Η φετινή Championship είναι πολύ πιθανόν να ολοκληρωθεί φέτος και να είναι σαν να… μην έγινε. Οι τρεις ομάδες που έπεσαν πέρυσι από την Premier League έχουν κατά τα 2/3 ανέβει και η Bournemouth πάει να κάνει το απόλυτο, όντας έτοιμη να πετάξει εκτός την τρίτη της βαθμολογίας και μοναδική χωρίς πρότερη εμπειρία από Premier League, Brentford. Μαζί τους η γνώριμη Swansea και η έκπληξη Barnsley, που πέρυσι είχε σωθεί την τελευταία αγωνιστική με μία από τις επικότερες αποδράσεις που έχει δει η κατηγορία!
Τα οικονομικά μεγέθη του αγγλικού ποδοσφαίρου δυσχεραίνουν συνεχώς τις θέσεις των αδυνάμων, όντας πια σπάνιο να βλέπουμε πρωτάρες τόσο να ανεβαίνουν στην Premier League όσο και να παίζουν στα play-off ανόδου. Τελευταίο new entry είχαμε το 2017 και μάλιστα εις διπλούν, όταν οι Brighton (απευθείας) και Huddersfield (μέσω μπαράζ) κατάφεραν να μπουν σφήνα στις πιο έμπειρες αντιπάλους τους και να γνωρίσουν μία πρωτόγνωρη δόξα. Έκτοτε για δύο χρόνια δεν είχαμε καμία πρωτάρα στην πρώτη εξάδα, με την Brentford να έρχεται αθόρυβα και να αλλάζει τις ισορροπίες την τελευταία διετία.
Η ομάδα του Thomas Frank στις δύο τελευταίες σεζόν έχει τερματίσει ισάριθμες φορές στην τρίτη θέση, τα νούμερα της υπολείπονται ελάχιστα ή καθόλου από αυτές που κατέκτησαν την απευθείας άνοδο και για να μην ανέβει έχει επιτελέσει μια μικρή «αυτοκτονία». Πέρυσι έχασε στις δύο τελευταίες αγωνιστικές, χαρίζοντας την άνοδο στην West Brom, ενώ φέτος κέρδισε μόλις τέσσερα από τα δέκα ματς πριν το φινάλε, δίνοντας το δικαίωμα σε Norwich και Watford να κάνουν περίπατο ως τα «μεγάλα σαλόνια».
Η «συνταγή» της Brentford μοιάζει αλάνθαστη, αφού το ισορροπημένο ρόστερ βρετανικής εμπειρίας και ταλέντου δένει αρμονικά με τους Σκανδιναβούς, που κάνουν σχεδόν μια ενδεκάδα μόνοι τους, και προσφέρει θεάμα και γκολ, έχοντας βρει αμφότερες τις δύο σεζόν δεινούς σκόρερ στην επίθεση, αφού οι Watkins (2019/20) και Toney (2020/21) έχουν πετύχει συνολικά 56 τέρματα! Τι λείπει λοιπόν; Η λογική λέει η εμπειρία, καθώς ακόμα και η προϊστορία είναι υπέρ της, με την ομάδα που τερματίζει τρίτη να κατακτά την άνοδο στα play-offs σε ποσοστό 44%, τουτέστιν μία στις δύο φορές. Ίσως όμως φέτος να μην είναι ξανά η σειρά της, αφού στον χθεσινό πρώτο ημιτελικό έχασε από την Bournemouth, αν και την είχε νικήσει μέσα-έξω στο πρωτάθλημα!
Τα «Κεράσια» είχαν μια περίεργη χρονιά το δίχως άλλο, όμως δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Η ζωή μετά την Premier League και τον αναμορφωτή Eddie Howe έφερνε ανασφάλεια, όμως μέχρι τα Χριστούγεννα όλα κυλούσαν ιδανικά. Η απευθείας άνοδος έμοιαζε παραπάνω από εφικτή, όμως παραμονές Boxing Day ο σύλλογος δέχθηκε μια γερή «δόση» πανδημίας και αποσταθεροποιήθηκε για τα καλά. Τραγικός απολογισμός οι πέντε ήττες σε οκτώ ματς και η απόλυση του Jason Tindall, με τον βετεράνο Jonathan Woodgate να αναλαμβάνει ως caretaker και το μέλλον να φαντάζει αβέβαιο.
