Mesut Özil, ο καλύτερος Γερμανός στο Νησί!

Μετά τον αγώνα της Arsenal εναντίον της Leicester City στο βόρειο Λονδίνο, ο Mesut Özil έγινε, και «με τη βούλα», ο πιο επιτυχημένος Γερμανός παίχτης στην ιστορία της Premier League.

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2014 σημείωσε ένα goal και μια assist σε μια εξαιρετική εμφάνιση των Gunners εναντίον των «Αλεπούδων» του Claude Puel. Έτσι, μετά την σπουδαία νίκη, οι Λονδρέζοι σημείωσαν 10 σερί επιτυχίες σε όλες τις διοργανώσεις, εκ των οποίων 7 σερί στην Premier League. Πλην αυτού, ήταν μία ιδιαίτερη βραδιά για τον Özil, αφού ο Γερμανός έφτασε τα 30 τέρματα και τις 55 assists στην κατηγορία, προσπερνώντας τον Jürgen Klinsmann (29 goals, 1 assists).

Το «ταξίδι» αυτό δεν ήταν διόλου εύκολο για τον πρώην «άσσο» της Schalke 04, που μετά από τις σπουδαίες του εμφανίσεις με την φανέλα της Εθνικής Γερμανίας, κέρδισε μεταγραφές στις Werder Bremen και έπειτα στην «βασίλισσα της Ευρώπης», την Real Madrid. To 2013, όταν ο Arsene Wenger αποφάσισε να «τινάξει την μπάνκα στον αέρα» και να φέρει τον Γερμανό «μαέστρο» στην Arsenal, όλοι οι φίλαθλοι του αγγλικού συλλόγου ήταν ενθουσιασμένοι.

Ο Özil κατάφερε να προσαρμοστεί γρήγορα στα νέα δεδομένα, πραγματοποιώντας μία ελπιδοφόρα πρώτη χρονιά με τους «Κανονιέρηδες». Συμμετείχε σε συνολικά 15 τέρματα, ενώ αγωνίστηκε σε 26 αναμετρήσεις. Σε ένα πρωτάθλημα όπως η Premier League, τελείως διαφορετικό και πιο απαιτητικό από τα υπόλοιπα, πολλοί ποδοσφαιριστές, ακόμα και τεράστιας κλάσης, βρίσκουν αρκετές δυσκολίες στον διάβα τους.

Την σεζόν 2015/16, ο Özil λίγο έλειψε να σπάσει το ρεκόρ των περισσότερων assists σε μια season, αφού τον Φεβρουάριο είχε μετρούσε 18 τελικές πάσεις και το ρεκόρ, που είχε σημειωθεί από τον Thierry Henry το 2003, ήταν 25. Παρόλο που ο Γερμανός μέσος βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση, η Arsenal, μετά από αυτήν την χρονική περίοδο, σημείωσε μια ελαφρά πτώση στην απόδοση της και ο Özil τελείωσε την σεζόν με 19 assists.

Τα χειρότερα όμως βρίσκονταν στη συνέχεια. Τα επόμενα δυο χρόνια ήταν τα χειρότερα, από άποψη απόδοσης της ομάδας, με τον Arsene Wenger να καταγράφει τις χειρότερες του χρονιές στο «τιμόνι» της ομάδας, τερματίζοντας στην πέμπτη και έκτη θέση για τις seasons 2016/17 και 2017/18 αντίστοιχα.

Πολλοί – φίλαθλοι της Arsenal και μη – καταλόγιζαν ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης των κακών εμφανίσεων της ομάδας στον Özil. Ο Γερμανός είχε δεχτεί ποικίλους χαρακτηρισμούς, όπως αδιάφορος και μαλακός, για τα αγγλικά δεδομένα και πολλοί δημοσιογράφοι και σχολιαστές αγώνων υποστήριζαν πως ο πρώην άσος της Real Madrid έχει χάσει την «δίψα» του για δόξα και τρόπαια.

Παρόλο που οι κατηγορίες πλήθαιναν – κάποιες δικαιολογημένες και κάποιες άλλες όχι – ο Özil διέψευσε όλους όσους τον είχαν «ξεγραμμένο» από την Arsenal και τον Ιανουάριο του 2018 υπέγραψε νέο τριετές συμβόλαιο με τους Λονδρέζους, δείχνοντας την πίστη του και την αγάπη του για τον σύλλογο.

Έτσι, φτάνουμε στο σήμερα, όπου ο Özil δείχνει «αναγεννημένος»υπό τις οδηγίες του Unai Emery, ο οποίος δεν διστάζει να αντικαταστήσει τον επιτελικό μέσο, όταν η απόδοση του δεν είναι επαρκής. Αυτή η φιλοσοφία φαίνεται να αποφέρει καρπούς μιας και ο Γερμανός, ενώ υπό την καθοδήγηση του Wenger έμοιαζε απαθής, έχει ανεβάσει σημαντικά την απόδοση του και οι φίλοι των «Κανονιέρηδων» παρακολουθούν μία διαφορετική Arsenal, πιο αποτελεσματική και θεαματική.

Το συμπέρασμα είναι ένα: Ο Özil μπορεί να αποδοκιμάστηκε από πολλούς, μπορεί να είχε αρκετά άσχημα παιχνίδια, αλλά εκεί που τον χρειαζόταν περισσότερο η ομάδα του – κυρίως εκτός γηπέδου – έδωσε βροντερό παρών και την στήριξε, την ώρα που ο άλλος «αστέρας» της,  ο Alexis Sanchez, έκλεινε το νέο του συμβόλαιο με την Manchester United.

Ο Özil δεν είναι αδιάφορος, ούτε απαθής. Ο Özil έχει μάθει να παίζει με αυτόν τον τρόπο, γιατί έτσι αποκτάει τον έξτρα χώρο για να δημιουργήσει τις «δολοφονικές» του πάσες. Το έκανε με τον Cristiano Ronaldo, το έκανε με τον Müller, το έκανε με τον Sanchez και τώρα το κάνει και με τους Aubameyang & Lacazette που φαίνεται να έχουν «πάρει φωτιά».