Μία άγνωστη και καθόλα «τρελή» ιστορία από τα ερασιτεχνικά κλιμάκια της Αγγλίας αποτελεί μία άκρως καινοτόμα και πανέξυπνη λύση για πετυχημένο μάρκετινγκ.
Με ένα νοερό ταξίδι μεταφερόμαστε προς την νοτιοδυτική πλευρά του νησιού. Κοντά, λοιπόν, στα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Αγγλίας και Ολλανδίας, 32 χιλιόμετρα νότια του Norwich, στις όχθες του ποταμού Waveney βρίσκεται χτισμένη η συμπαθής πόλη του Bungey. Μια ήσυχη γωνιά της κομητείας του Suffolk, με πληθυσμό κοντά στους 5000 ανθρώπους, που δεν έχει απασχολήσει ποτέ την κοινή γνώμη με ποδοσφαιρικά ή, εν γένει, αθλητικά καμώματα.
Η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα έχει το, όχι και ιδιαίτερα πρωτότυπο όνομα, Bungay Town F.C. και είχε δημιουργηθεί ύστερα από την σύμπραξη των Bungay United και Bungay Harriers. Τα “μαύρα σκυλιά” , σε κάτι λιγότερο από τρεις εβδομάδες, θα συμπληρώσουν 94 χρόνια ιστορίας, με την κατηγορία που τους φιλοξενεί να είναι η Anglian Combination Division One ή πιο εύκολα, ένα μέρος της 11ης, τη τάξει, κατηγορίας στην πυραμίδα του Αγγλικού ποδοσφαίρου.
Η αλήθεια είναι πως το κομμάτι της προώθησης και της διαφήμισης μίας, εκ των δεκάδων χιλιάδων ερασιτεχνικών ομάδων ποδοσφαίρου που εδρεύουν στο νησί, έχει τις αντικειμενικές του δυσκολίες. Αυτές ήταν ιδιαιτέρως ευδιάκριτες και για τον Shaun Cole, πρόεδρο της Bungay Town, ο οποίος, όμως, είχε βάλει πείσμα να κάνει κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο και έξω από τα τετριμμένα. Η ιδέα γεννήθηκε σε μια random συζήτηση στο twitter μεταξύ του Cole και ενός ιδρυτή εταιρίας δημοσίων σχέσεων, τον Bil Bungay. Το σχέδιο ήταν πολύ απλό και παράλληλα δύσκολα υλοποιήσιμο. Να μαζευτούν 22 άνθρωποι με το επώνυμο “Bungay” για έναν αγώνα φιλανθρωπικού χαρακτήρα!
«Θεώρησα χαζό το εγχείρημα όταν το πρωτοανέφερε ο Bil και το θεωρώ ακόμα και σήμερα. Όμως ήταν μια φοβερή ιδέα για να βάλει την Bungay στον χάρτη!», είπε ο Cole σε συνέντευξη του. “Δεν πιστεύαμε πως είχε σκεφθεί ποτέ κανείς να διοργανώσει ένα παιχνίδι, όπου όλοι οι συμμετέχοντες θα μοιράζονται το ίδιο επίθετο και μάλιστα ένα από τα πιο σπάνια στην Βρετανία. Εκτός από την οικογένεια τους πολλοί Bungays δεν είχαν γνωρίσει ποτέ στην ζωή τους κάποιον άλλον Bungay. Πρόκειται για μια σπουδαία ημέρα για αυτούς, διότι θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον, στην πόλη που τους έδωσε το όνομα της».
Οι δυο τους λοιπόν ξεκίνησαν μια εκστρατεία σε όλον τον κόσμο για να βρουν ανθρώπους με το επίθετο “Bungay” που θα είχαν την διάθεση να παρευρεθούν σε μια τέτοια αναμέτρηση. Επικοινώνησαν μέσω γραπτής επιστολής με όσους βρίσκονταν στο νησί, ενώ κατέφυγαν και στα social media στέλνοντας προσκλήσεις σε όλον τον “Bungay” πλανήτη! Αξίζει να σημειωθεί πως ο αριθμός των ατόμων που φέρουν το συγκεκριμένο επίθετο ξεπερνά, με το ζόρι τους 450, σε ολόκληρη την Βρετανία!