Κι όμως ο πρώην Άγγλος στόπερ δεν άργησε να προσαρμοστεί, να φέρει χαμόγελα στο Vitality Stadium και να προαχθεί σε μόνιμο προπονητή. Στην κρισιμότερη καμπή του πρωταθλήματος οδήγησε την Bournemouth σε εφτά σερί νίκες και εξασφάλισε την παρουσία της στα play-offs, έχοντας ως πρωταγωνιστές τον πρώην flop Solanke και τον πιο φονικό μέσο της Football League, Arnaut Danjuma, αμφότερους με 15 τέρματα. Ο Ολλανδός ακραίος μάλιστα ήταν αυτός που έδωσε την νίκη απέναντι στην Brentford (πέμπτο matchwinner φέτος), κάνοντας την περυσινή εφιαλτική του σεζόν (δύο τραυματισμούς, 625 αγωνιστικά λεπτά και υποβιβασμός) μακρινή ανάμνηση.
«Ήταν απλά το πρώτο ημίχρονο. Έχουμε πια ένα μικρό προβάδισμα, αλλά η υπόθεση πρόκριση έχει ακόμα δρόμο». O Woodgate δεν τρέφει αυταπάτες, γνωρίζοντας καλά πως οι παίκτες του θα υποφέρουν στην έδρα της πιο παραγωγικής ομάδας (79 γκολ) της Championship. Τα τελευταία 15 χρόνια μόλις δύο διεκδικήτριες, που μπήκαν ως τελευταίες στα play-offs, κατάφεραν να κατακτήσουν την άνοδο, με το συνολικό ποσοστό μετά βίας να φτάνει στο 12%. Ο ρόλος του αουτσάιντερ ταιριάζει πάντως στα «Κεράσια», αφού φορώντας ακριβώς αυτόν τον «μανδύα», παρέμειναν πέντε γεμάτες σεζόν στην Premier League και γνώρισαν μεγαλεία, που τις περασμένες δεκαετίας δεν θα μπορούσαν ούτε να φανταστούν!
Αντίστοιχες δόξες έζησαν στα 2010s και οι Ουαλοί της Swansea. Μέχρι και το 2018, που υποβιβάστηκαν τελικά, έγιναν μία πολυαγάπητη ομάδα με αρκετούς cult-heroes, οπαδούς από όλον τον κόσμο και μερικές σπουδαίες κινήσεις μεταγραφικά και προπονητικά, που τους έβαλαν άξαφνα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Πολλοί νόμισαν πως είχαν «παραμεγαλώσει» για την Championship, όμως την πρώτη χρονιά εκεί δεν ήταν καν στην εξάδα, πέρυσι μπήκαν από το «παράθυρο» χάρη στην διαφορά τερμάτων και φέτος με ένα τραγικό σερί δύο μόλις νικών στα τελευταία δέκα παιχνίδια.
Κάπου εδώ, κάπως παρενθετικά, πρέπει να κάνουμε μια μνεία στην επιρροή της Newcastle στην φετινή Championship, αφού οι «Καρακάξες» πέρα από τους δύο πρώτους σκόρερ του πρωταθλήματος (Toney και Armstrong) είχαν στις ακαδημίες τους και τον κορυφαίο τερματοφύλακα, με τον Freddie Woodman να έχει τα περισσότερα clean sheets (21) σε όλη την Αγγλία και τα περισσότερα στην κατηγορία από τότε που οι «Κύκνοι» βρέθηκαν να κολυμπούν εκτός Premier League. Φυσικά ο διεθνής, με όλες ανεξαιρέτως τις μικρές εθνικές της χώρας, πορτιέρο δεν είναι μόνος του, αφού ο Steve Cooper έχει «χτίσει» μια στιβαρή και σκληρή άμυνα παρά την απώλεια του κορυφαίου στόπερ του Joe Rodon στο μεταγραφικό παζάρι.
