Το ζύγι ανάμεσα σε αγγλικές και ελληνικές ομάδες, δεν επιδέχεται καν διαπραγμάτευσης για το που γέρνει. Έχουν υπάρξει και φορές όμως, που οι «δικοί μας», έκαναν «αντάρτικο» κόντρα στους «γίγαντες» της Premier League. Αυτές όλες τις φορές ξεθάβουμε από το «χρονοντούλαπο» των ελληνοαγγλικών αναμετρήσεων…
Τα ευρωπαϊκά κύπελλα βρίσκονται στην ποδοσφαιρική ζωή εδώ και πολλά χρόνια. «Κορωνίδα» τους, το Κύπελλο Πρωταθλητριών, η ιδέα που γέννησε ο Γάλλος Gabriel Hanot, συντάκτης και εκδότης της «L’ Equipe», και την έφτασε στην απογείωση ο Lennart Johansson με την δημιουργία του Champions League. Παράλληλα με το «κορυφαίο» Κύπελλο Πρωταθλητριών, διάφορες άλλες διοργανώσεις έκαναν διαχρονικά την εμφάνισή τους, όπως το Κύπελλο UEFA, το Κύπελλο Κυπελλούχων ή το Κύπελλο Intertoto. Σήμερα, οι διοργανώσεις που ξέρουμε είναι δύο (Champions League και Europa League), αν και η UEFA ετοιμάζει νέο πακέτο αλλαγών στις διοργανώσεις της.
Μέσα στα χρόνια λοιπόν, οι αγγλικές ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες με ελληνικές, ουκ ολίγες φορές. Την αρχή έκανε ο Ολυμπιακός κόντρα στην West Ham το μακρινό 1965 για το Κύπελλο Κυπελλούχων, με τα «Σφυριά» να προκρίνονται με συνολικό σκορ 6-2. Έκτοτε, η προϊστορία είναι πλούσια, οι ελληνικές ομάδες κυνήγησαν επιτυχίες απέναντι στους πανίσχυρους Άγγλους, και ορισμένες φορές τα κατάφεραν, όπως ο Παναθηναϊκός κόντρα στην Everton, ή η ΑΕΚ απέναντι στις τότε πανίσχυρες Derby County και QPR. Με την δημιουργία της Premier League το 1992, οι αγγλικοί σύλλογοι έγιναν περισσότερο ισχυροί, κυρίως λόγω της οικονομικής ευμάρειας που χαρακτηρίζει την συμμετοχή στην κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας.
Από τότε, η ψαλίδα ανάμεσα σε εκείνες και στις ελληνικές ομάδες, άνοιξε περισσότερο. Παρά ταύτα, η Ελλάδα όρθωσε «ανάστημα» αρκετές φορές, με αλήστου μνήμης εμφανίσεις, που πολλές φορές συνοδεύτηκαν και από σπουδαία αποτελέσματα. Αυτές τις βραδιές θα ανασκαλέψουμε, βραδιές που τα «θηρία» της Premier League «υποκλίθηκαν» στο ελληνικό «αντάρτικο».
ARSENAL – ΠΑΟΚ 1-1 (1997/1998)
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ελληνικού συλλόγου απέναντι σε κάποιον της Premier League, ήταν ίσως και η σημαντικότερη. Οι «Κανονιέρηδες» είχαν πλέον εισέλθει στην εποχή του Arsene Wenger, που βρισκόταν ήδη σχεδόν έναν χρόνο στο τιμόνι τους. Η κληρωτίδα του Κυπέλλου UEFA ήταν πολύ «αγενής» απέναντι στον ΠΑΟΚ του Άγγελου Αναστασιάδη, καθώς από τον πρώτο κιόλας γύρο του έφερε ως αντίπαλο, ένα εμπόδιο αδιαπέραστο.
Η Arsenal ξεκινούσε μια εποχή που έμελλε να γίνει -ίσως- η καλύτερη της ιστορίας της, μάλιστα στο φινάλε της σεζόν εκείνης κατέκτησε το πρωτάθλημα. O Αλσατός τεχνικός είχε ξεκινήσει την ανοικοδόμηση της γαλλικής «παροικίας» στο Λονδίνο, δημιουργώντας παράλληλα μια νέα ποδοσφαιρική πρόταση, που ξεπερνούσε το «boring-boring Arsenal» που κυριαρχούσε στην αντίληψη του κόσμου από την θητεία του George Graham.
