Φέροντας άπλετο ταλέντο, αλλά και την «ταμπέλα» του θερμόαιμου και ασυμβίβαστου… Ουρουγουανού, ο Γκουστάβο Πογέτ έγραψε ιστορία στο Νησί.
Στο πρώτο μέρος αυτού του αφιερώματος, είχατε διαβάσει για την «ταραχώδη» ποδοσφαιρική ζωή του ποδοσφαιριστή Γκουστάβο Πογέτ. Μια καριέρα που περιλάμβανε τίτλους, απίστευτα γκολ, διακρίσεις και αντιπαλότητες. Πρωτοσυστήθηκε στη Γαλλία, γύρισε στην Ουρουγουάη, διέπρεψε σε Ισπανία και Αγγλία, μέχρι που αποφάσισε να «κρεμάσει» τα παπούτσια του στο Νησί. Έχοντας μια σειρά συνεχόμενων τραυματισμών ως ποδοσφαιριστής της Τότεναμ, ο Ουρουγουανός, προετοίμαζε το «έδαφος» για την συνέχεια της καριέρας του.
Αυτή την φορά όχι μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, αλλά στην άκρη τους. Το 2004, όλα όσα σκεφτόταν, έγιναν πράξη. Ο Πογέτ ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, αλλά ουδείς φανταζόταν ότι θα επέστρεφε στα γήπεδα δύο χρόνια αργότερα με την φανέλα της Σουίντον. Ο συμπαίκτης του και αγαπημένος του φίλος, Ντένις Γουάιζ, θα αναλάμβανε την τεχνική ηγεσία της ομάδας, έχοντας παράλληλα και τον ρόλο ποδοσφαιριστή.
Μαζί του, ζήτησε και τον Πογέτ να τον συνοδέψει. Υπό το ίδιο καθεστώς λοιπόν οι δύο πρώην συμπαίκτες αναλαμβάνουν την τεχνική ηγεσία της ομάδας, με τον πρώτο σαν κύριο προπονητή και τον δεύτερο σε ρόλο βοηθού. Μπορεί ντεμπούτο ως ποδοσφαιριστές να μην έκαναν ποτέ, όμως ως προπονητικό δίδυμο τα πήγαν εξαιρετικά στην League Two. Η Σουίντον στις απαρχές της σεζόν 2006/07 βρισκόταν στην κορυφή της βαθμολογίας, κερδίζοντας μάλιστα έξι από τα επτά παιχνίδια.
Το τρομερό ξεκίνημα δεν πέρασε απαρατήρητο. Πολλές ομάδες ενδιαφέρθηκαν για αυτό το νέο δίδυμο, με κορυφαία την Λίντς η οποία βρισκόταν στην Τσάμπιονσιπ. Το τραγικό ξεκίνημα υπό τις οδηγίες του Κέβιν Μπλάκγουελ, οδήγησε στην αναζήτηση προπονητή και σχεδόν έναν μήνα αργότερα, το δίδυμο των Γουάιζ και Πογέτ κατέφθασε στο Έλαντ Ρόουντ.
Η συμφωνία πέρασε από «σαράντα κύματα». Η Σουίντον δεν άφηνε με τίποτα τους δύο να αποχωρήσουν, ωστόσο μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, η ομάδα από το Γιόρκσαϊρ προσέφερε ένα ελκυστικότατο πακέτο για να τους ανεβάσει επιτέλους κατηγορία. Δυστυχώς η ιστορία δεν είχε happy end. Η Λίντς υποβιβάστηκε στη League One, κουβαλώντας μάλιστα και μια αφαίρεση δέκα βαθμών, ωστόσο η διοίκηση έδειξε πίστη στις ικανότητες του Γουάιζ, κρατώντας τον και την νέα σεζόν.
Ο Πογέτ ωστόσο δεν έδειχνε τόσο «ζεστός» στην προοπτική της παραμονής του. Έτσι τον Οκτώβρη του 2007, αποδέχεται το κάλεσμα του Χουάντε Ράμος και κάθεται στο πλευρό του Ισπανού τεχνικού, στον πάγκο της Τότεναμ. Η επιστροφή του Ουρουγουανού στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν συνδυάστηκε με τίτλο, το Λιγκ Καπ του 2008, τον τελευταίο που έχουν κατακτήσει τα «Σπιρούνια» μέχρι και σήμερα. Η συνεργασία με τον Ισπανό, έφερε ελκυστικό ποδόσφαιρο, ενώ νέα αστέρια ξεκίνησαν να «ανατέλλουν» υπό τις οδηγίες τους.
