Την ώρα που τα social media κατακλύζονταν από χιλιάδες αναρτήσεις «αγγλόφρονων» οπαδών σε κάθε γωνιά της γης, η Κροατία ζούσε το δικό της παραμύθι με εγκράτεια και σύνεση. Η ιστορία της δεν έγινε πρωτοσέλιδο, όμως βρίσκεται μια ανάσα από το να πάρει το τρόπαιο στο σπίτι της!
Πριν γράψω αυτό το κείμενο, αναλογίστηκα την γνώμη που είχα εκφράσει για το ερχόμενο Μουντιάλ έναν μήνα πριν. Είχα δηλώσει την προτίμησή μου στην Αγγλία, είχα προβλέψει πως αν αποκλειστεί αυτό θα γίνει στην παράταση ή στα πέναλτι και τέλος είχα υποστηρίξει χωρίς δισταγμό πως αν δεν κατακτήσει το τρόπαιο θα επιθυμούσα να το κάνει κάποιο αουτσάιντερ. Σίγουρα η Κροατία με το πλήρες σύνολο δεν έμοιαζε με «σταχτοπούτα» στην αρχή της διοργάνωσης, όμως βάσει μεγέθους και ιστορίας δεν συγκαταλεγόταν επ’ ουδενί και στις πιθανές κατακτήτριες του τίτλου.
Η πορεία της προς τον μεγάλο τελικό της Μόσχας σταμάτησε να εξάπτει το ενδιαφέρον μετά τις 21 Ιουνίου, όταν οι παίκτες του Zlatko Dalic κατατρόπωσαν την «υπερομάδα» του Lionel Messi και την προσγείωσαν απότομα με το βαρύ 3-0. Έκτοτε η συνείδηση των περισσοτέρων «γέμισε» με την σοβαρή Κροατία, που όπου κι αν έφτανε στα νοκ άουτ θα ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες. Άλλωστε όλοι ήμασταν απασχολημένοι με το ποδόσφαιρο που επιτέλους θα επέστρεφε σπίτι.
Ανεξάρτητα από την φύση της σελίδας μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το σάιτ μας, σαν αγνοί οπαδοί όλοι σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο γίναμε για λίγο «Άγγλοι χούλιγκανς». Χωρίς ιδιαίτερη λογική, ακολουθήσαμε ασυναίσθητα το trend της εποχής και βάλαμε πλάτη για τους Kane, Maguire και Pickford, που έμοιαζαν ικανοί να σηκώσουν το βαρύτιμο τρόπαιο μέσα στην Ρωσία. Για όλες τις αποτυχίες των τελευταίων δεκαετιών, για την απρόσμενη δυσμενής κριτική σε «ιερά τέρατα» του αγγλικού ποδοσφαίρου και την ταπείνωση από ποδοσφαιρικά «αμόρφωτες» χώρες, ζητήσαμε την εξιλέωση μετά από 52 άγονα χρόνια.
Δεν το πολυσκεφτήκαμε και το κάναμε με τον πιο περιπαικτικό και εκνευριστικό για τους αντιπάλους τρόπο, τραγουδώντας ότι με αυτό τον τίτλο το ποδόσφαιρο θα επιστρέψει εκεί που γεννήθηκε. Όταν το 1863 ο γενικός γραμματέας της νεοσύστατης FA, Ebenez Cobb Morley, κατοχύρωνε τους κανόνες του νέου αθλήματος ίσως δεν φανταζόταν ποτέ την καθολικότητα που θα αποκτούσε αυτό το υπέροχο δημιούργημα στο πέρασμα του χρόνου. Το μόνο σίγουρο είναι πως τώρα θα έστεκε περήφανος βλέποντας την επιρροή του σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Εμείς σαν Έλληνες γνωρίζουμε καλά την αξία μιας φράσης όπως το «It’s coming home». Μεγαλώσαμε με διδαχές πως είμαστε «φάροι του πολιτισμού» και «πατέρες της δημοκρατίας», όμως αδυνατούμε να αντιληφθούμε τον πολιτισμό και την δημοκρατία στην σύγχρονη εκδοχή της πατρίδας μας. Κατά έναν παρόμοιο τρόπο κάθε οπαδός και κάθε ΜΜΕ στο Νησί, ενθουσιασμένο με την προοπτική της φετινής εθνικής ομάδας μετά το αήττητο σερί στα προκριματικά, την σχετικά εύκολη κλήρωση και την εμπνευσμένη πρόκριση απέναντι στην Κολομβία, πίστεψε πως ήδη είχε «αγκαλιάσει» το κύπελλο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δηλώσεις των δύο αγγλοθρεμμένων στυλοβατών της κροατικής ομάδας, Luka Modric και Dejan Lovren.
«Οι Άγγλοι δημοσιογράφοι, οι τηλεοπτικοί σχολιαστές και οι φίλαθλοι υποτίμησαν την Κροατία και αυτό ήταν ένα τεράστιο λάθος. Έπρεπε να παραμείνουν ταπεινοί και να μας σεβαστούν περισσότερο. Με όσα ακούγαμε και διαβάζαμε, παίρναμε δύναμη και λέγαμε τώρα θα δείξουμε ποιοι είμαστε», θα τονίσει ο εκπληκτικός αρχηγός και πρώην παίκτης της Tottenham.
«Νομίζω πρέπει να αρχίσουν να με σέβονται περισσότερο. Όχι μόνο ο αγγλικός τύπος, αλλά και ο κόσμος. Λένε πως είχα μια δύσκολη σεζόν, αλλά δεν συμφωνώ με αυτό. Έφτασα την Liverpool στον τελικό του Champions League και τώρα με την εθνική στον τελικό του Μουντιάλ. Πρέπει να αναγνωρίσουν ότι είμαι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στον κόσμο αυτήν την στιγμή και να μην λένε μόνο ανοησίες», ξέσπασε από την άλλη ο θηριώδης αμυντικός της Liverpool.
Δεν θα διαφωνήσω ότι το διασκεδάσαμε όλες αυτές τις μέρες. Βλέπαμε τους οπαδούς των «Τριών Λιονταριών» να κάνουν τατουάζ για την επερχόμενη κατάκτηση του τροπαίου, να τηλεφωνούν σε ροζ γραμμές και να τραγουδάνε το chant τους, να ζωγραφίζουν σε τοίχους και τζάμια, να βρίσκουν «συμπαντικές συνωμοσίες» σε εφημερίδες και σε προϊόντα, μέχρι και να επηρεάζουν κάθε είδους celebrity για να γίνει η φράση τους όσο το δυνατόν πιο οικουμενική, όσο το δυνατόν πιο viral. Φτάνει το καταλάβαμε! IT’S COMING HOME!
Ο «τυφώνας» της κοινωνικής δικτύωσης είναι πια ανεξέλεγκτος και φυσικά οι παίκτες του Southgate δεν μπορούσαν να μείνουν «έξω από τον χορό». Οι πανηγυρισμοί τους στα γκολ έγιναν memes (βλ. Lingard), οι απροσδόκητα ικανοποιητικές εμφανίσεις παικτών όπως ο Trippier και ο Maguire έφεραν στο προσκήνιο όλο το ιντερνετικό παρελθόν τους και οι selfies μετά από κάθε μεγάλη νίκη κατέκλυζαν την «καθημερινότητα» των υπολογιστών και των κινητών μας. Μέχρι που οι Mandzukic και Perisic φώναξαν με στόμφο «It’s f@@king not!», όπως είχε κάνει και ο Noel Gallagher στην συναυλία του όταν τον διέκοψαν για να το τραγουδήσει μαζί τους!
Όμως κάπου στην πορεία χάσαμε το μέτρο και αφήσαμε την Κροατία στην αφάνεια, ενώ άξιζε και με το παραπάνω την προσοχή μας. Τι θα συμβεί αν καταφέρει και νικήσει την Γαλλία στον τελικό; Θα γίνει η μικρότερη χώρα -γεωγραφικά και δεύτερη μικρότερη πληθυσμιακά- στην ιστορία που κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Θα είναι μάλιστα η μοναδική που το καταφέρνει μετά από τουλάχιστον τρεις παρατάσεις και μένοντας πίσω στο σκορ σε ισάριθμους αγώνες. Ενώ ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον τεράστιο Luka Modric, που αν υψώσει την κούπα στην Μόσχα θα γίνει το απόλυτο φαβορί για να κατακτήσει την Χρυσή Μπάλα, φέρνοντας για πρώτη φορά μια τέτοια ατομική διάκριση στην πατρίδα του, ξεπερνώντας τον προηγούμενο μεγάλο μουντιαλικό Κροάτη, τον Davor Suker, που το 1998 είχε καταλήξει δεύτερος!
Pardon me, χοροπηδούσα κι εγώ στον καναπέ στο γκολ του Trippier, έβριζα κι εγώ τον Southgate που δεν έβαλε νωρίτερα Vardy και Dier, πήγα κι εγώ να σπάσω την τηλεόραση στην διπλή ευκαιρία του Kane, όμως η ιστορία της «Hrvatska» μου μοιάζει περισσότερο παραμυθένια κι ας πληγώθηκα με τον αποκλεισμό. Τέλος πια το it’s coming home. Τώρα πια θα πω κάτι διαφορετικό. Sretno Hrvatski. Καλή τύχη, Κροάτες!