Πως κατάφερε η Λίβερπουλ να σοκάρει την Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2018/19, έχοντας ως ήρωες έναν παγκίτη, ένα «παρθένο» στην διοργάνωση και κυρίως δύο… ballboys;
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε γίνει μάρτυρες ενός αθλητικού θαύματος. Το παράδοξο είναι πως παρόλο που συμβαίνουν όλο και συχνότερα, οι απανταχού φίλαθλοι νιώθουν κάθε φορά σαν να είναι μοναδική. Τα φερόμενα αουτσάιντερ τείνουν πια να γίνουν φόβητρο, αφού κανένα αποτέλεσμα δεν είναι ικανό να αποθαρρύνει τα μεγαλεία ψυχής παικτών, προπονητών και οπαδών. Φανταστείτε δε όταν μιλάμε για ένα γεγονός που είχε να επαναληφθεί για περισσότερο από 30 χρόνια (εμπλεκόμενη πάλι η Μπαρτσελόνα) στην Ευρώπη και δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά από καταβολής Τσάμπιονς Λιγκ!
Ήταν το μακρινό 1986 όταν η Μπαρτσελόνα για το τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών υπέτασσε την Γκέτεμποργκ στο Καμπ Νου, παίρνοντας τελικά στα πέναλτι την πρόκριση στον μεγάλο τελικό, αν και είχε ηττηθεί με 3-0 στην Σουηδία. Το 2019 όμως οι Καταλανοί δεν έμελλε να φύγουν από το γήπεδο θριαμβευτές, αφού σε μία συμβολική αλλαγή «σκυτάλης» η Λίβερπουλ κατάφερε να τους αποκλείσει ακόμα πιο εμφατικά, νικώντας με 4-0 στην κανονική διάρκεια του αγώνα και φτάνοντας σε δεύτερο συνεχόμενο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, όπως είχε πράξει και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μία δεκαετία πριν.
Η σημειολογία αυτού του ανεπανάληπτου συμβάντος ξεκίνησε εκείνη την Πρωτομαγιά, όταν οι «Κόκκινοι» έχαναν με το ευρύ 3-0 (βαρύτερη ήττα σε ολόκληρη την σεζόν) στην Ισπανία. Σίγουρα εκείνη την στιγμή ελάχιστοι έβλεπαν ανατροπή, όμως αποδεδειγμένα όλοι παραδέχονταν πως η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ ποτέ δεν σήκωσε τα χέρια και κατέβασε το κεφάλι.
Άλλωστε είχε μεγαλύτερη κατοχή, περισσότερα σουτ, περισσότερα κόρνερ και μία ανεπανάληπτη ευκαιρία και μάλιστα διπλή. Σε αντίθεση βέβαια δεν μπορεί κανείς να υπαινιχθεί πως η Μπαρτσελόνα δεν άξιζε την νίκη. Το γκολ του Λουίς Σουάρεζ πριν το ημίωρο, το 600ό γκολ του Λίονελ Μέσι 14 χρόνια ακριβώς μετά το πρώτο του, το 32ο συνεχόμενο αήττητο ευρωπαϊκό ματς στο Καμπ Νου, ενώ υπήρχε και το «άχαστο» του Ουσμάν Ντεμπελέ στις καθυστερήσεις που θα έγραφε το 4-0!
