To 2015 ήταν η Ισημερινή Γουινέα, το 2017 η Μπουρκίνα Φάσο και το 2019 η Μαδαγασκάρη. Στα τρία τελευταία Κύπελλα Εθνών Αφρικής, μια από τις όχι και τόσο γνωστές εθνικές ομάδες, φρόντιζε να κάνει την «έκπληξη» και να τραβάει την προσοχή του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού κοινού. Το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν φέτος τα μικρά νησιά Κομόρες. Μια ομάδα που δεν είχε καν συσταθεί όταν έγινε το Κύπελλο Εθνών Αφρικής στο Καμερούν το 1972, βρισκόταν στο απόλυτο ναδίρ, μέχρι που «αναγεννήθηκε» υπό τις οδηγίες του -παντελώς άγνωστου- Αμίρ Αμπντού.
Οι Κομόρες είναι ένα σύμπλεγμα τριών νησιών στον Ινδικό Ωκεανό, λίγο πάνω από την Μαδαγασκάρη. Είναι η έκτη μικρότερη χώρα της Αφρικής σε πληθυσμό, με μόλις 960.000 κατοίκους, όμως θεωρείται η πιο πυκνοκατοικημένη της ηπείρου εξαιτίας του μικρού μεγέθους των τριών νησιών της. Όντας για αρκετά χρόνια υπό Γαλλική κυριαρχία, οι κάτοικοι φρόντιζαν να ξεφεύγουν από τις γεωργικές τους δραστηριότητες παίζοντας κυρίως ποδόσφαιρο στα χωράφια και στους δρόμους των νησιών.
Φυσικά, για οργανωμένη ποδοσφαιρική ομοσπονδία και διοργανώσεις ούτε λόγος. Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να δημιουργηθεί μια οργανωμένη προσπάθεια από τους νησιώτες για την εκπροσώπηση του νησιού στην Αφρική. Το 1974, οι Κομόρες κερδίζουν την ανεξαρτησία τους από τους Γάλλους και έτσι όλα αρχίζουν να παίρνουν μορφή. Το 1979 ιδρύεται η ποδοσφαιρική ομοσπονδία, και οργανώνεται και το πρώτο πρωτάθλημα στο νησί.
Για συμμετοχή σε FIFA και CAF, ούτε λόγος φυσικά. Η έλλειψη συγκοινωνιών και το ακριβό κόστος μετακίνησης στην ενδοχώρα κατέστησε ανούσια την είσοδο της ομάδας στους «κόλπους» των ποδοσφαιρικών αυτών σωμάτων. Έτσι περιόρισε τη «δραστηριότητά» της στον Ινδικό Ωκεανό, αγωνιζόμενη κυρίως στους Ινδικούς Αγώνες με αντιπάλους τις Μαλδίβες, τις Σεϋχέλλες, την Μαδαγασκάρη, τον Μαυρίκιο και τα γαλλικά νησιά, Ρεϊνιόν και Μαγιότ.
Από τότε, έπρεπε να φτάσει η νέα χιλιετία και το 2003 για να εισαχθεί η ομάδα στους «κόλπους» της CAF και να έχει δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής. Δυο χρόνια αργότερα έγινε δεκτή και η αίτησή της στην FIFA για να μπορεί να αγωνίζεται και σε προκριματικά Μουντιάλ. Όλα όμως έμοιαζε να γίνονται για την…«χαρά του παιχνιδιού».
Η πρώτη της απόπειρα για συμμετοχή σε μια διοργάνωση υπό την αιγίδα της FIFA, ήταν το 2007, σε εκείνα τα προκριματικά του Αραβικού Κυπέλλου του 2009. Στους δυο αγώνες που έδωσε με Υεμένη και Τζιμπουτί, κατάφερε να επικρατήσει με 4-1 του δεύτερου, καταγράφοντας έτσι την πρώτη της νίκη στην ιστορία της. Έκτοτε η επόμενη νίκη πήρε αρκετά χρόνια για να έρθει. Και χρειάστηκε πολλή δουλειά, πάθος και μεράκι για να γίνει πραγματικότητα.
Τι εννοώ; Τον Ιούνιο του 2010 ο πρώην Γάλλος αστέρας των Μονακό, Μαρσέιγ και Λυόν, Μανουέλ Αμορός, αναλαμβάνει τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας. Είχε στα πλάνα του μια οργανωμένη αποστολή, που θα έβρισκε Γάλλους ποδοσφαιριστές που θα είχαν την δυνατότητα να αγωνιστούν με την εθνική ομάδα των νησιών, λόγω καταγωγής. Το όραμα δεν υλοποιήθηκε ποτέ, αφού μετά από μόλις έναν αγώνα, ο Αμορός παραιτήθηκε.