Οι Αντέλ Τααράμπτ, Γκάρεθ Μπέιλ, Μπενουά Ασού-Εκοτό, αλλά και ο Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ συστήθηκαν για πρώτη φορά στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα, με την Τότεναμ να τερματίζει 11η στο πρωτάθλημα και να κάνει μια εξαιρετική πορεία μέχρι τους «16» του Κυπέλλου UEFA, όπου και αποκλείστηκε από την Αιντχόφεν στα πέναλτι. Μόλις έναν χρόνο -παρά τέσσερις μέρες- διήρκησε η θητεία του Πογέτ στο Λονδίνο. Στις 29 Οκτωβρίου 2008, ο Χουάντε Ράμος απολύεται από τον σύλλογο και μαζί του φεύγει και ο Ουρουγουανός.
Αυτές οι εμπειρίες τον είχαν πια καταστήσει έτοιμο ώστε να αναλάβει κι εκείνος έναν σύλλογο. Από το μηδέν με στόχο την καταξίωση. Για την κατάλληλη ευκαιρία περίμενε σχεδόν έναν χρόνο. Η Μπράιτον ήταν αυτή που τον έβγαλε από την ανεργία και τον έβαλε εκ νέου στο «παιχνίδι». Οι «Γλάροι» βρίσκονταν τότε στην League One και ο τότε προπονητής, Ράσελ Σλέιντ, είχε κάνει την ομάδα να «φλερτάρει» επικίνδυνα με τον υποβιβασμό στην τέταρτη κατηγορία.
Ο Σλέιντ έφυγε, ο Πογέτ ανέλαβε και προσδοκία της διοίκησης ήταν ο σύλλογος να παραμείνει στην League One. Στόχος που επετεύχθη με επιτυχία, αφού ο Ουρουγουανός μάζεψε 45 πόντους από τα υπόλοιπα 31 παιχνίδια, φτάνοντας την Μπράιτον στην 13η θέση, με απόσταση ασφαλείας εννέα πόντων από την γραμμή του υποβιβασμού. Ο Τόνι Μπλουμ, πλήρως ικανοποιημένος από όσα είχε δει, έδωσε τα «κλειδιά» στον Πογέτ και για τη νέα χρονιά.
Προχωρώντας σε πολύ εύστοχες προσθήκες και ένα γενναίο ξεσκαρτάρισμα ενόψει της νέας σεζόν, ο Ουρουουανός έκανε το πρώτο του «θαύμα». Οι Λίαμ Μπρίντκατ, Μάρκος Πέιντερ, Άσλεϊ Μπαρνς που αποκτήθηκαν εκείνο το καλοκαίρι, αποδείχθηκαν λίρα «εκατό», διαδραματίζοντας κομβικό ρόλο στο πολύ ελκυστικό ποδόσφαιρο που παρουσίασε εκείνη η ομάδα. Το αποτέλεσμα; Ένα και αναπόφευκτο. Η Μπράιτον πρωταθλήτρια με 95 βαθμούς, τρεις μπροστά από τη Σάουθαμπτον που φάνταζε το απόλυτο φαβορί.
Ο Πογέτ ψηφίστηκε Καλύτερος Προπονητής στην κατηγορία και συνέχισε ακάθεκτος το έργο του στα «σαλόνια» της Τσάμπιονσιπ. Στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία, την πρώτη χρονιά κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, η Μπράιτον τερμάτισε στην 10η θέση, εντυπωσιάζοντας για ακόμη μια φορά με το θεαματικό της παιχνίδι, ενώ την αμέσως επόμενη σεζόν λίγο έλειψε να ανέβει στην Πρέμιερ Λιγκ, χάνοντας στα πλέι-οφ από την Κρίσταλ Πάλας.
Η λευκή ισοπαλία στο Σέλχαρστ Πάρκ άφηνε πολλές ελπίδες στην Μπράιτον για πρόκριση στον τελικό. Η ρεβάνς όμως αποδείχθηκε καταστροφική. Η Πάλας μπήκε στον αγωνιστικό χώρο του AMEX για να πάρει την πρόκριση χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης και τα κατάφερε. Επικράτησε 2-0, πήρε το εισιτήριο για τον τελικό και κατόπιν την άνοδο στην Πρέμιερ Λίγκ, την ώρα που ο «Γκους» απολυόταν από τα αφεντικά του συλλόγου για την αδυναμία του να ανεβάσει την ομάδα στην κορυφαία κατηγορία.
