Πέρυσι θα λέγαμε πως θα ήταν σε ένα παράλληλο σύμπαν αν ο Klopp και η Liverppol ήταν αήττητοι κι ερχόταν η στιγμή να αντιμετωπίσουν τον Guardiola και την Manchester City εκτός έδρας. Φέτος το ζούμε.
Πάει περίπου ένας χρόνος (14 Ιανουαρίου 2018) από την ημέρα, που η αήττητη Manchester City επισκεπτόταν το «Anfield» για να αντιμετωπίσει την Liverpool, σε ένα παιχνίδι που φάνταζε ίσως το πιο πιθανό μέρος για να μην γίνουν οι «Πολίτες» οι νέοι ανίκητοι πρωταθλητές της Premier League. Κανείς δεν ήταν σίγουρος αν όντως η ασταθής αμυντικά ομάδα του Klopp, μπορούσε να βρει λύσεις απέναντι στην κυρίαρχη αντίπαλό της, όμως με «όπλο» της την επίθεση και κυρίως την αντεπίθεση τα κατάφερε, φτάνοντας να προηγηθεί με 4-1 πριν δεχθεί δύο γκολ στο φινάλε της αναμέτρησης.
Τότε πέρα από το γόητρο και φυσικά το αήττητο, λίγα πράγματα απέμεναν να κριθούν. Με την ομάδα του Guardiola απεσπασμένη στο +15 στην κορυφή, παίζοντας παράλληλα εξωπραγματικό ποδόσφαιρο και σπάζοντας κάθε ρεκόρ, δεν υπήρχε πραγματική απειλή στην διεκδίκηση του τίτλου. Όντας μάλιστα τότε πρωταγωνίστρια σε όλες τις διοργανώσεις που λάμβανε μέρος (Carabao Cup, FA Cup, Champions League και Premier League), είχε κάνει τους οπαδούς της να ονειρεύονται ως και quadruple, με τον Καταλανό τεχνικό να φροντίζει επιμελώς να μην «κάψει» το πολυτάλαντο ρόστερ του.
Οι συνθήκες την σήμερον ημέρα δεν είναι ίδιες. Η Tottenham βρίσκεται στο -6 και η Manchester City αν φύγει νικήτρια αύριο από το «Etihad» θα πάει στο -4. Δεν έχεις την πολυτέλεια να είσαι ξένοιαστος ακόμα κι αν χάσεις, ενώ το ρόστερ των «Κόκκινων» δεν έχει το αντίστοιχο περυσινό βάθος της City, κάτι που μαρτυρά η ήττα-σοκ από τον Red Star και ο παρολίγον αποκλεισμός από την συνέχεια του Champions League. Παρ’ όλα αυτά η Liverpool είναι εκεί. Πρώτη, αήττητη και πιο αισιόδοξη από ποτέ πως ο τίτλος της Premier League, επιτέλους θα γίνει δικός της.
Ο ίδιος ο Klopp γνωρίζει καλύτερα από εμάς τα δεδομένα. Πέρυσι δήλωνε πως η ομάδα του όχι μόνο μπορεί να την κερδίσει, αλλά και να την αποκλείσει από την συνέχεια του Champions League. Τα κατάφερε άλλωστε τρεις φορές και βάσει των περυσινών επιδόσεων των «Πολιτών» δεν μπορεί να αποτελεί σύμπτωση. Στην μοναδική φετινή τους αναμέτρηση, κράτησε επιδέξια την ισοπαλία, αφού οι ακόμα ντεφορμέ Firmino και Salah δεν μπορούσαν να θεωρηθούν το ίδιο εχέγγυοι με τους «βράχους» Van Dijk και Alisson.
Πριν δύο εβδομάδες ο Γερμανός τεχνικός τόνιζε πως η βαθμολογική διαφορά προς το παρόν δεν επηρεάζει τις σκέψεις του. Η Manchester City παραμένει φαβορί. Δεν κερδίζει με τύχη, αλλά με κυριαρχία. Δεν φανερώνει αδυναμίες. Μόνο η City μπορεί να κερδίσει την City. Σίγουρα όση -καλοπροαίρετη- δόση τρέλας κι αν έχει ο Klopp, αυτά δεν τα σκέφτεται αδικαιολόγητα. Όποιος παρακολουθεί το πρωτάθλημα από την αρχή της σεζόν, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την σταθερότητα των «Πολιτών». Η μεταξύ τους μάχη μοιάζει τον τελευταίο μήνα σαν αγώνας μεγάλων αποστάσεων, που ένας εμπνευσμένος Αιθίοπας δρομέας κάνει ένα συνεχόμενο sprint-up και κερδίζει τον προσηλωμένο Κενυάτη.
Όπου Αιθίοπας, μπορείτε να βάλετε Αιγύπτιος. O Mo Salah βρήκε τον εαυτό του λίγο πριν οι «επαγγελματίες» κριτές-οπαδοί προκαλέσουν ύβρις και φτάσουν να τον αποκαλέσουν «one season wonder». Ως γνωστόν κάτι τέτοια προκαλούσαν στην αρχαιότητα την οργή των θεών και κάτι παρόμοιο μπορούμε να πούμε πως συμβαίνει και τώρα. Αν μάλιστα η εμφάνιση του Firmino -και το χατ-τρικ- απέναντι στην Arsenal, αποτελούν έναν αντίστοιχο προάγγελο φορμαρίσματος, τότε καλά θα κάνουμε εμείς οι υγιείς και «θεοφοβούμενοι» φίλαθλοι του αγγλικού ποδοσφαίρου να μείνουμε στα χριστιανικά «πίστευε και μη ερεύνα… τους προπονητάς».
Όταν αναφέρουμε στην ίδια πρόταση τις λέξεις θεός και προπονητής, συνειρμικά και μόνο το μυαλό μας θα πάει στον Pep Guardiola. Την μέχρι πριν λίγο καιρό καλύτερη ομάδα στον κόσμο -κατά τον Klopp τουλάχιστον- διατάραξε μια σειρά από στραβοπατήματα. Τρεις ήττες στα πέντε τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος, είναι κάτι που ο Καταλανός δεν ζούσε ούτε την εποχή που καθοδηγούσε την Barcelona B στην Segunda Division. Γκολ κόντρα σε ροή αγώνα, απουσίες παικτών-κλειδιών (De Bruyne-Fernandinho), κόκκινες κάρτες (Delph) και μερικές αποκαρδιωτικές εμφανίσεις (Sane-Stones) ολοκληρώνουν έναν δύσκολο Δεκέμβριο.
Η προσέγγιση του Pep μοιάζει με αυτή του ομολόγου του στην Liverpool. Κανείς δεν πιστεύει πραγματικά πως θα κερδίσουμε την Liverpool. Όλοι μιλάνε για το πως μπορούμε να χάσουμε και για το πως θα διατηρηθεί το αήττητο. Επιτέλους ήρθε η ώρα της Liverpool για τίτλο, αν επικρατήσει στον μεταξύ μας αγώνα. Ο Καταλανός δεν έχει κερδίσει τους «Κόκκινους» εδώ και τέσσερις αγώνες με μόνο τον αντίστοιχο περυσινό να είναι ουσιαστικά αδιάφορος για το αποτέλεσμα. Όμως γνωρίζει πως αυτή είναι η ιδανική περίπτωση «αναγέννησης».
Τα ρεκόρ μπορεί να μένουν, όμως όσα κατάφερε η City πέρυσι κινδυνεύουν να ξεχαστούν αν χάσει εύκολα τον φετινό τίτλο. Οι γκάφες του Karius, το Wenger-Out που έγινε πράξη, οι κόντρες του Mourinho, η απομάκρυνση του ριζοσπάστη Conte και η μεταγραφική ένδεια της Tottenham θα κάνει τον «άμυαλο» λαουτζίκο να υποτιμήσει τα επιτεύγματα των «Πολιτών», όσο εξωπραγματικά κι αν ήταν. Ο Guardiola το γνωρίζει αυτό και ο εγωισμός του έχει θέσει ως πλάνο το περυσινό θρίαμβο απέναντι στον Klopp στον πρώτο γύρο με το ευρύ 5-0.
Εντύπωση μάλιστα προκαλεί η δήλωση-σοκ του πρώην επιθετικού της Liverpool, Stan Collymore, πως ακόμα και αν το 5-0 έρθει κατά της ομάδας της City, αυτή ακόμα θα παραμείνει φαβορί, αφού οι «Κόκκινοι» έχουν καταφέρει στο παρελθόν να χάσουν τον τίτλο μέσα από τα χέρια τους με κάθε πιθανό τρόπο. Μια σχεδόν ανούσια δήλωση με ελάχιστη αιτιολόγηση, όμως αποδεικνύει πως σε μια τέτοια αναμέτρηση δεν δικαιολογούνται γλιστρήματα, γκάφες, υποτιμήσεις και ενθουσιασμός.
Ο περυσινός αγώνας προσέφερε πολλά στην ομάδα του Klopp, που σχεδόν έκτοτε χτίζει πάνω σε εκείνη την νίκη στο πρωτάθλημα, βρήκε την συνταγή να αποκλείσει τους «Πολίτες» στο Champions League και πάνω από όλα να καταρτίσει ένα ικανό πλάνο αμυντικής αντιμετώπισης, όπως φάνηκε στο τελευταίο μεταξύ τους ματς. Πάει ένας χρόνος που ο Guardiola είχε να παίξει μόνο για το αήττητο και όμως τα έχασε όλα -στο συγκεκριμένο ζευγάρι-. Τώρα το αήττητο είναι ένα ακόμα βάρος που πρέπει να διαχειριστεί ο Klopp -για μένα προσωπικά θα ήταν καλύτερο αν δεν το υπερασπιζόταν ως εδώ-, παράλληλα με την λαϊκή «σιωπηλή» απαίτηση για τίτλο, τον πληγωμένο εγωισμό του Pep και την αντεπίθεση του ισχυρότατου ρόστερ του.
Είναι δύσκολο το να γίνεις Pep, όταν είσαι Klopp. Είναι δύσκολο το να παίξεις για όλα και να ξέρεις πως μπορείς να τα χάσεις. Ειδικά όταν τέτοιες μέρες πέρυσι, ο αντίπαλος σου έπαιζε μόνο για το ένα και τα έχασε -σχεδόν- όλα.
