Ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν μπορεί να απέτυχε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως κατάφερε επανειλημμένα να μαγέψει την γειτονική Ιταλία και φυσικά να δοξάσει την Εστουδιάντες, όπως ακριβώς ο πατέρας του!
Λα Πλάτα, Αργεντινή. Ο 18χρονος Ραμόν Βερόν εντάσσεται στην Εστουδιάντες το μακρινό 1962 και μέχρι το τέλος της δεκαετίας την οδηγεί σε τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις του Κόπα Λιμπερταδόρες, καθώς και του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, προτού διασχίσει τον Ατλαντικό και ενταχθεί στον Παναθηναϊκό!
Οι εμφανίσεις του τον κατατάσσουν ανάμεσα στους θρύλους της ομάδας και το ψευδώνυμο «Μάγισσα» τον ακολουθεί μέχρι και τέλος της καριέρας του (που αλλού;) στην αγαπημένη του Εστουδιάντες. Λίγα χρόνια αργότερα, ένα ψηλό αδύνατο αγόρι, θα πατήσει για πρώτη φορά το χορτάρι του Λουίς Χίρσι, όντας προορισμένο να γράψει τη δική του ιστορία. Θα τον αποκαλέσουν «Λα Μπρουχίτα», δηλαδή μικρή μάγισσα, αφού θα είναι ο γιος του μεγάλου Ραμόν, Χουάν Σεμπαστιάν!
Από τη Λα Πλάτα στα… Rolex του Μαραντόνα
Κουβαλώντας τη βαριά κληρονομιά του πατέρα του, ο νεαρός Βερόν έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σχετικά αργά, σε ηλικία 16 ετών. Από την εφηβεία κιόλας, και εξαιτίας της διαφορετικής σωματοδομή συγκριτικά με τον πατέρα του, οι προσδοκίες για την εξέλιξή του δεν ήταν υψηλές. Σύντομα ωστόσο, η μαεστρία και το πόδι… αλφάδι, βάλθηκαν να διαψεύσουν τα προγωνιστικά.
Μόλις ένα χρόνο μετά την επίσημη ένταξή του στην ακαδημία της Εστουδιάντες, ο Βερόν προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, κάνοντας δύο γεμάτες σεζόν και βοηθώντας την να επιστρέψει στην κορυφαία κατηγορία του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Το όνομα «Βερόν» άρχισε μετά από 15 περίπου χρόνια να ακούγεται πάλι στα στενά της Λα Πλάτα, αλλά κι έξω απ’ αυτά. Οι σειρήνες για τον βιρτουόζο δεξιοπόδαρο μέσο, δεν άργησαν να ηχήσουν, με την τρανή Μπόκα Τζούνιορς, να αποσπά την υπογραφή του και τον ίδιο να εκπληρώνει ένα από τα όνειρα όλων των νεαρών Αργεντίνων – να αγωνιστεί δηλαδή δίπλα στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα!
Παρά το σύντομο πέρασμά του από το Λα Μπομπονέρα, ο Βερόν περιγράφει με τα καλύτερα λόγια την συνύπαρξη με τον Μαραντόνα, με τον τελευταίο να του χαρίζει ένα Rolex, για να εκφράσει τη συμπάθεια και τον θαυμασμό του. Ο νεαρός τότε άσος, δεν το φόρεσε πάντως ποτέ, καθώς όπως δήλωσε: «Αυτά τα πράγματα δεν είναι για χρήση, είναι για να τα θαυμάζεις και να σου θυμίζουν στιγμές από τη ζωή σου».