Η εβδομάδα που κύλησε δεν ήταν εύκολη για τη Λίβερπουλ. Η πικρία ήταν ζωγραφισμένη στις κινήσεις των παικτών στον ενδιάμεσο αγώνα απέναντι στη Νιούκαστλ για την Πρέμιερ Λιγκ, που κι αυτός έπρεπε να είναι νικηφόρος. Με τον Μο Σαλάχ να τραυματίζεται στο 73′ με το σκορ ισόπαλο και χωρίς τον Μπόμπι Φιρμίνο, αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολο και το πολυπόθητο διπλό (2-3) ήρθε εν τέλει με ένα γκολ του Ντιβόκ Οριγκί λίγα λεπτά πριν την λήξη του ματς. Ο Βέλγος επιθετικός είχε μόλις αρχίσει να «ζεσταίνεται», με αυτό να είναι μόλις το 3ο του τέρμα στην σεζόν. Οι περισσότεροι μάλιστα θα είχαν ξεχάσει ότι ανήκει στον σύλλογο (έφτασε να παίζει με τις ρεζέρβες), αν ένα από τα υπόλοιπα δύο γκολ δεν ήταν στο ντέρμπι απέναντι στην Έβερτον.
Ακόμα κι έτσι ελλείψει άλλων επιλογών ο Οριγκί πήρε φανέλα βασικού απέναντι στην Μπαρτσελόνα για μόλις τέταρτη φορά στην χρονιά και μαζί με έναν ακόμη μόνιμα αναπληρωματικό, τον Σερντάν Σακίρι, πλαισίωσαν τον Σαντιό Μανέ στον σημαντικότερο αγώνα της σεζόν. Ένα αναγκαστικό ρίσκο που έφερνε απαισιοδοξία, αλλά δικαίωσε τον Κλοπ μόλις εφτά λεπτά μετά την έναρξη του ματς!
Τότε ο Βέλγος φορ βρέθηκε στο κατάλληλο σημείο για να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα μετά την ασταθή απόκρουση του Μαρκ-Αντρέ Τερ Στέγκεν, μετά από σουτ του Τζόρνταν Χέντερσον, ακούγοντας το όνομα του να σείει το Άνφιλντ – όχι όμως αρκετά δυνατά και όχι για τελευταία φορά. Το γρήγορο γκολ θα μπορούσε να δώσει φτερά στους «Κόκκινους» με το «καλημέρα», όμως αυτό δεν έγινε.
Η υπόσχεση του Γερμανού τεχνικού για μάχη και πίεση δεν αποδείχθηκε ψευδής, αλλά η ιδιοφυία των απόντων έμοιαζε να λείπει ώστε να δημιουργήσει την ύστατη απειλή και την απαραίτητη κατηφόρα. Μέσα σε όλα αυτά ένας ακόμη «καταλύτης» της Λίβερπουλ τραυματίστηκε, αφού ο Άντριου Ρόμπερτσον έσφιξε τα δόντια ως το ημίχρονο, αλλά ήταν αδύνατον να συνεχίσει πέραν τούτου. Μπακ στον πάγκο δεν υπήρχε (μόνο κατ’ ανάγκη ο Τζό Γκόμεζ) και «εκλεκτός» ήταν τελικά ο Τζίνι Βαϊνάλντουμ, αλλάζοντας πρόσωπα και χημεία τόσο στο κέντρο όσο και στην άμυνα.
Ένα ακόμη φαινομενικό ρίσκο, που απέδωσε ξανά τέλεια. Μέσα σε 122 δευτερόλεπτα ο Ολλανδός πέτυχε ένα απρόσμενο brace και έφερε το σκορ στα ίσα, αποδιοργανώνοντας πλήρως το συντηρητικό παιχνίδι της Μπαρτσελόνα και ξυπνώντας της μνήμες 2018, με τον οδυνηρό αποκλεισμό από την Ρόμα στα προημιτελικά, ενώ μάλιστα είχε το ίδιο προβάδισμα τερμάτων. Πόσα γκολ είχε πετύχει στην καριέρα του στην διοργάνωση έως τότε ο Βαϊνάλντουμ; Μόλις ένα. Επιπλέον η ομάδα δεν είχε δει άλλον παίκτη να πετυχαίνει δύο γκολ από τον πάγκο για δώδεκα ολόκληρα χρόνια, όταν το είχε καταφέρει ένας συμπατριώτης του, ο Ράιαν Μπάμπελ.
