Ναι, από όλους τους διαχρονικούς επιθετικούς του ποδοσφαιρικού πλανήτη, ο πατέρας μου λάτρεψε περισσότερο το «Βασιλιά των Λιονταριών», Φερνάντο Γιορέντε.
Ούτε «Ίμπρα», ούτε Τόρες, ούτε Φαλκάο, ούτε Ντρογκμπά. Από τα εμβληματικά και «iconic» κλασσικά φορ που διέπρεψαν στα ευρωπαϊκά γήπεδα στα τέλη των 2000’s και στα 2010΄s, ένας ήταν ο ποδοσφαιρικός «έρωτας» του πατέρα μου. Ένας πανύψηλος «εκτελεστής» με γαλανά μάτια και μάτια πάντα προς το τέρμα. Ένας ευγενής «killer», που σάρωνε στις ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές νύχτες μας. Ο γεννημένος στην Παμπλόνα της Ισπανίας, Φερνάντο Γιορέντε.
Ή «Βιορέντε» όπως τον έλεγε ο πατέρας μου σε κάθε μα κάθε αγώνα, ένα προσωπικό του εγκεφαλικό «τικ», ένα χαζό γλωσσικό κόλλημα, που δεν έλεγε να διορθώσει, παρά τις διαμαρτυρίες μου σε κάθε παρακολούθηση αγώνα στο μπαλκόνι μας πάνω από τα στενά των Τζιτζιφιών. Ένα δικό μας εσωτερικό αστείο, ένα «meme» μεταξύ πατέρα και γιου, που βοήθησε στη μυθοποίηση του Βάσκου επιθετικού με τη γεμάτη ποδοσφαιρική καριέρα διάρκειας 20 ετών σε Ισπανία, Ιταλία και Αγγλία!
Στις 26 Φλεβάρη του 1985, στην αυτόνομη περιοχή της Λα Ριόχα και συγκεκριμένα στην ιστορική και πολυπρόσωπη Παμπλόνα, πρωτεύουσα της Ναβάρρα, γεννήθηκε από Βάσκους γονείς ο Φερνάντο Χαβιέρ Γιορέντε Τόρες. Από μικρός ψηλό παιδί, φαινόταν, θα έλεγε κανείς, ότι θα γίνει ένας σπουδαίος «κεφαλοσφαιριστής» στο μέλλον. Το 1994 ξεκινά σαν παιδί το ποδοσφαιρικό του ταξίδι, από τις ακαδημίες της τοπικής Φουνές, περνά και από την τοπική και άσημη Ρίβερ Έμπρο, όταν και το 1996, λόγω των Ναβαρρέζικων ριζών του, γίνεται δεκτός από τις ξακουστές ακαδημίες της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Της ομάδας που μια δεκαετία και κάτι μετά θα θεωρείται, «εκλεγμένος» από τους οπαδούς της, θρύλος!
Στην Μπιλμπάο φάνηκε πραγματικά το επιθετικό του «άστρο». Ψιλόλιγνος νεαρός, μέσα από την ταπεινότητα και την εργατικότητα που τον χαρακτήριζε σε όλη του την καριέρα, μετατράπηκε σε ένα από τα πιο ελπιδοφόρα επιθετικά «prospects» του βασκικού συλλόγου στις αρχές του 21ου αιώνα. Έκανε το «αγροτικό» του στην τέταρτη κατηγορία και την Μπασκόνια, δίπλα σε παίχτες όπως ο Φερνάντο Αμοραμπιέτα και την επόμενη σεζόν, το 2004/05, έκλεψε γρήγορα τις εντυπώσεις στη Β’ ομάδα της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ως αποτέλεσμα, έρχεται η επιβράβευση με νέο συμβόλαιο, που θα τον κρατούσε στο Σαν Μαμές έως το 2008. Στις 16 Γενάρη του 2005, σε ηλικία 20 ετών, έρχεται το ντεμπούτο του στο ισπανικό πρωτάθλημα, σε ένα ματς με την Εσπανιόλ και μόλις τρεις μέρες αργότερα πετυχαίνει χατ-τρικ στο Κόπα Ντελ Ρέι ενάντια στη Λανζαρότε! Την επόμενη σεζόν, ο Φερνάντο Γιορέντε αφήνει στην άκρη το νόυμερο «32», πιάνει το θρυλικό «9» και κερδίζει τις καρδιές των Βάσκων με τα ερυθρόλευκα, αφού σκοράρει στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, ενάντια στους Βάσκους με τα γαλανόλευκα, τη Ρεάλ Σοσιεδάδ. Μπορεί οι πολλοί τραυματισμοί να τον κράτησαν μακριά από το σκοράρισμα εκείνη την πρώτη γεμάτη σεζόν στο Μπιλμπάο, αλλά ο μύθος του είχε αρχίσει ήδη να γράφεται.