Τον Σεπτέμβριο του 1997 λοιπόν, ο «Δικέφαλος του Βορρά» που ψαχνόταν αγωνιστικά, της ετοίμασε ένα μεγάλο «χουνέρι». Η Arsenal ταξίδεψε για το πρώτο ματς στην Τούμπα, τρώγοντας την πρώτη «κρυάδα» δια… «ποδός» Κώστα Φραντζέσκου και καλούνταν να ανατρέψει το 1-0 στο Highbury. 14 βράδια μετά, στις 29 Σεπτεμβρίου, οι «Κανονιέρηδες» φιλοξένησαν τον ΠΑΟΚ στο Λονδίνο, με σκοπό να τελειώσουν τη δουλειά. Το γκολ του Dennis Bergkamp σχετικά νωρίς (22′) έδωσε το σύνθημα της ανατροπής για την Arsenal, ωστόσο ο ΠΑΟΚ της την φύλαγε. Όλα έδειχναν πως το παιχνίδι θα πήγαινε στην παράταση, μέχρι να έρθει ο Ζήσης Βρύζας με «κρύο αίμα» στο 87′, να «σκοτώσει» το σύνολο του Arsene Wenger, στέλνοντάς το στα «Τάρταρα» και τους Θεσσαλονικείς στα ουράνια. «Zisis, the end…» έγραφε την επομένη η Sun, σε έναν τίτλο που μάλλον τα περιέκλειε όλα…
Arsenal (Arsene Wenger): Seaman, Dixon, Bould (87′ Anelka), Adams, Winterburn, Petit, Vieira, Parlour, Overmars (74′ Platt), Bergkamp, Wright
ΠΑΟΚ (Άγγελος Αναστασιάδης): Μιχόπουλος, Ζαγοράκης, Τασιόπουλος, Κολομπούρδας (80′ Καπετανόπουλος), Olivares, Nagbe, Ζαφειρίου (32′ Σιδηρόπουλος), Φραντζέσκος (88′ Ζουμπούλης), Τουρσουνίδης, Βελής, Βρύζας
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=Apl6U3D4Oj4[/embedyt]
MANCHESTER UNITED – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 3-1 (2000/2001)
Είναι ήττα, μα δίκαια ανήκει εδώ. Όσοι έζησαν και είδαν εκείνο τον φοβερό Παναθηναϊκό το βράδυ της 21ης Νοέμβρη του 2000 στο Old Trafford, μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Φάση των «16» για το Champions League, δεύτερος γύρος ομίλων, σε εκείνη την άκρως ενδιαφέρουσα εκδοχή της διοργάνωσης. Ο Παναθηναϊκός του Άγγελου Αναστασιάδη είχε προκριθεί από τον όμιλο κόντρα σε Αμβούργο, Deportivo La Coruna και Juventus, και έψαχνε ένα ακόμα θαύμα στη πρεμιέρα των «16». Από την άλλη, η United του Sir Alex Ferguson είχε αφήσει πίσω της στους «32» τις Dynamo Kiev, Anderlecht, PSV Eidhoven και προσπαθούσε να αναβιώσει την… Βαρκελώνη.
Ο Αναστασιάδης παρατάσσει το «Τριφύλλι» με ένα απίστευτα ιδιότυπο σύστημα (δεξί μπακ ο Μπασινάς, «δεκάρι» ο Λυμπερόπουλος), ο Παναθηναϊκός κυκλοφορεί απίστευτα τη μπάλα και απειλεί πολύ σοβαρά και πολλαπλά τους «Κόκκινους Διαβόλους», χάρη στην τριπλέτα Λυμπερόπουλου, Βαζέχα και Sypniewski. Η United ισορροπεί στη συνέχεια, καταφέρνει να προηγηθεί στην έναρξη της επανάληψης με τον Sheringham (48′), ωστόσο ο Παναθηναϊκός είχε αποθέματα αντίδρασης, παρά τις πολλές χαμένες ευκαιρίες. Ισοφάρισε με το εκπληκτικό γκολ-φάουλ του Γιώργου Καραγκούνη (64′), και κρατούσε τον σημαντικό βαθμό.
Δέκα λεπτά πριν το φινάλε όμως, το «Τριφύλλι» λύγισε ελέω Paul Scholes, με τον ίδιο να υπογράφει το 3-1 στο 90′. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με πρωτοφανές για ελληνική ομάδα θάρρος, κόντρα σε μία εκ των κορυφαίων ομάδων της εποχής, ωστόσο έφευγε με άδεια τα χέρια από το «Θέατρο των Ονείρων». Εν τέλει, το ευρωπαϊκό όνειρο έσβησε για τους «Πράσινους», μιας και τερμάτισαν τελευταίοι στον όμιλο (Sturm Graz και Valencia οι άλλες δύο ομάδες), ενώ η United αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Bayern.
