Τα «κέρδη» που αποκόμισε η Liverpool φέτος είναι πολλά και η επιστροφή στην… κανονικότητα της μοιάζει δεδομένη.
Τέλος η σεζόν για την Liverpool λοιπόν. Δυστυχώς δεν τελείωσε με τον ιδανικό τρόπο, καθώς είναι μία χρονιά που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό των φίλων των «Reds» για τον -«ανορθόδοξο» αν θέλετε- τρόπο που εν τέλει χάθηκε ο μεγαλύτερος στόχος κάθε μεγάλης Ευρωπαϊκής ομάδας. Ο τίτλος του Champions League. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάστηκαν να συμβούν ένα σωρό αρνητικές συγκυρίες για την ομάδα του Klopp, κατά την διάρκεια του χθεσινού τελικού στο Κίεβο.
Αρχικά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το μέγεθος και την αγωνιστική αξία της Real. Όλοι το γνωρίζαμε από πριν ότι είναι το φαβορί για να πάρει τον τίτλο που έχει κατακτήσει περισσότερες φορές από κάθε άλλη ομάδα. Όμως είναι γεγονός ότι στο πρώτο μισάωρο του αγώνα η ομάδα που είχε μπει πιο συγκεντρωμένη και πιο παθιασμένη στο Olimpiyskiy, ήταν η Liverpool.
Οι παίκτες του Klopp κατάφεραν να φέρουν στα «μέτρα» τους το ματς από το πρώτο λεπτό, επιβάλλοντας τον γνωστό γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι τους, με αποτέλεσμα να μοιάζουν πιο επικίνδυνοι από τους Μαδριλένους. Από την άλλη οι παίκτες του Zidane έκαναν πολλά λάθη και δεν μπορούσαν να κρατήσουν για πολύ την μπάλα στην κατοχή τους. Όλα αυτά βέβαια μέχρι το 31ο λεπτό και τον μοιραίο τραυματισμό του Salah από τον Ramos.
Δεν χρειάζονται πολλά σχόλια για τον αρχηγό των «Merengues». Όσο παιχταράς είναι, τόσο προκλητικός και «λίγος» σαν άνθρωπος έδειξε ότι είναι χθες το βράδυ. Και δεν είναι μόνο η λαβή στον Salah, που προκάλεσε τον τραυματισμό και την αποχώρηση εν τέλει του Αιγύπτιου από τον αγώνα, αλλά και η συμπεριφορά του στη συνέχεια του αγώνα. Αρχικά με τα γελάκια όταν ο Salah έβγαινε εκτός αγωνιστικού χώρου, την -χωρίς λόγο- αγκωνιά εκτός φάσης στο πρόσωπο του Karius τρία λεπτά πριν δεχτεί το πρώτο γκολ, αλλά και ένα ανεκδιήγητο «θέατρο» που μας προσέφερε μετά από ένα μαρκάρισμα του Mane στην μέση του γηπέδου, που έπιανε το πρόσωπο του λες και τον… πυροβόλησε κάποιος.
Το γνωρίζαμε ότι ανέκαθεν ο Sergio Ramos ήταν προκλητικός και «βρώμικος» παίκτης (στον χώρο του ποδοσφαίρου τέτοιοι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα θέλουμε-δεν θέλουμε), όμως χθες με τα καμώματα του μάλλον πολλούς εχθρούς έκανε παρά φίλους, παρόλο που η ομάδα του κατέκτησε το τρίτο της συνεχόμενο Champions League με αυτόν αρχηγό…
Για να επανέλθουμε όμως στα καθαρά αγωνιστικά του τελικού. Μετά την αποχώρηση λοιπόν του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στην Αγγλία φέτος και εκ των κορυφαίων του κόσμου τη φετινή σεζόν με τα 44 γκολ του συνολικά σε 52 εμφανίσεις, ήταν λες και είδαμε μία άλλη ομάδα. Η απόδοση των «Reds» έπεσε κατακόρυφα, με τους παίκτες του Klopp να οπισθοχωρούν πολύ και με την Real να παίρνει την πρωτοβουλία των κινήσεων από εκείνο το σημείο και καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Ήταν λες και βγήκε η Liverpool απ’ την πρίζα, από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Salah και «επιστρατεύτηκε» ο Lallana στη θέση του. Είναι πολύ πιθανό ο τραυματισμός του Αιγύπτιου να «έριξε» κατά πολύ την ανεβασμένη ψυχολογία που είχαν οι συμπαίκτες του στο πρώτο 30λεπτο. Το κακό όμως ήταν ότι δεν μπορούσαν να συνέλθουν με τίποτα.