Αντικαταστάτες του οι 20χρονοι Ben Cabango και Marc Guehi, που φαίνεται πως θα μας απασχολήσουν σοβαρά στο μέλλον, αφού για το παρόν υπάρχει ο χθεσινός σκόρερ απέναντι στην Barnsley, Andre Ayew, που μετρά φέτος 16 γκολ και τέσσερις ασίστ. Ο πολύπειρος Γκανέζος συμπληρώνει φέτος τέσσερα χρόνια στην Ουαλία και αποτελεί πρότυπο για τους ταλαντούχους συμπαίκτες του, με το όνειρο της Premier League να μην μοιάζει πια τόσο μακρινό. Η εκτός έδρας νίκη στον πρώτο ημιτελικό δίνει σαφές προβάδισμα, όμως για κάποιο περίεργο λόγο η ομάδα που τερματίζει τέταρτη έχει μικρότερο ποσοστό ανόδων από την πέμπτη (19% έναντι 25) κι αυτό από μόνο του αποτελεί ένα ακόμα δείγμα πως όλα παίζονται.
Τελευταία (σε σειρά αναφοράς), αλλά καθόλου καταϊδρωμένη, η Barnsley του πρώην προπονητή του Απόλλωνα Σμύρνης, Valerien Ismael, που έπαιξε τελευταί φορά στην μεγάλη κατηγορία το μακρινό 1998. Ο σύλλογος από το Γιορκσάιρ, που όπως προείπαμε σώθηκε πέρυσι στις λεπτομέρειες, ξεκίνησε φέτος για μια από τα ίδια, όμως κάπου στα τέλη Γενάρη αποφάσισε να φέρνει μόνο νίκες (εννιά σερί για την ακρίβεια!), ευρισκόμενος ξαφνικά σε τροχιά play-offs. Μόλις ένας παίκτης του ρόστερ έχει περισσότερα από δέκα γκολ (Cauley Woodrow), κανένας δεν έχει συμμετοχή στην Premier League την τελευταία πενταετία και κανένας λογιζόμενος βασικός δεν ξεπερνά τα 27 χρόνια ζωής!
Με κάποιο μαγικό τρόπο, η ομάδα που λογιζόταν ως φαβορί για υποβιβασμό και είχε απελπιστικά μικρό μπάτζετ για την κατηγορία, κατάφερε να ξετρυπώσει δύο «παικταράδες» από Πολωνία (Michal Helik) και ΗΠΑ (Daryl Dike), να «ξεχειλώσει» τις ικανότητες των περυσινών overachievers νεαρών της και να φτάσει σε σημείο να κυνηγά μία από τις πιο αξιοθαύμαστες ανόδους που (θα) έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. «Στο πρώτο 20λεπτο ήμασταν αγχωμένοι. Δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε σωστά το transition και οι μεταβιβάσεις μας ήταν βιαστικές. Στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν σαφώς καλύτεροι και θα μπορούσαμε να είχαμε σκοράρει. Τουλάχιστον θα πάμε εκτός έδρας να παίξουμε χωρίς πίεση και είδατε πως λειτούργησε αυτό μέσα στην χρονιά».
Τα λόγια του Γάλλου προπονητή ακούγονται υπεραισιόδοξα, όμως σε αυτήν την σουρρεαλιστική σεζόν που βιώνει ο σύλλογος, μόνο παράλογα δεν είναι. Σε καθεμία από τις τέσσερις τελευταίες χρονιές είδαμε τουλάχιστον σε ένα ζευγάρι των ημιτελικών κάποια ομάδα να χάνει το πλεονέκτημα που είχε μετά το πρώτο ματς και με τις φετινές ισορροπίες να είναι ιδιατέρως λεπτές δεν αποκλείεται να συμβεί το ίδιο. Μάλιστα οι φίλαθλοι επέστρεψαν μερικώς στα γήπεδα για τα συγκεκριμένα ματς και ο τελικός του Wembley θα έχει φέτος εκτός από τεράστια εμπορική αξία και αντίστοιχη συναισθηματική.
Προσωπικά πιστεύω πως το ζευγάρι του τελικού ΔΕΝ θα είναι Bournemouth-Swansea, ενώ ως οπαδός των ποδοσφαιρικών παραμυθιών ελπίζω η άνοδος να καταλήξει η στην Barnsley ή στην Brentford. Ίδωμεν…
