Παιδί του πολέμου και γεννημένος στην Πρίστινα, ο Αστρίτ Αϊντάρεβιτς έμαθε ποδόσφαιρο στην Σουηδία πριν ζήσει το αγγλικό όνειρο!
Ο Αγκίμ Αϊντάρεβιτς, θεωρούταν πίσω στα 80s ένας πολύ παραγωγικός επιθετικός της Γιουγκοσλαβίας. Από την Όζκα Σοκομπάνια και την Ραντνίτσκι Πίροτ στις χαμηλότερες κατηγορίες του πρωταθλήματος, βρέθηκε ξαφνικά στην «μεγάλη» Ραντνίτσκι της Σερβίας, η οποία αγωνιζόταν εκείνη την εποχή στην πρώτη κατηγορία του ισχυρού γιουγκοσλάβικου πρωταθλήματος.
Μην έχοντας ακόματα κατάλληλα «εφόδια» για να αντέξει στις απαιτητικές συνθήκες ενός τέτοιου πρωταθλήματος, βρίσκει προσωρινά την Ιθάκη του στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία και τη Λίρια Πρίζρεν. Όντας πρώτος σκόρερ του -πλέον- κοσοβάρικου συλλόγου, παίρνει μεταγραφή αρχικά για την Σλομπόντα Ουζίτσε και κατόπιν για την Σπάρτακ Σουμποτίτσα.
Στην τελευταία όμως τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή… Η οικογένεια Αϊντάρεβιτς, βρισκόταν σε διακοπές στην Σουηδία όταν έμαθε για το ξέσπασμα του πολέμου το 1991. Αποφάσισε να παραμείνει εκεί. Μαζί τους φυσικά και ο μικρός Αστρίτ, ο οποίος μόλις είχε ξεκινήσει να συλλαμβάνει την έννοια του ποδοσφαίρου. Εννοείται ότι βλέποντας τον πατέρα του να αγωνίζεται πλέον στην Σουηδία με την φανέλα της Φάλκενμπεργκ, ήλπιζε ότι κάποια στιγμή, θα ακολουθήσει τα «χνάρια» του.
Να γίνει σαν τον Αγκίμ όμως, δύσκολα. Αν ποτέ βρεθείτε στην συγκεκριμένη περιοχή της Σουηδίας, δύσκολα θα βρείτε κάποιον που να μην αναγνωρίζει τον κύριο Αϊντάρεβιτς, αφού αποτέλεσε μια από τις πιο ηγετικές μορφές στην επίθεση του συλλόγου, με 105 τέρματα σε 175 συμμετοχές. Επομένως, καταλαβαίνετε τις προσδοκίες που υπήρχαν γύρω από τον Αστρίτ, όταν σε ηλικία 11 ετών, αφήνει την γειτονική Ρίνια, για να ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Φάλκενμπεργκ.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, κάθε προσδοκία, είχε βάση, αφού ο υιός Αϊντάρεβιτς ξεχώριζε «σαν την μύγα μες στο γάλα». Ήδη από τα 15 του, ήταν βασικό μέλος της εθνικής ομάδας Κ-17, ενώ έκανε και το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, στην δεύτερη κατηγορία της Σουηδίας, όταν ήταν ακόμα 16! Ξαφνικά, απότην μια μέρα στην άλλη, βρίσκεται στο Μέλγουντ, όπου και ανακοινώνεται από την Λίβερπουλ.
«Στην Λίβερπουλ κατέληξα μέσα από τα παιχνίδια με την εθνική ομάδα της Σουηδίας. Θυμάμαι,είχαμε διπλό παιχνίδι με την Κροατία και μετά από αυτά τα τηλέφωνα -κυριολεκτικά- έσπασαν. Μάλλον κάτι πρέπει να έκανα καλά», μας λέει με ο Αϊντάρεβιτς, ο οποίος πέρασε δυο χρόνια στατμήματα υποδομής της Λίβερπουλ. Εκεί μάλιστα κατέκτησε και το FA Youth Cup με αντίπαλο την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σηκώνοντας το τρόπαιο μέσα στο Ολντ Τράφορντ.
Έπρεπε να μείνω στην Λίβερπουλ, ακόμα κι αν δεν έπαιρνα χρόνο συμμετοχής.
Συνεργάστηκε με σπουδαίους προπονητές, ωστόσο δεν κατάφερε ποτέ να κάνει το μεγάλο βήμα στην πρώτη ομάδα. «Ήταν φανταστικά να προπονούμε καθημερινά σε τόσο υψηλό επίπεδο, με τόσο σπουδαίους προπονητές. Χρειάστηκα λίγο χρόνο να προσαρμοστώ, αλλά μετά το συνήθισα. Αυτό που με άγχωνε, ήταν να αποκτήσω χρόνο συμμετοχής στην πρώτη ομάδα. Γι’ αυτό δεν ανανέωσα ποτέ το συμβόλαιο μου στην Λίβερπουλ. Το μετανιώνω βέβαια, έπρεπε να κάτσω και να συνεχίσω να μαθαίνω από τους καλύτερους».
