Το μυστικό της επιτυχίας της φετινής Νότιγχαμ Φόρεστ, δεν είναι ούτε ο Έλληνας πρόεδρός, ούτε το ποιοτικό ρόστερ, αλλά ο Ουαλός τεχνικός της, Στιβ Κούπερ.
«Καμιά φορά αναρωτιέμαι, καταλαβαίνουν καθόλου οι διαιτητές από ποδόσφαιρο;». Ένα από τα σπουδαιότερα «τέκνα» στην ιστορία της Νότιγχαμ Φόρεστ, ο θρυλικός Ρόι Κιν, είχε εκφράσει αυτήν την απορία και ίσως όταν το έκανε είχε στο μυαλό του και τον διεθνή Ουαλό διαιτητή, Κιθ Κούπερ. Ο πρώην ρέφερι της Πρέμιερ Λιγκ ήταν αυτός που σφυρίξε στον πρώτο τελικό του Κιν με τα χρώματα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όταν μία αμφισβητούμενη φάση πέναλτι (για χέρι του Αντρέι Καντσέλσκις) είχε ουσιαστικά κατοχυρώσει το Λιγκ Καπ του 1994 υπέρ της Άστον Βίλα.
Μπορεί η απορία του Ιρλανδού παλαίμαχου να πήρε περίπου 30 χρόνια να απαντηθεί, όμως από χθες ίσως να έχει -έστω λίγο- αναθεωρήσει. Ο γιος του εν λόγω διαιτητή, που ήταν μόλις 15 ετών το 1994, είναι από χθες ήρωας για όλο το Νότιγχαμ, δίπλα στους… Ρομπέν των Δασών και φυσικά τον Μπράιαν Κλαφ. Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος, όσο «ανιέρη» κι αν ακούγεται η σύγκριση του Στιβ Κούπερ με τον θρυλικό τεχνικό, που οδήγησε την Φόρεστ στο μοναδικό της πρωτάθλημα και δύο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών!
Όταν ο Κλαφ ανέλαβε τους «Κόκκινους» τον Ιανουάριο του 1975 η ομάδα περνούσε μια σχετική κρίση, παρόμοια με την φετινή. Είχε ξεκινήσει το πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας με μόλις δύο νίκες σε εννέα αγώνες, οι υποσχέσεις για άνοδο, μετά την 7η θέση της προηγούμενης σεζόν, είχαν ήδη κάνει φτερά (μαζί με τον Ντάνκαν ΜακΚένζι των 28 γκολ) και ο σύλλογος βολόδερνε κάτω από το μέσο της βαθμολογίας υπό τις οδηγίες του πολύπειρου, αλλά σχετικά αποτυχημένου, Άλαν Μπράουν. Για την ακρίβεια ο θρυλικός Άγγλος τεχνικός δεν «αναγέννησε» άμεσα τον σύλλογο, αφού μαζί του τα πήγε ακόμα χειρότερα μέχρι το φινάλε της χρονιάς, όμως τα αποτελέσματα της δουλειάς του έμελλε γρήγορα να γίνουν εμφανή, με τον πλέον εμφατικό τρόπο!
Η Νότιγχαμ βρισκόταν σε μία παρόμοια, αλλά ακόμα χειρότερη κατάσταση, όταν προσέλαβε τον Κούπερ τον περασμένο Σεπτέμβριο. Στα πρώτα της εφτά παιχνίδια δεν είχε σημειώσει νίκη, καταλαμβάνοντας την προτελευταία θέση της βαθμολογίας (μόνο λόγω αφαίρεσης βαθμών της Ντέρμπι Κάουντι) και ωθώντας τον γενικά αξιόλογο τεχνικό της, Κρις Χιούτον, στην έξοδο. Μέχρι τότε η ομάδα μετρούσε έξι ήττες, όσες δηλαδή έμελλε να κάνει μέχρι και το τέλος της Τσάμπιονσιπ, οκτώ μήνες μετά. Συμπτωματικά η μοναδική νίκη πριν τον ερχομό του Ουαλού, ήρθε στην 8η αγωνιστική με αντίπαλο την Χάντερσφιλντ και μάλιστα εκτός έδρας.