Αυτό, ωστόσο, δεν πτόησε το τρελό “δίδυμο”, με την προσπάθεια τους να φέρνει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Συνολικά 70 άνθρωποι, από όλη την χώρα, συμφώνησαν να συμμετέχουν σε αυτό το τόλμημα! Οι ηλικίες που ανταποκρίθηκαν ποίκιλαν σημαντικά, αφού κυμαίνονταν, σε αριθμό, από οκτώ έως και 67 ετών! Την διαφορά έκανε ένας 57χρονος συνταξιούχος οδηγός φορτηγού, ο Chris ‘Tiiffer’ Bungay, ο οποίος ταξίδεψε από το Queensland της Αυστραλίας, συνδυάζοντας, έτσι, τις οικογενειακές του διακοπές με τον αγώνα.
Τα περίεργα δεν σταματούν εδώ. Ο Cole κατάφερε να βρει τον 61χρονο αξιολογημένο διαιτητή John Bungay από το Easteigh για να διευθύνει την αναμέτρηση, όπως, επίσης, δυο επόπτες, γιατρό, μασκότ, αναπληρωματικούς και φυσικά αρκετούς φίλους του ποδοσφαίρου που μοιράζονταν το ίδιο όνομα. Ο αγώνας ορίστηκε για την Δευτέρα, 7 Μαϊου του 2012 και ώρα δυο το μεσημέρι στο Maltings Meadow Sports Ground, έδρα της Bungay Town F.C.
Οι, περίπου, 200 φίλαθλοι, στην πλειοψηφία τους “Bungays” παρακολούθησαν μια συναρπαστική αναμέτρηση, στην οποία έλαβαν μέρος άντρες, γυναίκες και παιδιά, με την υπερηφάνεια για το κοινό όνομα αλλά και την χαρά για την, το λιγότερο, περίεργη συνάθροιση όλων αυτών των ανθρώπων να είναι διάχυτη. Οι φανέλες είχαν μπλε και κόκκινο χρώμα για τους δυο μονομάχους, με το όνομα που ήταν τυπωμένο στην πλάτη όλων, να είναι φυσικά το Bungey.
Το παιχνίδι υπήρξε αμφίρροπο. Ο άρχοντας της αναμέτρησης καταλόγισε δυο πέναλτι συνολικά, ενώ αναγκάστηκε να αποβάλλει τον, εξ Αυστραλίας ορμώμενο Bungey διότι έβρισε τα Θεία, δείχνοντας του την… μπλε κάρτα (λόγω των χρωμάτων της ομάδας). Το τελικό 6-6 άφησε ευχαριστημένες και τις δυο ομάδες, παρά την επίτευξη του τελευταίου τέρματος στα… χασομέρια του ματς.
Η εικόνα των δυο αρχηγών να σηκώνουν μαζί το κύπελλο του νικητή (… Bungay Cup) έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη όλων των συμμετεχόντων, με τα έσοδα από τα εισιτήρια να δίδονται εξ ολοκλήρου στο Jack and Ada Beattie Foundation, μια Λονδρέζικη οργάνωση υποστήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Το όνομα εκείνων που σκόραραν στην εν λόγω αναμέτρηση πιστεύουμε πως είστε σε θέση να το μαντέψετε, κάτι που, όμως, έκανε αρκετά δύσκολη την ζωή των speaker που βρέθηκαν στο γήπεδο για να την περιγράψουν!
Το όλο εγχείρημα έπιασε τόπο. Η Bungay Town έγινε γνωστή σε κάθε γωνιά της Βρετανίας, μέσω έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, με απλό κόσμο που αγαπά το ποδόσφαιρο να χαιρετίζει αυτήν την περίεργη προσπάθεια αυτοπροβολής. Οι ιδέες συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια και ειδικότερα το 2015, στην συμπλήρωση 90 ετών από την ίδρυση της ομάδας. Η βασική επιδίωξη ήταν να αναβιώσει η πρώτη αναμέτρηση που έδωσε ποτέ η Bungay, το 1925 με την παρουσία όσο πιο πολλών παλαιμάχων του συλλόγου, με τον έναν, μάλιστα, εξ αυτών, να είναι 90 ετών!
Αγνή αγάπη για το ποδόσφαιρο, διάθεση, επιμονή και φυσικά μπόλικη τρέλα ήταν μερικά από τα συστατικά της παραπάνω ιστορίας. Η συνάντηση της επιχειρηματικότητας, με το χιούμορ και τον ρομαντισμό μιας άλλης εποχής, χάρισαν σε μερικούς ανθρώπους μια πραγματικά αξέχαστη εμπειρία που θα την διηγούνται σε όλη τους την ζωή. Χωρίς να το ξέρουν, όμως, χάρισαν και ένα μεγάλο χαμόγελο σε αρκετούς, ακραιφνώς ρομαντικούς, εραστές της στρογγυλής θεάς, ενισχύοντας την άποψη τους πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι…
Συντάκτης: Πάνος Κομματέας
