Ο Χάρι Κέιν δεν θα ήταν -ακόμη- πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Τότεναμ, αν δύο τέρματα του Τζίμι Γκριβς 60 χρόνια πριν μετρούσαν κανονικά στην στατιστική.
Στον αγώνα της 5ης Φεβρουαρίου απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, ο Χάρι Κέιν σκόραρε κι έγραψε ένα μοναδικό ρεκόρ, περνώντας στην κορυφή του all-time πίνακα των σκόρερ στην ιστορία της Τότεναμ. Με 267 τέρματα πια κοιτάει προς τα… κάτω για να δει θρύλους των «Σπιρουνιών», όπως οι Κλιφ Τζόουνς, Μάρτιν Τσίβερς και Μπόμπι Σμιθ. Ίσως βέβαια να μην το είχε καταφέρει ακόμα, αν μετρούσε ένα brace του, μέχρι πρότινος πρωτοπόρου, Τζίμι Γκριβς, στο Τσάριτι (Κομιούνιτι πια) Σιλντ του μακρινού 1962.
Για να ξεκαθαρίσουμε πρώτα αυτό το κομμάτι, ο Γκριβς δεν είναι κάποιο ξεχωριστό «θύμα» της στατιστικής, αφού όλα τα γκολ που έχουν σημειωθεί για τον θεσμό δεν έχουν προσμετρηθεί σε κανέναν παίκτη. Ο αγώνας αυτός, που καθιερωμένα ξεκινά την κάθε σεζόν, έχει τον χαρακτήρα ενός εγχώριου Σουπερ Καπ, που διαφέρει όμως από τους πολλούς που γίνονται σε χώρες σε όλο το κόσμο.
Όπως φανερώνει και το όνομά του, το Τσάριτι (=charity) παλιότερα και το Κομιούνιτι (=community) πια Σιλντ, σχετίζεται με φιλανθρωπικές και κοινοτικές δράσεις (αντίστοιχα), με όλα τα κέρδη από τον συγκεκριμένο αγώνα να πηγαίνουν σε τέτοιους σκοπούς. Συγκεκριμένα όλα τα έσοδα από χορηγίες και τηλεοπτικά δικαιώματα δεν διαμοιράζονται μεταξύ των φιναλίστ, δηλαδή του τρέχοντος πρωταθλητή της Πρέμιερ Λιγκ και το κάτοχο του FA Cup, αλλά η ίδια η FA τα δωρίζει απευθείας σε φιλανθρωπικές οργανώσεις ανά τη χώρα.
Χαρακτηριστικό είναι πως οι δύο αντίπαλοι δεν διαχειρίζονται καν -όλα- τα έσοδα από τα εισιτήρια, αφού αυτά δίνονται ισόποσα και στις 128 ομάδες που λαμβάνουν μέρος στο FA Cup, από τον 1ο γύρο κι έπειτα, με την προϋπόθεση φυσικά κι αυτές με την σειρά τους να τα δώσουν σε δράσεις της επιλογής τους, επιστρέφοντας τα στην κοινότητα ή στο μέρος αυτής που τα έχει περισσότερο ανάγκη!
Ας γυρίσουμε τώρα στον Γκριβς και στα όσα (δεν) έγιναν πριν από 60 και βάλε χρόνια. Ο ίδιος ο τελικός του Τσάριτι Σιλντ δεν είναι κάτι το τόσο ξεχωριστό, όμως η σεζόν που οδήγησε στην σύνθεσή του αναμφίβολα είναι. Εκείνη η αγωνιστική περίοδος (1961/62) ήταν πολύ διαφορετική από όσα έχουμε συνηθίσει σήμερα. Μία ματιά στην τελική βαθμολογία αρκεί να σας πείσει, αφού η πρώτη εξάδα είχε μόλις δύο ομάδες, που παίζουν σήμερα στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ οι άλλες τέσσερις «διχάζονται» μεταξύ δεύτερης και τρίτης κατηγορίας!
