Η σεζόν για τη Premier League έχει φτάσει στο τέλος της. Ως εκ τούτου, ξεκινάει η συζήτηση για τα «καλά» και τα «κακά» της αγωνιστικής χρονιάς που μας πέρασε. Μια πρώτη προσέγγιση, στη γενικότερη προσπάθεια αποτίμησης, γίνεται για τη δυσάρεστη έκπληξη του φετινού πρωταθλήματος.
Αισιόδοξη αρχή, πικρό τέλος
Μετά από μια απογοητευτική παρουσία στη Premier League, οι «Cottagers» επιστρέφουν στη Championship, τερματίζοντας στη 19η θέση με 26 βαθμούς. Οι «νεοφώτιστοι» στη κατηγορία, έχοντας εξασφαλίσει την άνοδο τους μέσω των playoffs, έδιναν την εντύπωση ότι επέστρεψαν για να μείνουν. Τι μπορεί να πήγε τόσο στραβά για την ομάδα από το Λονδίνο και αποχαιρέτησε τη κατηγορία από τις αρχές Απρίλη;
Το καλοκαίρι βρίσκει τη Fulham με ένα ταμείο γεμάτο «ρευστό», λόγω της ανόδου, έτοιμο να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση της ομάδας. Φυσικά, δεν τσιγκουνεύτηκαν ούτε λίρα. Εκατό εκατομμύρια λίρες το συνολικό ποσό που ξοδεύτηκε, για να πραγματοποιηθούν 12 μεταγραφές. Το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά ικανοποιητικό θα το χαρακτήριζε κανείς. Βέβαια, η αποτυχία της σεζόν δε βασίζεται μόνο στις κακές, όπως αποδείχθηκε, μεταγραφικές κινήσεις.
Οι αλλαγές στον πάγκο
Καθοριστικός παράγοντας στη πορεία μιας ομάδας είναι το κλίμα που επικρατεί στα αποδυτήρια και η σχέση παικτών – προπονητή. Τη φετινή σεζόν πέρασαν 3 προπονητές από τον πάγκο της Fulham, γεγονός που φανερώνει ακόμα ένα τομέα που έγιναν λάθος επιλογές.
Ο Slavisa Jokanovic, ο άνθρωπος που ανέβασε την ομάδα στην πρώτη κατηγορία, ανέλαβε την ευθύνη να διαμορφώσει ένα σύνολο ικανό να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις. Δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, αφού στο διάστημα που έμεινε στο Λονδίνο η Fulham ήταν στον «πάτο» της βαθμολογίας, χωρίς να έχει σημειώσει νίκη σε εφτά αγώνες. Παρόλο που ο Σέρβος είχε συνδεθεί με μια μεγάλη επιτυχία την προηγούμενη χρόνια, οι παίκτες του γύρισαν τη πλάτη στη πρώτη δυσκολία. Η αισιοδοξία και οι ελπίδες για μια άνετη παραμονή έσβησαν γρήγορα και η «προσγείωση» στη πραγματικότητα της Premier ήταν γεγονός. Έτσι, στις 14 Νοέμβρη, ο πρώην προπονητής της Watford, θα αποκτήσει άλλη μια «πρώην» στην Αγγλία.
Ο άνθρωπος που κλήθηκε να διορθώσει την κατάκτηση, δεν ήταν άλλος από τον Claudio Ranieri, πρωταθλητή στο τιμόνι της Leicester μια τριετία πίσω. Όπως κάθε αλλαγή, έτσι και αυτή, έφερε μια νέα πνοή στην ομάδα. Ντεμπούτο του Ιταλού με νίκη 3-2 επι της Southampton και τα χαμόγελα άρχισαν να επιστρέφουν. Όχι για πολύ όμως. Έντεκα αγωνιστικές αργότερα, η Fulham θα έχει σημειώσει μόλις μια νίκη, όποτε το φάσμα του υποβιβασμού πλησίασε αρκετά. Μια νίκη επί της Brighton ήταν το τελευταίο επίτευγμα του Ranieri, πριν από τις πέντε συνεχόμενες ήττες που αποδείχτηκαν «κύκνειο άσμα» για τον ίδιο.
