Κάποιοι σύλλογοι, είτε το θέλουμε είτε όχι, έχουν «ριζωμένες» μέσα τους συγκεκριμένες ιδέες και φιλοσοφίες, ακόμα κι αν κάποιες φορές τις αγνοούν. Αυτό έγινε και με τη Σαουθάμπτον, που φέτος έκανε «στροφή» στο κλασσικό της πλάνο, αυτό της ανάπτυξης παικτών.
Πολλές φορές στη ζωή μας κάνουμε παράτολμες κινήσεις ή επιλογές εκτός των νερών μας, με αποτέλεσμα να αποτύχουμε. Κακό δεν είναι, και η αποτυχία εννοείται μέσα στη ζωή είναι. Θύμα αυτού είχε πέσει και η Σαουθάμπτον, που από μια ομάδα-πρότυπο στην ανάπτυξη αλλά και ανάδειξη ποδοσφαιριστών, είχε καταλήξει σε μια «άοσμη» ποδοσφαιρικά ομάδα με υψηλά αμειβόμενους ποδοσφαιριστές χαμηλού επιπέδου. Η «κασέτα», άλλαξε για τα καλά φέτος.
Παρότι μεμονωμένα υπήρξαν τα τελευταία χρόνια στο ρόστερ των «Αγίων» κάποιες εξαιρετικές μονάδες, η αποχώρησή τους έδειξε πως έστω και με το ζόρι, υπήρχε ένα κατάλληλο πλάνο αξιολόγησής τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως μετά την αποχώρησή τους από το Σεντ Μέρις, παίκτες όπως οι Ινγκς, Βέστεργκααρντ, Μπεντνάρεκ, Μπερτράν κ.α. βρίσκονται σε κακή κατάσταση στις ομάδες τους.
Με μια σύντομη ματιά κιόλας, οι αντικαταστάτες-επενδύσεις που έγιναν, δείχνουν πως ο σύλλογος ρίχνει «μαύρη πέτρα» στη λογική των μεγάλων συμβολαίων και των αμφιβόλων κινήσεων. Αλίμονο αν δε γινόταν αυτό κιόλας, μιας και πάσχιζαν να ξεφορτωθούν όσους ήρθαν στο φεγγάρι των «παχιών αγελάδων» προ ετών.
Και για να περάσουμε και στο «παρασύνθημα», την αξιολόγηση των μέχρι στιγμής κινήσεων, θα θέσουμε ως αφετηρία τη θέση «1», που αποτελεί και τη βάση κάθε ομάδας. Αρχικά αμφιβάλλω κατά πόσο είναι εύκολο μια ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ, υψηλού επιπέδου γενικώς και με ό,τι στόχο κι αν έχει, θα εμπιστευόταν έναν τόσο νεαρό τερματοφύλακα.
Ο Γκάβιν Μπαζούνου είχε μόλις δυο «γεμάτες» σεζόν σε ομάδες της League One, οπότε τα δεινά ήταν δυο. Είτε θα «χανόταν» εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς επιπέδου, είτε θα έπαιρνε πάνω του αυτόν τον «χορό» με τους λύκους. Παρότι έχει διατηρήσει μόλις μια φορά απαραβίαστη την εστία του, βλέπουμε εξαιρετικά στοιχεία στον 20χρονο.
Είναι σύγχρονος τερματοφύλακας που συνδυάζει τα καλά ριφλέξ με τη συμμετοχή του στο παιχνίδι της ομάδας με την μπάλα. Την πρώτη «ύλη» την έχει, φαίνεται να την εξελίσσει, να έχει αυτοπεποίθηση στον εαυτό του. Μόνο «στραβά» δεν πάει αυτό, κι ενώ για χρόνια η Σαουθάμπτον στηριζόταν στον ανεπαρκή ΜακΚάρθι και στον πιο «μπαρουτοκαπνισμένο» Φόρστερ. Πάμε παρακάτω.
