Το να αγωνίζεται μια εθνική ομάδα κόντρα σε κάποιον σύλλογο δεν είναι ένα γεγονός το οποίο βλέπουμε να συμβαίνει κάθε μέρα. Ωστόσο κάτι τέτοιο συνέβη στο μακρινό 1937 μεταξύ της εθνικής ομάδας της Γαλλίας και της Charlton Athletic, οι οποίες σίγουρα δεν περίμεναν ούτε πως θα έρθουν ποτέ αντιμέτωπες αλλά ούτε και την κατάληξη της αναμέτρησης τους.
Τον Μάρτιο του 1937, η Ιταλία, η οποία κυβερνούταν εκείνη την περίοδο από τον δικτάτορα Benito Mussolini, ταξίδεψε μέχρι την Βιέννη για να αντιμετωπίσει την Αυστρία, σε έναν αγώνα στον οποίο η ατμόσφαιρα ήταν εξαρχής τεταμένη μεταξύ των παικτών και αυτό ήταν θέμα χρόνου να οδηγήσει σε επεισόδια εντός και εκτός γηπέδου και κατ’ επέκταση στη διακοπή του. Προτού ξεκινήσει ο αγώνας, οι Ιταλοί παίκτες έκαναν τον χαρακτηριστικό φασιστικό χαιρετισμό, γεγονός που είχε εξοργίσει -δικαίως- τους σχεδόν 40,000 θεατές που βρίσκονταν στο γήπεδο, οι οποίοι άρχισαν να γιουχάρουν τους φιλοξενούμενους και να φωνάζουν συνθήματα κατά της Ιταλίας και του Mussolini.
Φυσικά η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη και μεταξύ των παικτών. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, το παιχνίδι ήταν σκληρό και από τις δύο πλευρές, ενώ δεν έλειψαν και τα σοβαρά χτυπήματα μεταξύ των αντιπάλων, που είχαν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών Ιταλών και την αποβολή ενός Αυστριακού. Στο 73ο λεπτό της αναμέτρησης, ο Σουηδός διαιτητής, Otto Olsson, που είχε την ατυχία να κληθεί να αναλάβει αυτόν τον αγώνα, διέκοψε πρόωρα αυτή τη διαμάχη, η οποία φαίνεται να ήταν περισσότερο πολιτική παρά ποδοσφαιρική.
Οι εφημερίδες της εποχής έκαναν λόγο για έναν από τους πιο ταραχώδεις αγώνες που είχαν διεξαχθεί μέχρι τότε, ενώ στην Ιταλία τα γεγονότα παρουσιάστηκαν εντελώς διαφορετικά απ’ όπως προβλήθηκαν στον υπόλοιπο κόσμο. Συγκεκριμένα ανέφεραν πως η «Squadra Azzurra» ναι μεν ενεπλάκη στο δυσάρεστο αυτό γεγονός, αλλά ήταν στην πραγματικότητα το θύμα της ιστορίας, ενώ έκαναν λόγο για «μια από τα ίδια», επικαλούμενοι το γεγονός του ότι οι Ιταλοί δέχονταν συχνά τη χλεύη των αντιπάλων τους. Αυτό που εσκεμμένα δεν ανέφεραν είναι πως ο μόνος λόγος για τον οποίο η εθνική ομάδα της Ιταλίας δεχόταν τη χλεύη ήταν το καθεστώς της χώρας και ο χαιρετισμός που ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν οι παίκτες πριν από κάθε αγώνα.
Έναν μήνα μετά, η Ιταλική ομάδα επρόκειτο να ταξιδέψει στο Παρίσι για να αντιμετωπίσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Γαλλίας, γεγονός το οποίο δεν άρεσε καθόλου στο «Front Populaire», μια συμμαχία αριστερών κινημάτων που δρούσε εκείνη την περίοδο στη Γαλλία και άρχισε να αντιδρά. Οι αντιδράσεις αυτές ανησύχησαν την ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και υπό τον φόβο των αναταραχών και αυτή τη φορά, ο Γενικός Γραμματέας της επισκέφθηκε την «Πόλη του φωτός» για να αξιολογήσει τις προετοιμασίες για τον αγώνα, αλλά και το κλίμα που επικρατούσε.