Η σεζόν 2007/08 ήταν η πρώτη σημαντική του στα ισπανικά γήπεδα, πρώτη φορά «η αιχμή του δόρατος» της ομάδας του, σκοράροντας σταθερά στη La Liga από εκείνη την χρονιά έως και το 2013 που αποχαιρέτησε για πρώτη φορά την Ισπανία. Διψήφια γκολ κάθε ημερολογιακό έτος, διαχρονικές εμφανίσεις μέσα στις έδρες των «μεγάλων», πορείες στο κύπελλο Ισπανίας, με δύο τελικούς το ’09 και το ’12 και μια αξιομνημόνευτη ευρωπαϊκή πορεία το 11/12, που διαμόρφωσε τον μύθο του… «Βιορέντε» στις ζωές του πατέρα μου και μένα.
Ήταν η χρονιά που τον χαρακτήρισε και χαρακτηρίστηκε. Αρχικά, πιο ανάλαφρα, αλλά και ίσως δικαιολογημένα, ο Γιορέντε «τσίμπησε» το ψευδώνυμο «El Rey León», «Ο Βασιλιάς των Λιονταριών», λόγω του χαρακτηριστικού του μαλλιού, μια πυκνή καστανόξανθη χαίτη που παρέπεμπε σε αυτή ενός λιονταριού, αλλά και λόγω της επιθετικής ορμής του, της χαρακτηριστικής ψηλής και δυνατής σωματοδομής του, που του επέτρεπαν να κερδίζει κάθε μάχη μέσα στην αντίπαλη περιοχή, αλλά και τις εναέριες αυτής. Και φυσικά, λόγω του ψευδώνυμου της Αθλέτικ Μπιλμπάο… «Τα Λιοντάρια». Ο άλλος χαρακτηρισμός ήταν αυτός του «θρύλου του Μπιλμπάο», καθώς με τα επτά τέρματά του οδήγησε την ομάδα του στον δεύτερο ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας της, αυτόν του Europa League (ήττα με 3-0 από την Ατλέτικο Μαδρίτης). Εκεί είναι που το αγγλικό κοινό γνώρισε για τα καλά για πρώτη φορά το Φερνάντο Γιορέντε, όταν στη φάση των «16» σκόραρε σε Σαν Μαμές και Ολντ Τράφορντ και απέκλεισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την υπόλοιπη αρμάδα του Μπιέλσα.
Ένας τσακωμός με τον «El Loco Bielsa» έφερε τον Βάσκο επιθετικό στην πόρτα της εξόδου και με πολλούς ευρωπαϊκούς ποδοσφαιρικούς γίγαντες να καραδοκούν, κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα της καριέρας του. Ιταλία και Γιουβέντους, ως ελεύθερος, ξεκινώντας δυνατά και «αστεράτα» με δύο γκολ στο Champions League απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, εντός και εκτός έδρας και σκοράροντας «κατά ριπάς» στη Serie A, με την αποτελεσματικότητα του στον αέρα να… «ραγίζει αντίπαλες καρδιές». Στη Γιουβέντους θα παραμείνει 2,5 σεζόν, με τα γκολ να λιγοστεύουν από την πρώτη (18) στη δεύτερη (9). Έχοντας αγωνιστεί στα τελευταία πέντε λεπτά του χαμένου τελικού του Champions League απέναντι στην Μπαρτσελόνα το 2015 και έχοντας σηκώσει τρία πρωταθλήματα Ιταλίας και ένα κύπελλο, αποχωρεί τον Αύγουστο του 2015 και επαναπατρίζεται.
Και πάλι ελεύθερος, αυτή τη φορά στη Σεβίλλη. Ο Γιορέντε δεν θύμιζε τον δυναμικό «εννιάρι» της οκταετίας στα βασκικά εδάφη. Τέσσερα μόλις γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά τρία στο Europa League, βάζοντας και αυτός το… κεφάλι του στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου από τους «Sevillistas». Μια νίκη-ορόσημο στο ποδοσφαιρικό «ερωτικό» ειδύλλιο του πατέρα μου με τον «Βιορέντε», καθώς η Σεβίλλη αποτελεί την σπανιόλικη αδυναμία του.