Manchester United (Sir Alex Ferguson): Barthez, Phil Neville, Gary Neville, Brown, Silvestre, Butt, Keane, Scholes, Beckham, Sheringham, Yorke
Παναθηναϊκός (Άγγελος Αναστασιάδης): Νικοπολίδης, Γκούμας, Henriksen, Βόκολος, Φύσσας, Μπασινάς, Galetto, Καραγκούνης (66′ Vlaovic), Sypniewski (79′ Olivares), Λυμπερόπουλος, Βαζέχα (74′ Κιάσσος)
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=kVrD5VtYghA[/embedyt]
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ARSENAL 1-0 (2001/2002)
Στα καλά ευρωπαϊκά χρόνια του, ο Παναθηναϊκός είχε τέτοια δυναμική, που έκανε πολλά μεγαθήρια της Ευρώπης να τα βρίσκουν «σκούρα» μαζί του. Η Arsenal βρήκε ζόρια ξανά με τους Έλληνες, τούτη τη φορά με το «Τριφύλλι», τέσσερα χρόνια μετά το «κάζο» με τον ΠΑΟΚ. Το σύνολο του Γιάννη Κυράστα, σε ένα μοναδικό ξεκίνημα για τον τρίτο όμιλο των «32» του Champions League, έψαχνε ένα «τρία στα τρία» στο «Απόστολος Νικολαΐδης», κόντρα στους δυνατούς «Κανονιέρηδες». Είχε ήδη «καθαρίσει» Schalke και Mallorca, ενώ οι Λονδρέζοι ήδη είχαν ηττηθεί στην πρεμιέρα από τους Ισπανούς στο Son Moix.
Τέλη Σεπτέμβρη λοιπόν (26/9/2001), η «Λεωφόρος» φόρεσε τα καλά της για να βιώσει άλλη μια μεγάλη νύχτα. Ο «τετράγωνος» Παναθηναϊκός του Γιάννη Κυράστα μπλόκαρε εξαιρετικά τα -πολλά- λονδρέζικα ατού, ο Wenger παρακολούθησε τους «Πράσινους» να πατάνε στον σβέρκο της ομάδας του, και να της βάζει ενδεχόμενο μπλόκο πρόκρισης. Ο Γιώργος Καραγκούνης με ένα αλησμόνητο «ψαράκι» μετά από σέντρα της «μηχανής» Jan Michaelsen, νίκησε τον David Seaman στο 25′. Η Arsenal προσπάθησε να αντιδράσει στο δεύτερο μέρος, εις μάτην όμως. Ο Παναθηναϊκός έδειχνε πολύ επικίνδυνος στη κόντρα, έσφιξε τις γραμμές του και πήρε μια μεγαλειώδη νίκη, πιο σβηστά από όσο ίσως περίμενε, εξασφαλίζοντας σχεδόν την πρόκριση.
Η Arsenal κέρδισε με 2-1 στο ματς του Highbury, σε νέο παναθηναϊκό «ρεσιτάλ», που περιλάμβανε δοκάρι του Olisadebe και χαμένο πέναλτι από τον Μπασινά, σώζοντας την ιστορία. Αμφότεροι προκρίθηκαν «αγκαζέ» στους «16», με το «Τριφύλλι» ως πρώτο. Οι «Κανονιέρηδες» φρέναραν στους «16» όμως, και το «Τριφύλλι» άγγιξε τα ημιτελικά, για λίγα εκατοστά και το σουτ του Goran Vlaovic στην Βαρκελώνη…
Παναθηναϊκός (Γιάννης Κυράστας): Νικοπολίδης, Φύσσας, Henriksen, Κυργιάκος, Βόκολος, Μπασινάς, Paulo Sousa, Καραγκούνης (84′ Saric), Michaelsen, Olisadebe (70′ Kolkka), Vlaovic (65′ Κωνσταντίνου)
Arsenal (Arsene Wenger): Seaman, Lauren, Ashley Cole, Keown, Upson, Ljungberg (68′ Kanu), Parlour (53′ Van Bronckhorst), Pires, Vieira, Henry, Wiltord (68′ Jeffers)
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=Z2KZ0JbbbFo[/embedyt]
ARSENAL – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 1-1 (2004/2005)
Η Arsenal ξεκίνησε την σεζόν 2004/2005 στην «σκιά» του αήττητου πρωταθλήματος που έγραψε ιστορία, επιδιώκοντας να διώξει επιτέλους το «φάντασμα» της ευρωπαϊκής καταξίωσης. Η τύχη έφερε στον δρόμο των «Κανονιέρηδων» για την φάση των ομίλων την Rosenborg, την PSV Eidhoven και τον «παλιό γνώριμο» Παναθηναϊκό. Το «Τριφύλλι» προερχόταν από νταμπλ, σπάζοντας έτσι την επτάχρονη κυριαρχία του «αιωνίου» Ολυμπιακού, ωστόσο το ξεκίνημα της χρονιάς είχε «αντάρες». Ο «αρχιτέκτονας» της επιτυχίας, Itzhak Shum, αποτέλεσε παρελθόν τον Σεπτέμβρη και ο Παναθηναϊκός συνέχιζε με τον Zdenek Scasny.
