Ο «ξενιτεμένος», Γιώργος Σαραφούδης, υπήρξε μέλος της Accrington Stanley και αποτυπώνει στους ΕΥΑΠ τις αναμνήσεις του από την παρουσία του στο Crown Ground.
Η Accrington Stanley «σφράγιζε» νωρίτερα την ιστορική άνοδο στην League One για πρώτη φορά στα 49 χρόνια της νεοσύστατης ιστορίας του συλλόγου. Στα 26 του χρόνια σφράγιζε το εισιτήριο για τα γήπεδα της Αγγλίας. Στα 30 του πλέον, ένας Έλληνας επιθετικός, ο «ξενιτεμένος» Γιώργος Σαραφούδης φόρεσε μεταξύ άλλων τη φανέλα της τη σεζόν 2014-15 και μέσα από το Eyap.gr είχε μόνο ευχάριστες αναμνήσεις να θυμηθεί από τη θητεία του στο Crown Ground.
Ε: Αλήθεια Γιώργο η «περιπέτεια» σου στα γήπεδα της Αγγλίας πως προέκυψε;
Γ.Σ: Όταν μια μέρα μια πολύ καλή φίλη μου και ατζέντης από Αγγλία με παρακολούθησε σε ένα παιχνίδι προετοιμασίας στην Ελλάδα μετά το τέλος του αγώνα μου λέει: “φίλε τέλος Αυγούστου πετάς για Αγγλία”. Είχε ήδη μιλήσει με τον συνεργάτη της και πρώην παίκτη της Newcastle, Lee Payne. Όταν πήγα εκεί ακολούθησαν κάποιες προπόνησης σε ομάδες για να δούνε περίπου σε τι επίπεδο βρισκόμουν. Στην αρχή ήταν η Luton Town που ενδιαφέρθηκε αλλά κατέληξα στον αγαπητό και παγωμένο βορρά. Ακολούθησαν ομάδες στη Vanarama League με πολύ καλές και γεμάτες χρονιές με αρκετά γκολ.
E: Νωρίτερα, μια «πρώην» σου, η Accrington Stanley, πέτυχε για πρώτη φορά την άνοδο στην League One. Πες μας δυο λόγια για την ομάδα, τους φιλάθλους, το Crown Ground, τη ζωή στην πόλη;
Γ.Σ: Η άνοδος ήταν θέμα χρόνου να έρθει, η ομάδα όπως την χρόνια που βρισκόμουν εκεί παίζαμε στα μπαράζ ανόδου, όπως και κάθε χρόνο. Η ομάδα έδειχνε πως είναι ένα «σκαλί» πάνω σε όλα. Οργάνωση και μεγάλη υπομονή από όλους τους. Αν ήθελε θα μπορούσε να το κάνει 1-2 χρόνια νωρίς αλλά στην Αγγλία όλα πρέπει να είναι στο 100% για να γίνει η υπέρβαση, όλα γίνονται βήμα βήμα. Το Crown Ground όπως πάντα ζεστό και γεμάτο σχεδόν σε όλα τα ματς, αν θυμάμαι μέχρι και 7 χιλιάδες κόσμου σε sold out, η πόλη αν και μικρή, ωραία παραδοσιακή με αρκετά φιλικό κόσμο. Αν δεν είσαι ποδοσφαιριστής της ομάδας δεν ξέρω ποσό φιλικός μπορεί να είναι.
Ε: Επιθετικός και εσύ πες μας πώς είναι η εμπειρία να είσαι συμπαίκτης με τον Billy Kee;
Γ.Σ: Τώρα για τον πρώτο σκόρερ της ομάδας και του πρωταθλήματος ότι και να πω είναι λίγο. Με πάνω από 50 ματς φέτος και 26 γκολ ο Billy Kee είναι ένας «killer». Βέβαια μη ξεχνάμε και τον παίκτη που έπαιζε δίπλα του και ήταν παντού φέτος με 15 assists και αλλά τόσα γκολ, ο ταλαντούχος Kayden Jackson. Πιστεύω πως ο Billy θα μπορούσε να παίξει πολύ άνετα στη Super League της Ελλάδας και να έχει μεγάλους αριθμούς όπως και ο Danny Hylton από την Luton Town. Ελπίζω πάντως ο Billy να ξεπεράσει κάποια προβλήματα προσκοπικά που έχει και να σταθεί αντάξια και στην νέα σεζόν.