To καλοκαίρι του 2016 ο «Βασιλιάς των Λιονταριών» φεύγει για βόρεια. Η Σουόνσι, τότε στην Premier League, δαπανεί 5.9 εκατομμύρια ευρώ για να κάνει δικό της τον διεθνή επιθετικό. Είχε δηλώσει ότι ήθελε να μοιάσει με έναν άλλο θρυλικό Ισπανό επιθετικό που πέρασε και σάρωσε από τα ουαλικά και αγγλικά εδάφη, το Μίτσου των 22 γκολ σε μια σεζόν. Μπορεί να μην έφτασε αυτούς τους αριθμούς, αλλά τα 15 του γκολ στο σκληροτράχηλο αγγλικό πρωτάθλημα ήταν υπερπολύτιμα για να παραμείνουν οι «Κύκνοι» στην κατηγορία. Μια χρονιά που προσωπικά είχα αρχίσει να παρακολουθώ όλο και πιο σοβαρά την Premier League, ειδικά αρθρογραφώντας στο φρέσκο μας, τότε, πρώτο site, το eyapnews.gr, μια χρονιά που όταν εγώ και ο πατέρας μου δεν δουλεύαμε τα Σαββατοκύριακα, επιλέγαμε συγκεκριμένα αγώνες της Σουόνσι για να απολαύσουμε το βασκικό πουλέν μας, το «Βιορέντε» μας, που είχε πατήσει βέβαια τα 30. Σε συνέντευξη του στο FourForTwo, ο Φερνάντο Γιορέντε δήλωσε για τη χρονιά του στο Σουόνσι:
«Ήταν μια αλλαγή από μια ομάδα με φιλοδοξίες [η Σεβίλλη] σε μια ομάδα που πάλευε να επιβιώσει στην Premier League. Ήταν μια περίπλοκη χρονιά, με τρεις προπονητές, ο Φραντσέσκο Γκουιντολίν με υπέγραψε, αλλά μετά τον έβδομο αγώνα πρωταθλήματος απολύθηκε. Ο Μπομπ Μπράντλεϊ δεν συνδέθηκε ποτέ με τους παίχτες στα αποδυτήρια και ύστερα ο Πολ Κλεμέντ μας έσωσε όταν αυτό έμοιαζε αδύνατο. Έμοιαζε σαν να μην είχαμε καμία ευκαιρία, αλλά συνέβη κάτι μαγικό. Κερδίσαμε 3-2 στο Άνφιλντ και σκόραρα δύο γκολ. Μετά κερδίσαμε τέσσερα από τα πέντε τελευταία παιχνίδια, φέραμε ισοπαλία στο Ολντ Τράφορντ και μείναμε στην Premier League. Ήμουν λίγο τυχερός, κάθε μπάλα που άγγιζα έμπαινε μέσα. Θυμάμαι επίσης ένα παιχνίδι με την Κρίσταλ Πάλας όταν μπήκα, ενώ στο ημίχρονο χάναμε με 4-3, σκόραρα δύο γκολ. Στο γήπεδο έγινε έκρηξη. Ήμουν πολύ χαρούμενος στη Σουόνσι».
Ο επιθετικός άφησε τους «Swans» για την Τότεναμ το καλοκαίρι του 2017, αν και ο Γιορέντε αποκάλυψε ότι ήταν κοντά στο να ενταχθεί στην Τσέλσι.
«Μιλούσα με τον Αντόνιο Κόντε, ο οποίος με ήθελε στην Τσέλσι. Ήθελα να πάω εκεί γιατί ήξερα ότι θα προσαρμοζόμουν γρήγορα μαζί του. Η Σουόνσι ήθελε τουλάχιστον 12 εκατομμύρια λίρες και ο Ρομάν Αμπράμοβιτς δεν ήθελε να τα δώσει. Η Τότεναμ το έκανε, την τελευταία μέρα του μεταγραφικού παραθύρου, πήγα στο Λονδίνο τις πρώτες πρωινές ώρες για τα ιατρικά».