Έχοντας κερδίσει το σεβασμό του ποδοσφαιρικού κόσμου σε ηλικία μόλις 20 ετών, και πλέον διεθνής και με την «Αλμπισελέστε», οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι, έχουν στήσει ήδη ένα χορό εκατομμυρίων για να τον πείσουν να κάνει το ταξίδι στη Γηραιά Ήπειρο. Αυτή που τα κατάφερε, ήταν η Σαμπντόρια του Σβεν-Γκόραν Έρικσον, το 1996, με τον Βερόν να γίνεται κάτοικος Γένοβας για τα επόμενα δύο χρόνια. Μεστές εμφανίσεις, ορχηστρικό παιχνίδι στη μεσαία γραμμή και γρήγορες μπαλιές «ξυράφια» ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά, που τον έκαναν να λάμψει στα γήπεδα της Ιταλίας.
Με τη Σαμπντόρια μπορεί να μην κέρδισε κανένα τίτλο, σε αντίθεση με όλες τις άλλες ομάδες που αγωνίστηκε, πέτυχε όμως ίσως το πιο σημαντικό κατόρθωμα στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή. Και αυτό δεν ήταν άλλο από το να φτιάξει το όνομα του. Πλέον, ο Βερόν, συγκαταλεγόταν στα πιο ανερχόμενα αστέρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και η επόμενη μεταγραφή δεν άργησε να έρθει. Δεν χρειάστηκε να φύγει από την Ιταλία, αφού μετακινήθηκε στην Πάρμα, οι ιθύνοντες της οποίας είχαν ενθουσιαστεί με τις εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, κι έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη (15 εκ. λίρες) για να τον φέρουν στο Ένιο Ταρντίνι!
Μετά από 42 συμμετοχές και τέσσερα τέρματα στην πρώτη του σεζόν, ο βιρτουόζος Αργεντίνος βοήθησε την νέα του ομάδα, που είχε στο ρόστερ της αστέρες, όπως οι Μπουφόν, Καναβάρο, Τουράμ, Ασπρίγια και Κρέσπο, να αναδειχθεί Κυπελλούχος Ιταλιας και νικήτρια του Κυπέλλου UEFA την σεζόν 1998/99. Ακόμα και σήμερα, η συγκεκριμένη φουρνιά, στη μεσαία γραμμή της οποίας πρωτοστάτησε ο Βερόν, θεωρείται η κορυφαία όλων των εποχών για το σύλλογο που έχει πέσει σε δυσμένεια στις μέρες μας!
Μετά την ολοκλήρωση αυτής της θριαμβευτικής σεζόν, ο «Λα Μπρουχίτα» είχε πια μαγέψει τους πάντες και συγκαταλεγόταν στα πιο περιζήτητα χαφ στον κόσμο. Οι προτάσεις έπεφταν βροχή, ωστόσο το δέσιμο που είχε με τον Σβεν-Γκόραν Έρικσον έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επιλογή του να ενταχθεί στη Λάτσιο. Ο Σουηδός τεχνικός είχε υιοθετήσει το ρόλο του «πατέρα» για τον νεαρό Αργεντίνο κατά την άφιξή του στην Ευρώπη και οι δύο τους δεν άφηναν την ευκαιρία να συνεργαστούν ξανά να πάει χαμένη.
Με την επιθυμία να είναι κοινή, η χρυσή τομή μεταξύ των δύο συλλόγων βρέθηκε στα 18 εκατομμύρια λίρες και βρήκε τον Βερόν να μετακομίζει για πρώτη φορά στην πρωτεύουσα. Το νέο αυτό ξεκίνημα ήταν άκρως επεισοδιακό, καθώς το τατουάζ που φέρει κι απεικονίζει τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, έγινε κόκκινο πανί για τους ορκισμένους ακροδεξιούς οπαδούς των Ρωμαίων. Η κατάσταση κινδύνευσε ουκ ολίγες φορές να εκτροχιαστεί, ωστόσο το ταλέντο του Αργεντίνου ήταν η καλύτερη απάντηση σε οποιαδήποτε αμφισβήτηση.