Η Arsenal υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό στο Highbury, με τον όμιλο ανοικτό βαθμολογικά. Οι μεν Λονδρέζοι μετρούσαν πέντε βαθμούς και οι δε «Πράσινοι» τέσσερις, μιας και δύο βδομάδες νωρίτερα είχαν αναδειχθεί ισόπαλοι μεταξύ τους στην «Λεωφόρο». Το σύνολο του Arsene Wenger έψαχνε νίκη που θα καθάριζε την κατάσταση και κατάφερε να προηγηθεί νωρίς (16′) χάρη στο -αυστηρό- πέναλτι που κέρδισε ο Vieira από τον Κυργιάκο. Ο Παναθηναϊκός όντας καλοστημένος, έψαξε την ισοφάριση, και βρήκε την δική του ευκαιρία, και εκείνος από την «άσπρη βούλα», αλλά ο Άγγελος Μπασινάς αστόχησε ξανά (62′) στο «καταραμένο» Highbury.
Εν τέλει, το «Τριφύλλι» έδειξε χαρακτήρα, και το σουτ του Λουκά Βύντρα που εξοστρακίστηκε στο κεφάλι του Pascal Cygan, έφερε το 1-1 στο 75° λεπτό. Ο Παναθηναϊκός άντεξε και έφυγε από το Λονδίνο με ένα μεγάλο αποτέλεσμα, κόντρα στην εκπληκτική εκείνη την εποχή Arsenal, ωστόσο κατάφερε να αποκλειστεί από τη συνέχεια, παρά τους 9 βαθμούς που συγκέντρωσε. Με 10 βαθμούς, προκρίθηκαν οι «Κανονιέρηδες», που «σκόνταψαν» στους «16» απέναντι στην Bayern, μια χρονιά πριν τον τελικό του Παρισιού.
Arsenal (Arsene Wenger): Lehmann, Lauren, Ashley Cole, Cygan, Toure, Fabregas, Ljungberg (83′ Van Persie), Pires, Vieira, Bergkamp (72′ Reyes), Henry
Παναθηναϊκός (Zdenek Scasny): Χαλκιάς, Henriksen, Κώτσιος, Βύντρα, Κυργιάκος, Μπασινάς, Gonzalez (60′ Κωνσταντίνου), Κωνσταντινίδης, Maric (89′ Morris), Παπαδόπουλος (63′ Mitu)
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=m35d6BmbvaU[/embedyt]
BLACKBURN ROVERS – ΛΑΡΙΣΑ 2-1 (2007/2008)
Ήττα, αλλά τι ήττα… Θα μπορούσε κάλλιστα στη θέση του παιχνιδιού αυτού να ήταν το 2-0 του πρώτου γύρου, αλλά η ρεβάνς «κλείδωσε» την μεγαλειώδη πρόκριση. Όμως ας τα πάρουμε με τη σειρά. Πρώτος γύρος Κυπέλλου UEFA, γύρος που έκρινε την πρόκριση στους ομίλους. Η Λάρισα έμπαινε στην διαδικασία ως κυπελλούχος Ελλάδος, ενώ η Blackburn ξεκίνησε από τον Ιούλιο στο Κύπελλο Intertoto και κέρδισε την έξοδό της στο Κύπελλο UEFA. Όντας στο γκρουπ των αδύναμων, η ΑΕΛ δεν μπορούσε να ελπίζει σε μια ευνοϊκή κλήρωση, και στο άκουσμα του ονόματος των «Ρόδων» του Mark Hughes, πολλοί έσπευσαν να προδικάσουν την έκβαση του ζευγαριού.
Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, ο Γιώργος Δώνης και η δική του ΑΕΛ, είχαν άλλη άποψη. Οι «Βυσσινί» πήραν σημαντικότατο «μαξιλαράκι ασφαλείας» με το 2-0 του Βόλου (σ.σ. το Αλκαζάρ δεν πληρούσε προδιαγραφές UEFA) και ταξίδευαν στο Ewood Park με σκοπό να ολοκληρώσουν την έκπληξη. Το «Τρένο» επέστρεφε σε γνώριμα λημέρια (αγωνίστηκε στα «Ρόδα» τη σεζόν 1996/1997), αυτή τη φορά όμως σαν αντίπαλος και έμελλε να πληγώσει βαθιά την πρώην ομάδα του.
Η Blackburn μπήκε δυνατά με σκοπό να ανατρέψει την κατάσταση, όμως στο 17′ κιόλας, ο Silva Cleyton ουσιαστικά κλείδωσε την πρόκριση. Το Ewood Park «κατηφόρισε», η Blackburn επέβαλε έναν φρενήρη ρυθμό και κατάφερε να ανατρέψει το ματς. Σκόραρε πρώτα με τον -γνωστό μας- Matt Derbyshire στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους και έκανε το 2-1 με τον Stephen Warnock στο 51′. Η Λάρισα άντεξε, κράτησε το σκορ πρόκρισης και «υπέγραψε» μια από τις μεγαλύτερες βραδιές της ιστορίας της. Στον όμιλο αντιμετώπισε άλλη μια αγγλική ομάδα, την Everton (ήττα με 3-1 στο Goodison Park), μαζί με τις Zenit, Νυρεμβέργη και Alkmaar, χωρίς επιτυχία ωστόσο. Η υπέρβαση όμως είχε ήδη γίνει.