Έπρεπε να περάσει μια τετραετία για να φέρουν οι Κομόρες, προπονητή από τη Γαλλία. Αυτή τη φορά ήταν ο Αμίρ Αμπντού. Ένας νεαρός Γάλλος, 41 ετών, ο οποίος είχε κάνει αίσθηση στο Κύπελλο Γαλλίας με μια ομάδα έκτης κατηγορίας. Την Γκολφές Σεν Πολ Ντ’ Έσπί. «Είχαμε καλά αποτελέσματα στο Κύπελλο Γαλλίας και απλά θυμάμαι τον πρόεδρο από την ομοσπονδία του κράτους να με παίρνει τηλέφωνο και να με ρωτήσει αν ενδιαφέρομαι για την θέση», ανακαλεί ο Αμπντού στo WorldSoccer.com.
Η εθνική ομάδα βρισκόταν τότε στην 198η θέση της FIFA. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας όμως, έβλεπε ένα «χάρισμα» στον Αμπντού και θα του άφηνε όλον τον χρόνο διαθέσιμο για να δουλέψει. Έχοντας ένα εξαιρετικά οργανωμένο δίκτυο στην Γαλλία, ο προπονητής και οι συνεργάτες του «όργωναν» τα Γαλλικά πρωταθλήματα για την εύρεση παικτών που είχαν καταγωγή από τις Κομόρες. Οι άπειροι και πλήρως ερασιτέχνες ντόπιοι, ξεκίνησαν σταδιακά να δίνουν την θέση τους σε μια μικτή ομάδα από άγνωστους ερασιτέχνες που αγωνίζονταν στις μικρές κατηγορίας της Γαλλίας.
Οι καρποί απέδωσαν. Τα πρώτα αποτελέσματα άρχισαν να γίνονται εμφανή ήδη από τους πρώτους αγώνες με δυο πολύ μεγάλες ισοπαλίες απέναντι σε Μπουρκίνα Φάσο και Κένυα. Ακολούθησαν επίσης σπουδαία «Χ» απέναντι σε Ζιμπάμπουε, Λεσότο(x2) και Γκάνα(!) μέχρι που ήρθε η ώρα επιτέλους για την μεγάλη νίκη απέναντι στην Μποτσουάνα. Ήταν 24 Μαρτίου 2016. Στο στάδιο Σαϊντ Μοχάμεντ Σείκ, στο Μιτσαμιουλί η εθνική ομάδα πέτυχε την πρώτη της νίκη σε επίσημο αγώνα μετά το 2007.
Σκόρερ φυσικά ο γνωστός μας, Μπεν. Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού, του Λεβαδειακού και της Βέροιας αποτελεί προϊόν αυτής της «γαλλοποίησης» των νησιών και έχει πλέον εξελιχθεί σε λαϊκό ήρωα έχοντας πετύχει σε 25 συμμετοχές 13 τέρματα. Εκείνη η νίκη ήταν και το έναυσμα για να συνεχίσει η ομάδα την εξέλιξή της. Η συνεχόμενη άνοδος της χώρας έφερε στην εθνική και παίκτες από τις τρεις πρώτες κατηγορίες της Γαλλίας αλλά και άλλων πρωταθλημάτων.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα, αυτά των Φουαντ Μπασιρού που έκανε «παπάδες» με την Έστερσουντ στην Σουηδία και αργότερα κέρδισε την μεταγραφή του στην Αγγλία και την Νότιγχαμ Φόρεστ, αλλά και αυτό του Γιασίν Μπουρχάν που αγωνίζεται στην Γκόου Αχέντ Ιγκλς της Ολλανδίας. Έτσι δημιουργήθηκε ένα αξιόμαχο σύνολο που θα μπορούσε για πρώτη φορά στην ιστορία του να διεκδικήσει με αξιώσεις κάτι καλό. Ο Αμίρ Αμπντού είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και φρόντισε να κάνει την μεγάλη έκπληξη και να υλοποιήσει ένα μεγάλο όνειρο των κατοίκων της χώρας.
Τον Σεπτέμβριο του 2019, οι Κομόρες μένουν εκτός συνέχειας του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ από το αξιόμαχο Τογκό. Δυο μήνες αργότερα, οι δυο ομάδες θα διασταύρωναν και πάλι τα «ξίφη» τους για την προκριματική φάση του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής. Αυτή την φορά όμως δεν θα ήταν μόνες, αφού τον όμιλο συμπλήρωναν η πανίσχυρη Αίγυπτος και η Κένυα. Το πρώτο δυνατό «μπαμ» ήχησε από την πρώτη κιόλας αγωνιστική, στο Στάντ ντε Κεγκέ της Λομέ.