Στη Λάτσιο, στο κέντρο της οποίας έκαναν… παρέλαση αστέρες όπως οι Νέντβεντ, Στάνκοβιτς, Σιμεόνε και Αλμέιδα (νυν προπονητής της ΑΕΚ), ο Βερόν πραγματοποίησε μια ακόμη εκπληκτική σεζόν, κατακτώντας το ντάμπλ, μετά από ανατροπή μιας διαφοράς εννέα βαθμών από τη Γιουβέντους. Μάλιστα νωρίτερα στη σεζόν ο ιταλικός σύλλογος είχε επικρατήσει και της Μάνστερστερ Γιουνάιτεντ για το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, φτάνοντας έτσι στο «triple crown».
Όπως εκμυστηρεύτηκε χρόνια αργότερα ο Αργεντίνος, κάπου εκεί έληξε και η κόντρα του με τους τιφόζι της ομάδας, πολλοί εκ των οποίων προέβησαν σε… ακραιότητες, όταν επισκεπτόμενοι την ομάδα στα αποδυτήρια μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, φίλησαν το τατουάζ με τον Τσε Γκεβάρα (!) – πώς να μην το κάνουν όμως, μετά από το πρώτα πρωτάθλημα έπειτα από 25 χρόνια!
Από την απόλυτη καταξίωση στο… bust
Αναμφίβολα, τα χρόνια του Βερόν στη Λάτσιο, ήταν τα καλύτερα και πιο παραγωγικά της καριέρας του, δίνοντάς του το «παράσημο» της υστεροφημίας που θέλει κάθε ποδοσφαιριστής. Τα χρόνια αυτά όμως περιορίστηκαν σε μόλις δύο, αφού το 2000 ο Σβεν-Γκόραν Έρικσον, έφυγε από την Ιταλία για να αναλάβει τις τύχες της εθνικής Αγγλίας. Η συγκεκριμένη χρονική περίοδος μάλιστα συνέπεσε με το σκάνδαλο των πλαστών διαβατηρίων, που έπληξε το ιταλικό ποδόσφαιρο και αφορούσε κυρίως παίκτες από τη Λατινική Αμερική, μεταξύ των οποίων ο Ντίντα, ο Ρεκόμπα και φυσικά ο Βερόν!
Βλέποντας τον μέντορά του λοιπόν να αποχωρεί και το όνομά του εμπλεκόμενο σε σκάνδαλα (από τα οποία αθωώθηκε), είχε φτάσει πλέον η ώρα για μια νέα πρόκληση στην καριέρα του, συνοδευόμενη από αλλαγή παραστάσεων μετά από πέντε σεζόν στην Ιταλία. Δεν ήταν λίγες οι ομάδες που προσέφεραν «γη και ύδωρ» στη Λάτσιο για να εξασφαλίσουν τις υπηρεσίες του Βερόν. Αυτή που τα κατάφερε, ήταν η μεγάλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του τρέμπλ και των συνεχόμενων κατακτήσεων της Πρέμιερ Λίγκ, δαπανώντας 28,1 εκατομμύρια λίρες και κάνοντας τον Αργεντίνο τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στην Αγγλία μέχρι εκείνη τη στιγμή και ταυτόχρονα τον πιο ακριβοπληρωμένο μη Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή στον κόσμο!
Το βρετανικό ταξίδι είχε πλέον αρχίσει και ο Βερόν φρόντισε να εξαργυρώσει με τον καλύτερο τρόπο την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον με το να κερδίσει το βραβείο του Παίκτη του Μήνα μόλις τον δεύτερό του μήνα στο Νησί. Τα πρώτα σύννεφα ωστόσο δεν άργησαν να κυκλώσουν το Ολντ Τράφορντ. Σε πολλές περιπτώσεις, τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση νέων μεταγραφών αποδίδονται στην έλλειψη προσαρμογής, σε τραυματισμούς ή ακόμα και σε κακές σχέσεις στα αποδυτήρια. Για τον Βερόν, δεν ίσχυε ωστόσο τίποτα από αυτά. Ο λόγος ήταν πολύ πιο απλός και προφανής – η ίδια η ποιότητα και η πληρότητα της τότε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που δεν άφηνε χώρο και χρόνο στον Βερόν, να μεγαλουργήσει.