Το χειρότερο δε είναι ότι δεν τον ενημέρωσε κανείς. Το έμαθε σε ζωντανή μετάδοση, στο κανάλι του BBC, όπου ήταν προσκεκλημμένος σχολιαστής στον αγώνα Ισπανία-Νιγηρία για το Confederations Cup του 2013. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής, κάποιος από τα μέλη της παραγωγής, του εκτύπωσε την ανακοίνωση του συλλόγου με την αποχώρηση του. Το σοκ ήταν σαφώς μεγάλο εκείνη την στιγμή, αλλά έπρεπε να προχωρήσει για να δείξει το τι πραγματικά αξίζει.
Μάλλον κανένας πάγκος δεν θα εξυπηρετούσε καλύτερα από τον «ηλεκτρικό» της Σάντερλαντ, η οποία «χαροπάλευε» στην Πρέμιερ Λίγκ. Όταν ο Πογέτ ανέλαβε τα ηνία της, η ομάδα μετρούσε ήδη έξι ήττες και μια ισοπαλία στα πρώτα επτά παιχνίδια του πρωταθλήματος. Στο ντεμπούτο του δε, ηττήθηκε με 4-0 από την Σουόνσι και το μέλλον μόνο ευοίωνο δεν προβλεπόταν. Όλα όμως έμμελε να αλλάξουν όταν η ομάδα θα μάθαινε το δικό του ποδόσφαιρο.
Τα αποτελέσματα έγιναν γρήγορα καλύτερα, η Σάντερλαντ ξεκίνησε να πανηγυρίζει νίκες που την κρατούσαν στο παιχνίδι της παραμονής, ενώ έφτασε και στον τελικό του Λιγκ Καπ, αφήνοντας μάλιστα εκτός τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στην Πρέμιερ Λιγκ όμως, τα πράγματα μέχρι τέλους δεν άφηναν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Μέχρι και την 32η αγωνιστική, ο σύλλογος βρισκόταν στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα και άπαντες σχεδίαζαν την νέα χρονιά στην Τσάμπιονσιπ. Όχι όμως ο Πογέτ.
Με μια απίστευτη ρελάνς στις τελευταίες έξι αγωνιστικές, η ομάδα πήρε ισοπαλία στην έδρα της Μάντσεστερ Σίτι, σπουδαία διπλά απέναντι σε Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ολοκλήρωσε τον άθλο με δυο εντός έδρας νίκες απέναντι σε Κάρντιφ και Γουέστ Μπρομ, μένοντας εν τέλει στην κατηγορία. Ο «Γκους» ήταν πρωταγωνιστής, σε αυτό που ονομάζουν οι Άγγλοι ως το «Greatest… Great Escape».
«Ότι ξεκινάει ωραία τελειώνει με πόνο», λέει ο θυμόσοφος λαός. Η Σάντερλαντ -φυσικά- και εμπιστεύτηκε τον Πογέτ για την νέα ποδοσφαιρική χρονιά και παρά το γεγονός ότι ήταν μια «refuse to lose» ομάδα, ξαφνικά, μια ήττα με 8-0 (!) στο Σεντ Μέρις από την Σάουθαμπτον τον στιγμάτισε. Η ομάδα δυσκολεύτηκε να μαζέψει τα «κομμάτια» της και από εκεί κι έπειτα ο Πογέτ ερχόταν συχνά πυκνά σε ανοιχτές αντιπαραθέσεις με τους οπαδούς!
«Κοιτάμε που βρίσκεται η ομάδα στο παρόν και όχι στο παρελθόν», υπενθύμιζε συνεχώς στους φιλάθλους, οι οποίοι διαμαρτύρονταν κυριολεκτικά σε κάθε απώλεια βαθμών, από οποιονδήποτε αντίπαλο. Εν τέλει το «κύκνειο άσμα» ήρθε μετά από έναν αγώνα με την Άστον Βίλα, όπου μέχρι το ημίχρονο, η ομάδα είχε ήδη δεχθεί τέσσερα τέρματα και οι οπαδοί αποχωρούσαν από τις κερκίδες. Τότε πήρε και την απόφαση να φύγει εντελώς από το Νησί.
