Σε μία ταραχώδη σεζόν με έντεκα σοβαρούς τραυματισμούς (18 συνολικά), το «νοσοκομείο» της Άρσεναλ παλεύει να κρατηθεί μέσα στους στόχους του.
«Πρέπει να νοιαστούμε για τους εαυτούς μας, για την υγεία μας. Αν το ποδόσφαιρο συνεχίσει προς αυτήν την κατεύθυνση, οι ποδοσφαιριστές δεν θα έχουμε άλλη λύση από την απεργία», θα δηλώσει ο Ρόδρι στις 17 Σεπτεμβρίου, προερχόμενος από μία σεζόν (2023/24) με 63 αγώνες σε μόλις 343 ημέρες. Μόλις πέντε 24ωρα αργότερα θα υποστεί έναν σοβαρό τραυματισμό στον αγώνα της ομάδας του, Μάντσεστερ Σίτι, εναντίον της Άρσεναλ, χάνοντας πρακτικά όλη τη χρονιά. Όντας αναμφίβολα ένας εκ των καταλυτικότερων παικτών των «Πολιτών», η Άρσεναλ πίστεψε πως η απουσία της ίσως της δώσει επιτέλους αυτό που αναζητούσε τόσα χρόνια, ένα πρωτάθλημα. Κι ύστερα έγινε νοσοκομείο. Ξανά.
Σε παλαιότερο κείμενο σχετικά με την αγωνιστική φιλοσοφία του Μικέλ Αρτέτα, είχα επισημάνει την προτίμησή του στα μικρά ρόστερ, με μικρό ροτέισον και βαθιά κατανόηση της τακτικής του, σε τέτοιον βαθμό που οι αλλαγές του στην βασική ενδεκάδα να είναι συνήθως οι χειρότεροι σε απόδοση παίκτες της ομάδας του. Εκ του αποτελέσματος, τουλάχιστον μέχρι φέτος, αυτό το… χούι έμοιαζε να αποδίδει. Τα περιστασιακά προβλήματα τραυματισμών, όπως αυτά των Σαλιμπά και Τίμπερ, τα προηγούμενα χρόνια οφείλονταν στην ατυχία, ή έστω αστάθμητους παράγοντες, και ελάχιστα επηρέαζαν την κοινή στατιστική του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
Αν παρακολουθείτε τη φετινή Πρέμιερ Λιγκ, μάλλον θα έχετε καταλάβει ότι αυτό φέτος άλλαξε, και άλλαξε δραστικά. Ούτε λίγο, ούτε πολύ η Άρσεναλ έχει φέτος χάσει με τραυματισμό έστω και για έναν αγώνα 18 (!) παίκτες του ρόστερ της. Ο αριθμός μοιάζει αστρονομικός, ακόμα και για τα δεδομένα του πιο διαβόητου συλλόγου-νοσοκομείο στο Νησί. Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα πως έντεκα εξ αυτών των ποδοσφαιριστών έχουν χάσει το λιγότερο έξι παιχνίδια, ενώ τη δεδομένη στιγμή οι «Κανονιέρηδες» έχουν πέντε μακροχρόνια τραυματίες (Γκάμπριελ, Καλαφιόρι, Χάβερτς, Ζεσούς και Τομιγιάσου), με τους τέσσερις να επιστρέφουν, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το νωρίτερο την επόμενη σεζόν!
Η Άρσεναλ του Αρτέτα, μετά από μία κολοσσιαία προσπάθεια αναδόμησης τα τελευταία χρόνια, κυνηγά κάθε τίτλο. Τα αγωνιστικά προγράμματα όμως γίνονται ολοένα και πιο φορτωμένα, πιο εκτικά, με τους παίκτες να αδυνατούν όχι μόνο να αποδώσουν αναλόγως, αλλά ούτε καν να προπονηθούν επαρκώς. Τραυματισμοί που έχουν στοιχίσει περισσότερο φέτος στην ομάδα, όπως αυτοί τον Όντεγκααρντ, Σάκα και Χάβερτζ, φτάνουν σε σημείο να θεωρούνται αναμενόμενοι. Οι τρεις τους, από το καλοκαίρι του 2022 μέχρι και σήμερα, έχουν ξεπεράσει τους 500 αγώνες αθροιστικά, ενώ στα ίδια επίπεδα κινείτο και το τελευταίο θύμα των τραυματισμών, Γκάμπριελ, που άγγιζε στο ίδιο διάστημα τα 200 παιχνίδια.
