Ο Nicolas Dupuis κατάφερε να βάλει την Μαδαγασκάρη στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. Από μια ομάδα -σάκο του μποξ- στην αφρικανική ήπειρο, κατάφερε να διορθώσει τα «κακώς κείμενα» , φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής. Έκτοτε κάτι στράβωσε στις τάξεις των «Barea», με την ομοσπονδία να γυρίζει σελίδα, δίνοντας τα κλειδιά στον πραγματικό «King Eric».
Αλήθεια, τι σκέφτεστε οι περισσότεροι, όταν ακούτε την λέξη Μαδαγασκάρη; Κατά πάσα πιθανότητα, το μυαλό σας θα πηγαίνει στις υπέροχες ταινίες που μας κράτησαν παρέα στην παιδική και εφηβική μας ζωή. Άλλοι σκέφτεστε την υπέροχη βανίλια Μαδαγασκάρης που ομολογουμένως είναι εξαιρετική, ενώ άλλοι τις διακοπές και τις σμαραγδένιες παραλίες του Ινδικού Ωκεανού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το μυαλό σας δεν πάει στο ποδόσφαιρο. Και πως να πηγαίνει άλλωστε όταν για περισσότερο από 60 χρόνια, η εθνική ομάδα της Μαδαγασκάρης περιοριζόταν κυρίως σε προ-προκριματικούς αγώνες για το Copa Africa ή τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και στους παντελώς άσημους αγώνες του Ινδικού Ωκεανού. Τα γαλλικά Ρεϊνιόν και Μαγιότ, ο γειτονικός Μαυρίκιος, οι Σεϋχέλλες, οι Μαλδίβες ήταν μερικοί από τους αντιπάλους, με την προβολή και την ελπίδα για την αναγνώριση κάποιου τυχόν ταλέντου να είναι από ελάχιστη έως και… μηδαμινή. Για την ακρίβεια, ο κόσμος έπαιζε ποδόσφαιρο επειδή του άρεσε να παίζει, αδημονώντας για πιθανά μεγάλα «ραντεβού» με τις μεγάλες ομάδες της ηπείρου.
Όλα άλλαξαν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας όταν και η ομοσπονδία αποφάσισε να φέρει τους πρώτους Γάλλους προπονητές στην εθνική ομάδα. Αν και τα περάσματά τους από εκεί κρίθηκαν αποτυχημένα, οι Jean-Paul Rabier και Auguste Raux, είχαν ρίξει τις πρώτες «γέφυρες» με τους παίκτες που είχαν καταγωγή από το νησί και αγωνιζόταν στην Γαλλία. Ειδικότερα ο δεύτερος, πέραν της Γαλλικής καταγωγής του, ήταν άριστος γνώστης του ποδοσφαίρου στην Μαδαγασκάρη. Ολόκληρη η προπονητική του καριέρα ήταν στο νησί με τις τοπικές AS Adema και USJF Ravinala, γνωρίζοντας ακόμη καλύτερο την εγχώρια «δεξαμενή» παικτών. Ο Raux παρέμεινε στο τιμόνι της εθνικής μέχρι και το 2017. Το πείραμά του κρίθηκε μάλλον αποτυχημένο και τον Μάρτιο της ίδιας χρόνιας, στην ομοσπονδία της Μαδαγασκάρης αποφασίζουν να προσλάβουν έναν ακόμη Γάλλο προπονητή, με στόχο την βελτίωση της εικόνας των «Barea». To όνομα αυτού; Nicolas Dupuis. Ένας άσημος -τότε 49 ετών- προπονητής, με ποδοσφαιρικές παραστάσεις σε τοπικό επίπεδο και μια προπονητική καριέρα 20 χρόνων με την AS Yzeure που «βολόδερνε» ανάμεσα στην τρίτη και τέταρτη κατηγορία της Γαλλίας.