Οι ομοιότητες Κλαφ και Κούπερ δεν σταματούν εδώ φυσικά, όμως η αναμόρφωση των ομάδων τους ήρθε με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Στην εποχή του ο Άγγλος τεχνικός είχε ήδη κατακτήσει τον τίτλο της πρώτης κατηγορίας με την Ντέρμπι και είχε περάσει από την επίσης ισχυρή Λιντς, εκμεταλλευόμενος έτσι την τότε ρευστή μεταγραφική αγορά και το «βαρύ» του όνομα για να φτιάξει ένα ρόστερ, που αργά ή γρήγορα θα ξεπερνούσε τα όρια της δεύτερης κατηγορίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως αυτοί οι ίδιοι παίκτες που ανέβασαν τον σύλλογο, την αμέσως επόμενη χρονιά κατέκτησαν και τον κορυφαίο εγχώριο τίτλο, σε ένα ανεπανάληπτο επίτευγμα.
Αντίθετα ο Κούπερ, με εμφανώς πιο περιορισμένους πόρους, απλά «αντάλλαξε» με εκατέρωθεν δανεισμούς τον ξενερωμένο Λάιλ Τέιλορ (πήγε στην Μπέρμιγχαμ) με τον ανερχόμενο Κέιναν Ντέιβις (ήρθε από Άστον Βίλα) κι έφερε τον Σαμ Σάριτζ από την Στόουκ, που μετρούσε μόλις έξι τέρματα σε μιάμιση σεζόν. Ο Ουαλός πρακτικά ανανέωσε τον τρόπο παιχνιδιού, τόνωσε την ψυχολογία ενός αποκαμωμένου ρόστερ και ανέδειξε σπουδαία νεαρά ταλέντα, όπως οι Τζεντ Σπενς και Μπρέναν Τζόνσον, για να φτάσει σε έναν στόχο, που θεωρούταν… άπιαστος, όταν αυτός αναλάμβανε τα ηνία!
Η ιστορία του Κούπερ όμως, δεν αρχίζει και -μάλλον- δεν τελειώνει στο Νότιγχαμ. Ας μεταφερθούμε, λοιπόν, περίπου 300 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά και στο γραφικό Πόντιπριντ της Ουαλίας, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο 42χρονος πια τεχνικός. Όπως είπαμε η πρώτη ενασχόλησή του με το άθλημα ήρθε μέσω του πατέρα του, ενός από τους καλύτερους διαιτητές στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, που έγινε διεθνής κι εμφανίστηκε και στην Πρέμιερ Λιγκ για μία τριετία.
Παίζοντας στα τοπικά της νότιας Ουαλίας κι εκμεταλλευόμενος και τις γνωριμίες του γονιού του, ο νεαρός Στιβ υπέγραψε σε ηλικία 20 ετών στην Ρέξαμ, συναντώντας εκεί έναν Ουαλό θρύλο, που «περίμενε» να του δώσει την ευκαιρία της ζωής του. Όχι, ο Μπράιαν Φλιν (66 συμμετοχές με την εθνική) δεν επέτρεψε στον Κούπερ ούτε καν ντεμπούτο να κάνει στις αγγλικές κατηγορίες, όμως διέκρινε πρώτος την προπονητική του ευφυΐα και του σύστησε με έναν ευθύ, αλλά ειλικρινή τρόπο να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά και να ξεκινήσει το διάβασμα!
Όντας ακόμα νεαρός, φιλόδοξος και… ξεροκέφαλος, ο Κούπερ αγνόησε μερικώς τις συμβουλές του «μέντορά» του, όμως δέχθηκε παράλληλα με την ποδοσφαιρική του καριέρα (ΤΝΣ, Ριλ, Μπάνγκορ Σίτι και Πόρθμαντογκ) στα ερασιτεχνικά της χώρας του, να αναλάβει βοηθητικό ρόλο στις ακαδημίες της Ρέξαμ. Όσο οι αγωνιστικές επιδόσεις του έφθιναν, τόσο δυνατότερα αντηχούσαν οι παραινέσεις για μία σαφώς καλύτερη προπονητική σταδιοδρομία. Έτσι το 2003 ο Ουαλός αποσύρθηκε οριστικά από τα γήπεδα και το 2006, σε ηλικία μόλις 27 ετών, έγινε ο νεότερος με το ανώτατο προπονητικό δίπλωμα (UEFA Pro Licence) σε ολόκληρη την χώρα.