Ο Αϊντάρεβιτς, μετά το Μέρσεϊσάιντ, βρήκε «καταφύγιο» στο Λέστερ. Εκεί στις «Αλεπούδες», πήρε τον χρόνο συμμετοχής που ζητούσε. Αρχικά, παραχωρήθηκε με την μορφή δανεισμού από την Λίβερπουλ, τον Μάρτιο του 2009. Τότε, η Λέστερ, αγωνιζόταν στην League One, όμως ετοιμαζόταν για την επιστροφή της στην Τσάμπιονσιπ. Η ομάδα τερμάτισε στην πρώτη θέση, ο Αϊντάρεβιτς έπαιξε στα πέντε από τα έξι διαθέσιμα παιχνίδια και ξεκίνησε να κερδίζει την εμπιστοσύνη του Νάιτζελ Πίρσον.
Ποτέ δεν ήμουν ο ίδιος μετά τους τραυματισμούς μου στην Λέστερ.
Την επόμενη σεζόν όμως, η ατυχία, του «χτυπάει» την πόρτα. Έχοντας πλέον «κερδίσει» μονοετές συμβόλαιο με την Λέστερ, ξεκινάνε οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί. Αυτό τον κατέβαλε. «Ποτέ δεν επέστρεψα στον πραγματικό μου εαυτό», μας λέει με πικρία ο πρώην μέσος της ΑΕΚ, ο οποίος προκειμένου να επιστρέψει και πάλι στην ενεργό δράση, έκανε και ένα μικρό πέρασμα από την Χέρεφορντ.
Ούτε εκεί κατάφερε να ανακάμψει, με τον ίδιο να γνωρίζει πως μόνο μια επιστροφή στην Σουηδία θα του έκανε καλό. Το «εισιτήριο» για την αγωνιστική του ανάκαμψη, θα του το έδινε αρχικά η Έρεμπρο και κατόπιν η Νόρκεπινγκ. Με την πρώτη, παρά το γεγονός ότι πρόλαβε να αγωνιστεί μόλις σε 13 αγωνές, σκόραρε πέντε φορές, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επιστροφή της στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια!
Παρά το γεγονός ότι στην Έρεμπρο ζητούσαν απεγνωσμένα από τον παίκτη να παραμείνει, ήρθε η Νόρκεπινγκ, η οποία έκανε μια ασυναγώνιστη προσφορά για να τον φέρει στο Νία Πάρκεν. Με σπασμένα τα φρένα συνέχισε κι εκεί. Αν και μέσος, κατάφερε σε 41 συμμετοχές να έχει έξι τέρματα και ισάριθμες ασίστ, προσελκύοντας ξανά το ενδιαφέρον αρκετών ευρωπαϊκών ομάδων. Εκεί ήρθε ξανά και η επανασύνδεσή του με την Αγγλία. Με έναν πιο ανορθόδοξο τρόπο βέβαια.
Η Σταντάρ Λιέγης, προσέφερε στην Νόρκεπινγκ 15 εκατομμύρια σουηδικές κορώνες (περίπου 1,7 εκατομμύρια ευρώ) και τον έκανε κάτοικο Βελγίου. Ιδιοκτήτης του συλλόγου φυσικά ο Ρολάντ Ντουσατελέ. Ο ιδιόρρυθμος Βέλγος, που πέρα από την Σταντάρ Λιέγης, είχε στην κατοχή του και την Τσάρλτον Αθλετικ. Ο Αϊντάρεβιτς μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες του από το Βέλγιο, αλλά και από τον ίδιο τον Ντουσατελέ.
Ο Ντουσατελέ έκανε την Σταντάρ Λιέγης ένα τσίρκο προπονητών.
«Με έφερε στο Βέλγιο ο Ρον Γιανς. Ένας εξαιρετικός προπονητής, αλλά αν θυμάμαι καλά απολύθηκε μετά από δώδεκα παιχνίδια. Από εκείκαι μετά, η Σταντάρ έγινε ένα τσίρκο προπονητών. Ξεκίνησαν να έρχονται ατζέντηδες στο προπονητικό κέντρο, οι οποίοι ξαφνικά είχαν τεράστια επιρροή στις αποφάσεις για το ποιος μένει, ποιος φεύγει, ποιος παίζει. Ήμασταν μια ομάδα τεσσάρων, πέντε ατόμων που γρήγορα αντιλήφθηκαν το τι συμβαίνει. Έπρεπε να βρεθεί μια λύση κι αυτή ηταν η Τσάρλτον, που μόλις είχε αγοραστεί από τον Ντουσατελέ».