«Προφανώς γνωρίζουμε πως πολλοί από αυτούς τους τραυματισμούς οφείλονται στα υπερβολικά πολλά αγωνιστικά λεπτά των παικτών. Είναι αναπόφευκτο. Είναι ένα ατύχημα που περιμένεις να συμβεί, όταν φορτώνεις τους παίκτες με όλο και περισσότερα λεπτά. Και δεν είναι μόνο αυτό. Δυστυχώς ζούμε μία εποχή, που ο χρόνος για προπόνηση είναι λιγότερος από ποτέ. Όταν δεν γυμνάζεις τους μύες στην προπόνηση, το ρίσκο να τους τραυματίσεις στους αγώνες αυξάνεται κατακόρυφα», θα δηλώσει ο Αρτέτα πριν λίγους μήνες, μετά τον τραυματισμό του Σάκα.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακόμα και το αγωνιστικό στιλ της Άρσεναλ μοιάζει… επιρρεπές στον εύκολο τραυματισμό. Οι αντίπαλοί της συνήθως κλείνουν τους χώρους, της αφήνουν την μπάλα και την αναγκάζουν να επιτίθεται με πολλούς παίκτες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου – παίκτες που εναλάσσουν θέσεις (π.χ. τα μπακ γίνονται εσωτερικοί μέσοι), (εξ)αναγκάζονται σε ατομικές προσπάθειες και μετατοπίζονται συντονισμένα σε θέση άμυνας, όπου συχνά τα ξαφνικά σπριντ υπερεκτείνουν τους καταπονημένους μύες, που έχουν συνηθίσει σε κινήσεις σε πιο περιορισμένους χώρους.
Παράλληλα, με όλα αυτά τα προκριματικά παράθυρα των εθνικών ομάδων, τα πλήρως «ανταγωνιστικά» φιλικά του Nations League, αλλά και τα εξαντλητικά ταξίδια σε κάθε γωνιά της γης (για τους μη-Ευρωπαίους) η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Η Άρσεναλ βρίθει από διεθνείς παίκτες, με 19 στον αριθμό να έχουν βρεθεί στις κλήσεις των εθνικών ομάδων τους, την τελευταία φορά που βρέθηκαν διαθέσιμοι. Ίσως δεν είναι σύμπτωση ότι ο Γκάμπριελ τραυματιστήκε μετά το πήγαινε-έλα στην πατρίδα του για τον αγώνα της Βραζιλίας ενάντια στην Κολομβία.
Ο Αρτέτα προανήγγειλε σοβαρή ενίσχυση το ερχόμενο καλοκαίρι, κάτι που θα ήθελε και τον χειμώνα, αν κρίνουμε από τις τότε δηλώσεις του σχετικά. Ο ερχομός του Αντρέα Μπέρτα στη θέση του Βραζιλιάνου Εντού (ως αθλητικός διευθυντής) μάλλον είναι καλό σημάδι, με την ομάδα να χρειάζεται ποιοτικές λύσεις ώστε να διευρύνει το ροτέισον. Με δεδομένο ότι η Άρσεναλ έχει εφτά τραυματίες τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αυτό αυτομάτως σημαίνει πως της απομένουν μόλις 15 παίκτες με περισσότερα από 90 αγωνιστικά λεπτά να την βοηθήσουν στις τελευταίες αγωνιστικές της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά και τα κρίσιμα παιχνίδια με τη Ρεάλ Μαδρίτης για τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ.
«Πώς έχουμε καταφέρει να βρισκόμαστε εδώ με όλους αυτούς τους τραυματισμούς. Η κατάσταση είναι αυτή που είναι. Θέλουμε τόσο πολύ να επιτύχουμε και δεν θα σταματήσουμε να προσπαθούμε. Χάσαμε τέσσερις αμυντικούς σε διάστημα μιας εβδομάδας: Καλαφιόρι, Μπεν Γουάιτ, Γιούριεν [Τίμπερ] και Γκάμπι. Έχουμε ακόμα τέσσερις, που είναι παραπάνω από πρόθυμοι να κάνουν τη δουλειά», θα τονίσει ο Αρτέτα μετά τη νίκη επί της Φούλαμ, με την Άρσεναλ να αντιμετωπίζει την Έβερτον το Σάββατο και τη Ρεάλ την Τρίτη.
Στην τελική ευθεία της σεζόν, με την Πρέμιερ Λιγκ να μην έχει κριθεί ακόμα μαθηματικά, και την πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ να είναι η βασική προτεραιότητα, η Άρσεναλ θυμίζει νοσοκομείο. Ο Αρτέτα πια δεν θέλει, αλλά αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει μικρό ρόστερ, να κλείσει ακόμα περισσότερο το ροτέισον και να ζήσει (ίσως και να πεθάνει) με τους παίκτες που θέλει έχει. Κάπου στο Βόρειο Λονδίνο τον ακούμε να αναρωτιέται: «Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;».