Ο Γιορέντε, στα 32 του πια, σημείωσε το πρώτο του γκολ για τους «Πετεινούς» στις 6 Δεκεμβρίου 2017, στη νίκη με 3–0 στο Champions League επί του ΑΠΟΕΛ. Ο Ισπανός φορ σημείωσε το πρώτο του χατ-τρικ σε αγγλικά εδάφη στη νίκη με 6–1 επί της Ρότσντεϊλ στον πέμπτο γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας, στις 28 Φεβρουαρίου 2018, ενώ το Γενάρη του 2019, στον τρίτο γύρο της διοργάνωσης της επόμενης σεζόν, επανέλαβε το κατόρθωμα σε μια εκτός έδρας νίκη με 7–0 επί της Τρανμίρ Ρόβερς. Έκλεισε τη σεζόν με μόλις ένα γκολ στο πρωτάθλημα, έχοντας χάσει την αρχή αυτής, όταν και έσπασε το χέρι του από πτώση με το ποδήλατό του στα τέλη των καλοκαιρινών του διακοπών.
Η τελευταία του σεζόν στο Βόρειο Λονδίνο και την Αγγλία γενικότερα ήταν και η πιο «iconic». Έλαμψε κυρίως στο Champions League και κέρδισε τους οπαδούς της Τότεναμ με τα καθοριστικά του τέρματα, σε μια σεζόν που η ομάδα του Ποτσετίνο έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης. Στις 13 Φεβρουαρίου 2019, ο Γιορέντε σημείωσε γκολ σε μια νίκη με 3–0 επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ, το πρώτο του στην καριέρα του στα νοκ άουτ αυτής της διοργάνωσης. Στις 17 Απριλίου, ήρθε στην ίδια διοργάνωση, η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα του στα αγγλικά γήπεδα. Ένα γκολ συνάμα αστείο και επικό. Σκόραρε αυτό που αποδείχθηκε ότι ήταν το καθοριστικό γκολ-πρόκριση στον προημιτελικό αγώνα του Champions League εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι. O αγώνας, ένας από τους πιο αγωνιώδες που έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου, έληξε 4–3, η Τότεναμ προχωρούσε στα ημιτελικά σύμφωνα με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ και όλα είχαν καθοριστεί από τον… γοφό του Λιορέντε. Μια μπάλα που στην αρχή φαινόταν να έμπαινε στα δίχτυα από το χέρι του Βάσκου, που καθυστέρησε τους πανηγυρισμούς των «Spurs» ύστερα από ένα μακρύ έλεγχο VAR, μια φάση poy προσέφερε αμέτρητες επαναλήψεις, ακόμη ασαφείς και αποτελέσε θέμα συζήτησης για αρκετό καιρό στον ποδοσφαιρικό πλανήτη.
Ο Γιορέντε έφτασε μέχρι τον τελικό με την Τότεναμ, αλλά εκεί ηττήθηκε από τη Λίβερπουλ, σε έναν ακόμα χαμένο τελικό Champions League στην καριέρα του. Παρότι έγινε από τ’ αγαπημένα παιδιά της εξέδρας και φαινόταν μια αξιόπιστη λύση για την επιθετική γραμμή της ομάδας και τη νέα σεζόν, το καλοκαίρι του 2019 αποδεσμεύτηκε «ψυχρά» από την Τότεναμ. Έμεινε ελεύθερος και δεν υπήρξε καμιά επίσημη τοποθέτηση από το σύλλογο.
Επιστροφή στην Ιταλία και τη Νάπολι, όπου για δύο χρόνια είχε τον ρόλο της «σούπερ-αλλαγής» στην ομάδα του ιταλικού Νότου. Λίγα γκολ στη Serie A, με σημαντικότερη στιγμή στο πέρασμα του από τους «Παρτενοπέι» το γκολ του στη νίκη με 2-0 ενάντια στη Λίβερπουλ στη φάση των ομίλων του Champions League και την κατάκτηση του κθπέλλου Ιταλίας το 2020. Ακολούθησαν αδιάφορα περάσματα για τον Λιορέντε από την Ουντινέζε και την ισπανική Ειμπάρ, όπου ήταν και ο τελευταίος σταθμός της 20ετους καριέρας του. Στις 16 Φλεβάρη του 2023 ανακοινώνει και επίσημα την απόσυρση του από το ποδόσφαιρο. Στο παλμαρέ του είχε επίσης και μια κατάκτηση Μουντιάλ, αυτό του 2010, αλλά και ενός EURO, αυτό του 2012, μετρώντας 24 εμφανίσεις και 7 γκολ με την Εθνική Ισπανίας στο σύνολο.
«El Rey León», «Βασκικός θρύλος» και «Βιορέντε». Όπως και να τον καλέσαμε, ένα είναι σίγουρο. Ότι ο Φερνάντο Γιορέντε σκόραρε με καρφωτή κεφαλιά στις ποδοσφαιρικές αναμνήσεις όλων μας.