Blackburn (Mark Hughes): Friedel, Emerton, Bentley, Tugay, Dunn (78′ Savage) Ooijer, Samba, Warnock, Mokoena (63′ Pedersen), Santa Cruz, Derbyshire (69′ McCarthy)
Λάρισα (Γιώργος Δώνης): Κοτσόλης, Νταμπίζας, Forster, Γκαλίτσιος, Κατσιαρός, Αλεξάνδρου (57′ Κώτσιος), Φωτάκης, Κυριακίδης, Sarmiento, Cleyton (78′ Καλαντζής), Bakayoko (89′ Γκίκας)
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=cjHhL3ecAWw[/embedyt]
BOLTON – ΑΡΗΣ 1-1 (2007/2008)
Ήταν αναμφίβολα η χρονιά της Ελλάδας στην Ευρώπη. Πέντε ομάδες στους ομίλους του Κυπέλλου UEFA, συν τον Ολυμπιακό στο Champions League, κάτι το οποίο σήμερα ίσως μοιάζει δύσκολο να επιτευχθεί στο σύνολό του. Στα δικά μας, η Bolton στο φινάλε της προηγούμενης σεζόν τερμάτιζε 6η, αποχαιρετώντας τον -άκρως επιτυχημένο- Sam Allardyce, δίνοντας την σκυτάλη του πάγκου στον Sammy Lee, και κατόπιν στον αμφιλεγόμενο Garry Megson τον Οκτώβρη του 2007. Από την άλλη, ο Άρης είχε αφήσει πίσω του τον εφιάλτη του υποβιβασμού, και άμα τη επιστροφή του στην ελληνική Super League, κέρδισε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, υπό την καθοδήγηση του Guillermo Hoyos. Η θητεία του διαδόχου του, Juan Carlos Oliva, απεδείχθη βραχύβια, με τον «μπαρουτοκαπνισμένο» Dusan Bajevic να αναλαμβάνει τα ηνία των «Κίτρινων». Την ώρα που η Bolton «αγκομαχούσε» να αποκλείσει την Rabotnicki, ο Άρης έγραφε ιστορία στο Romareda κόντρα στην Zaragoza, και στη συνέχεια αντάμωσαν στον όμιλο, απαντώντας εκεί και τις Bayern, Braga και Ερυθρό Αστέρα.
Οι «Wanderers» του Στέλιου Γιαννακόπουλου -μεταξύ άλλων-, μετρούσαν ήδη δύο ισοπαλίες με Bayern και Braga, ενώ ο Άρης είχε νικήσει τον Ερυθρό Αστέρα με 3-0 στο «Κλεάνθης Βικελίδης», στον ιδιότυπο όμιλο των ρεπό και των πέντε ομάδων, στην τότε μορφή της διοργάνωσης. Το παιχνίδι του Reebok Stadium στα τέλη Νοέμβρη (29/11), θα έκρινε εν πολλοίς την συνέχεια της Bolton στην διοργάνωση, ο Άρης στην αντίπερα όχθη ήθελε ένα καλό αποτέλεσμα για να ελπίζει βάσιμα στην πρόκριση. Οι «Κίτρινοι» για άλλο ένα ευρωπαϊκό ματς εκείνη τη σεζόν, βγάζουν μεγάλο χαρακτήρα στο χορτάρι, παίζοντας χωρίς «φόβο και πάθος» και καταφέρνουν να προηγηθούν με το εξαιρετικό μονοκόμματο σουτ του Toni Calvo, δύο λεπτά πριν την εκπνοή του ημιχρόνου.
Το πλάνο του Βόσνιου τεχνικού των Θεσσαλονικέων πήγαινε κατ΄ευχήν, ο Άρης άντεχε και θα έφευγε με ένα σπουδαίο «διπλό» από την Αγγλία, αν δεν τον «πλήγωνε» ο Στέλιος Γιαννακόπουλος στις καθυστερήσεις του αγώνα. Αυτή η ισοφάριση έκρινε εν πολλοίς και την πρόκριση, μιας και οι «Κίτρινοι» έμειναν τελικά εκτός με πέντε βαθμούς, με τους Άγγλους να προκρίνονται στην ισοβαθμία. Η εμφάνιση και το «παραλίγο» του Άρη όμως, συγκαταλέγουν το βράδυ του Reebok Stadium σε εκείνα των αξιομνημόνευτων ελληνικών επισκέψεων στο Νησί.