Έχοντας καταλάβει πως τα γεγονότα της Αυστρίας θα επαναληφθούν, η ιταλική ομοσπονδία απείλησε να ακυρώσει τον αγώνα και εν τέλει το έκανε 48 ώρες πριν την έναρξή του, παρά τη διαβεβαίωση των Γάλλων πως όλα θα πήγαιναν καλά. Μετά από την ακύρωση του αγώνα ακολούθησαν αλληλοκατηγορίες μεταξύ Γάλλων και Ιταλών για το ποιος όντως προκάλεσε αυτό, όμως στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος που πήρε την απόφαση ήταν ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής και γραμματέας του φασιστικού κόμματος, Achille Starace.
Η γαλλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία δεν έχασε καθόλου χρόνο και άρχισε να ψάχνει για τον επόμενο της αντίπαλο, με το που πάρθηκε η απόφαση για την ακύρωση του αγώνα. Την υποχρέωση αυτή ανέλαβε ο Henri Delaunay, ο οποίος ήρθε σε επικοινωνία με την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία. Αυτή που φαινόταν πιο κοντά στο να δεχθεί να συμμετάσχει στον αγώνα ήταν η Γερμανία, γεγονός που σε καμία περίπτωση δεν καθησύχαζε το «Front Populaire» και τους υποστηρικτές του. Τελικά η λύση βρέθηκε και ο αντίπαλος που δέχθηκε τελικά να παίξει κόντρα στην εθνική ομάδα της Γαλλίας, μπορεί να ερχόταν από το εξωτερικό, όμως δεν ήταν διεθνής ομάδα, αλλά η Charlton!
Το πως από τις τρεις προαναφερόμενες χώρες, η Γαλλία κατάφερε τελικά να κλείσει αγώνα με τους «Addicks» που ήταν σύλλογος, παραμένει μέχρι σήμερα ένα μυστήριο. Ωστόσο, ο ποδοσφαιρικός ανταποκριτής της Daily Herald, Clifford Webb έχει αφήσει να εννοηθεί πως πίσω από αυτόν τον ιδιαίτερο αγώνα κρύβεται μια ξέφρενη ιστορία. Μπορεί να μην μάθαμε το περιεχόμενό της, μάθαμε όμως το πως εξελίχθηκε ο συγκεκριμένος αγώνας, γεγονός εξίσου ξέφρενο, μιας και κανένας δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε.
Μια αναμέτρηση μεταξύ μιας εθνικής ομάδας και ενός συλλόγου σίγουρα δεν έχει την ίδια χάρη με έναν αγώνα μεταξύ δύο κρατών και αυτό ήταν το κύριο επιχείρημα των εφημερίδων της εποχής, οι οποίες πόνταραν σε έναν αδιάφορο, για το κοινό, αγώνα. Ωστόσο η γαλλική Paris-Soir έβλεπε τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική και έκανε λόγο για διπλό πλεονέκτημα του ομαδικού πνεύματος και της ανώτερης τεχνικής των αγγλικών συλλόγων. Επίσης, η εφημερίδα τόνιζε την εκπληκτική φόρμα στην οποία βρισκόταν η Charlton εκείνα τα χρόνια και το πως αυτό θα έδινε στον αγώνα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Βλέπετε η λονδρέζικη ομάδα διένυε μια από τις καλύτερες τις περιόδους και αυτό ήταν κάτι που κανείς δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει. Το 1935 κατέκτησαν την Third Division South, τελείωσαν την επόμενη σεζόν δεύτεροι και κέρδισαν την άνοδο και όπως όλα έδειχναν, οι «Addicks» θα κατάφερναν να βρεθούν και εκείνη τη χρονιά στη δεύτερη θέση της πρώτης κατηγορίας, κάτω από τη Manchester City!
Παρά την καλή αγωνιστική κατάσταση της Charlton, οι ελπίδες να κερδίσουν τον αγώνα ήταν θεωρητικά μικρές και αυτό γιατί ο χρόνος ήταν εναντίον τους. Ο αγώνας επρόκειτο να διεξαχθεί στις 11 Απριλίου στο Παρίσι, ενώ το απόγευμα της 10ης Απριλίου, οι «Addicks» είχαν έναν εντός έδρας αγώνα κόντρα στην Huddersfield! Ο Don Welsh καθάρισε για τους Λονδρέζους από το πρώτο κιόλας λεπτό, βάζοντας το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης και έτσι, στο τέλος του αγώνα, η ομάδα ξεκίνησε άρον-άρον το ταξίδι προς τη γαλλική πρωτεύουσα.
