Παρά την τεράστια καριέρα του, ο Χουάν Μάτα δεν έχει κατακτήσει ποτέ του πρωτάθλημα, αν κι έχει αγωνιστεί σε μερικούς μεγάλους συλλόγους. Ένας «μαέστρος» που συχνά βρισκόταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, αλλά πάντα αγαπούσε ότι έκανε.
Μετά από μία 11χρονη παρουσία στην Πρέμιερ Λιγκ ο Χουάν Μάτα, σε ηλικία 34 ετών, επέλεξε να αποχωρήσει για την Γαλατασαράι, βλέποντας την καριέρα του τα δύο τελευταία χρόνια να φθίνει επικίνδυνα (σύνολο μόλις 30 αγώνες) και να συμπαρασύρεται από την γενικότερη μετριότητα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που έχρηζε απεγνωσμένα ανανέωσης. Ο Ισπανός μεσοεπιθετικός χάρισε στιγμές μαγείας στην Αγγλία, όμως συχνά ήταν άτυχος, καταραμένος από νωρίς στην καριέρα του να παίρνει τις λάθος αποφάσεις!
Κατά μάνα, κατά κύρη…
Γεννηθείς σε ένα μικρό χωριό του ισπανικού Βορρά, στην επαρχία του Μπούργος, ο Μάτα ακολούθησε από νωρίς, -θέλοντας και μη- τα βήματα του επίσης ποδοσφαιριστή πατέρα του, ο οποίος αναχώρησε από το χωριό του Μόντες Δε Όκα για να ακολουθήσει το ποδοσφαιρικό του πεπρωμένο στο Οβιέδο και την τοπική Ρεάλ!
Και μπορεί ο Χουάν Μάτα ο πρεσβύτερος (ναι, έχουν το ίδιο όνομα πατέρας και γιός), να μην έχει να επιδείξει κάτι το πολύ σπουδαίο στην 14χρονη καριέρα του ως επιθετικός, σε ομάδες κυρίως της 2ης και 3ης κατηγορίας της Ισπανίας, κληροδότησε όμως αναμφίβολα μια ροπή προς τη στρογγυλή θεά στον μικρό Χουάν, δίνοντάς του το έναυσμα να αναδειχθεί σε ένα από τα πιο καθαρόαιμα «δεκάρια» της προηγούμενης δεκαετίας.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του, ο πατέρας Μάτα, ενέταξε τον γιό του στις ακαδημίες της Οβιέδο, με απώτερο στόχο να ακολουθήσει τα βήματά του. Ο νεαρός δεν έπειθε πολλούς με το παρουσιαστικό του (όντας μόλις 1,67 μ.), ωστόσο οι αρετές που ξεδίπλωνε στον αγωνιστικό χώρο, δεν άργησαν να προσελκύσουν τα βλέμματα των Ισπανών σκάουτερ. Στα 15 του χρόνια, ήδη είχε δημιουργήσει αρκετό ντόρο γύρω από το όνομά του και οι ιθύνοντες της Ρεάλ Μαδρίτης κινήθηκαν τάχιστα για την απόκτησή του.
Στις τάξεις της «Λα Φάμπρικα», ξεχώρισε με το καλημέρα και σε διάστημα τεσσάρων ετών έφτασε να αγωνίζεται στη δεύτερη ομάδα του συλλόγου, στην Ρεάλ Καστίγια και τη Σεγούντα Ντιβιζιόν, όντας μάλιστα και ο 2ος σκόρερ της ομάδας, πίσω από τον Άλβαρο Νεγρέδο. Κερασάκι στην τούρτα, ήταν η κατάκτηση του Euro Κ-19, με τον Μάτα να ανακηρύσσεται καλύτερος παίκτης του τουρνουά!
Το νερό είχε μπει για τα καλά στο αυλάκι για τον 19χρονο Μάτα, με την Βαλένθια να μην χάνει χρόνο και να τον φέρνει στο Μεστάγια στην αρχή της σεζόν 2007/08, καθώς δεν υπήρχε χώρος γι’ αυτόν στους τότε «Γκαλάκτικος» των Μαδριλένων. Με τον εμβληματικό Βιθέντε να ταλαιπωρείται από συνεχείς τραυματισμούς και τον Κούμαν να έχει τριβές με τον Ανγκούλο, ο Μάτα κατάφερε να κερδίσει μια θέση στο κέντρο της Βαλένθια, ευθύς αμέσως!