E: Πρόσφατα, ο Shay McCartan κλήθηκε στην εθνική της Βορείου Ιρλανδίας. Εσύ τον έζησες από κοντά και θα θέλαμε την άποψη σου.
Γ.Σ: Τώρα για τον πρώην συμπαίκτη μου Shay McCartan του εύχομαι ότι καλύτερο. Πιστεύω πως είναι πολύ καλός και ποιοτικός παίκτης. Αν δεν είχε και αυτός κάποια θέματα θα είχε κληθεί σε περισσότερα ματς με την εθνική. Έχει πολύ δρόμο μπροστά του.
E: Ποιο είναι το ποδοσφαιρικό σου πρότυπο;
Γ.Σ: Σαν πρότυπο ιδιαίτερα δεν έχω κάποιον παίκτη αλλά θα σας πω δυο. Σαν ταχύτητα θα πω τον Jamie Vardy και σαν ποιότητα και με φοβερές και γλυκές κινήσεις τον Diego Forlan.
Ε: Υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά «έξω» σε θέμα ταλέντου συγκριτικά με τα αντίστοιχα Ελληνόπουλα εδώ;
Γ.Σ: Τώρα για τη διαφορά επιπέδου και το θέμα ταλέντου, υπάρχει τεράστια διαφορά σε όλα τα επίπεδα. Αν αναλογιστούμε πως στην Αγγλία μέχρι το 6-7- level έχεις επαγγελματικό συμβόλαιο και δουλεύεις τόσο καλά όσο οι ομάδες της Super League στην Ελλάδα χωρίς να κάνουμε σύγκριση από την League Two και πάνω, η Ελλάδα είναι πολύ πίσω σε όλα. Στην Αγγλία υπάρχει δυνατός ρυθμός στο παιχνίδι και γρήγορο στυλ γενικά σε όλα τα επίπεδα. Στην Ελλάδα δεν τηρούνται καλά καλά επαγγελματικές καταστάσεις στην Football League. Πώς να συγκρίνουμε μια χώρα με επαγγελματισμό μέχρι Κ το 7-8 level ενώ στην Ελλάδα έχουμε 2 επαγγελματικές κατηγορίες, ακαδημίες επίπεδο οργάνωση και ταλέντα. Δεν τίθεται καν θέμα για συγκρίσεις.
Στην Ελλάδα αν δούμε όλα τα ταλέντα μπορεί να είναι εντάξει μέχρι τα 15-16. Από κει και μετά αλλάζει το σώμα και έρχεται η σωστή δουλειά, η γνώση, ο επαγγελματισμός. Τα χρήματα παίζουν μεγάλο ρόλο. Επομένως όλα αυτά λείπουν απ την Ελλάδα μας και δυστυχώς δεν υπάρχει εξέλιξη. Φταίει και η νοοτροπία μας. Για να καταφέρεις κάτι πρέπει να ξεκινάς από το Α και να προσπαθείς έως το Ω. Δηλαδή πρέπει πρώτα να είσαι αθλητής και μετά να είσαι ποδοσφαιριστής. Γι’ αυτό και οι παίκτες που αναφέραμε παραπάνω σας λέω πως και θα παίζανε στην Super League και πολλά γκολ θα πετύχαιναν. Θέλω να πω ένα μπράβο σε όλους τους Έλληνες ποδοσφαιριστές και αθλητές που έχουν το θάρρος και προσπαθούν στο εξωτερικό.
Αδιαμφισβήτητα το Αγγλικό ποδόσφαιρο είναι πολύ καλύτερο από όλες τις άλλες μεγάλες χώρες, όχι για την τέχνη του αλλά για τον επαγγελματισμό, τον σεβασμό και τον αθλητισμό του. Αυτό είναι η μεγαλύτερη τέχνη στο ποδόσφαιρο.
Συντάκτης: Χρήστος Καπούλας