Bolton (Garry Megson): Jaaskelainen, Hunt, O’ Brien, Meite, Cid, McCann (13′ Mikel Alonso), Guthrie, Γιαννακόπουλος, Nolan, Wilhelmsson (65′ El Hadji Diouf), Davies (65′ Anelka)
Άρης (Dusan Bajevic): Χαλκιάς, Neto, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Ronaldo Guiaro, Καράμπελας, Νεμπεγλέρας, Πρίττας, Nacho Garcia (83′ Γόγολος), Calvo (61′ Javito), Siston, Koke, (87′ Τάσος Κυριάκος)
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=5LSlCzGAUQc[/embedyt]
TOTTENHAM – ΠΑΟΚ 1-2 (2011/2012)
Ένα από τα βράδια που θα μνημονεύονται ες αεί στην ευρωπαϊκή ιστορία του «Δικεφάλου του Βορρά». Ο ΠΑΟΚ κέρδισε μια πολύ δυνατή Tottenham, σε ένα παιχνίδι «ροντέο», αφήνοντάς την εκτός συνέχειας διοργάνωσης, ανατρέποντας τα δεδομένα. Για πολλούς, η συγκυρία έμοιαζε ακόμα και με εκείνη της νύχτας στο Highbury, τα συμπεράσματα δικά σας. Πριν όμως φτάσουμε στην νύχτα της 30ης του Νοέμβρη, ας τα πάρουμε από την αρχή. Η Tottenham του Harry Redknapp έψαχνε συνέχεια στην ευρωπαϊκή καταξίωση που έχτιζε, μιας και την προηγούμενη χρονιά έκανε αίσθηση στο Champions League, περνώντας από τον όμιλο με Werder Βρέμης, Inter και Twente και αποκλείοντας την Milan στους «16», πριν πέσει επάνω στην Real Μαδρίτης στα προημιτελικά. Σε παρόμοια τροχιά, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών, βρισκόταν και ο ΠΑΟΚ, που η προηγούμενη σεζόν είχε σημαντικές ευρωπαϊκές επιτυχίες μετά από χρόνια (πρόκριση επί της Fenerbahce, νίκη επί της Villarreal, πορεία ως τα νοκ άουτ του Europa League).
«Σπιρούνια» και «Δικέφαλος» συναντήθηκαν στον πρώτο όμιλο, μαζί με την Rubin Kazan και την Shamrock Rovers, και πριν την αναμέτρηση του White Hart Lane η κατάσταση βρισκόταν σε τεντωμένο σχοινί. Οι Λονδρέζοι μετρούσαν επτά βαθμούς, ο ΠΑΟΚ οκτώ και η Rubin επίσης επτά. Το «διπλό» ελληνικής ομάδας κόντρα σε ομάδα της Premier League, και τόσο δυνατή μάλιστα, έμοιαζε «καρπός απαγορευμένος». Ο ΠΑΟΚ του Boloni όμως τα κατάφερε περίφημα. Αιφνιδίασε με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη στο 6′, προκάλεσε «έμφραγμα» στο 13′ με τον «Κλάους» Αθανασιάδη, με την συνέχεια να είναι «χιτσκοκική».
Στο 38° λεπτό, ο Bas Nijhuis, διαιτητής της συνάντησης, απέβαλε σκανδαλωδώς τον Κώστα Σταφυλίδη για χέρι πάνω στην γραμμή, σε μια φάση που ξεκάθαρα δεν υπήρχε παράβαση. Ο Luca Modric ευστόχησε στην εσχάτη των ποινών και ο ΠΑΟΚ είχε να ανέβει ένα βουνό. Τα δοκάρια του Κώστα Χαλκιά «σφύριζαν», ο ΠΑΟΚ ταμπουρώθηκε και τελικά κατάφερε να πάρει την πολύ μεγάλη νίκη-πρόκριση. Η ισοπαλία την τελευταία αγωνιστική του «Δικέφαλου» με την Rubin βόλεψε αμφότερους, η Tottenham έμεινε εκτός συνέχειας και ο ΠΑΟΚ έγραψε ιστορία σε εκείνο το τρελό βράδυ του Λονδίνου…
Tottenham (Harry Redknapp): Gomes, Corluka, Gallas, Bassong, Rose (63′ Bale), Modric, Livermore, Lennon, Pienaar (67′ Walker), Defoe, Kane (72′ Iago Falque)
ΠΑΟΚ (Laszlo Boloni): Χαλκιάς, Etto, Μαλεζάς, Contreras (81′ Cirillo), Σταφυλίδης, Pablo Garcia, Lazar (83′ Arias), Φωτάκης, Σαλπιγγίδης, Γεωργιάδης (62′ Sznaucner), Αθανασιάδης
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=_bLveNqUS8o[/embedyt]
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – MANCHESTER UNITED 2-0 (2013/2014)
Στην «αυγή» της δύσκολης μετά-Ferguson εποχής, η Manchester United έψαχνε τα πατήματά της με τον David Moyes στον πάγκο της. Η μετάβαση ήταν καθ΄όλα «αιματηρή», η United βολόδερνε στη μέση της βαθμολογίας και το Champions League έμοιαζε με το μοναδικό αποκούμπι της, μιας και η γκρίνια προς το πρόσωπο του Σκωτσέζου πρώην τεχνικού της Everton, ολοένα και συσσωρευόταν. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός του Michel βίωνε μια ήρεμη πορεία προς τον τίτλο για ακόμα μία χρονιά, ψάχνοντας την διάκριση στην Ευρώπη μετά από μεμονωμένα σημαντικά αποτελέσματα. Ο όμιλος κύλησε στο «ρελαντί» για τους «Κόκκινους Διαβόλους», καθώς άφησαν πίσω τους χωρίς ήττα τις Bayer Leverkusen, Real Sociedad και Shakhtar Donetsk, ενώ ο Ολυμπιακός έδειξε τα δόντια του κόντρα σε Paris Saint Germain, Benfica και Anderlecht.