Στην παρθενική του χρονιά με τις «Νυχτερίδες», κατάφερε να αγωνιστεί σε 33 μάτς και να σκοράρει εννέα φορές, αποσπώντας τον τίτλου του Νεαρού Παίκτη της Χρονιάς, ενώ πανηγύρισε και τον πρώτο τίτλο της καριέρας του, το Κύπελλο Ισπανίας. Ακολούθησαν τρεις μαγικές χρονιές με τους «Λος Τσε», με τον Μάτα να γιγαντώνει το όνομά του, να καταγράφει συνολικά 174 συμμετοχές και 46 τέρματα, να χρίζεται για πρώτη φορά διεθνής και να κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη φανέλα της Εθνικής Ισπανίας, το 2010!
«Johnny Kills»
Ήταν πλέον σαφές, πέραν πάσης αμφιβολίας, ειδικά μετά την κατάκτηση του Euro Κ-21 με την Εθνική Ελπίδων της Ισπανίας και την -εκ νέου- ανακήρυξη του σε Πολυτιμότερο Παίκτη του τουρνουά, πως η Βαλένθια δεν θα είχε καμία επιλογή από το να αφήσει τον Χουάν Μάτα να ανοίξει περαιτέρω τα φτερά του στον ποδοσφαιρικό κόσμο.
Όπερ κι εγένετο, όταν το καλοκαίρι του 2011, η Άρσεναλ βρέθηκε μια ανάσα από την απόκτησή του, ωστόσο η συμπολίτισσα Τσέλσι, ήταν τελικά αυτή που κατάφερε να αποσπάσει το «ναι» των Ισπανων και να τον κάνει κάτοικο Λονδίνου, με ένα ποσό της τάξης των 23,5 εκατομμυρίων λιρών, με τον συμπατριώτη του Φερνάντο Τόρες, να παίζει καθοριστικό ρόλο στην απόφασή του!
Ο ενθουσιασμός τόσο εντός των… τειχών των «Μπλέ», όσο και στο ευρύτερο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της Αγγλίας ήταν μεγάλος, καθώς ο Μάτα ενσάρκωνε όλα εκείνα τα στοιχεία που έλειπαν στα υπό εξαφάνιση «10άρια» στην Πρέμιερ Λιγκ.
Χαρακτηριστικό του κύματος στήριξης που συνάντησε ο Ισπανός, ήταν το γεγονός πως αμέσως οι Άγγλοι φίλαθλοι έσπευσαν να του «κολλήσουν» το παρατσούκλί «Johnny Kills», που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ακριβής μετάφραση του ονόματός του στα Αγγλικά (το «Juan» είναι το αντίστοιχο όνομα «John» για τους Άγγλους, και το «mata», είναι το 3ο πρόσωπο του ρήματος «kill» στα Ισπανικά)!
Ο συμπαίκτης του Γιόσι Μπεναγιούν, του παραχώρησε μάλιστα και τη φανέλα με το νούμερο «10», που φορούσε μέχρι τότε ανελλιπώς στην καριέρα του κι αυτός ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες, με τo ξεκίνημα του επί αγγλικού εδάφους, να είναι εντυπωσιακό, σκοράροντας στο ντεμπούτο του απέναντι στην Νόριτς, περνώντας στο ματς ως αλλαγή στο 68ο λεπτό!
Το άστρο του Ισπανού μαέστρου, πλέον μεσουρανούσε στην ποδοσφαιρική υφήλιο, υπογράφοντας κάποιες από τις πιο λαμπρές σελίδες του λονδρέζικου συλλόγου. Στην πρώτη του χρονιά κατέκτησε το FA Cup, ενώ σίγουρα το highlight της καριέρας του στο Στάμφορντ Μπριτζ, δεν είναι άλλο από την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λίγκ στον δραματικό τελικό του Μονάχου που κρίθηκε στα πέναλτι κόντρα στη Μπάγερν Μονάχου, με τον Μάτα να βγάζει την ασίστ στον Ντιντιέ Ντρογκμπά για την ισοφάριση!
Χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Ιβοριανός είχε αφηγηθεί μια ιστορία που καταδεικνύει την πίστη και την ιδιοσυγκρασία του Μάτα ως ποδοσφαιριστή και ως ανθρώπου. «Έμεναν οκτώ λεπτά για τη λήξη του αγώνα και χάναμε 1-0. Φτάναμε πάντα κοντά, αλλά ποτέ δεν καταφέρναμε να κατακτήσουμε το τρόπαιο. Αυτή τη φορά το είχα πιστέψει, ήμουν ο ηγέτης της ομάδας και μόλις βρεθήκαμε πίσω στο σκορ δεν άντεξα».
«Βούρκωσα, δεν πίστευα ότι θα χάναμε ξανά το τρόπαιο. Τότε με πλησίασε ο Μάτα, και μου είπε, Ντιντιέ, μην τα παρατάς, πίστεψε! Σε τι να πιστέψω αναρωτήθηκα. Μου ήρθαν μνήμες από τον χαμένο τελικό του Κόπα Άφρικα με τη χώρα μου, την Ακτή Ελεφαντοστού. Κερδίσαμε ένα κόρνερ.Τον είδα να πηγαίνει να το εκτελέσει και σκέφτηκα αυτό που μου είπε. Όλοι ξέρετε τη συνέχεια…».
Η συνέχεια ήταν εξίσου εντυπωσιακή για τον Ισπανό, οδηγώντας την Τσέλσι σε έναν ακόμα ευρωπαϊκό τίτλο, αυτό του Γιουρόπα Λιγκ, την αμέσως επόμενη σεζόν, με τον Μάτα να χτυπά εκ νέου στον τελικό, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, τροφοδοτώντας τον Ιβάνοβιτς στις καθυστερήσεις για το νικητήριο γκόλ, που σε συνδυασμό με τις συνολικές του εμφανίσεις, τον ανακηρύξαν Παίκτη της Χρονιάς για την Τσέλσι.
Η μεταγραφή-ρεκόρ στο Ολντ Τράφορντ
Σαν να μην έφταναν αυτά, πανηγύρισε και την κατάκτηση του Euro του 2012 με την Ισπανία στα γήπεδα της Πολωνίας και Ουκρανίας, ολοκληρώνοντας μια ονειρική σεζόν. Η συνέχεια της καριέρας του Μάτα, πάντως, στους «Μπλε», δεν ήταν η ανάλογη, με τον Ζοσέ Μουρίνιο να τον παραγκωνίζει και τον ίδιο να αποχωρεί στα μέσα της χρονιάς με προορισμό το Μάντσεστερ και τη Γιουνάιτεντ, για το ποσό ρεκόρ των 46 εκατομμυρίων ευρώ, έχοντας καταγράψει 82 συμμετοχές και 33 τέρματα με τους Λονδρέζους!
Η μετάβαση βορειότερα, συνοδεύτηκε με ένα ακόμα εντυπωσιακό ντεμπούτο,με γκόλ και ασίστ για τον Ισπανό, κόντρα στην Κάρντιφ, δίνοντας έναν αέρα αισιοδοξίας στους «Κόκκινους Διαβόλους», που εισέρχονταν σε μια φάση εσωστρέφειας με το κλείσιμο του κεφαλαίου «Σερ Άλεξ Φέργκιουσον». Οι πρώτες τρεις χρονιές του στο Μάντσεστερ, συνοδεύτηκαν από εξαιρετικές εμφανίσεις και μόνιμη παρουσία στην ενδεκάδα της Γιουνάιτεντ, με τους Μόγιες, Φαν Χάαλ και Γκιγκς να του εμπιστεύονται την ενορχήστρωση της μεσαίας γραμμής!