Στο ίδιο μοτίβο, θα προσθέσω πως λίγες ομάδες «εμπιστεύονται» και την αμυντική γραμμή τους σε παίκτες με λίγες εμπειρίες ή χαμηλό μέσο όρο ηλικίας. Αλλά επειδή μιλάμε για μεταγραφές της φετινής σεζόν, δεν μπορούμε να μη μιλήσουμε για τον Αρμέλ Μπελά-Κότσαπ. Ο θηριώδης (βλέπει τον κόσμο από τα 190 εκατοστά) Γερμανός στόπερ, προτού «βγάλει» τον ώμο του στον αγώνα με την Γουέστ Χαμ, πρόλαβε να αποδείξει πως μόνο σαν «περαστικός» δεν ήλθε στην Αγγλία. Με τις εμφανίσεις του στη Σαουθάμπτον, κατάφερε να χριστεί και διεθνής με την εθνική Γερμανίας.
Παρά το ύψος του, είναι αρκετά ταχύς, και η σωματοδομή του σίγουρα δεν προμηνύει στους εκάστοτε επιθετικούς πως θα περάσουν καλά, μιας κι έχει την «τάση» να αναλαμβάνει προσωπικά το μαρκάρισμά τους. Ο Ραλφ Χάζενχουτλ, φαίνεται να έχει «χτυπήσει» φλέβα χρυσού εκεί. Αν δούμε και τις ηλικίες των Γουόκερ-Πίτερς (25), Λιβραμέντο (19), Λιάνκο (25), Τσάλετα-Τσαρ (26), Περό (25), Σαλισού (23), και Λάριος (18), μόνο στην εμπειρία δεν «ποντάρουν» στην άμυνα.
Επόμενη περίπτωση και εξαίρετη προσθήκη για τη Σαουθάμπτον, αυτή του Ρομέο Λάβια. Είναι και ο πιο μικρός της λίστας μάλιστα, αφού είναι μόλις 18 ετών. Μέχρι να αντιμετωπίσει ένα θέμα τραυματισμού, ο Λάβια πήρε στην αρχή της σεζόν θέση βασικού δίπλα στον «αρχηγό» και αμετακίνητο Τζέιμς Γουόρντ-Πράουζ. Μια θέση άκρως σημαντική, αν σκεφτεί κανείς πως ο Άγγλος έπαιζε χρόνια με τον Οριόλ Ρομέου, με τον δεύτερο να έχει αμυντικές κυρίως αρετές, και τον πρώτο να κάνει όλες τις υπόλοιπες δουλειές. Το «στοίχημα» εδώ εξίσου μεγάλο, όχι μόνο για την κάλυψη του Ρομέου, αλλά και για το γεγονός ότι η φετινή σεζόν, είναι η πρώτη του Λάβια σε επίπεδο πρώτης ομάδας.
Κάντε ένα Like στη σελίδα μας στο Facebook αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Την έλλειψη εμπειρίας, ωστόσο, φάνηκε πως την αψηφά. Άλλωστε, προτού μείνει για μια χρονιά στη Μάντσεστερ Σίτι, ο Λάβια άνηκε για μια οκταετία στις «περίφημες» ακαδημίες της Άντερλεχτ. Κι οι Βέλγοι, ως γνωστόν, δεν «κολώνουν» ιδιαίτερα σε θέματα ηλικίας, τόσο οι σύλλογοι όσο και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Ο νεαρός, παίρνοντας θέση στο πλευρό του Γουόρντ-Πράουζ, δε θέλησε απλά να καλύψει τον αποχωρήσαντα Ρομέου, αλλά να δώσει και κάτι παραπάνω.
Μπορεί να μην είναι το ίδιο δυνατός με τον Ισπανό, αλλά είναι αρκετά ταχύς και ανταποκρίνεται με συνέπεια στα αμυντικά του καθήκοντα. Εκτός αυτών, η «αναβάθμιση» εντοπίζεται στο ότι μπορεί με επιτυχία να μετακινήσει και τη μπάλα μπροστά. Ένα «πακέτο» εξελίξιμου αμυντικού μέσου, με ισορροπία τόσο στα αμυντικά όσο και στα επιθετικά του καθήκοντα, δεν περνά απαρατήρητο. Οι δέκα εκατομμύρια λίρες που φαίνεται να έδωσαν οι «Άγιοι», είναι πιθανό να επιστρέψουν μελλοντικά, σε πολλαπλάσιο ποσό.
Τέλος, ένας παίκτης που έχει πάρει χρόνο συμμετοχής αλλά ακόμα δεν έχει ξεχωρίσει, παρά την πρώτη καλή «ύλη» που διαθέτει, είναι ο Σέκου Μαρά. Ο ψιλόλιγνος επιθετικός βρέθηκε στη «Σότον» από την Μπορντώ, στην οποία είχε μια γεμάτη σεζόν, δίχως εντυπωσιακά νούμερα στο σκοράρισμα. Βέβαια, εδώ συναντάται μια ιδιαιτερότητα. Την περασμένη σεζόν, στη γαλλική ομάδα αγωνιζόταν σε ένα σύστημα 5-4-1, όντας μοναδικός προωθημένος, σε έναν αμυντικό και τελείως διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού, σε σχέση με αυτόν της νυν ομάδας του. Συμμετέχει επαρκώς και στην κυκλοφορία της μπάλας, οπότε ας φανταστούμε λίγο πως από έναν τέτοιο τρόπο παιχνιδιού, καλείται να προσαρμοστεί σε αυτόν της Σαουθάμπτον. Σε ένα πολύ πιο γρήγορο τέμπο, πολύ πιο επιθετικό, κάποιες φορές και με «παρτενέρ» στην επίθεση.
Κι η κουβέντα περιλαμβάνει και άλλους. Χουάν Λάριος και Σάμουελ Εντοζί είναι ακόμα δυο νεαροί που παίρνουν τακτικά χρόνο συμμετοχής και είναι θέμα χρόνου να βρεθούν σε καλύτερο επίπεδο. Αξίζει να αναφερθούμε, στα πλαίσια του γενικότερα αλλαγμένου πια μεταγραφικού σχεδιασμού της Σαουθάμπτον, την απόκτηση δυο ακόμα παικτών, όχι τόσο μικρών ηλικιακά.
Ο Τζο Αρίμπο ήρθε σαν ένας παίκτης που καλύπτει κάθε θέση στο κέντρο και στην επίθεση. Η ευκαιρία των «Αγίων» αποτελεί για τον ίδιο το επόμενο «σκαλοπάτι» στην καριέρα του, αφού επί μια τετραετία με τη φανέλα της Ρέηντζερς έκανε «παπάδες». Αντίστοιχα, η απόκτηση του Τσάλετα-Τσαρ από τη Μαρσέιγ, ενός ηγετικού και αρκετά δυναμικού στόπερ, έρχεται στην ίδια λογική. Δηλαδή, την ευκαιρία μέσω της Σαουθάμπτον, να ανταγωνιστεί σε υψηλότερο πρωτάθλημα, να ξεχωρίσει και να βρει και το κάτι παραπάνω. Η τελευταία πετυχημένη «φουρνιά» των «Αγίων», άλλωστε, σε τέτοιους παίκτες βασιζόταν.
Όσο για τα αποτελέσματα; Μπορεί να καθυστερήσουν κι αυτά. Κι η τωρινή χρονιά άλλωστε, ήδη προμηνυόταν δύσκολη. Το καλό όμως, είναι πως η Σαουθάμπτον επιστρέφει στην παλιά, πετυχημένη της συνταγή. Αυτή του αναπτυξιακού συλλόγου. Στα χέρια παικτών, τεχνικού επιτελείου και ιθύνοντων είναι το να φτάσουν εκεί που οφείλουν.
Διαβάστε επίσης για τον Μπακαρί Σακό, τον έμπειρο μεσοεπιθετικό από το Μάλι, που από τα γαλλικά και τα αγγλικά γήπεδα, η χρονιά τον «βρήκε» φέτος σε αυτό της Λιβαδειάς!