Η συνάντηση των δύο παλιών γνώριμων στους «16» της διοργάνωσης, έδινε στον Ολυμπιακό ελπίδα για την έκπληξη ελεώ κατάστασης της United. Οι ελπίδες έμελλε να γίνουν βάσιμες εκείνο το βράδυ του Φλεβάρη στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (25/2), με τους «Ερυθρόλευκους» να είναι «χείμαρρος» και να πνίγουν την αναιμική United. Το σύνολο του Michel μπαίνει στο ματς με φόρα, απειλεί, και εν τέλει ανοίγει το σκορ χάρη στην κόντρα του Alejandro Dominguez στο αδύναμο σουτ του Γιάννη Μανιάτη, επτά λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Στο 54′ το εκπληκτικό αριστερό σουτ του Joel Campbell «σκοτώνει» τον De Gea και κόβει τα ύπατα της United.
Οι «Διάβολοι» πρεσάρουν για το γκολ που θα απλοποιήσει την κατάσταση στη ρεβάνς, αλλά μάταια. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε ένα σπουδαίο προβάδισμα για μια μεγαλειώδη πρόκριση, που του γλίστρησε ωστόσο μέσα από τα χέρια στη ρεβάνς του Old Trafford. Ακόμα κι έτσι, ένα επιβλητικό βράδυ στη «κόλαση» του φαληρικού γηπέδου κόντρα στην Manchester United, είναι από μόνο του ένα αξιομνημόνευτο επίτευγμα…
Oλυμπιακός (Michel): Roberto, Salino, Μανωλάς, Marcano, Holebas, Μανιάτης, N’ Dinga, Campbell (67′ Fuster), Dominguez (76′ Machado), Perez (86′ Valdez), Olaitan
Manchester United (David Moyes): De Gea, Smalling, Vidic, Ferdinand, Evra, Carrick, Cleverley (61′ Kagawa), Young, Valencia (60′ Welbeck), Van Persie, Rooney
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=xIydrp0BWZk[/embedyt]
ARSENAL – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-3 (2015/2016)
«Κανονιέρηδες» και «Ερυθρόλευκοι» έχουν συναντηθεί αρκετές φορές από το 2009 και έπειτα, σε ένα ζευγάρι που τείνει ως και τις μέρες μας να γίνει «κατεστημένο». Οι επισκέψεις της Arsenal στο Φάληρο πάντα ήταν «τραυματικές» για εκείνη, ωστόσο ποτέ δεν της επέφεραν επιπτώσεις. Από την άλλη, στο Λονδίνο είχε πάντα τον τρόπο να «καθαρίζει» εύκολα ή δύσκολα -δύσκολα συνήθως-. Η κληρωτίδα των ομίλων για τη σεζόν 2015/2016 είχε κέφια ξανά, καθώς έφερε ξανά αντιμέτωπους τους δύο, μαζί με τις Bayern Munich και Dinamo Zagreb.
Στην πρεμιέρα, ο Ολυμπιακός του Marco Silva αντιστάθηκε σθεναρά αλλά ηττήθηκε με 0-3 στο «Καραϊσκάκης» από τους Βαυαρούς, σε ένα ματς που το σκορ ήταν πλασματικό. H Arsenal από την άλλη έφαγε «χαστούκι» στο Zagreb από την Dinamo, κάνοντας την νίκη επί των «Ερυθρόλευκων» στο Λονδίνο επιτακτική για να μη μπλέξει σε περιπέτειες. Και όχι μόνο έμπλεξε, αλλά είδε τον χάρο με τα μάτια της… Στις 29 Σεπτεμβρίου λοιπόν, φιλοξένησε στο Emirates τους Πειραιώτες με σκοπό να σβήσει την ήττα στην Κροατία, αλλά τα πράγματα θα κυλούσαν ολωσδιόλου αντίθετα.