Η ζωή τον έφερε στην Αθήνα και την ΑΕΚ. Ακόμη και εκεί, παρέλαβε μια ομάδα με «σύνδρομο» ηττοπάθειας, χωρίς ψυχολογία και αρκετά πίσω από τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα. Δεν χρειάστηκε πολύ για να βάλει τους δικούς του όρους και να αλλάξει το DNA του συλλόγου. Η ομάδα ξεκίνησε να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει, ενώ αξιοσημειώτο είναι ότι δεν ηττήθηκε σε κανένα από τα ντέρμπι με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Παράλληλα, οδήγησε την ομάδα σε μια κατάκτηση Κυπέλλου, χωρίς όμως να είναι εκεί να πανηγυρίσει!
Αν αναρωτιέστε για το πως έγινε αυτό, η απάντηση είναι απλά… ελληνική. Λίγο πριν τον δεύτερο ημιτελικό με αντίπαλο τον Ατρόμητο, ΑΕΚ και Πογέτ συζήτησαν για την επέκταση του συμβολαίου και για την νέα σεζόν. Οι δυο πλευρές δεν τα βρήκαν κι όταν ο Ουρουγουανός ερωτήθη από τους δημοσιογράφους τους λόγους για τους οποίους δεν επήλθε συμφωνία, απάντησε με απόλυτη… ειλικρίνεια. Ο Πογέτ χρειαζόταν ένα μεγαλύτερο μπάτζετ για να δημιουργήσει την δική του ΑΕΚ, ο σύλλογος δεν ήταν διατεθειμένος να του το δώσει και αντί να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν, ο Δημήτρης Μελισσανίδης αποφάσισε να τον απολύσει ένα 24ωρο πριν τον επαναληπτικό με την ομάδα του Περιστερίου!
Η συνέχεια επιφύλασσε μια τραγική -κατά τον ίδιο- περιπέτεια στην Μπέτις, όπου αποτέλεσε παρελθόν με συνοπτικές διαδικασίες, μια «περιήγηση» στην Κίνα με την Σανγκάη Σενουά, μια επιστροφή στην Ευρώπη για λογαριασμό της Μπορντό, ενώ τελευταία του περιπέτεια ήταν το πρωτάθλημα της Χιλής, στον πάγκο της Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα.
Το πέρασμα του από την Κίνα είχε περισσότερο οικονομικό χαρακτήρα, παρά «εκπαιδευτικό». Στην Μπορντό μπορεί να τα πήγε περίφημα στο δεύτερο εξάμηνο της σεζόν 2017/18, βγάζοντας της ομάδα στην Ευρώπη, όμως λίγο πριν την έναρξη της νέας χρονίας, άφησε σύξυλο τον σύλλογο, αποχωρώντας εξαιτίας της απόφασης του προέδρου, να πουλήσει τον βασικό επιθετικό στην Τουλούζ. Έχοντας αποστασιοποιηθει για περίπου δυο έτη από την προπονητική, επέστρεψε για την Κατόλικα πέρυσι τον Φλεβάρη, πήρε το Σούπερ Καπ Χιλής και οδήγησε την ομάδα στους «16» του Κόπα Λιμπερταδόρες, για πρώτη φορά στα τελευταία οκτώ χρόνια, μέχρι που αποχώρησε για προσωπικούς λόγους.
Η συνέχεια γνωστή, αφού από τις αρχές του 2022 ανέλαβε προπονητής της Εθνικής μας ομάδας. Έχοντας πέντε νίκες στα έξι πρώτα του παιχνίδια, είδε την Ελλάδα να τερματίζει με άνεση στην πρώτη θέση του ομίλου της στο Nations League και να έχει μία δεύτερη ευκαιρία πρόκρισης στο προσεχές Euro. Φυσικά οι καλές εμφανίσεις δεν περιορίστηκαν εκεί, αφού και στα προκριματικά, που ακολούθησαν στη συνέχεια, η Εθνική μετρά μόνο νίκες, εκτός των παιχνιδιών με τις σαφώς ισχυρότερες Γαλλία και Ολλανδία. Ανεξάρτητα με τη συνέχεια η μή του Γκουστάβο Πογέτ στον ομοσπονδιακό πάγκο, η πρόοδος μαζί του είναι αδιαμφισβήτητη…
