Ο Γιούργκεν Κλοπ και ο Πεπ Γκουαρντιόλα απέφευγαν διακαώς να τοποθετήσουν striker στην ομάδα τους, όμως με τις μεταγραφές των Ντάρβιν Νούνιεζ και Έρλινγκ Χόλαντ, φαίνεται πως αναθεώρησαν τις απόψεις τους.
Δυο από τους μεγαλύτερους προπονητές της γενιάς μας, για πολλούς οι καλύτεροι τα τελευταία χρόνια, ο Γιούργκεν Κλοπ και ο Πεπ Γκουαρντιόλα, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια ενέργεια που προκαλεί έκπληξη σε σχέση με όσα μας είχαν συνηθίσει: αγόρασαν κλασσικούς strikers!
Κι όταν λέμε striker, εννοούμε εκείνο τον επιθετικό που βρίσκεται στην αιχμή της επίθεσης μιας ομάδας με αποκλειστικό σκοπό να σκοράρει. Εκείνος που θα βρει το γκολ και με μια ή δυο επαφές, εκείνος που θα βρίσκεται στο σωστό σημείο, τη σωστή στιγμή. Μιλάμε για τον ποδοσφαιριστή που θα κερδίσει τα σέντερ μπακ στον αέρα και θα σκοράρει.
Αυτά είναι τα στοιχεία που διαχωρίζουν τον striker από τον center forward, ο οποίος πολύ αγαπήθηκε τα τελευταία χρόνια από τους top προπονητές του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
Κάντε ένα like στη σελίδα μας στο Facebook αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Από τη μια η Λίβερπουλ έκανε τη μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία της (85 εκατομμύρια λίρες), φέρνοντας στο Άνφιλντ τον πολλά υποσχόμενο Ντάρβιν Νούνιεζ.
Από την άλλη η Μάντσεστερ Σίτι έσπασε τη ρήτρα της Ντόρτμουντ για το Νορβηγό επιθετικό (51 εκατομμύρια λίρες), φέρνοντας στο Έτιχαντ ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, τον Έρλινγκ Χόλαντ (ή Χάαλαντ ή Χάλαντ, όπως θέλετε).
Tυχαίο ή όχι το γεγονός ότι έσπευσαν να αγοράσουν striker την ίδια χρονική περίοδο; Κανείς δεν ξέρει. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως μέχρι πρότινος οι δυο αυτοί προπονητές φημίζονταν για την επιλογή τους να μη χρησιμοποιούν κλασσικό κεντρικό επιθετικό.
Μάλιστα, συχνά «βάφτιζαν» ως επιθετικούς, παίκτες που αγωνίζονται ως μέσοι ή ως wingers. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Γκουαρντιόλα άφησε εκτός ενδεκάδας τον Γκαμπριέλ Ζεσούς ή παλιότερα τον Αγκουέρο. Όχι ότι εκείνοι ήταν 100% κλασσικοί striker, καθώς αμφότεροι είχαν τη δυνατότητα να βγαίνουν και έξω από το κουτί.
Όμως, ο Πεπ προτιμούσε να τοποθετήσει στην κορυφή της επίθεσης πολλές φορές ποδοσφαιριστές που δεν έχουν επ’ουδενί τα χαρακτηριστικά του striker, όπως ο Ντε Μπρόινε, ο Στέρλινγκ, ο Φόντεν.
Αντίστοιχα και ο Κλοπ, από τη στιγμή που είδε τους Μπεντέκε, Ινγκς και Στάριτζ να αποχωρούν (είχαν αποκτηθεί από τους προηγούμενους προπονητές) δεν αγόρασε κανέναν striker μέχρι σήμερα.
Με τον Φιρμίνο ως «ψευτοεννιάρι» στην κορυφή της επιθετικής τριάδας, πορεύθηκε επιτυχώς και πέτυχε σπουδαία πράγματα, ενώ και ο Ζότα που ήρθε αργότερα είναι περισσότερο center forward, με μεγάλη επιρροή στο build up της ομάδας..
Μάλιστα, πέρσι είδαμε αρκετές φορές και τριάδα με wingers μπροστά, με τους Μανέ, Σαλάχ και Ντιάζ να αλλάζουν συνεχώς ρόλους.
«Ψευτοεννιάρι». Τι λέξη κι αυτή… έχει συνυφαστεί με το σύγχρονο ποδόσφαιρο και όχι άδικα. Οι δυο αυτοί κύριοι, ο Γκουαρντιόλα και ο Κλοπ άλλωστε ήταν αυτοί που έκαναν τα «ψευτοεννιάρια» να μοιάζουν ιδανική λύση για την επιθετική λειτουργία μιας ομάδας. Όλα αυτά μέχρι φέτος το καλοκαίρι.
Ήταν η ποιότητα των δυο συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών (Χόλαντ και Νούνιεζ) που «ανάγκασαν» δυο «τιτάνες» της προπονητικής να πάνε κόντρα στις τακτικές τους για να τους αποκτήσουν; Ή Κλοπ και Γκουαρντιόλα ένιωσαν πως έφτασε η ώρα για αναπροσαρμογή των συστημάτων τους;
Ό,τι και να ισχύει από τα δυο, ένα είναι σίγουρο: το κλασσικό «εννιάρι», ο striker, επανέρχονται στο προσκήνιο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, με απόφαση των δυο κορυφαίων προπονητών.
Από το μικρό δείγμα που έχουμε πάρει από τα φιλικά, ο Νούνιεζ μοιάζει πιο ευέλικτος όσον αφορά την προσαρμογή του στα θέλω του Κλοπ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει την ίδια ευχέρεια να κινείται περιφερειακά στο γήπεδο σε σχέση με Φιρμίνο ή Ζοτά.
Ο Χόλαντ από την άλλη απαγορεύεται να πλαγιοκοπεί, ενώ η σωματοδομή και το στυλ του δείχνουν πως δεν πρέπει να απομακρύνεται από την περιοχή. Αν είναι εντάξει με αυτό ο Γκουαρντιόλα, θα φανεί στην πορεία. Φαντάζεστε να τον αφήνει στον πάγκο στα πλαίσια του κλασσικού εκτεταμένου rotation;
Διαβάστε ακόμα στο egglezoi.gr: ΧΟΛΑΝΤ ΒΑΛ’ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ – Η άχαστη… χαμένη ευκαιρία του Νορβηγού (vid)
Και οι δυο strikers πάντως ξεχωρίζουν για την εκτελεστική τους δεινότητα τόσο με τα πόδια όσο και με το κεφάλι. Έχουν το στυλ του «target man» στην επίθεση και το γεγονός ότι οι δυο αυτοί προπονητές έκαναν τα πάντα για να τους αποκτήσουν είναι πρωτόγνωρο και ενδιαφέρον ταυτόχρονα.
Σίγουρα η παρουσία των Νούνιεζ και Χόλαντ ανεβάζουν επίπεδο την Πρέμιερ Λιγκ και οι απαντήσεις αναφορικά με τον ρόλο στην ανάπτυξη της ομάδας τους και τα συστήματα των προπονητών τους θα δοθούν (που αλλού;) στο γήπεδο.
Ήδη πήραμε ένα πρώτο δείγμα στον τελικό του FA Community Shield, με τον Νούνιεζ να κάνει το…1-0. Η χρονιά όμως είναι μεγάλη και οι αγώνες ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Σίτι έχουν έναν ακόμη λόγο να είναι μυθικοί.
Pre season, τελειώνεις;