Αξίζει να σημειωθεί πως τότε ένα τέτοιο ταξίδι ήταν πολύ δυσκολότερο να γίνει σε σχέση με το σήμερα. Συγκεκριμένα η Charlton χρειάστηκε να πάρει τρένο μέχρι το Ντόβερ, από εκεί πήραν πλοίο μέχρι τη Δουνκέρκη και ύστερα ακολούθησε ένα 3ωρο ταξίδι μέχρι το Παρίσι. Φυσικά όλες αυτές οι ώρες ταξιδιού, σε συνδυασμό με τη κούραση του παιχνιδιού, που έπαιξαν το προηγούμενο απόγευμα, θα περίμενε κανείς πως θα είχαν εξαντλήσει τον Jimmy Seed και τους παίκτες του, οι οποίοι όμως αποδείχθηκαν πολύ σκληροί για να «πεθάνουν».
Η μεγάλη μέρα που μία εθνική ομάδα θα αντιμετώπιζε έναν σύλλογο είχε φτάσει. Η Γαλλία μπορεί να μπήκε στο παιχνίδι ως το μεγάλο και κυρίως ξεκούραστο φαβορί, όμως η Charlton φρόντισε από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού να δείξει πως όχι μόνο δεν επηρεάστηκε από την κούραση, αλλά ίσα ίσα, σε αντίθεση με τη Γαλλία, κινήθηκε σε γρήγορους ρυθμούς και κατάφερε σε πολύ λίγο χρόνο να πετύχει δύο τέρματα. Παρά το δυνατό ξεκίνημα της αντιπάλου, οι Γάλλοι κατάφεραν να ισοφαρίσουν πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Στο δεύτερο ημίχρονο, το παιχνίδι συνεχίστηκε ισόπαλο μέχρι το τελευταία 10λεπτο, εκεί όπου κρίθηκαν όλα, όταν η Charlton κατάφερε να σκοράρει άλλες τρεις φορές για το τελικό 5-2, κόντρα σε όλους όσους έκαναν λόγο για έναν βαρετό αγώνα και για σίγουρη νίκη της Γαλλίας. Όπως πολύ σωστά τόνισαν τα μέσα μετά τον αγώνα, οι «Addicks» όχι μόνο δεν επηρεάστηκαν από τη κούραση τους, αλλά κατάφεραν να προσφέρουν άφθονο θέαμα με το ποιοτικό ποδόσφαιρο που έπαιξαν και να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής με ακόμα πιο ανεβασμένο το ηθικό.
Όπως είναι λογικό, ύστερα από μια τόσο σπουδαία νίκη, οι δημοσιογράφοι, οι οπαδοί αλλά και οι αντίπαλοι της, άρχισαν να αποθεώνουν την Charlton, αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο έπαιξαν οι Λονδρέζοι και τονίζοντας τα λάθη των Γάλλων, δίνοντας έμφαση στη σωματική αντοχή των φιλοξενούμενων. Μάλιστα, ένας Άγγλος δημοσιογράφος ρώτησε τον Γάλλο επιθετικό, Emile Vienante, για τις σκέψεις του μετά τον αγώνα και εκείνος έκανε αναφορά στον αγώνα με την Huddersfield και το «μακρύ» ταξίδι που θεωρητικά θα έπρεπε να είχε εξαντλήσει τους φιλοξενούμενους και απόρησε δημόσια για το αν οι Άγλλοι είναι φτιαγμένοι από σίδερο.
Αξίζει να σημειωθεί δε πως το 1939 παραλίγο να υπάρξει ρεβάνς αυτής της ιδιαίτερης αναμέτρησης, μιας και ένας αγώνας μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας ακυρώθηκε πάλι τελευταία στιγμή για τους ίδιους λόγους και έτσι οι Γάλλοι σκέφτηκαν κατευθείαν την Charlton. Δυστυχώς όμως οι «Addicks» ενώ συμφώνησαν σε πρώτη φάση, αυτή τη φορά είχαν να αντιμετωπίσουν τη Stoke και μάλιστα εκτός έδρας, οπότε δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των «γειτόνων» τους, κρατώντας μια για πάντα (λογικά) το πάνω χέρι στις μεταξύ τους αναμετρήσεις!