Το κοινό της χώρας περίμενε με ενδιαφέρον τα πεπραγμένα του νέου προπονητή. Με την ομάδα χτισμένη γύρω από τα δυο «μεγάλα» ονόματα του νησιού, τους Anicet Abel Andrianantenaina και Marco Ilhaimaharitra των Ludogorets και Charleroi αντίστοιχα, συγκέντρωσε ένα γκρουπ παικτών από τις μικρές κατηγορίας της Γαλλίας και του νησιού Ρεϊνιόν για την διαδικασία του προ-προκριματικού με το επίσης άσημο Σάο Τομέ και Πρινσίπε. Η πρόκριση ήρθε με δυο δύσκολες νίκες με 1-0 και 3-2 αντίστοιχα, στέλνοντας την Μαδαγασκάρη στην φάση των ομίλων. Η κληρωτίδα «φέρθηκε» ευγενικά. Η Σενεγάλη ήταν το μοναδικό όνομα που «τρόμαζε», με την Ισημερινή Γουινέα και το πολύπαθο Σουδάν να συμπληρώνουν το καρέ. Προς έκπληξη όλων, η Μαδαγασκάρη έμοιαζε ανίκητη. Δυο νίκες μέσα-έξω με την Ισημερινή Γουινέα των Emilio Nsue και Pedro Obriang, εκτός έδρας νίκη απέναντι στο Σουδάν και μια ισοπαλία εντός έδρας απέναντι στο φαβορί του ομίλου, Σενεγάλη, ήταν αρκετά για να δώσουν την πρόκριση στο νησιωτικό κράτος. Κανείς δεν είχε καταλάβει το τι ακριβώς είχε συμβεί. Η μικρή Μαδαγασκάρη θα πήγαινε για πρώτη φορά σε μια μεγάλη διοργάνωση και στα γήπεδα της Αιγύπτου με ένα ρόστερ που στα «μάτια» των υπόλοιπων ομάδων φάνταζε «αστείο». Κανείς δεν νοιάστηκε για τα υπόλοιπα δυο παιχνίδια της φάσης των ομίλων. Σε αυτά ο Dupuis αφιέρωσε περισσότερο τον χρόνο σε δοκιμές, καλώντας μάλιστα στην εθνική και τον πολύπειρο αμυντικό της Lyon, Jeremy Morel. Σε αυτά τα παιχνίδια, η ομάδα ηττήθηκε ισάριθμες φορές. Ούτε η εντός έδρας ήττα από το Σουδάν, ούτε και η -φυσιολογική- ήττα από την Σενεγάλη στάθηκε ικανή να σταματήσει των ενθουσιασμό των παικτών και του κόσμου. Ένας ενθουσιασμός, που θα γινόταν ακόμη μεγαλύτερος, όταν η κλήρωση του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής θα τους έφερνε αντιμέτωπους με την Νιγηρία των αστεριών, την Γουινέα του Mady Camara και του Naby Keita και το φιλόδοξο Μπουρουντί του Saido Berahino.
H «συνταγή» για το πρώτο μεγάλο ραντεβού παρέμεινε ίδια. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει λέει ο σοφός λαός, κάτι που τήρησε κατά γράμμα ο Dupuis. Στο πρώτο παιχνίδι της ιστορίας της στο Copa Africa, η Μαδαγασκάρη πήρε σπουδαία ισοπαλία απέναντι στην Γουινέα. Ο Sory Kaba της Midtjylland είχε ανοίξει το σκορ για την «Syli Nationale», με τους Anicet Abel και τον σπουδαίο σκόρερ Carolus Andriamatsimoro να κάνουν την ολική ανατροπή για το νησί, πριν ισοφαρίσει με πέναλτι ο Kamano για το τελικό 2-2. Εν συνεχεία ακολούθησε συγκλονιστική νίκη απέναντι στο Μπουρουντί με το «σωτήριο» τέρμα του Ilhaimaharitra, σε μια χρονική στιγμή όπου και οι δυο ομάδες πίεζαν ασφυκτικά για την νίκη, με τον Berahino να χάνει τα «άχαστα». Έχοντας ήδη τέσσερις βαθμούς, η Μαδαγασκάρη βρισκόταν με το «ενάμησι πόδι» στην επόμενη φάση. Ήθελε όμως απελπισμένα έστω και έναν βαθμό απέναντι στην Νιγηρία, προκειμένου να μην μπλέξει σε περιπέτειες με την Γουινέα και να περιμένει να δει αν θα προκριθεί ως μια από τις καλύτερες τρίτες ομάδες των ομίλων. Το Νησί «χτύπησε» ξανά. Με τον Lalaina Nomenjanahary να ανοίγει το σκορ, και τον «Κάρολο» Andriamatsimoro να σφραγίζει την νίκη- θρίαμβο επί της Νιγηρίας, η Μαδαγασκάρη όχι μόνο προκρινόταν στους «16», αλλά προκρινόταν και ως πρώτη από τον όμιλο αντιμετωπίζοντας την Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Και σωστά μαντεύετε. Η ομάδα του Cedric Bakambu, του Chancel Mbemba, του Marcel Tisserand και πολλών ακόμη αστέρων της Premier League και της Ligue 1 ήταν ακόμη ένα «θύμα» της αρμάδας του Dupuis. Μπορεί το παιχνίδι να κρίθηκε στην διαδικασία των πέναλτι, με τον Yannick Bolasie να αστοχεί στην τελευταία κρίσιμη εκτέλεση, όμως θα μπορούσε να μην είχε οδηγηθεί καν εκεί, αν το Κονγκό δεν ισοφάριζε στα «χασομέρια» με τον πρώην αμυντικό της Newcastle. To μαγικό αυτό ταξίδι έλαβε τέλος στα προημιτελικά απέναντι στην Τυνησία. Ο «άθλος» της Μαδαγασκάρης όμως είχε λάβει παγκόσμιες διαστάσεις, με τα media να «βαπτίζουν» την χώρα ως Ισλανδία της Αφρικής, μιας και τα κατορθώματά τους στο ντεμπούτο τους σε μεγάλη διοργάνωση έμοιαζαν αρκετά με αυτά των Ισλανδών στο Euro της Γαλλίας.