Το πρώτο μεγάλο βήμα είχε γίνει και σύντομα ο Κούπερ ανελίχθηκε στους προπονητικούς κύκλους των μικρότερων ηλικιών, όντας ένα από τα πιο «καυτά» ονόματα του χώρου. Μέσα σε 13 χρόνια, ο Ουαλός από την Κ-12 της Λίβερπουλ έγινε υπεύθυνος ακαδημιών στο Άνφιλντ και στην συνέχεια πρώτος προπονητής στις εθνικές Αγγλίας Κ-16 και Κ-17. Μπορεί να είναι και τυχαίο, όμως από τα χέρια του έχουν περάσει οι Ραχίμ Στέρλινγκ, Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ, Φιλ Φόντεν, Τζέιντον Σάντσο, Κάλαμ Χάντσον-Οντόι, Ριάν Μπρούστερ, Μαρκ Γκουεϊ και Κόνορ Γκάλαχερ. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο πάντως πως το 2017 έγινε ο πρώτος προπονητής, που παίρνει παγκόσμιο τίτλο σε αυτό επίπεδο με τα «Τρία Λιοντάρια».
Παράλληλα με όλα αυτά, ο Κούπερ έγινε εκπαιδευτής για την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ουαλίας, εξέδωσε ένα ανανεωμένο πρόγραμμα μαθημάτων για παίκτες κάτω των 15 ετών για την FA και πρωτοστάτησε στην αλλαγή του τρόπου παιχνιδιού σ’ όλες τις αναπτυξιακές εθνικές στην Αγγλία, βασισμένο στην κατοχή στο δικό της μισό του γηπέδου, με έμφαση στις αντεπιθέσεις. «Μερικές φορές θα αναλύσω στους παίκτες μου αυτά που σκέφτομαι για το παιχνίδι, όμως τις περισσότερες θα προτιμήσω να τους δείξω. Ο σύγχρονος ποδοσφαιριστής έτσι μαθαίνει, η προσοχή του στα λόγια έχει συρρικνωθεί. Για εμένα η εποχή, που ο προπονητής ήταν μια φιγούρα που μόνο μιλάει, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί».
Λίγο πριν μπει στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του, ο Κούπερ ήταν έτοιμος να πάρει την «θεωρία» και να την κάνει πράξη, εκεί που πραγματικά έχει αξία. Η ουαλική Σουόνσι τον εμπιστεύτηκε με τριετές -παρακαλώ- συμβόλαιο κι αυτός στην πρώτη του απόπειρα σε ανδρικό επίπεδο, ξεκίνησε με πέντε νίκες και μία ισοπαλία σε έξι ματς, κερδίζοντας το βραβείο του Προπονητή του Μήνα. Οι «Κύκνοι» δυστυχώς δεν είχαν το απαραίτητο βάθος στο ρόστερ και παρά την ενίσχυση με δανεικούς από την Πρέμιερ Λιγκ, που είχαν συνεργαστεί ξανά με τον Κούπερ, κατάφεραν την τελευταία αγωνιστική να μπουν στα πλέι-οφ, όπου τελικά ηττήθηκαν στα σημεία από την ισχυρή Μπρέντφορντ.
Η δεύτερη σεζόν στο Λίμπερτι ήταν ακόμα καλύτερη για τον Ουαλό τεχνικό, όμως οι υπέρμετρες φιλοδοξίες κι απαιτήσεις του συλλόγου, αποδείχθηκαν συχνά εμπόδιο στις βλέψεις του. Την 36η αγωνιστική η Σουόνσι βρισκόταν στις θέσεις της απευθείας ανόδου, όμως ο Κούπερ δεχόταν κριτική για το συντηρητικό ποδόσφαιρο και την… βαρετή κατοχή, καθώς οι περισσότερες νίκες έρχονται στο γκολ και η ομάδα πετυχαίνει για πρώτη φορά τρία τέρματα σε έναν αγώνα τον Απρίλιο. Το αρνητικό σερί που ακολουθεί (5 ήττες σε 9 ματς) στερεί την απευθείας άνοδο, όμως οι «Κύκνοι» προκρίνονται σχετικά εύκολα στον τελικό των πλέι-οφ, όπου δυστυχώς συναντούν ξανά την Μπρέντφορντ, που αυτήν την φορά ανεβαίνει στην Πρέμιερ Λιγκ.
Κάπου εκεί ο «αετομάτης» Τζούλιαν Γουίντερ αποφασίζει ότι ίσως μια ακόμη χρονιά με τον Κούπερ αποδειχθεί χαμένη και ο Ουαλός τεχνικός λύνει κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του, σοφότερος και πιο αποφασισμένος να ολοκληρώσει κάπου αλλού το έργο του. Οι ομάδες δεν «σφάζονται» στα πόδια του και ο, αντιεμπορικός πολλές φορές, προπονητής μένει για τέσσερις μήνες μακρυά από τους πάγκους. Όταν τελικά έρχεται η πρόταση της Νότιγχαμ Φόρεστ μοιάζει «αυτοκτονία», αφού ο ίδιος δεν έχει ζήσει ποτέ το άγχος του υποβιβασμού και η έως τώρα πορεία του υποδεικνύει πως η Τσάμπιονσιπ είναι απλά το «σκαλοπάτι» που θέλει να ανέβει για να φτάσει στην Πρέμιερ Λιγκ.
