Premier League

Ποιοι θα… «γευτούν» το ευρωπαϊκό «νέκταρ» της Premier League;

Μια ανασκόπηση της μέχρι τώρα πορείας των πρωτοπόρων της Premier League, συνοδευόμενη απ’ τα εναπομείναντα παιχνίδια τους και μια μικρή ανάλυση της μέχρι τώρα πορείας τους.

 

Φτάνουμε σιγά-σιγά στο τέλος και του φετινού πρωταθλήματος. Όπως αναλύσαμε νωρίτερα στη μάχη του υποβιβασμού, έτσι ήρθε η σειρά και των υψηλών στρωμάτων της βαθμολογίας. Εκεί, η εικόνα είναι πιο ξεκάθαρη, καθώς οι ομάδες είναι λιγότερες κι οι προνομιούχες θέσεις περισσότερες. Ίσως είναι η πρώτη χρονιά η οποία δε θ’ αναφέρουμε καθόλου την πρώτη θέση, όπου η Manchester City «προελαύνει» σαρώνοντας το πρωτάθλημα, χάνοντας μόλις μία φορά και με δύο νίκες στις επόμενες δύο αγωνιστικές μπορεί να κατακτήσει και μαθηματικά τον τίτλο στην έδρα της.

 

 

Με φανταστικό ποδόσφαιρο, μ’ έναν Kevin De Bruyne βγαλμένο από… άλλη εποχή, μ’ έναν εκ των πιο υποτιμημένων ποδοσφαιριστών παγκοσμίως -ναι, τον David Silva-, με τον Aguero να είναι σταθερά σκόρερ και τον Jesus να βοηθά όποτε χρειαστεί, μ’ έναν εκπληκτικό Sane κι έναν Sterling στην πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του, κατάφερε να επισκιάσει τ’ αμυντικά της προβλήματα. Ειδικά όταν τραυματίστηκε ο Mendy κι όταν ο Kompany δε μπορούσε να επανέλθει, ο Otamendi «μεταμορφώθηκε» σε αμυντικό «βράχο» κι ο Delph προσέφερε πολύτιμη λύση στ’ αριστερά της άμυνα.

 

Το πρόγραμμα των αγώνων της Manchester City, για το πρωτάθλημα. Το FDR είναι ένα σύστημα αξιολόγησης της δυσκολίας των αγώνων, όπου με 1 παρουσιάζονται οι πιο μικρής δυσκολίας αντίπαλοί και με 5 οι πιο μεγάλης δυσκολίας αντίπαλοι.

 

Μέσα σ’ όλα αυτά, βοήθησαν κι οι Stones -όσο δεν ήταν τραυματίας-, Laporte -απ’ το Γενάρη-, Fernandinho -που διανύει πραγματικά πολύ «μεστή» σεζόν- και Zinchenko πρόσφατα -παρ’ ότι εκτός θέσης-. Πραγματικά, δεν υπάρχουν πολλά να πούμε για τη φετινή ομάδα του Guardiola, η οποία ανταπεξέρχεται σε Αγγλία και Ευρώπη και πλησιάζει το «τέλειο».

Τι γίνεται κάτω απ’ τη City, όμως; Η απάντηση είναι… «μύλος». Πρακτικό ενδιαφέρον δε παρουσιάζουν οι θέσεις 2 έως 4, διότι οδηγούν -πλέον- απ’ ευθείας στο Champions League κι όχι σε προκριματικούς γύρους. Έτσι, τι δεύτερος, τι τέταρτος; Η αλήθεια είναι πως εμφανίζονται λόγοι «γοήτρου». Ειδικά όταν μιλάμε για ομάδες με χρόνια αντιπαλότητα, όπως η Manchester United κι η Liverpool. Μεταγενέστερα, η Chelsea και τα τελευταία χρόνια κι η Tottenham. Ας τις πάρουμε μία-μία:

 