Το aftermath του όλου θριάμβου γέννησε απαιτήσεις στην ομοσπονδία της Μαδαγασκάρης. Μπορεί η συμμετοχή σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο να μην ήταν στους στόχους της χώρας, όμως η συμμετοχή στο επερχόμενο Copa Africa θεωρούταν αυτοσκοπός. Ειδικότερα μετά την κλήρωση, άπαντες θεωρούσαν δεδομένο ότι η ομάδα θα δώσει το παρόν για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Για ακόμη μια φορά, μετά τα πρώτα αποτελέσματα, η πεποίθηση αυτή ενισχύθηκε, όντας ξεκάθαρο φαβορί μετά την διαμόρφωση της βαθμολογίας. Στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια, η Μαδαγασκάρη μετρούσε ήδη δυο νίκες απέναντι σε Αιθιοπία και τον αδύναμο Νίγηρα και μια ισοπαλία με την Ακτή Ελεφαντοστού. Επήλθε όμως ένα «blackout», το οποίο κόστισε «αρκετά» στους Μαλαγάσιους. Προ ολίγων ημερών, η Αιθιοπία συνέτριψε την ομάδα του Dupuis με 4-0, βάζοντας «φωτιά» στο παιχνίδι της πρόκρισης. Όλοι όμως φαίνονταν καθησυχαστικοί, ειδικά από την στιγμή που την τελευταία αγωνιστική, η Αιθιοπία αντιμετώπιζε εκτός έδρας την Ακτή Ελεφαντοστού και η Μαδαγασκάρη τον Νίγηρα, τον οποίον και είχε συντρίψει εκτός έδρας με 6-2. Οι Ιβοριανοί έκαναν το καθήκον τους και κέρδισαν με 3-1 τους Αιθίοπες. Στο «Barikadimy Stadium» της Τοαμασίνα έγινε το ανεξήγητο και με κάποιον τρόπο, η Μαδαγασκάρη ερχόταν ισόπαλη με την πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου. Η ομοσπονδία υπέστη μεγάλο σοκ, ενώ ο Dupuis «καθαιρέθηκε» αορίστως από τα καθήκοντά του κατηγορούμενος για αδιαφορία. Στο μεσοδιάστημα, ο Dupuis, προκειμένου να μην απασχολείται μόνον από την εθνική Μαδαγασκάρης, ήταν προπονητής της άσημης AS Fleury, η οποία αγωνίζεται στην Δ’ Γαλλίας. Το «διπλό ταμπλό» ξένισε τους ιθύνοντες της ομοσπονδίας, οι οποίοι τον «κατηγόρησαν» για έλλειψη ενδιαφέροντος προς την εθνική ομάδα, δίνοντας του ίσως και πίστωση χρόνου να αποφασίσει αν θα παραμείνει στο τιμόνι της εθνικής, η σε αυτό της γαλλικής ομάδας.
Μέχρι τότε, τον έχουν παύσει από τα καθήκοντά του, δίχως μισθό, για να πάρει την θέση του ο λόγος που γράφεται το σημερινό αφιέρωμα. Ο αγαπημένος μας Έρικ, ο οποίος κατάγεται από το νησί, έχοντας αγωνιστεί επίσης και με την εθνική ομάδα σε ένα ανεπίσημο φιλικό απέναντι στην Β’ ομάδα της Toulouse. Και μπορεί ο πρώην παίκτης της Ένωσης -και αγαπημένη φιγούρα του Μάκη Ψωμιάδη- να έχει ως μόνη προπονητική προϋπηρεσία, ένα πέρασμα ολίγων αγώνων με τους Miami City Champions στην Δ’ κατηγορία των ΗΠΑ, εμείς όμως θα αρχίσουμε να παρακολουθούμε συχνότερα το έργο του στην Εθνική ομάδα της Μαδαγασκάρης. Και που ξέρετε; Αν κάποια μέρα ταξιδέψουμε στο εξωτικό Ανταναναρίβο, ίσως τον δούμε και σαν ιδιοκτήτη γυράδικου και ελληνικής ταβέρνας, προωθώντας την ελληνική γαστρονομία που τόσο λάτρεψε.
Συντάκτης: Φάνης Αγριτέλλης