Έπειτα, ήρθαν τα λάθη του Loris Karius στο δεύτερο ημίχρονο, που ουσιαστικά χάρισαν το βαρύτιμο τρόπαιο στην «Βασίλισσα». Ο Γερμανός γκολκίπερ ήταν εξαιρετικός μέχρι να δεχτεί το πρώτο -ομολογουμένως τραγικό- γκολ. Δυστυχώς η θέση του τερματοφύλακα είναι η πιο δύσκολη στο ποδόσφαιρο. Κάθε λάθος μπορεί να στοιχίσει βαθμούς, τρόπαια, χρήματα, συναισθήματα. Ο Karius έκανε δύο πολύ σοβαρά λάθη μαζεμένα χθες, όσα δεν είχε κάνει σε όλη τη φετινή σεζόν στο Champions League. Μπορεί η ομάδα να μην διαθέτει στο ρόστερ της έναν έμπειρο και «μπαρουτοκαπνισμένο» τερματοφύλακα που θα μιλήσει στα μεγάλα ματς όπως το χθεσινό, όμως είναι γεγονός ότι με τον Γερμανό κάτω από τα δοκάρια έφτασε η Liverpool στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης μετά από 11 χρόνια και όχι με κάποιον άλλον και αυτό δεν πρέπει να το παραβλέψουμε.
Αυτή τη στιγμή χρειάζεται στήριξη ο Karius και όχι άλλα αναθέματα και ελεεινές βρισιές που ακούγονται από χθες προς το πρόσωπο του. Μιλάμε για έναν τερματοφύλακα 24 ετών (νεαρός για την θέση του) που έχει όλο το μέλλον μπροστά του και είναι στο χέρι του να σταθεί δυνατός μετά τα χθεσινά. Γιατί ίσως κάποια στιγμή καταφέρει να πάρει «εκδίκηση» και όλοι αυτοί που τώρα τον βρίζουν, μετά να τον αποθεώνουν. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει στο ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό και είναι το ομορφότερο άθλημα.
Τώρα όσον αφορά την επόμενη μέρα για την Liverpool, το δεδομένο είναι ότι οι «βάσεις» έχουν μπει από πλευράς Klopp. Κάθε χρόνο η ομάδα του γίνεται καλύτερη. Μπορεί ακόμη να μην έχει καταφέρει να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο με τους «Reds», όμως με τα βήματα που κάνει η ομάδα, είναι θέμα χρόνου να συμβεί κι αυτό. Ο λεγόμενος «κορμός» παικτών έχει δημιουργηθεί. Όμως δεδομένα η Liverpool χρειάζεται ενίσχυση προκειμένου να έχει το απαιτούμενο βάθος στο ρόστερ της. Εξάλλου ένας από τους λόγους που δεν μπόρεσε να βγάλει κάποια αντίδραση στο χθεσινό ματς, ήταν και ο ελλιπής πάγκος της. Δεν γίνεται μια ομάδα να πορεύεται σε τόσες διοργανώσεις με δύο εξτρέμ και έναν-δύο επιθετικούς σε όλη τη σεζόν, παίζοντας 4-3-3. Ακόμη και να κατακτούσε χθες το Champions League, θα ήταν επιτακτική η ανάγκη ενίσχυσης για τη νέα σεζόν.
Το σίγουρο όμως είναι ένα. Φέτος η Liverpool με τον Klopp στο «τιμόνι» της προσέφερε μεγάλες συγκινήσεις στους φίλους της ομάδας μετά από πολλά χρόνια και όσοι την υποστηρίζουν θα πρέπει να είναι ήσυχοι για το προσεχές μέλλον. Τα καλύτερα έρχονται. Η φετινή σεζόν ίσως αποτελέσει την επιστροφή της Liverpool στην ελίτ του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Εκεί δηλαδή που ανήκει.
