Η Brighton αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα άκρως ενδιαφέρον project στην Premier League, με έναν ιδιαίτερα φιλόδοξο προπονητή κι ένα ρόστερ με σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Το μέχρι στιγμής αγωνιστικό της πρόσωπο, επιβεβαιώνει τις πραγματικές της δυνατότητες.
Την περασμένη σεζόν, κατά την οποία η Brighton έσωσε την κατηγορία, κάναμε και πάλι λόγο για τα κακώς κείμενά της. Κάποιες «χτυπητές» αδυναμίες της στην ενδεκάδα και το έμψυχο δυναμικό της συνολικά, καθώς και στον τρόπο παιχνιδιού της. Οι «Γλάροι», έκαναν κάποιες κινήσεις όμως, φτάνοντας στα σημερινά θετικά αποτελέσματα.
Η πρώτη αφορά την άμυνα, και λαμβάνει χώρα από πέρυσι. Ο Graham Potter δούλεψε περισσότερο στην αμυντική συμπεριφορά της ομάδας του και γι’ αυτό πέρυσι, κατάφερε να φτάσει στις δέκα ανέπαφες εστίες. Κι αυτό παρότι η «τράπουλα» στην άμυνα, μονίμως ανακατευόταν, ενώ βλέπαμε και σχηματισμούς μέχρι και με πέντε στόπερ, να καλύπτουν θέσεις της άμυνας και των χαφ. Φέτος, έχουμε παρατηρήσει πιο ορθολογικούς σχηματισμούς και πιο λογικές επιλογές προσώπων.
Ένα άλλο πρόβλημα της Brighton, ήταν η αδυναμία ολοκλήρωσης των φάσεων. Η ομάδα παρήγαγε ευκαιρίες, όμως τα 40 τέρματα που πέτυχε πέρυσι δεν αντικατόπτριζαν σε καμία περίπτωση την ικανότητά της αυτή. Φέτος, έχει ήδη σκοράρει επτά φορές (μέχρι πριν τον αγώνα με την Palace) κι άλλες τέσσερις στο κύπελλο. Δεν άλλαξε κάτι τρομακτικά, αλλά ίσως η φετινή χρονιά είναι η τελευταία του Maupay για να αποδείξει την αξία του. Τα δέκα και οκτώ γκολ που σκόραρε τις δυο προηγούμενες σεζόν, δεν επιβεβαιώνουν το ότι είναι «σεσημασμένος» σκόρερ.
Βέβαια, ο Γάλλος δεν ήταν και ποτέ τέτοιος. Ένας τίμιος «φουνταριστός» ήταν κι όχι ένα κλασσικό «εννιάρι» περιοχής, που είχε έφεση στο σκοράρισμα αλλά δεν αποτελούσε και το μεγάλο του όπλο. Το step–up το έκανε, άλλωστε, όταν βρήκε τον τρόπο η Brentford να τον αξιοποιήσει ως προς αυτό. Εν πάση περιπτώσει, ο 25χρονος ποδοσφαιριστής έχει ξεκινήσει καλά τη σεζόν και η πορεία των «Γλάρων» θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από το αν θα διατηρηθεί στα ίδια επίπεδα.
Επιπλέον, η ομάδα προχώρησε και σε μεταγραφικές κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι, οι οποίες αποτελούν μέχρι στιγμής σοβαρές λύσεις. Ο Marc Cucurella ήρθε στην Brighton με σκοπό να λύσει την «τρύπα» δυο χρόνων στο αριστερό άκρο, όπου χρησιμοποιούνταν από στόπερ, μέχρι αμυντικοί μέσοι. Τα χαρακτηριστικά του ταιριάζουν απόλυτα στον τρόπο δράσης της ομάδας, καθώς μπορεί να παίξει σε όλη την πλευρά και να συμμετέχει εξίσου τόσο στον επιθετικό, όσο και στον αμυντικό τομέα.
Μια άλλη μεταγραφή, η οποία ίσως πέρασε από παραπάνω κόσμο στα «ψιλά», ήταν αυτή του Enock Mwepu. Ο μέσος με καταγωγή από τη Ζάμπια, ήρθε κατά πολλούς ως «κάλυψη» σε πιθανή αποχώρηση του Bissouma. Όμως, η αλήθεια είναι πως έχει ελαφρώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Πέραν των πολλών τρεξιμάτων και της καλής τεχνικής κατάρτισης, ο Mwepu συμμετέχει παραπάνω στο επιθετικό κομμάτι, έχοντας τη δυνατότητα να πιέσει ψηλά, να κάνει κάθετες κινήσεις, καθώς και να προωθήσει ο ίδιος τη μπάλα μπροστά. Το στυλ παιχνιδιού του θα μπορούσε να παρομοιαστεί με αυτό του Yaya Toure, καθώς τα χαρακτηριστικά του ναι μεν είναι ισορροπημένα, αλλά μεγαλύτερη βαρύτητα δίνει ο ίδιος στην επίθεση. Και προφανώς, οι «Γλάροι» πέραν μιας ασφάλειας σε περίπτωση αποχώρησης του Bissouma, είχαν ανάγκη κι από έναν παίκτη με διαφορετικά χαρακτηριστικά στον άξονα.
Ακόμα, μάλιστα, δεν έχουν μπει στην «εξίσωση» παίκτες όπως ο Dan Burn, ο Tariq Lamptey, ενώ οι Moder, Mac Allister, Alzate, αποτελούν επίσης ποδοσφαιριστές που μπορούν να εξελίξουν παράλληλα τόσο την ομάδα, όσο και το παιχνίδι τους.
Το μεγαλύτερο στοίχημα για τον Graham Potter, είναι να δώσει στην ομάδα του, τους κατάλληλους ρόλους. Υπάρχουν ήδη οι σωστές προϋποθέσεις, υπάρχουν καλοί ποδοσφαιριστές, κι έχουν «μάθει» ήδη να παίζουν όμορφο ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι, καθένας να διατηρήσει ένα ρόλο, να ανέβουν όλοι επίπεδο, με σκοπό η ομάδα να ξεκολλήσει από το «ταβάνι» των τελευταίων θέσεων που έχει στην Premier League.
Τα μέχρι στιγμής δείγματα γραφής κατά την τρέχουσα σεζόν, κρίνονται θετικά, και μάλιστα εναντίον διαφορετικών τύπων αντιπάλων. Η Leicester, επί παραδείγματι, ούσα εμπειρότερη και καλύτερη (στα χαρτιά) ομάδα, ηττήθηκε. Η Burnley, ομάδα διόλου ευκατάβλητη, επίσης ηττήθηκε, το ίδιο κι η Watford που ναι μεν είναι νεοφώτιστη, αλλά έχει ανέβει με «φόρα». Το ίδιο ισχύει και για την Brentford, που προ ολίγων ημερών έβαλε «ζόρια» στη Liverpool.
Τα παιχνίδια με Crystal Palace και Arsenal είναι αυτά που προηγούνται της διακοπής για τους αγώνες των εθνικών ομάδων. Και τα δυο θα αποτελέσουν δυο σημαντικούς αγώνες για τους «Γλάρους», και θα καθορίσουν σε ικανό βαθμό τη χρονιά. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός κι ένα τόσο θετικό ξεκίνημα, μπορεί να αποτελέσει προάγγελο ακόμα μεγαλύτερων επιτυχιών. Αν απ’ αυτό το «πλέγμα» αγώνων η Brighton βγει αλώβητη, τότε ίσως προσεγγίσει τις πραγματικές της δυνατότητες.