Ο Φαίζ Σελεμάνι της Κόρτραικ με τέρμα στο 19ο λεπτό, οδήγησε τις Κομόρες σε μια τεράστια νίκη εκτός έδρας, φεύγοντας με τους πολύτιμους τρεις βαθμούς από την πρωτεύουσα του Τογκό. Τέσσερις μέρες μετά, στο Μορόνι, η ομάδα του Αμπντού έβαζε έναν ακόμη πολύτιμο πόντο στο «σακούλι», υποχρεώνοντας την Αίγυπτο σε λευκή ισοπαλία. Ο COVID-19 «πάγωσε» όλη τη διαδικασία των προκριματικών.
Χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος για να συνεχιστούν οι αγώνες και τα νησιά επανέρχονται σε πλήρη αγωνιστική δράση στο Κασαράνι της Κένυας όπου και θα αντιμετώπιζαν την ομάδα του Βίκτορ Ουανιάμα. Δεν λύγισε ούτε εκεί. Ένας εκ των παλαιότερων αλλά και διακεκριμένων ποδοσφαιριστών, ο Γιουσούφ Εμτσανγκαμά άνοιξε το σκόρ μόλις στο 28ο λεπτό για να ισοφαρίσει λίγο πριν την συμπλήρωση των 70’ ο Μασούντ Τσόκα για τους Κενυάτες.
Οι Κομόρες είχαν φτάσει τους πέντε βαθμούς σε τρία παιχνίδια και βρίσκονταν στην κορυφή του ομίλου μαζί με την Αίγυπτο. Ο επαναληπτικός με τους Κενυάτες στο Μορόνι έφερε παροξυσμό. Ο Μπεν έδωσε το προβάδισμα στο 24ο λεπτό για την χώρα του μπροστά σε περίπου 5.000 κόσμο για να ισοφαρίσει ο Νιακέγια δέκα λεπτά αργότερα.
Τελικά η λύση ήρθε από έναν ασυνήθη ύποπτο. Ο Φαίζ Ματουά, επιθετικός της Σολέ, σκόραρε λίγο μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, δίνοντας το προβάδισμα. Το σκόρ παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος του αγώνα, ενώ την επόμενη αγωνιστική, η λευκή ισοπαλία με αντίπαλο το Τογκό, έδωσε και μαθηματικά την πρόκριση στο νησιωτικό σύμπλεγμα. Την τελευταία αγωνιστική, η ήττα με 4-0 από την Αίγυπτο πέρασε στα “ψιλά”, με τους πάντες να κινούνται σε ρυθμούς…«Καμερούν 2022».
Μια ομάδα λοιπόν σαν τα Νησιά Κομόρες ετοιμάζεται να κάνει το ντεμπούτο της σε μια μεγάλη διοργάνωση. Οι προετοιμασίες συνεχίζονται πυρετωδώς αφού ο όμιλος είναι κάτι παραπάνω από απαιτητικός. Το Μαρόκο του Χακίμ Ζιγιές, η Γκάνα του Τομάς Παρτέι και η Γκαμπόν του Πιέρ Εμερικ Ομπαμεγιάνκ θα έρθουν στο διάβα των νησιών, οι οποίοι θα διεκδικήσουν το καλύτερο δυνατό απέναντι σε έναν δύσκολο όμιλο.
Όπως εύστοχα είπε και ο προπονητής, «θα προσπαθήσουμε να γίνουμε ο νεκροθάφτης, σε έναν όμιλο θανάτου». Στα φιλικά μέχρι στιγμής έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα ετοιμότητας. Μετράει ήδη τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια απέναντι σε Σεϋχέλλες, Μπουρουντί και Σιέρρα Λεόνε, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία, έστειλε μια “δεύτερη” εθνική ομάδα αποτελούμενη μόνο με παίκτες από το εγχώριο πρωτάθλημα για να αγωνιστεί απέναντι στην Παλαιστίνη στο Κατάρ. Η ήττα με 5-1 χαρακτηρίστηκε με θετικό πρόσημο, πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι το πρωτάθλημα των νησιών είναι το τέταρτο χειρότερο της Αφρικανικής ηπείρου.
Allez les Coelacantes! Καλή τύχη Κομόρες.
Συντάκτης: Φάνης Αγριτέλλης