Ο Ολυμπιακός άνοιξε το σκορ με το κόρνερ-«κομπίνα» του Κώστα Φορτούνη και το σουτ του Felipe Pardo στο 33′, και παρά τη γρήγορη ισοφάριση του Walcott (35′), προηγήθηκε εκ νέου με την «γκάφα» του Ospina σε νέο κόρνερ του Φορτούνη. Η πίεση των Λονδρέζων για ανατροπή ήταν μεγάλη στο δεύτερο μέρος, η ισοφάριση του Alexis Sanchez στο 65′ άρχισε να την προμηνύει ολοένα και περισσότερο. Πριν κοπάσει ο ενθουσιασμός όμως, ο Ολυμπιακός «σκότωσε» με τον «αφανή» Finnbogason ένα λεπτό μετά. H Arsenal προσπάθησε εκ νέου, φλυαρώντας όμως. Η νίκη ήταν γεγονός για τους Πειραιώτες, που όμως έχασαν την ευκαιρία για μια μεγάλη πρόκριση, καθώς η Arsenal έκανε ολική ρελάνς, που την ολοκλήρωσε τον Δεκέμβριο με το 0-3 στο Φάληρο.
Arsenal (Arsene Wenger): Ospina, Bellerin (86′ Campbell), Koscielny (57′ Mertesacker), Gabriel Paulista, Gibbs, Coquelin (60′ Ramsey), Cazorla, Ozil, Chamberlain, Sanchez, Walcott
Ολυμπιακός (Marco Silva): Roberto, Elabdellaoui, Botia, Σιόβας, Salino, Kasami, Cambiasso, Φορτούνης (87′ Βούρος), Pardo, Seba (73′ Hernani), Ideye (46′ Finnbogason)
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=_vrcm44CwPk[/embedyt]
ARSENAL – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2 (2019/2020)
Πιο «φρέσκο», δεν γίνεται. Σχεδόν δύο μήνες πίσω, και πριν μας καταπιεί παγκοσμίως η «δίνη» του κορωνοϊού, ο Ολυμπιακός φρόντισε να ολοκληρώσει αυτό που άφησε μισό το 2015. Να κάνει δηλαδή «διπλό» επί της Arsenal και να την αποκλείσει. Οι φετινοί «Κανονιέρηδες» έχουν ξεπέσει, σε βαθμό που ακόμα και οι χρονιές της μόνιμης εξόδου στο Champions League, αποτελούν γλυκιά θύμηση. Η αποπομπή του Unai Emery και ο ερχομός του Mikel Arteta, φάνηκε να στρώνει κάπως την κατάσταση, ο εξαιρετικός Ολυμπιακός του Pedro Martins ωστόσο «βύθισε» ξανά τους Λονδρέζους στην μιζέρια και την εσωστρέφεια τους.
«Υποβιβασμένος» από το Champions League και τον όμιλο με Bayern Munich, Tottenham και Ερυθρό Αστέρα, ο Ολυμπιακός έψαχνε μια πρόκριση από την «καταραμένη» φάση των «32» του Europa League. Από την άλλη, η περσινή φιναλίστ της διοργάνωσης πέρασε σχετικά άνετα από τον όμιλο με Vitoria Guimaraes, Standard Liege και Eintracht Frankfurt, στοχεύοντας στην κατάκτηση της διοργάνωσης, ως «σωσίβιο» στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Ο Ολυμπιακός δε φοβήθηκε το όνομα των Λονδρέζων, από το πρώτο ματς κιόλας χτύπησε στα ίσια, ωστόσο η Arsenal ευτύχησε να «δραπετεύσει» με την νίκη από τον Πειραιά, χάρη σε γκολ του Lacazette.
H πρόκριση φάνταζε αδιανόητη για τους «Ερυθρόλευκους», ωστόσο ο Martins πίστεψε σε αυτήν. Ο Ολυμπιακός ήταν να τον πιεις στο ποτήρι στο Emirates, προηγήθηκε με τον Cisse που έκανε «βόλτα» στην άμυνα των Λονδρέζων (53′), και αφού δεν άλλαξε κάτι, το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση. Ο Arteta έκανε «all in» για να ξεμπερδεύει και στο 113′ ο Pierre-Emerick Aubameyang φάνηκε να «ξελασπώνει» τους «Κανονιέρηδες». Φευ. Ο El Arabi με «σεντερφορίσιο» τρόπο στο 119′ «ξέρανε» την Arsenal μετά την «ξυραφιά» του Γιώργου Μασούρα, και η απίστευτη ευκαιρία του Aubameyang στις καθυστερήσεις, ολοκλήρωσε το κλακάζ. Ο Ολυμπιακός είχε ξορκίσει όλα τα «δαιμόνια»…
Arsenal (Mikel Arteta): Leno, Bellerin (84′ Willock), Mustafi (103′ Παπασταθόπουλος), David Luiz, Saka, Xhaka, Ceballos (72′ Torreira), Pepe, Ozil, Aubameyang, Lacazette (105′ Martinelli)
Ολυμπιακός (Pedro Martins): Jose Sa, Elabdellaoui, Cisse, Ba, Τσιμίκας (114′ Lovera), Guilherme (117′ Αβραάμ Παπαδόπουλος), Μπουχαλάκης, Camara, Valbuena (86′ Gaspar), Randjelovic (77′ Μασούρας), El Arabi
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=7eJkTknmh7Y[/embedyt]