Στο Βάλεϊ Παρέιντ, ετοιμάζονταν για μια νέα εποχή. Όλοι πίστευαν ότι ο Βέλγος θα «έσπρωχνε»τον σύλλογο στην επιστροφή του στην Πρέμιερ Λιγκ. Κάθε τέτοια ελπίδα φυσικά, έπεσε στο… κενό ωστόσο ο Σουηδός μέσος, συνέχισε τις εξαιρετικές του εμφανίσεις. Παρά το γεγονός ότι έμεινε μόλις ένα πεντάμηνο στην Τσάμπιονσιπ, γρήγορα κέρδισε τους οπαδούς του συλλόγου, εξελίχθηκεσε fan-favourite, ενώ έχαιρε και της εκτίμησης του προπονητή, Χοσέ Ρίγα.
Τόσο η ομάδα, όσο και ο παίκτης, ήθελαν να συνεχίσουν την συνεργασία τους και να επισημοποιήσουν την μεταγραφή, όμως ο Ντουσατελέ είχε διαφορετική άποψη. «Ήθελα να μείνω στην Αγγλία, όμως διέταξαν την επιστροφή μου στο Βέλγιο. Φυσικά δεν είχα πρόβλημα, παρά τα όσα έγιναν την πρώτη φορά. Ήταν μια νέα αρχή. Όμως και πάλι ξεκίνησε να συμβαίνει ακριβώς η ίδια ιστορία. Περίεργες καταστάσεις έκαναν την εμφάνισή τους και μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία, έλυσα το συμβόλαιο μου και γύρισα στην Σουηδία να σώσω την Έρεμπρο».
Η επιστροφή στην πατρίδα, σηματοδότησε και την πρώτη του εμφάνιση σε μεγάλη διοργάνωση, με τον ίδιο να εκπροσωπεί την χώρα που μεγάλωσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Εκεί«κέντρισε» το ενδιαφέρον της ΑΕΚ. Μέχρι τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, η μεταγραφή είχε επισημοποιηθεί. Παρά το γεγονός ότι ήταν χειμερινή προσθήκη, κέρδισε γρήγορα την εμπιστοσύνη του Μανόλο Χιμένεθ.
Σκόραρε απέναντι στον Ολυμπιακό, το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης, με τρομερή εκτέλεση φάουλ, έδωσε μια σπουδαία ασίστ σε -κατά τα φαινόμενα- χαμένο αγώνα απέναντι στον Παναθηναϊκό, ενώ ουδείς ξεχνάει το γκολ του απέναντι στην Ντιναμό Κιέβου για τους «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Φυσικά δεν γινόταν να μην ερωτηθεί για το πως βίωσε το πρώτο πρωτάθλημα της «Ένωσης» μετά από 24 χρόνια.
Είχα πει πως θα πάρουμε πρωτάθλημα με την ΑΕΚ, όταν έφτασα στην ομάδα.
«Ήταν κάτι μοναδικό. Το είχα πει ότι θα είμαστε πρωταθλητές από όταν ανακοινώθηκα, αλλά αυτό το πανηγύρι ήταν απίθανο μπροστά σε 100,000 θεατές στην Νέα Φιλαδέλφεια. Αντίστοιχα, χαμός έγινε και την επόμενη χρονιά με την Τζουργκάρντεν. Ούτε σε βιβλίο δεν γράφεις τέτοιο φινάλε». Παρά την επιτυχημένη του καριέρα αλλά και τις εμφανίσεις του με τις μικρές εθνικές της Σουηδίας, ποτέ δεν έλαβε κλήση για την ανδρική ομάδα!
Αν και διεκδικήθηκε από το Κόσοβο και την Σουηδία, τελικά επίσημη εμφάνιση έγραψε με την εθνική Αλβανίας, μιας και είχε δώσει τον λόγο του, στον Κρίστιαν Πανούτσι. Έκανε το ντεμπούτο του στον αγώνα απέναντι στην Τουρκία και από τότε μπορεί να αγωνιστεί μόνο με την εθνική ομάδα των «γειτόνων». Παρ’ όλα αυτά, την Ελλάδα δεν την«απέβαλε» ποτέ από μέσα του.
Τελευταίος του ποδοσφαιρικός σταθμός, η «δικιά μας» Ακρόπολιςστην Σουηδία, από την οποία όμως αποδεσμεύτηκε μόλις η ομάδα κήρυξε πτώχευση και υποβιβάστηκε εκούσια στην τέταρτη κατηγορία της Σουηδίας. Συνολικά, η καριέρα του Αστρίτ Αϊντάρεβιτς μπορεί να μην ήταν λαμπρή, όμως ήταν ουσιαστική. Κατέκτησε πρωταθλήματα, έδωσε ανόδους, έσωσε συλλόγους, χρίστηκε διεθνής, ξεπερνώνταςτα ποδοσφαιρικά πεπραγμένα του πατέρα του.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι σε ηλικία 17 ετών σήκωνε την κούπα του FA Youth Cup, στον «ουρανό» του Ολντ Τράφορντ. Κατόρθωμα πουγίνεται ακόμη πιο σπουδαίο, αν αναλογιστεί κανείς ότι σχεδόν κανείς από εκείνη την ομάδα της Λίβερπουλ δεν έκανε σ