Στην πιο… άκυρη παρολίγον μεταγραφή, το καλοκαίρι του 1978 η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ έφτασε κοντά στην απόκτηση του 17χρονου Ντιέγκο Μαραντόνα.
«Τρομοκράτης δεν είναι μόνο κάποιος με ένα όπλο ή μία βόμβα, αλλά και κάποιος που διαδίδει ιδέες αντίθετες με τον Δυτικό και Χριστιανικό πολιτισμό», θα δηλώσει κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ο στρατηγός Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα, προοικονομώντας το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αργεντινή στις 24 Μαρτίου του 1976, όταν και η χούντα (junta στα ισπανικά) έριξε την κυβέρνηση της Ισαμπέλ Περόν. Τρεις ημέρες αργότερα, στη μακρινή Αγγλία, η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ θα ηττηθεί με 5-0 στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν από την Τότεναμ, «κλειδώνοντας» από νωρίς τον υποβιβασμό της από την Πρώτη Κατηγορία της χώρας.
Δύο χρόνια αργότερα, κι ενώ οι «Λεπίδες» συμβιβάζονται με θέσεις στο μέσο της βαθμολογίας, η εθνική Αργεντινής κατακτά για πρώτη φορά το Παγκόσμιο Κύπελλο, που διοργανώνει η ίδια, έχοντας ως απόλυτο πρωταγωνιστή τον Μάριο Κέμπες και άξιους συμπαραστάτες τους Λούκε, Πασαρέλα και Ταραντίνι. Η προηγμένη ποδοσφαιρική Ευρώπη δεν αργεί να στρέψει τα βλέμματα της στην εγχώρια λίγκα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, με την Αγγλία φυσικά να μην μένει ανεπηρέαστη από τον «πυρετό» του χρυσού λατινοαμερικάνικου ταλέντου, που περιμένει να έρθει σωρηδόν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Κάπως έτσι τον Ιούλιο του ίδιου έτους (1978), οι προπονητές των Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ, Χάρι Χάσλαμ και Κιθ Μπέρκινσο, θα μπουν σε ένα αεροπλάνο με προορισμό το Μπουένος Άιρες, με την ελπίδα να φέρουν μαζί τους στην επιστροφή μερικούς ντόπιους παικταράδες. Οι «Λεπίδες», αν και ομάδα δεύτερης κατηγορίας, τύχαινε να έχουν στο προπονητικό τους επιτελείο δύο Λατινοαμερικάνους: τον Ουρουγουανό διεθνή παλαίμαχο Ντάνι Μπεγκάρα, που είχε παντρευτεί μία Αγγλίδα ξεναγό και είχε μετακομίσει μόνιμα στο Νησί, και τον Αργεντινό Όσκαρ Άρτσε (ή Φουλόνε), που στα τέλη της δεκαετίας του ’60 είχε κάνει ένα άγαρμπο πέρασμα από την Άστον Βίλα (μηδέν επίσημες συμμετοχές).
Φήμες θέλουν τις δύο ομάδες να έχουν κοινή λίστα, με πρώτα ονόματα να είναι οι Όσι Αρντίλες και Ρίκι Βίγια. Η Τότεναμ, που είχε μόλις προβιβαστεί στην Πρώτη Κατηγορία είχε το σαφές προβάδισμα στις διαπραγματεύσεις, με τη Σέφιλντ να έχει έτοιμες τις εναλλακτικες της στα πρόσωπα των Αλεχάνδρο Σαμπέγια και Πέδρο Βέρντε. Προς έκπληξη κανενός οι Αρντίλες και Βίγια θα συμφωνήσουν με την ομάδα του Βόρειου Λονδίνου, αναγκάζοντας τον Χάσλαμ να πάει στις δέυτερες επιλογές του.
Απροσδόκητα η συνάντηση με τον Βέρντε θα αποδειχθεί άκαρπη, αφού ο Αργεντινός διεθνής, που αγωνιζόταν ήδη μία πενταετία στην Ισπανία, θα ανακοινώσει στον Άγγλο τεχνικό ότι η Έρκουλες, στην οποία ανήκει, έχει αυξήσεις κατά πολύ τις οικονομικές της απαιτήσεις μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ από τον παίκτη της, παρακαλώντας τον να κάνει υπομονή έναν χρόνο ώστε να λήξει το συμβόλαιό του και να μετακομίσει τότε στο Σέφιλντ. Ο Χάσλαμ μην έχοντας πολλά περιθώρια θα δεχθεί, όμως θα μηνύσει στους Μπεγκάρα και Άρτσε να ρωτήσουν στην πιάτσα για επιθετικούς, αφού ο Σαμπέγια ήταν μέσος και μάλιστα… διαβόητα αργός.
Όλοι τους αναφέρουν ένα όνομα, ενός ανήλικου ακόμα ποδοσφαιριστή της Αρχεντίνος Τζούνιορς, που σε 60 εμφανίσεις μετρά 21 τέρματα και μάλιστα έχει ήδη χριστεί διεθνής, έστω κι αν ο Μενότι τον έκοψε από την αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, περί ου ο λόγος, χρειάζεται μόλις μία προπόνηση για να πείσει τον Χάσλαμ για την αξία του. Οι δύο πλευρές κανονίζουν άμεσα συνάντηση και η Αρχεντίνος δέχεται να τον παραχωρήσει για 150.000 λίρες, με τον Μαραντόνα να μετακομίζει στην Αγγλία μόλις κλείσει τα 18 του χρόνια (30 Οκτωβρίου).