Μην ξεχνάμε, πως στο κέντρο των «Κόκκινων Διαβόλων» εκείνη την εποχή, συνυπήρχε μία από τις πιο ταλαντούχες τετράδες στην ιστορία της ομάδας, αποτελούμενη από τους Μπέκαμ, Σκόουλς, Γκιγκς και Κιν. Η εναλλαγή του συστήματος από 4-4-2 σε 4-5-1 αποκλειστικά και μόνο για να χωρέσει ο Βερόν, φάνηκε να μπερδεύει περισσότερο την ομάδα παρά να προσφέρει λύσεις, με αποτέλεσμα ο Αργεντίνος άσος να βρίσκεται μονιμώς μεταξύ ενδεκάδας και πάγκου!
Η στήριξη στο πρόσωπο του ωστόσο, τόσο από τους συμπαίκτες του όσο και από τον προπονητή του, ήταν πρωτοφανής. Ο Σερ Άλεξ μάλιστα δεν δίστασε να εξυβρίσει (!) δημοσιογράφους σε συνέντευξη τύπου, οι οποίοι του ασκούσαν δριμεία κριτική, ενώ ο συμπαίκτης του, Νίκι Μπάτ, είχε δηλώσει πως όταν πρωτοείδε το Βερόν να παίζει, θεώρησε πως ο ίδιος δεν θα αγωνιστεί ξανά με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ λόγω της αχανούς διαφοράς ποιότητας. Δυστυχώς, παρά τη στήριξη και τις ευκαιρίες, ο Αργεντίνος δεν μπόρεσε ποτέ να βρεί τον εαυτό του στο Μάνστεστερ, με τις καλύτερες εμφανίσεις του να «περιορίζονται» στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Σε μεταγενέστερο χρόνο, ερωτηθείς για το τι έφταιξε και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα με τους «Κόκκινους Διαβόλους», ο Βερόν επικαλέστηκε ζητήματα προσαρμογής στο ξέφρενο αγγλικό ποδόσφαιρο, την γλώσσα, καθώς και το προφανές, πως απλά ήταν μια «περισσευούμενη λύση πολυτελείας». Μετά από δύο σεζόν και μία Πρέμιερ Λιγκ, αποχώρησε για την «υπό κατασκευή» Τσέλσι του Ρόμαν Αμπράμοβιτς για 15 εκατομμύρια. Στο μεγαλύτερο και πιο αχανές Λονδίνο, τα προβλήματα συνεχίστηκαν για τον Αργεντίνο μέσο, ο οποίος κατάφερε να παραμείνει στην ομάδα μόνο μια σεζόν, πριν επιστρέψει στην Ιταλία, αυτήν την φορά στην πόλη του Μιλάνο.
Στην Ίντερ, ταλαιπωρούμενος από αρκετούς τραυματισμούς και φτάνοντας πλέον τα 30, άρχισε να συνειδητοποιεί πως οι μέρες της δόξης έφταναν στη δύση τους. Πριν αποχαιρετήσει την Ευρώπη πάντως, κι επιστρέψει στην αγαπημένη του Εστουδιάντες, ο Βερόν κατάφερε να πάρει δύο ακόμα τίτλους, τα Κόπα Ιτάλια των σεζόν 2004/05 και 2005/06. Οι επιτυχίες του στη γείτονα χώρα θα είναι πάντα το «αντίβαρο» στις αποτυχίες στην Αγγλία, εκεί όπου οι Times τον συμπεριέλαβαν στις 50 χειρότερες μεταγραφές όλων των εποχών.