Κάντε ένα like στη σελίδα μας στο facebook, αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Απέμεναν ακόμα σχεδόν 35 λεπτά κανονικής διάρκειας αγώνα και πια το Άνφιλντ έκανε κουμάντο. Οι Καταλανοί δεν ήξεραν που να εμπιστευτούν την μπάλα, βλέποντας τον Μέσι απογοητευμένο και άνευρο και τους πρώην «Κόκκινους» Σουάρεζ και Φιλίπε Κουτίνιο να είναι οι χειρότεροι παίκτες του αγώνα. Όλοι περίμεναν η πρόκριση να «κλειδώσει» από λεπτό σε λεπτό, τραγουδώντας για τον επερχόμενο θρίαμβο, για κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πιο ψύχραιμος από όλους ο Κλοπ, καθώς γνώριζε ότι ένα γκολ αρκούσε να «γκρεμίσει» τον άθλο του. Οι φωνές του υπερκάλυπταν τα συνθήματα και οι ποδοσφαιριστές του τον άκουγαν σαν μαέστρο σε μία ποδοσφαιρική «ορχήστρα»!
Τι θα ήταν η μουσική όμως χωρίς τον «χορό»; Στις «χαμηλές νότες» που είχαν σβήσει το ματς και το οδηγούσαν ισόπαλο προς την παράταση, μέχρι και τα ballboys κρατούσαν την ανάσα τους, περιμένοντας υπομονετικά το beat… που θα τους έκανε να νικήσουν (=beat) το ματς και θα τους κάνει να χορέψουν. Η στιγμή τους ήρθε στο 79′. Ήταν ένα κόρνερ που θα έπρεπε να εκτελεστεί από τον Σακίρι, όμως τα ballboys πήραν τον ελέγχο. Ένα 14χρονο εκτός γηπέδου έστησε την μπάλα με αστραπιαία ταχύτητα κι ένα 20χρονο εντός αυτού την «σέρβιρε» γρήγορα στον συμπαίκτη του. Η συνέχεια γνωστή. «Corner taken quickly, ORIGIIIII!».
Ο Βέλγος, «παρθένος» έως τότε στο Τσάμπιονς Λιγκ, πετύχαινε το δεύτερο γκολ του, όμως οι Όκλεϊ Κανονιέρ και Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ ήταν οι πραγματικοί ήρωες. Ο δεξιός οπισθοφύλακας της Λίβερπουλ δεν περίμενε τον Ελβετό συμπαίκτη του, όχι μόνο γιατί είδε την ευκαιρία, αλλά κυρίως γιατί είδε τον «εαυτό» του να τοποθετεί μπροστά του την μπάλα, με απρόσμενη σβελτάδα και πάθος. Είδε την νίκη στα μάτια ενός έφηβου, όπως κάποτε το είδωλο του, ο Στίβεν Τζέραρντ είδε στα δικά του την ήττα, αφού ο Άγγλος διεθνής μπακ ήταν ballboy στο περίφημο «γλίστρημα» του αρχηγού! «Ήμουν κοντά στην μεσαία γραμμή και κρατούσα μία μπάλα. Είδα ότι συνέβη από μια πραγματικά απαίσια σκοπιά!».
Τα μάτια που παρακολουθούσαν την μπάλα που έβγαινε άουτ αντί γι’ αυτή που κρατούσε ο έφηβος Κανονιέρ, αποχαιρετούσαν το γήπεδο δακρυσμένα. Το επίτευγμα του Κλοπ και των παικτών του είχε περάσει πια στην αθανασία και ίσως χρειαστούν ξανά 35 χρόνια ή και περισσότερα για να επαναληφθεί. Κανείς δεν μπορούσε να περιγράψει αυτό που συνέβαινε, όμως όλοι έβρισκαν χρόνο να αναφέρουν τον πιτσιρικά που «ίσως μόλις είχε κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ», όπως σχολίασαν εύστοχα οι Πιρς Μόργκαν και Γκρέιαμ Σούνες…