Η μάχη τίτλου κράτησε μέχρι τη τελευταία αγωνιστική, με τις απροσδόκητες -ακόμα και τότε- διεκδικήτριες, Ίπσουιτς και Μπέρνλι, να τερματίζουν με 56 και 53 βαθμούς (η νίκη έφερνε ακόμα δύο βαθμούς) αντίστοιχα μετά από 42 αγωνιστικές. Οι «Τράκτορ Μπόις», που βρήκαν 61 γκολ από το τρομερό επιθετικό δίδυμο των Ρέι Κρόφορντ και Τεντ Φίλιπς, έμελλε να πάρουν όχι μόνο τον πρώτο και μοναδικό τους τίτλο στην πρώτη κατηγορία, αλλά και να γίνουν ο πρώτος σύλλογος στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, που παίρνει πρωτάθλημα στην πρώτη του παρουσία στην κορυφαία κατηγορία της χώρας.
Όλα αυτά βέβαια μόνο τυχαία δεν ήταν, αφού στον πάγκο της η Ίπσουιτς είχε τον, εκ του αποτελέσματος, καλύτερο Άγγλο προπονητή στην ιστορία, τον Αλφ Ράμσεϊ. Άλλωστε μόλις τέσσερα χρόνια μετά τον άθλο του σε συλλογικό επίπεδο, ο Ράμσεϊ θα κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 ως ομοσπονδιακός τεχνικός. «Δεν είχα κανένα πλάνο όταν ήρθα στην Ίπσουιτς. Ήταν μια ομάδα χωρίς λεφτά, υποβιβασμένη στην τρίτη κατηγορία και με παίκτες σε προχωρημένη ηλικία. Στην πραγματικότητα το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να ξεχάσω ότι ήξερα για το πώς πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο. Η εμπειρία μου προερχόταν μόνο από το κορυφαίο επίπεδο και αυτό που συνάντησα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό».
Με τρία πρωταθλήματα σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες (!) μέσα σε εφτά χρόνια, ο Ράμσεϊ δεν κατάφερε μόνο να αναδειχθεί σε αυθεντία των πάγκων, αλλά και να διαψεύσει εμφατικά όσους έδιναν την Ίπσουιτς φαβορί για τον υποβιβασμό. Μάλιστα ούτε η, 2η τελικά, Μπέρνλι προβλεπόταν να κάνει τέτοια πορεία, αφού παραδοσιακές δυνάμεις της εποχής, όπως οι Έβερτον, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ, αναμενόταν να πρωταγωνιστήσουν.
Αν κάποια βρισκόταν πάνω από τις τρεις που αναφέραμε, αυτή δεν ήταν άλλη από τη Τότεναμ. Τα «Σπιρούνια» είχαν κακακτήσει με περισσή άνεση το τίτλο της σεζόν 1960/61, μαζεύοντας 66 βαθμούς (97 με το τωρινό σύστημα!) στο τελευταίο πρωτάθλημα της ιστορίας τους μέχρι και σήμερα. Η φοβερή τους φόρμα είχε και συνέχεια, αφού η ομάδα έκανε τρομερή πορεία στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, με μερικές εντυπωσιακές νίκες, όπως το 8-1 απέναντι στην Γκόρνικ Ζάμπρζε και το 4-1 απέναντι στην Ντούκλα Πράγας, πριν αποκλειστεί δύσκολα στα ημιτελικά από την μετέπειτα κυπελλούχο Μπενφίκα.