Η «Μικρή Μάγισσα» με το… μεγάλο Λιμπερταδόρες
Το όνομα «Βερόν» ήδη σήμαινε πολλά για τους φίλους της Εστουδιάντες και την πόλη της Λα Πλάτα. Η απόφαση του Χουάν Σεμπαστιάν ωστόσο, όσο εύκολη και αν μοιάζει στους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου, κάθε άλλο παρά τέτοια ήταν, καθώς το να αφήνεις την Ευρώπη σε ηλικία 31 ετών για επαναπατρισμό σε σαφώς υποδεέστερες διοργανώσεις, δεν έιναι απλή υπόθεση. Ακόμα περισσότερο, όταν σε πολιορκούν οι υπερδυνάμεις της χώρας σου, όπως η Μπόκα Τζούνιορς και η Ρίβερ Πλέιτ.
Κι όμως, για τον αιώνιο οπαδό Βερόν, το όνομα του οποίου είναι συνδεδεμένο με την ομάδα για πάνω από 60 χρόνια, η απόφαση πάρθηκε εν μια νυκτί. Προτίμησε την ομάδα της γειτονιάς του, την ομάδα του πατέρα του, την ομάδα που είχε βοηθήσει τόσο ως παίκτης, όσο και με δωρεές για την βελτίωση εγκαταστάσεων και υποδομών. Όντας πλέον απελευθερωμένος από την πίεση και του ευρωπαϊκού lifestyle, ο Αργεντίνος άρχισε ξανά να μεγαλουργεί.
Οδήγησε την Εστουδιάντες στην κατάκτηση του Απερτούρα το 2006, το πρώτο μετά απο 26 χρόνια ξηρασίας, ενώ ήταν και ο θεμέλιος λίθος για την έναρξη των διαπραγματεύσεων που θα οδηγούσαν στην εκσυγχρονισμό του γηπέδου της ομάδας, συνομιλώντας ο ίδιος τόσο με τον δήμαρχο της πόλης, όσο και με το πρωθυπουργό Νέστορ Κίρχνερ. Η πιο μεγάλη ώρα όμως ακόμα δεν είχε φτάσει για τον Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν. Αυτή έφτασε το 2009, όταν παίζοντας ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο της καριέρας του μετά την Λάτσιο, οδήγησε την ομάδα της καρδιάς του στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες!
Η Λα Πλάτα περίμενε αυτή τη στιγμή για 38 ολόκληρα χρόνια, με την πόλη να βρίσκεται σε έκσταση για μερόνυχτα πρίν τον τελικό. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο υιός Βερόν να οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του τροπαίου, σχεδόν 40 χρόνια μετά τον πατέρα του, επικρατώντας με 2-1 συνολικό σκορ επί της βραζιλιάνικης Κρουζέιρο και τον ίδιο να ανακηρύσσεται MVP του τουρνουά. «Θα αντάλλασα ό,τι έχω κερδίσει στην καριέρα μου γι’αυτό τον τίτλο», είχε δηλώσει πριν τον αγώνα!
Το 2010 κατέκτησε ακόμα ένα πρωτάθλημα, προτού κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 39 ετών το 2014. Φυσικά, οι μεγάλες αγάπες, δεν χάνονται ποτέ και ο Βερόν, ανέλαβε πρόεδρος της ομάδας που υποστήριζε από παιδί, ολοκληρώνοντας ένα παιδικό όνειρο. Σαν κερασάκι στην τούρτα και για ενεργοποιήσει τους φιλάθλους της Εστουδιάντες ώστε να στηρίξουν την προσπάθεια ανακαίνισης του γηπέδου, υποσχέθηκε να επιστρέψει στην ενεργό δράση, εάν οι οπαδοί αγόραζαν το 65% των κουτιών στο νέο στάδιο.
Την απάντηση φυσικά την φαντάζεστε όλοι, με τον Βερόν να αγωνίζεται στο Λιμπερταδόρες σε ηλικία 42 (!) ετών, προτού ολοκληρώσει μια για πάντα την καριέρα του το 2017, μετά από κοντά 700 επαγγελματικές συμμετοχές και πάνω από 100 τέρματα, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. «Είναι η ομάδα μου, οι άνθρωποί μου, είμαι όλη μου τη ζωή Εστουδιάντες»…