MANCHESTER UNITED

Πέραν κάτι ισοπαλιών εντός Χριστουγέννων και των ηττών στις έδρες των Huddersfield και Newcastle, η ομάδα του Jose Mourinho δε μπορούμε να πούμε ότι έχει φέρει «παράλογα» αποτελέσματα. Το πρόβλημά της είναι ότι δε θυμίζει σε τίποτα αυτά τα οποία έχουν συνηθίσει οι φίλοι της ομάδας. Δηλαδή την παλιά της «αίγλη», όπως κατοχή μπάλας, «four-four-f***ing two» κι επιθετικό ποδόσφαιρο. Τι φταίει, όμως? Είναι καθαρά θέμα προπονητή. Ο Πορτογάλος, έχει συνηθίσει να διαχειρίζεται τις ομάδες του με διαφορετικό τρόπο. «Περιμένει» πάντα τον αντίπαλο, έχει πολύ καλά θωρακισμένη την αμυντική του γραμμή και θέλει να «χτυπά» στις αντεπιθέσεις. Το αν κάνει καλά ή όχι, ξεφεύγει απ’ τα πλαίσια αυτής της ανάλυσης και θα παραμείνουμε στο τι θα κάνει η ομάδα φέτος.

 

 

Οι δύο διπλές αγωνιστικές που έχει η ομάδα, προσφέρονται για συγκομιδή, διότι η ουσιαστική αντίπαλός της για τη δεύτερη θέση -Liverpool- έχει έναν αγώνα παραπάνω. Από δύσκολα παιχνίδια, της μένει ένα ταξίδι στο Etihad την 33η αγωνιστική και να φιλοξενήσει την Arsenal την 36η. Το μόνο παιχνίδι «off-the-record» στο οποίο ίσως δυσκολευτεί, είναι το εξ’ αναβολής με τη West Ham στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου, κι αυτό μόνο λόγω του ότι τα «Σφυριά» θα μάχονται για τη σωτηρία τους. Στο χέρι τους, λοιπόν, είναι η κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Πρακτικά, όπως είπε κι ο Mourinho, δεν έχει διαφορά, αλλά λόγοι γοήτρου κάνουν την κάθε ομάδα να θέλει την ψηλότερη θέση.

Το πρόβλημα που πιθανόν ν’ αντιμετωπίσει η United είναι η κυκλοφορία της μπάλας. Έχουμε δει πολλές φορές φέτος την έλλειψη πρωτοβουλιών και τον αρκετά παθητικό ρόλο που υιοθετεί κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών. Οι ομάδες που μπορεί να τη δυσκολέψουν μ’ αυτό είναι η Bournemouth -μιας που η United φιλοξενείτε στο Vitality- κι η Brighton -πάλι εκτός έδρας, στο AMEX- διότι έχουν δείξει πως τα σύνολά τους είναι κάτι παραπάνω από αξιόμαχα.

 

 

LIVERPOOL

Περνάμε στη Liverpool, η οποία λατρεύεται από πολύ κόσμο στη χώρα μας. Το ποδόσφαιρο που έχει παρουσιάσει φέτος είναι πολύ καλό -σε αντίθεση με τη United- κι έχει κερδίσει το χειροκρότημα όλων. Τα αμυντικά της προβλήματα έχουν «επισκιαστεί» απ’ την εξαιρετική επιθετική της δραστηριότητα. Ο Salah «οργιάζει» φέτος κι είναι χάρμα οφθαλμών, ο Firmino διανύει την πιο παραγωγική του σεζόν και κάνει τρομερή «αθόρυβη» δουλειά, κι ο Mane που δεν είναι όσο καλός ήταν πέρσι παίρνει βοήθειες απ’ τον εξαιρετικό Can και τον -κατά καιρούς- καλό Chamberlain. Ο Virgil van Dijk «έστρωσε» κάπως την άμυνα και βοήθησε και τον Lovren να δείξει το «καλό» του πρόσωπο. Ο Robertson είναι η «αποκάλυψη» κι οι Arnold και Gomez προσφέρουν πολύτιμες λύσεις όσο ο Clyne είναι τραυματίας.

 

 

Οι ισοπαλίες με Watford, Newcastle, West Brom και Burnley είναι αυτές που τις έχουν στοιχίσει βαθμολογικά, όπως και η ήττα στο Liberty -αμέσως μετά τη μεγάλη νίκη επί της City-. Τα συνηθίζει αυτά η Liverpool, αν και φέτος δείχνει ότι βρίσκει τη χαμένη της σοβαρότητα. Ήττες δεν έχει πολλές, κάτι που είναι σημάδι ανάκαμψης. Έχει παιχνίδι παραπάνω, πράγμα που καθιστά δύσκολο και το «κυνήγι» της δεύτερης θέσης αλλά και τη διατήρηση της τρίτης, διότι ακολουθεί η Tottenham με παιχνίδι λιγότερο, μόλις δύο βαθμούς πίσω.

Άρα, αναπόφευκτα, εξαρτάtαι κι απ’ τα αποτελέσματα των αντιπάλων της. Η Liverpool έχει δύσκολες εξόδους, όπως αυτές σε Palace, Everton και Chelsea αλλά τα εντός έδρας παιχνίδια της είναι σχετικά «εύκολα» -σε εισαγωγικά, πάντα-. Μένει να δούμε εάν πραγματοποιήσει τα «διπλά» σε Selhust και Goodison Park, κι έπειτα ακόμα κι αν δε κερδίσει την Chelsea έχει αρκετές πιθανότητες να τερματίσει Τρίτη. Πρέπει, δηλαδή, να διατηρήσει τη φετινή της σοβαρότητα.

 

 

TOTTENHAM

Τα «Σπιρούνια» έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον όλων, τα δύο τελευταία χρόνια. Αυτό διότι γίνεται αρκετή δουλειά στην ομάδα, μ’ έναν προπονητή που ξέρει να επενδύει σε νεαρούς και, χωρίς να ξοδεύει πολλά, παρουσιάζει ένα αξιόμαχο σύνολο. Η Tottenham δεν δείχνει όση σοβαρότητα επιδεικνύουν οι παραπάνω ομάδες, γι’ αυτό και βρίσκεται στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας. Ο Kane έκανε «πράγματα και θαύματα» ολόκληρο το 2017, αλλά όταν δεν παίρνει αυτός τη σκυτάλη, η ομάδα μοιάζει να «βραχυκυκλώνει».

Ο Eriksen είναι πολύ καλός -και- φέτος, δε συμβαίνει το ίδιο όμως και με τον Alli. Ο νεαρός δε διανύει καλή σεζόν και πρέπει να είναι πρωτεργάτης τώρα που λείπει ο Kane. Αντ’ αυτού, όσες βοήθειες δεν πήρε απ’ τον Alli η ομάδα, τις πήρε απ’ τον Son. Ο Νοτιοκορεάτης διανύει εξαιρετική σεζόν κι ανάγκασε τον προπονητή του να εγκαταλείψει το 3-4-3 για να χωρά στην ενδεκάδα κι αυτός. Πέρσι, είχε «λυτρώσει»  την ομάδα του τέτοιο καιρό περίπου, όταν ο Kane είχε επίσης τραυματιστεί και έπαιζε το ρόλο του βασικού επιθετικού, με μεγάλη επιτυχία.

 

 

Η ομάδα απέτυχε να προκριθεί στους «8» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, παρ’ ότι απέσπασε ισοπαλία με 2-2 στο Τορίνο. Ο Allegri, στον επαναληπτικό, «πήρε την ταυτότητα» του Pochettino, ο οποίος δείχνει ότι δεν έχει την εμπειρία να κερδίσει τέτοια μεγάλα