Με την άφιξη του παλιού του… γνώριμου, Ζοσέ Μουρίνιο, το 2016 ωστόσο, τα πρώτα σύννεφα άρχισα να διαφαίνονται εκ νέου για τον Μάτα. Περιορίστηκαν -σε μικρό βέβαια βαθμό- οι εμφανίσεις του στην Πρέμιερ Λιγκ, ωστόσο διατηρούσε φανέλα βασικού στην Ευρώπη και κατάφερε να πανηγυρίσει ακόμα έναν τίτλο Γιουρόπα Λιγκ κόντρα στον Άγιαξ, αγωνιζόμενος ως βασικός για 78 λεπτά!
Η έλευση του Νορβηγού Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ στον Ολντ Τράφορντ, περιόρισε σημαντικά το ρόλο του Μάτα στην ομάδα, σε μια ταραχώδη αναμφίβολα περίοδο για το σύλλογο, που έμεινε μακρυά από τίτλους και καλές εμφανίσεις επί σειρά ετών. Η τετραετία 2018-2022, συνοδεύτηκε από συνεχή πτώση των αγωνιστικών λεπτών του Ισπανού, οδηγώντας τον και στην απόφαση να αποχωρήσει από το σύλλογο το καλοκαίρι, με προορισμό την Κωνσταντινούπολη και τη Γαλατασαράι!
Από την Αγγλία φεύγει ως φίλος και ιδιαίτερα αγαπητός μεταξύ των οπαδών τόσο της Γιουνάιτεντ, όσο και της Τσέλσι, έχοντας κατακτήσει συνολικά δύο Γιουρόπα Λίγκ, δύο FA Cup κι ένα Λιγκ Καπ, χωρίς δυστυχώς να γευτεί την χαρά ενός πρωταθλήματος. Άλλωστε αυτή είναι και μία «κατάρα» που κουβαλά ήδη από την Ισπανία. Η Βαλένθια, την πενταετία πριν την απόκτησή του, είχε κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, η Γιουνάιτεντ το ίδιο, ενώ η Τσέλσι ένα πριν και δύο μετά!
Common Goal
Συχνά οι σπουδαίοι αθλητές, και η υστεροφημία αυτών, ενισχύεται ή αμαυρώνεται από τις πράξεις τους και εκτός γηπέδων. Στην περίπτωση του Χουάν Μάτα, το παραπάνω συμπέρασμα φαίνεται να βρίσκει πλήρως την εφαρμογή του. Εμπνευστής και πρωτεργάτης της κίνησης «Common Goal», που στόχο έχει την συγκέντρωση κεφαλαίων από τον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ώστε να ανακουφιστούν ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας, ο Μάτα θέσπισε μια κοινοπραξία που αγκαλιάστηκε σταδιακά από συμπαίκτες και συναδέλφους!
Με τον ίδιο να δωρίζει το 1% του μισθού του υπέρ του εγχειρήματος που ξεκίνησε το 2017, ακολούθησαν θεσμικοί φορείς όπως ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσεφέριν, για να ακολουθήσουν επαγγελματικές ομάδες όπως η δανική Νόρτζελαντ, και να επεκταθεί μέχρι τους απλούς φιλάθλους όπως το «Supporters’ Trust» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τη λίστα να συνεχίζεται και να περιλαμβάνει κι άλλα βαριά ονόματα του ποδοσφαίρου όπως ο Γιούργκεν Κλοπ!
Καθώς ο χρόνος είναι αμείλικτος με όλους και η καριέρα του Χουάν Μάτα βαδίζει προς το τέλος της, η ποδοσφαιρική ιστορία μπορεί να μην θυμάται τον μικρό στο δέμας Μάτα, ως ένα από τα κορυφαία δεκάρια που «μίλησαν» στη στρογγυλή θεά, σίγουρα θα τον θυμάται ωστόσο ως έναν αγνό υπηρέτη της δημιουργίας, του κάθετου ποδοσφαίρου και μεγάλων στιγμών, που άφησε φίλους και θαυμαστές απ’ όπου κι αν πέρασε. Κι αυτό, πολλές φορές είναι και η μεγαλύτερη ανταμοιβή!
Διαβάστε επίσης μία «πικρή αλήθεια» για το Nations League: Ποιο Nations League βρε παιδιά; Ας σοβαρευτούμε…
