Arsenal

Arsenal: Τελικά πήρε αυτό που της άξιζε

Πάνε μερικές ημέρες από τον τελικό του Europa League και σίγουρα οι περισσότεροι «Κανονιέρηδες» δεν έχουν καταφέρει να «χωνέψουν» τη συντριβή της ομάδας τους.

 

Η ήττα αυτή με το ευρύ 4-1, φέρνει την Arsenal αντιμέτωπη με «πικρές αλήθειες», που πλέον δεν μπορεί να τις κρύβει «κάτω από το χαλί». Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά.

 

 

Ο Emery κατάφερε να κρατήσει την Arsenal ανταγωνιστική και να βρίσκεται μια «ανάσα» από την κατάληψη θέσης στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας. Στο κρίσιμο σημείο της σεζόν όμως, η ομάδα τα «θαλάσσωσε». Δύο φορές της δόθηκε η ευκαιρία να πάρει το «πάνω χέρι» στη κούρσα με Chelsea και Tottenham για ένα από τα εισιτήρια του Champions League. Εντός έδρας ήττα από Crystal Palace η μία, εντός έδρας ισοπαλία με την Brighton η άλλη. Το μονοπάτι της επιστροφής στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση μέσω του πρωταθλήματος βατό, αλλά η Arsenal δε τα κατάφερε.

Ίσως να έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτή την αποτυχία η πρόκριση στον τελικό του Europa League. Δυστυχώς, η ομάδα επαναπαύτηκε και το πλήρωσε. Η μοίρα (ή και η τύχη μπορεί να ισχυριστεί κάποιος) έδωσαν στους «Κανονιέρηδες» μια δεύτερη ευκαιρία. Ένας τελικός ευρωπαϊκής διοργάνωσης απέναντι στη «πληγωμένη» Chelsea, αγώνας «do or die». Μοναδική ευκαιρία να αποδείξει σε όλους ότι δεν είναι «ξεγραμμένη». Αλλά…

 

 

Το πρώτο ημίχρονο του τελικού κύλησε χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, αν και οι δύο ομάδες είχαν τις στιγμές τους. Αυτό που ακολούθησε στα πρώτα είκοσι λεπτά του δεύτερου μέρους, σίγουρα δε τα περίμενε ούτε ο πιο κυνικός οπαδός της Arsenal. Μπορεί το γρήγορο γκολ της Chelsea να αιφνιδίασε τους «Κανονιέρηδες», αλλά αντίδραση δεν έβγαλαν ποτέ. Παίκτες όπως ο Aubameyang, ο Ozil, ο Koscielny, με εμπειρίες από top επίπεδο, περιμένεις να βγουν μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις. Αντιθέτως όμως, κατέληξαν να είναι οι χειρότεροι του γηπέδου. Η συντριβή ήρθε τελείως φυσιολογικά.

Η εικόνα της Arsenal ήταν ένας συνδυασμός από «ρηχές» εμφανίσεις, χαώδης άμυνα και εσφαλμένων χειρισμών στη τακτική. Ελλείψει ηγετικών προσωπικοτήτων, οι αποτυχίες στις επιθετικές προσπάθειες και τα «παιδαριώδη» λάθη στα μετ’όπισθεν ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά στο παιχνίδι τους. Τρανταχτό παράδειγμα το λάθος του Maitland – Niles στο δεύτερο γκολ των «Μπλε». Βέβαια, κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει τον νεαρό Άγγλο, που όντας άπειρος σε μεγάλους αγώνες κυριεύτηκε από άγχος. Ούτε καν τον Koscienly, που στα 33 του χρόνια πλέον δεν έχει πολλά να δώσει πια στην ομάδα. Για αυτό φυσικά και δε φταίει ο Γάλλος, αλλά η διοίκηση που δεν έχει φροντίσει να βρει ικανό αντικαταστάτη.

 

 

Υπάρχει «νέο αίμα» στο σύλλογο, όπως ο Willock, που μπήκε στη θέση του Ozil και κατάφερε να κάνει περισσότερα πράγματα σε 13 λεπτά, απ’ότι ο Γερμανός σε 77’. Αν δεν πλαισιωθούν οι «μικροί» από πιο έμπειρους και ταυτόχρονα ικανούς παίκτες, τότε η εικόνα της ομάδας δε θα αλλάξει. Φυσικά σε αυτό φταίει και ο Emery που δεν μπορεί να δώσει τα κατάλληλα κίνητρα στους παίκτες του, ενώ παράλληλα εμμένει σε επιλογές, όπως τον Monreal σε θέση κεντρικού αμυντικού, μια επιλογή που από εποχή Wenger είχε αποτύχει.

 

 

Κακά τα ψέμματα, η Arsenal έχει μια συμπαθητική ομάδα, όχι όμως κάτι το τρομερό. Υπάρχουν αρκετά καλοί παίκτες, αλλά όχι κάποιος απίθανος. Οπότε η επιστροφή στο Europa League της νέας σεζόν είναι δίκαιη και όσο η κατάσταση στην ομάδα μένει ίδια, το «ασανσέρ» δε θα πάει ποτέ προς τα πάνω. Τα ταξίδια σε άγνωστα ποδοσφαιρικά μέρη της Ευρώπης, όπως αυτό στο Μπακού, τείνουν να γίνουν ρουτίνα για τους «Κανονιέρηδες». Οι οπαδοί θα θυμούνται ως επιτυχημένα χρόνια, εκείνα που η Arsenal τερμάτιζε στη τετράδα και το εμβληματικό παρελθόν θα φαντάζει πολύ μακρινό.

Όχι, η Arsenal με αυτήν την ήττα δε σταμάτησε να είναι μεγάλη ομάδα. Πρέπει όμως να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό της. Λένε ότι «αν θες να αποκτήσεις κάτι που δεν είχες ποτέ, τότε πρέπει να κάνεις κάτι για πρώτη φορά». Ίσως έχει έρθει η ώρα για τον σύλλογο να ξοδέψει, ώστε να αποκτήσει παίκτες για να φτάσει επιτέλους στη κατάκτηση τίτλων. Η συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα μεγάλη, προσωπικά υπέρμαχος της σπατάλης δεν είμαι, αλλά όταν έχουν αποτύχει όλα τα υπόλοιπα, είσαι υποχρεωμένος να το δοκιμάσεις.

Η αμφισβήτηση δεν είναι στο DNA της, αλλά κάθε χρόνο αμφισβητείται περισσότερο. Όσο η ίδια η διοίκηση αδιαφορεί, το καράβι θα συνεχίσει να «πλέει ακυβέρνητο». Ο Emery είναι ένας τίμιος προπονητής, αλλά «μαγικό ραβδί» δεν έχει, οπότε χωρίς βοήθειες δε πρόκειται να διαπρέψει. Ας ελπίσουμε ότι η ντροπιαστική εμφάνιση του τελικού, θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για την «αναγέννηση» της Arsenal, καθώς βυθίζεται πια σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.

 

Συντάκτης: Βασίλης Βασιλείου 

 

Κοινοποίηση:
Picture of Egglezoi Team

Egglezoi Team

Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει...