Γυρίζουμε το «ρολόι» πίσω στις 21 Μαΐου 2008, για να θυμηθούμε τον αξέχαστο τελικό του Champions League ανάμεσα σε Chelsea και Manchester United στο Luzhniki Stadium της Μόσχας.
Βίοι παράλληλοι
Ήδη από την προηγούμενη σεζόν (2006/07), αμφότερες οι ομάδες είχαν δείξει πως θα απασχολούσαν τόσο το αγγλικό, όσο και το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» είχαν κατακτήσει στο νήμα την Premier League, οι Λονδρέζοι πήραν εκδίκηση κατακτώντας το FA Cup απέναντι στους αντιπάλους τους, ενώ και οι δύο είχαν φτάσει έως τα ημιτελικά του Champions League, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό από Liverpool και Milan αντίστοιχα.
Νέα σεζόν, κοινοί στόχοι
Το καλοκαίρι του 2007 έφτανε στο τέλος του και η νέα σεζόν είχε ξεκινήσει. Οι δύο πρωταγωνιστές ήθελαν ακόμη περισσότερα αυτή τη φορά, δηλαδή το απόλυτο των διαθέσιμων προς κατάκτηση τίτλων. Πρώτη τους αναμέτρηση ήρθε στο Charity Shield, τίτλο τον οποίο κατέκτησε η ομάδα του Μάντσεστερ στα πέναλτι. Επιστρέφοντας στη δράση του πρωταθλήματος, οι «Μπλε» είχαν έναν εφιαλτικό Σεπτέμβρη, αδυνατώντας να κάνουν νίκη ολόκληρο τον μήνα, που είχε ως συνέπεια την απόλυση του Jose Mourinho και την πρόσληψη του Avram Grant ως αντικαταστάτη του. Έκτοτε, οι δυο ομάδες πήγαιναν χέρι-χέρι.
Δύο βαθμοί, ένα πρωτάθλημα
Το πρωτάθλημα κρίθηκε σε διαφορά μόλις δύο πόντων. Μάλιστα, το παράδοξο είναι πως παρά το απίστευτο σερί τους, καθώς από τις 23 Δεκεμβρίου του 2007 και μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος είχαν 14 νίκες και έξι ισοπαλίες, οι «Μπλε» δεν κατάφεραν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Πολλοί κατηγόρησαν τον Mourinho, λόγο εκείνου του «μαύρου» Σεπτέμβρη που προαναφέραμε, αλλά λίγη σημασία είχε. Όσον αφορά τα κύπελλα, αμφότερες απέτυχαν στο FA Cup, ενώ στο League Cup η Chelsea έφτασε έως τον τελικό του θεσμού, γνωρίζοντας τελικά την ήττα από την Tottenham Hotspur.
Εύκολο το έργο στους ομίλους
Ας επιστρέψουμε στο «ζουμί» της υπόθεσης, το Champions League. Η Manchester United είχε εύκολο έργο στους ομίλους, καθώς κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις Dynamo Kyiv, Roma και Sporting, τερματίζοντας πρώτη και αήττητη με 16 βαθμούς. Από την άλλη, οι Λονδρέζοι βρήκαν απέναντί τους τις Schalke 04, Rosenborg και Valencia, καταφέρνοντας κι εκείνοι να προκριθούν χωρίς να χάσουν ματς, αλλά με τρεις βαθμούς λιγότερους από τους συμπατριώτες τους.
Ο δρόμος προς την Μόσχα
Στους «16», το έργο των δύο ομάδων έμοιαζε εύκολο. Η Chelsea αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό και παρά το γεγονός πως πάσχισε για να πάρει το 0-0 στο Φάληρο, «καθάρισε» στον επαναληπτικό με 3-0. Στην αντίπερα όχθη, η United βρήκε απέναντί της τη Lyon και κατάφερε να επικρατήσει μετά δυσκολίας με συνολικό σκορ 2-1. Στα προημιτελικά, βρήκε ξανά στο δρόμο της τη Roma -ήταν στον ίδιο όμιλο- και με συνολικό 3-0, έκλεισε τη θέση της για τα ημιτελικά. Οι «Μπλε» κλήθηκαν να αποκλείσουν την Fenerbahce, ένα εξαιρετικά δύσκολο εμπόδιο, καθώς οι Τούρκοι επικράτησαν εντός έδρας με 2-1, αλλά τελικά τα κατάφεραν νικώντας με 2-0 στην Αγγλία.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στα ημιτελικά. Αντίπαλος της ομάδας του Μάντσεστερ ήταν η Barcelona. Οι Καταλανοί, μπορεί να είχαν στα χαρτιά ένα εκ των κορυφαίων ρόστερ της ιστορίας τους, αλλά οι Άγγλοι ήταν φανερά καλύτεροι στις δύο αναμετρήσεις. Το «χρυσό» γκολ του Paul Scholes στον αγώνα του Old Trafford, μετά και τη «λευκή» ισοπαλία στο Camp Nou, σφράγισε το εισιτήριο για τον τελικό της Μόσχας. Από την άλλη, η Chelsea γι’ άλλη μια χρονιά είχε «εμφύλιο», αντιμετωπίζοντας την Liverpool, από την οποία θα έπαιρνε εκδίκηση για τον περυσινό χαμένο ημιτελικό. Η πρόκριση κρίθηκε στην παράταση, εκεί όπου το σύνολο του Grant επιβλήθηκε με 3-2!
Μάχη υπό τη βροχή
Το ραντεβού είχε κλείσει και οι μέρες περνούσαν με αγωνία. Στις 21 Μαΐου του 2008, στο Luzhniki Stadium της Μόσχας, Chelsea και Manchester United θα έδιναν τα πάντα για το βαρύτιμο τρόπαιο! Ήταν η πρώτη τους συνάντηση στην Ευρώπη και το έπαθλο ήταν το υψηλότερο δυνατό. Λίγο η βροχή, λίγο τα έντονα συναισθήματα λόγω της κόντρας που είχε αναπτυχθεί μεταξύ των δύο συλλόγων εκείνα τα χρόνια, όλα συνέβαλλαν ώστε να παρακολουθήσουμε έναν πολύ δραματικό τελικό.
Ο αγώνας είχε από το ξεκίνημα πολλές δυνατές μονομαχίες. Μάλιστα, χαρακτηριστικό αποτελεί η εναέρια κόντρα μεταξύ Scholes και Makelele στο 21′, από την οποία ο Άγγλος αποκόμισε μια σπασμένη μύτη κι έχασε μπόλικο αίμα. Παρά τον τραυματισμό του, ο βετεράνος συνέχισε απτόητος και «έβγαλε» 87 λεπτά! Πέντε λεπτά μετά το συμβάν, το σκορ άνοιξε ο Ronaldo με κεφαλιά! Ο Πορτογάλος, δεχόταν δεκάδες κριτικές από κοινό και σχολιαστές, πως δεν μπορούσε να ηγηθεί σε σπουδαίους αγώνες και ο τελικός αυτός ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει το αντίθετο, όπως κι έκανε!
Oι «Κόκκινοι Διάβολοι» έφτασαν πολύ κοντά και σε δεύτερο τέρμα, χάρη σε προσπάθειες των Tevez και Carrick, αλλά o Petr Cech είπε το «όχι». To ημίχρονο πλησίαζε στο τέλος του, αλλά οι Λονδρέζοι δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Στο 45′, ο εμβληματικός Frank Lampard, εκμεταλλεύτηκε τις κόντρες της μπάλας στην άμυνα της United, ο Van Der Sar γλίστρησε κι έχασε τη φάση, με συνέπεια η μπάλα να στρωθεί στον αρχηγό των «Μπλε» κι εκείνος να σκοράρει για το 1-1.
Το δεύτερο ημίχρονο άνηκε ξεκάθαρα στην Chelsea. Στο 54′, ο Michael Essien έχασε μια σπουδαία ευκαιρία για το 2-1 και από εκεί και πέρα η United, δεχόμενη το αντίπαλο επιθετικό κρεσέντο, κλείστηκε πίσω, προσπαθώντας να κρατήσει το σκορ. Η τελευταία σπουδαία φάση της κανονικής διάρκειας συνέβη στο 77′, όταν ο Drogba σημάδεψε το δοκάρι, με μια από τις γνωστές του βολίδες λίγα μέτρα εκτός της περιοχής.
Παράταση και θρίλερ στα πέναλτι
Η παράταση ξεκίνησε και πάλι με δοκάρι, αυτή τη φορά από προσπάθεια εντός περιοχής του Lampard. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Patrice Evra πραγματοποίησε ένα φοβερό σόλο από τα αριστερά, «σερβίροντας» στον Ryan Giggs. Ο Ουαλός είχε κενό τέρμα, αλλά σε μια δύσκολη προσπάθεια με εξωτερικό φάλτσο, είδε το σουτ του να σταματάει από το κεφάλι του John Terry. Μερικές στιγμές πριν το φινάλε, μια «κοκορομαχία» μεταξύ Vidic και Drogba, κατέληξε σε χαστούκι του Ιβοριανού στον Σέρβο, με τον διαιτητή της αναμέτρησης, και γνώριμο πια στο ελληνικό κοινό σαν διευθύνων σύμβουλος του ΠΑΟΚ, Lubos Michel, να αποβάλλει τον Ιβοριανό. Πάραυτα, το σκορ δεν άλλαξε και οι δύο πλευρές οδηγήθηκαν στα πέναλτι.
Πέναλτι λοιπόν, ή αλλιώς, «ρώσικη ρουλέτα», για να αποδώσουμε και φόρο τιμής στη χώρα διεξαγωγής. Πρώτος εκτελεστής ο Carlos Tevez, «έγραψε» το 1-0. Απάντησε με το 1-1 ο Michael Ballack, το 2-1 έκανε ο Michael Carrick και το 2-2 ο Belletti για τους «Μπλε». Επόμενος ήταν ο Cristiano Ronaldo, o οποίος, παρά την προσπάθειά του να «ψαρέψει» τον Cech, τελικά, έπεσε στην ίδια του την παγίδα και νικήθηκε από τον Τσέχο! Ο Lampard ήταν ο επόμενος, ο οποίος ευστόχησε και μετά ακολούθησε ο Owen Hargreaves, o οποίος κράτησε στη ζωή την ομάδα του, ευστοχώντας.
Οι Ashley Cole και Nani σκόραραν αμφότεροι και πλέον το βάρος έπεσε στους ώμους του John Terry. Ο αρχηγός των Λονδρέζων, με ένα εύστοχο πέναλτί του, μπορούσε να δώσει τον τίτλο στην ομάδα του. Όμως, το βρεγμένο χορτάρι, θα έπαιζε άλλη μια φορά το ρόλο του. Ο Terry γλίστρησε κατά την εκτέλεση και σημάδεψε το δοκάρι του Van Der Sar, προς απογοήτευση των οπαδών της ομάδας του. Anderson, Kalou και Giggs συνέχισαν με εύστοχες εκτελέσεις και με το σκορ στο 6-5 υπέρ της United, ο Anelka κράταγε το μέλλον της ομάδας του -αλλά και του τελικού- στα… πόδια του.
Ο Γάλλος νικήθηκε από τον Ολλανδό και η United επέστρεφε στην κορυφή της Ευρώπης μετά από εννέα χρόνια! Μια αξιομνημόνευτη χρονιά είχε μόλις τελειώσει, καθώς μετά το πρωτάθλημα, η αρμάδα του Sir Alex Ferguson θριάμβευσε και στην Ευρώπη, αφήνοντας δεύτερη και καταϊδρωμένη την Chelsea. Όλα αυτά, υπό την σκιά της τραγωδίας του Μονάχου (50 χρόνια πριν) και το θρίαμβο του πρώτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών (40 χρόνια πριν).
Συντάκτης: Γιώργος Γκίκας