Η τελευταία μέρα του Φλεβάρη, βρίσκει τους «Cottagers» με νέο πρόσωπο στο πάγκο. Ο Scott Parker αναλαμβάνει σαν προσωρινή λύση. Με την εικόνα της ομάδας μέσα στην σεζόν να είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτική, ο Άγγλος μπορεί να είναι περήφανος για την αλλαγή που προξένησε. Με τη Fulham ουσιαστικά καταδικασμένη σε υποβιβασμό, διόρθωσε αρκετά πράγματα στο αγωνιστικό κομμάτι, παρουσιάζοντας ένα πολύ πιο ανταγωνιστικό σύνολο. Δυστυχώς για τον ίδιο, η Fulham ήταν σε «μηχανική υποστήριξη» και απλά περίμεναν όλοι το αναπόφευκτο. Στις 2 Απριλίου ήρθε η καταδικαστική ήττα από τη Watford, που έστειλε και μαθηματικά τους Λονδρέζους στη Championship. Μετά από αυτή την ήττα όμως, ακολούθησαν 3 συνεχόμενες νίκες, με αποτέλεσμα η διοίκηση να προσφέρει μόνιμη θέση προπονητή στον Parker για τη νέα σεζόν.
Ξεχώρισε από το «ναυάγιο»
Σε μια σεζόν που κυριάρχησε η απογοήτευση, ο εκνευρισμός και τα λάθη σίγουρα δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για καλύτερους παίκτες. Παρόλα αυτά, μέσα στη μετριότητα που κυριάρχησε, υπήρχαν κάποιες εμφανισεις που ξεχώρισαν. Κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει τους Ryan Sessegnon και Calum Chambers ότι δε προσπάθησαν. Αυτός όμως που σε κάθε αγώνα έδινε το 100%, ήταν ο Aleksandar Mitrovic. Πέτυχε 11 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, βοηθώντας την ομάδα να μαζέψει αρκετούς βαθμούς. Η ωριμότητα και η ηγετικότητα του Σέρβου όμως, απέδειξαν ότι είναι κάτι παραπάνω από μια «μηχανή γκολ».
Ο αρνητικός πρωταγωνιστής
Με μια πρόχειρη ανάλυση θα έλεγα «Όλοι». Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω μόνο έναν. Αρχικά, έχουμε ίσως τη μεγαλύτερη μεταγραφική γκάφα όλης της Premier League. Ο André – Frank Zambo Anguissa έγινε η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Fulham το καλοκαίρι που μας πέρασε. Ξοδεύοντας κάτι παραπάνω από είκοσι εκατομμύρια λίρες, οι «Cottagers» πίστεψαν ότι ο 22χρονος Καμερουνέζος ήταν ο άνθρωπος που έπρεπε να στηριχθεί η μεσαία γραμμή. Στη Marseille βέβαια ακόμα γελάνε.
Πρωτοσέλιδα στην Ισπανία έλεγαν ότι ο Jean Michael Seri ήταν μεταγραφικός στόχος της Barcelona. Μάλλον που η Καταλανική ομάδα «ευλογεί τα γένια της» που δε προχώρησε στην αγορά του Γάλλου, ο οποίος τελικά προτίμησε να μετακομίσει στο Λονδίνο. Σαν «ψάρι έξω από το νερό» θα χαρακτήριζα τη παρουσία του στα Αγγλικά γήπεδα.
Σίγουρα θα διάλεγα ανάμεσα σε αυτούς τους δυο για τον χειρότερο της χρονιάς, αν δεν υπήρχε ο Aboubakar Kamara. Ο Γάλλος αποτελεί τον πρωταγωνιστή του highlight της σεζόν για τη Fulham. Στο ματς απέναντι στη Huddersfield ήλθε σε λογομαχία με τον Mitrovic εξαιτίας ενός πέναλτι. Τελικά ο Σέρβος «έκανε πίσω» με τον Kamara όμως να αστοχεί στην εκτέλεση. Ο Mitrovic εν τελεί «έσωσε τη παρτίδα» στο τέλος με γκολ στις καθυστερήσεις, αλλά δεν ήταν εκεί για να σώσει τον Kamara από το να συλληφθεί για σωματική βλάβη και ποινικά αδικήματα. Αυτή ήταν η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» στις σχέσεις Kamara – Fulham, αφού ο επιθετικός υποβιβάστηκε στην κ23 και τελικά δόθηκε δανεικός στη Malatyaspor.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τη Fulham γεμάτη ερωτηματικά. Κύριος «πονοκέφαλος» αποτελούν οι παίκτες που δε θα ακολουθήσουν την ομάδα στην Championship και η ενίσχυση της ομάδας. Οι οπαδοί δείχνουν παρόλα αυτά να είναι αρκετά αισιόδοξοι για νέα χρόνια, με τον Scott Parker να φαντάζει ιδανικός για να φέρει επιτυχίες. Έχοντας σαν οδηγό τη σεζόν που μόλις τελείωσε, καλό θα ήταν να μη βιάζονται να πανηγυρίσουν, πριν δουν την ομάδα τους στο χορτάρι.
Συντάκτης: Βασίλης Βασιλείου
