιθώρια βελτίωσης που του παρέχει η ομάδα.
Κοιτώντας την ταχύτατη ανάρρωση της City, ίσως η Tottenham να συνειδητοποιεί πως θα μπορούσε να φανεί πιο υπομονετική (και γενναιόδωρη) με τον Pochettino πρόπερσι, που λίγους μήνες πριν την απομάκρυνσή του είχε φτάσει την ομάδα για πρώτη φορά σε τελικό Champions League. Την ίδια αρετή, καλείται να επιδείξει τώρα η (απερχόμενη) πρωταθλήτρια Liverpool που βλέπει την περσινή καλολαδωμένη μηχανή του Klopp να κολλάει σαν άλλο… Ever Given στην διώρυγα του Σουέζ. Ίσως και στην δική της περίπτωση, μεγάλος παράγοντας της κρίσης της να είναι η χρόνια κούραση που έρχεται από το κυρίαρχο στυλ παιχνιδιού.
Η συμπολίτισσα (και μακρινή κυνηγός, στην δεύτερη θέση) Manchester United μπορεί να είχε την ευχαρίστηση να τελειώσει το αήττητο της City που έφτασε τους 21 αγώνες στην αρχή του μήνα, η «ζημιά» όμως που κατάφερε να προξενήσει μόλις μέσα σε λίγους μήνες η City δεν φαίνεται να μπορεί να καλυφθεί. Στατιστικές ιστοσελίδες υπολογίζουν τις πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου σε περισσότερες κι από 99%. Αν και οι επόμενες αγωνιστικές φέρνουν δύσκολους αντιπάλους (Leicester, Chelsea, Tottenham μερικοί εξ αυτών) σύντομα το πρωτάθλημα θα κλειδώσει και μαθηματικά. Με τρεις κατακτήσεις στα τελευταία τέσσερα χρόνια, η City, χάρη και στην δουλειά του χειμώνα, μπορεί να αφοσιωθεί περισσότερο γι άλλη μία φορά στην νέμεσή της: την παρουσία σε έναν τελικό Champions League.
Συντάκτης: Άγγελος Παλιακούδης