Στο πρωτάθλημα η Τότεναμ κατέληξε 3η, μόλις τέσσερις βαθμούς μακρυά από την κορυφή, ενώ κατέκτησε εκ νέου το FA Cup (το είχε πράξει και την προηγούμενη σεζόν), κερδίζοντας στο τελικό την Μπέρνλι με 3-1. Σε εκείνο το παιχνίδι μάλιστα ο Γκριβς πέτυχε το 30ο του γκολ μέσα σε μισή χρονιά, αποδεικνύοντας πως το εξάμηνο πέρασμά του από τη Μίλαν ήταν απλά μια κακή παρένθεση. Μέσα σε όλα τα «Σπιρούνια» είχαν πάρει και το Τσάριτι Σιλντ του 1961, όπου αφού είχαν κάνει το νταμπλ και δεν είχαν «νόμιμο» αντίπαλο έπαιξαν με μία μικτή παικτών, που πρακτικά ήταν η εθνική Αγγλίας χωρίς τους παίκτες της Τότεναμ!
Πριν κλείσουμε το κεφάλαιο της σεζόν 1961/62 και φτάσουμε στον, περί ου ο λόγος, αγώνα του Αυγούστου του 1962 ας κάνουμε μία απλή αναφορά γεγονότων. Μεταξύ άλλων λοιπόν τότε, η Λίβερπουλ πήρε κι αυτή πρωτάθλημα στο τέλος της σεζόν, αλλά στην δεύτερη κατηγορία, η Τσέλσι υποβιβάστηκε ως ουραγός με 23 ήττες και η 15η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου, ανακοίνωσε την μεταγραφή-ρεκόρ (για όλη την Βρετανία) του Ντένις Λο από την Τορίνο για 115 χιλιάδες λίρες.
Το Τσάριτι Σιλντ του 1962, όπως ήταν καθιερωμένο ως τότε, έγινε στην έδρα της πρωταθλήτριας. Στην προκειμένη περίπτωση το Πόρτμαν Ρόουντ, όπου η Ίπσουιτς μέσα σε δύο χρόνια είχε ηττηθεί μόλις πέντε φορές. Την δε Τότεναμ την είχε νικήσει όχι μόνο εντός, αλλά κι εκτός έδρας την περασμένη σεζόν, προϊδεάζοντας ίσως για μία αναμέτρηση, που έγερνε ελαφρώς προς το μέρος της γηπεδούχου. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ διαφορετική και στο τέλος του αγώνα η φιλοξενούμενη ομάδα έφευγε θριαμβεύτρια με το ευρύ 5-1.
Τα «Σπιρούνια» δεν έχασαν στιγμή τον έλεγχο του παιχνιδιού, προηγήθηκαν με 2-0 στο ημίχρονο και 4-0 στο 81′, με τον Γκριβς να σκοράρει στο 36′ και το 58′, ξεκινώντας εντυπωσιακά την πιο παραγωγική (46 γκολ με αυτά τα δύο) σεζόν της καριέρας του. Συμπρωταγωνιστής του αγώνα φυσικά ο ίδιος ο Ράμσεϊ, που αν και ο χαμένος του τελικού, είχε την χαρά να αντιμετωπίσει σ’ αυτό το άτυπο… Σούπερ Καπ την ομάδα που μεγαλούργησε ως παίκτης, γράφοντας 250 επίσημες συμμετοχές.
Ακόμα και μετά το τέλος του αγώνα, όταν ερωτήθηκε αν αυτή η ήττα του αφήνει κάποια πικρία, απάντησε αφοπλιστικά: «Αυτό το παιχνίδι ήταν μία μνεία στην ομάδα, που κατέκτησε το πρωτάθλημα πριν λίγους μήνες. Αν παρατηρήσατε δεν χρησιμοποίησα κανέναν από τους καινούργιους παίκτες, όπως ο Μπόμπι Μπλάκγουντ». Για τη Τότεναμ φυσικά αυτός ο τίτλος έφερνε κάποια δικαίωση, μετά από μία απόλυτα επιτυχημένη χρονιά, και την έκανε μόλις την τρίτη ομάδα στην ιστορία του θεσμού με δύο συνεχόμενες κατακτήσεις μετά τις Άρσεναλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ!
