Ένας θρύλος της West Ham United και της εθνικής Αγγλίας, ο Bobby Moore, ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Υπήρξε ο εμβληματικός αρχηγός της εθνικής Αγγλίας στη σημαντικότερη στιγμή της ιστορίας της, αυτή της κατάκτησης του παγκοσμίου κυπέλλου το 1966. Το συγκεκριμένο τρόπαιο αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα στον αγγλικό αθλητισμό τον 20ό αιώνα. Επομένως, δεν θα μπορούσε ο αρχηγός αυτής της ομάδας να μην αποτελεί μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες αθλητικές φιγούρες της χώρας. Συν τοις άλλοις, η αξιοθαύμαστη διαγωγή του, τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδων, τον κατατάσσουν ανάμεσα στις κορυφαίες αθλητικές προσωπικότητες του Nησιού.
Κατάφερε να καταγράψει 108 συμμετοχές με την εθνική Αγγλίας, αριθμό που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε ρεκόρ για αυτό που οι Άγγλοι λένε outfield player (εξαιρούνται δηλαδή οι τερματοφύλακες), πριν αυτό καταρριφθεί από τον David Beckham. Επιπλέον, αγωνίστηκε για τη West Ham επί περισσότερα από 15 συναπτά έτη, προτού ολοκληρώσει την καριέρα του στην Αγγλία στη Fulham και εν συνεχεία μετακομίσει στις ΗΠΑ.
Ο Moore θεωρούταν ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς στον κόσμο την περίοδο που αγωνιζόταν στα «Σφυριά». Η αντίληψη και το «διάβασμα» του παιχνιδιού, σε συνδυασμό με την τρομερή για τα δεδομένα της περιόδου φυσική του κατάσταση, πειθαρχία και αφοσίωση, δεν θα μπορούσαν να μην συνιστούν στοιχεία top-class παίκτη. Δεν ήταν ο ταχύτερος αμυντικός του κόσμου, ούτε μπορείς να πεις ότι το έμφυτο ταλέντο του ήταν σπάνιο, διέθετε όμως εξαιρετικό timing στις τοποθετήσεις του και προέβλεπε σχεδόν τέλεια τις κινήσεις των αντιπάλων επιθετικών. Ήταν τέτοιες οι ικανότητές του στο διάβασμα του παιχνιδιού, που ο Jock Stein, πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής της Celtic και της εθνικής Σκωτίας, είχε πει κάποτε:
Πρέπει να υπάρξει νόμος εναντίον του. Γνωρίζει τι συμβαίνει 20 λεπτά νωρίτερα από όλους!
Αν και θεωρούταν μια επιβλητική φυσιογνωμία, το παιχνίδι του πάντοτε βασιζόταν στην ειλικρίνεια και τη δικαιοσύνη. Ολόκληρος Pele είχε δηλώσει κάποτε ότι ο Moore ήταν ένας από τους πιο δίκαιους αμυντικούς που είχε αντιμετωπίσει. Στο Μουντιάλ του 1970 πολλοί θεωρούν το τάκλιν του στον Jairzinho της Βραζιλίας ως ένα από τα κορυφαία τάκλιν όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στο Μπάρκινγκ του Έσεξ στις 12 Απριλίου του 1941. Αν και ως νέος έπαιζε κρίκετ στην τοπική ομάδα του Essex, αυτό που τον κέρδισε ήταν το ποδόσφαιρο. Το 1958, σε ηλικία 17 ετών, ντεμπούταρε με τη φανέλα της West Ham, με την οποία εν τέλει πέρασε μια ολόκληρη ζωή. Όταν αποχώρησε για άλλη μία Λονδρέζικη ομάδα, τη Fulham, είχε προλάβει να συμπληρώσει 16 χρόνια και 544 εμφανίσεις στο Upton Park.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δοκίμασε την τύχη του στην προπονητική και συγκεκριμένα στις Oxford City και Southend United, χωρίς ωστόσο η προσπάθειά του αυτή να στεφθεί με ιδιαίτερη επιτυχία. Έφυγε από τη ζωή το 1993, όντας μόλις 52 ετών, από καρκίνο του εντέρου. Υπήρξε μεγάλο πένθος για το χαμό του και το Bobby Moore Foundation ιδρύθηκε και ξεκίνησε εκστρατεία με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για την αντιμετώπιση του καρκίνου του εντέρου.
«Ήταν ο αρχηγός μου, ο ηγέτης μου, το δεξί μου χέρι. Ήταν το πνεύμα και ο παλμός της ομάδας. Ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής, στον οποίο θα μπορούσα να εμπιστευτώ τη ζωή μου. Ήταν ο καλύτερος επαγγελματίας, ο κορυφαίος με τον οποίο έχω εργαστεί. Χωρίς αυτόν η Αγγλία δε θα είχε καταφέρει ποτέ να κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο», ήταν τα συγκινητικά λόγια του Sir Alf Ramsey, προπονητή της εθνικής Αγγλίας το 1966, μετά το θάνατό του.