Κάπου εδώ όμως έρχεται να αποκτήσει νόημα ο πρόλογος του κειμένου, αφού μόλις η συμφωνία γίνεται γνωστή στους αθλητικούς και πολιτικούς κύκλους, ο Χάσλαμ, μαζί με τον αθλητικό διευθυντή της ομάδας, Τζον Χασλ, θα δεχθούν μία περίεργη επίσκεψη. Υψηλόβαθμα μέλη της χούντας θα τους ενημερώσουν πως ο Μαραντόνα συμπεριλαμβάνεται σε μία εξέχουσα λίστα με ταλέντα της χώρας και αν όντως επιθυμούν να τον αποκτήσουν θα πρέπει να πληρώσουν «φόρο» στην κυβέρνηση ένα ποσό κοντά στις 250.000 λίρες, πέραν των χρημάτων που αξιώνει η Αρχεντίνος.
Ο Χάσλαμ θα ζητήσει μία μέρα διορία και θα παρακαλέσει τον πρόεδρο της Σέφιλντ, Τζον Χάσελ, να δώσει αυτά τα παραπάνω χρήματα. «Δεν υπάρχει 18χρονος που να αξίζει τόσα χρήματα. Ξέχασέ το», θα είναι η απάντησή του. Ο Άγγλος προπονητής θα προσπαθήσει να τον μεταπείσει με μία ατάκα που έχει μείνει στην Ιστορία, αλλά δυστυχώς δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. «Άκουσε με. Αν τον αποκτήσουμε αυτόν δεν θα χρειαζόμαστε οπαδούς, τις θέσεις στην κερκίδα θα τις γεμίζουν οι σκάουτερ».
Οι «Λεπίδες» δεν θα υποκύψουν στον εκβιασμό και θα αφήσουν την περίπτωση Μαραντόνα, αγοράζοντας τελικά για σχεδόν τα ίδια χρήματα (160.000 λίρες) τον Σαμπέγια από τη Ρίβερ Πλέιτ. Ο Χάσελ μπορεί να θεωρεί τα ζητούμενα χρήματα υπερβολικά, όμως μέχρι το 1984 ο Αργεντινός σουπερστάρ θα σπάσει δύο φορές το ρεκόρ ακριβότερης μεταγραφής, με τις Μπαρτσελόνα και Νάπολι να δίνουν γι’ αυτόν πέντε και εφτά εκατομμύρια λίρες αντίστοιχα. Όπως θα δηλώσει μετά από χρόνια ο ποδοσφαιρικός αναλυτής του Sky Sports, Τιμ Θόρτον, «Μάλλον μιλάμε για την πιο λανθασμένη απόφαση προέδρου ομάδας στην ποδοσφαιρική Ιστορία».
Ένα καλοκαίρι μετά ο Μαραντόνα θα είναι πια γνωστός παγκοσμίως, μετά τις εκπληκτικές του εμφανίσεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων της Ιαπωνίας, όπου θα αναδειχθεί πρωταθλητής και MVP του τουρνουά με έξι τέρματα σε ισάριθμες εμφανίσεις, ενώ στον αντίποδα η Σέφιλντ θα έχει γνωρίσει έναν ακόμα υποβιβασμό, πέφτοντας στην τρίτη τη τάξει κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ο Σαμπέγια αγωνίζεται ως βασικός, αλλά παρά τα τεχνικά του χαρίσματα υστερεί σε ρυθμό, ενώ ο Βέρντε που έρχεται έναν χρόνο μετά, ξενερωμένος με τον υποβιβασμό που έχει μεσολαβήσει, αγωνίζεται μόλις δέκα φορές πριν ανακοινώσει την απόσυρσή του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο!
Μέχρι τον εν γένει ερχομό του Μαραντόνα στην Ευρώπη για χάρη της Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 1982, οι «Λεπίδες» θα έχουν πέσει για ακόμα μια φορά κατηγορία, με τον Χάσλαμ να απομακρύνεται από τον πάγκο τους. Μάλιστα λέγεται πως ο τότε προπονητής της Άρσεναλ, Τέρι Νιλ, είχε πείσει τον Χάσλαμ να μεσολαβήσει ώστε ο Μαραντόνα να μετακομίσει στο Βόρειο Λονδίνο, καθώς γνώριζε ότι είχε προσωπική σχέση μαζί του. «Για μία ακόμη φορά βρεθήκαμε στην Αργεντινή και δεν άργησε να επέλθει η συμφωνία. Απέμεναν μόνο κάποια διαδικαστικά ζητήματα για τη διάθεση των χρημάτων από τους σπόνσορες. Ο πατέρας μου επέστρεψε από το Μπουένος Άιρες σίγουρος για τη μεταγραφή, όμως τέσσερις μέρες μετά η Θάτσερ έστειλε τον στόλο στα Νησιά Φώκλαντ και οι διαπραγματεύσεις ναυάγησαν την ίδια στιγμή», θα δηλώσει ο γιος του Χάσλαμ, Κιθ.
Όπως φαίνεται δεν ήταν γραφτό ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα να έρθει στην Αγγλία, αφού αμφότερες τις φορές που έφτασε κοντά, πολιτικοί «δάκτυλοι» εμπόδισαν τη μετακίνησή του. Συγκυριακά η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ θα μπορούσε να τον συστήσει στο ευρωπαϊκό κοινό τη σεζόν 1978/79 και ίσως να αλλάξει μια για πάντα το στάτους της, όμως αντ’ αυτού υποβιβάστηκε στην Τρίτη Κατηγορία, μένοντας με ένα τεράστιο «what if»…