«Νομίζω πως έκανε φανταστική δουλειά και η Σουόνσι κάπου το έχασε με την περίπτωσή του. Νομίζω πως όταν φτάνεις δύο φορές στα πλέι-οφ, την επόμενη χρονιά φυσιολογική εξέλιξη είναι να περιμένεις την άνοδο και όχι να διώξεις τον προπονητή σου. Αν ήμουν στην διοίκηση της Σουόνσι, θα απέλυα τον εαυτό μου. Είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί δεν ήταν αγαπητός στους φιλάθλους, όμως όταν παίρνει αποτελέσματα με αυτό το ρόστερ κι αυτό το μπάτζετ η διοίκηση πρέπει να τον κρατήσει. Δηλαδή οι οπαδοί θα είναι χαρούμενοι αν ξαφνικά δουν την ομάδα τους κάτω από το μέσο της βαθμολογίας και την επόμενη ομάδα του Κούπερ στην Πρέμιερ Λιγκ;». Η τοποθέτηση-πρόβλεψη του βετεράνου διεθνή Νέιθαν Μπλέικ αποδεικνύεται τρομακτικά ακριβής!
Δεν γνωρίζουμε ποιες ήταν οι σκέψεις και οι φιλοδοξίες του Κούπερ, όταν συμφωνούσε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη κι αναλάμβανε την Φόρεστ, όμως θα στοιχηματίζαμε πως ονειρευόταν μακρύτερα από όσο επέτρεπε η βαθμολογία. Ίσως η άνοδος να ήταν εξαιρετικά μη ρεαλιστική, όμως το μακροπρόθεσμο πλάνο του σίγουρα αυτό «έγραφε». Αντίθετα η Σουόνσι χωρίς τις υπηρεσίες του κατρακύλησε 13 ολόκληρες θέσεις και τιμωρήθηκε από τον ποδοσφαιρικό… θεό για την αχαριστία της, χάνοντας μάλιστα και τα δύο παιχνίδια της απέναντι στον πρώην προπονητή της με συνολικό σκορ 9-2!
«Μας έδωσε αυτήν την πίστη, που χρειάζεσαι στο ποδόσφαιρο. Παρομοιάζω τον ποδοσφαιριστή με έναν σκύλο κι έλεγα πως πριν τον ερχομό του παίζαμε λες και μας είχαν μαστιγώσει. Ήμασταν μία κακομεταχειρισμένη ομάδα, γεμάτη θυμό. Αν όμως αντιμετωπίσεις έναν σκύλο με καλοσύνη, πάντα θα εξελιχθεί σε έναν καλό σκύλο. Όταν ήρθε ο Κούπερ μας έδωσε ελπίδα, μας σκότωσε με την ευγένειά του. Όλοι οι φίλαθλοι τον αγαπάνε και το ίδιο κάνω κι εγώ», θα τονίσει ο αρχηγός των «Κόκκινων», Τζο Γουόραλ. Το θαύμα του Ουαλού δεν μένει στα λόγια, αλλά αντικατοπτρίζεται και σε αριθμούς. Από την στιγμή που ανέλαβε την Νότιγχαμ, μόνο η Μάντσεστερ Σίτι σημείωσε περισσότερες νίκες στο Νησί, ενώ ο ίδιος κατέγραψε ποσοστό 60% σε όλες τις διοργανώσεις!
Η φετινή ιστορία της Φόρεστ αποτελεί την ομορφότερη σε ολόκληρη την Αγγλία και αδιαμφισβήτητος ήρωας δεν είναι άλλος από τον προπονητή της. Ο Κούπερ, με τρομερή ακρίβεια, ενορχήστρωσε μία αντεπίθεση διαρκείας κι έκανε ηλεκτροσόκ σε έναν «κοιμώμενο γίγαντα», που είχε πλαγιάσει ανήμπορος εδώ και 23 χρόνια. Ο ανερχόμενος τεχνικός, που θα γίνει ο πρώτος Ουαλός στην Πρέμιερ Λιγκ μετά τον Δεκέμβριο του 2018, μετρά ως τώρα μόνο επιτυχίες, θυμίζει… Κλαφ και δίνει ελπίδα στους φιλάθλους των «Κόκκινων» πως η νέα εποχή που τους είχαν υποσχεθεί, ίσως και να έχει επιτέλους έρθει!
