«Οι άνθρωποι ξεχνούν ευκολότερα τον θάνατο του πατέρα τους, παρά την απώλεια της περιουσίας τους», είχε πει σοφά τον 15ο αιώνα ο Niccolo Machiavelli. Μια φράση που 500 χρόνια αργότερα χαρακτηρίζει στο έπακρο το καπιταλιστικό σύστημα και ειδικά στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Ημέρα πένθους χθες η 6η Φεβρουαρίου για την Manchester United, όταν το 1958 η τραγωδία στο Μόναχο έμεινε να στοιχειώνει για πάντα τις μνήμες των οπαδών παγκοσμίως. Ημέρες πένθους είναι και αυτές του 2019 για την Cardiff City, η οποία σε μια κίνηση ενίσχυσης στην επιθετική της γραμμή, συμφώνησε με την Nantes για την απόκτηση του Emiliano Sala. Μόνο που αυτή η κίνηση δεν μετουσιώθηκε ποτέ, αφού ο Αργεντινός επιθετικός έπεσε θύμα μιας αεροπορικής τραγωδίας που του στοίχησε την ζωή. Και όχι δεν ήταν μόνο η «κακιά στιγμή». Έστω και άθελα του κάποιος όρισε την «μοίρα» του 28 ετών ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Και αυτό διότι θα μπορούσε τα πάντα να ήταν αλλιώς, αρκεί να μην υπήρχε αυτό το «μαμημένο μπαγιόκο» και το παιχνίδι συμφερόντων στη μέση!
Ας ξεκινήσουμε να ξεκαθαρίζουμε κάποια πράγματα από την αρχή. Η μεταγραφή του Sala κόστισε 15 εκατομμύρια λίρες. Μια μεταγραφή που βασίστηκε και ξεκίνησε μέσα σε ένα ψέμα. Ένα ψέμα από έναν -ο θεός να τον κάνει- άνθρωπο που είχε τον κυνισμό και την πλουτοθηρία να αποκαλύψει τα γεγονότα όπως διαδραματίστηκαν στον αδικοχαμένο ποδοσφαιριστή μέσω ενός email, τον μεγαλοατζέντη Willie McKay.
«Emiliano, το όνομά μου είναι Willie McKay. Δεν μας ενδιαφέρουν ούτε τα προσωπικά σου, ούτε η περιουσία σου και τα babysitting. Δεν μας αφορούν και δεν είναι πρόβλημά μας. Εμείς θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά. Κάνουμε μεταγραφές, έχουμε κάνει περισσότερες από 600. Έχουμε κάνει του Drogba, του Payet και άλλων ποδοσφαιριστών. Ακούγεται πως δεν επιθυμείς να πάρει μεταγραφή στην Cardiff. Πρέπει να ξέρεις ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον από West Ham ή Everton, είναι ψέματα που διέρρευσα για να ανέβει η τιμή σου. Διαφορετικά, ουδείς σε ξέρει, κανείς δεν παρακολουθεί το γαλλικό πρωτάθλημα».
Σύμφωνοι ότι καλώς η κακώς τα επικοινωνιακά παιχνίδια είναι πλέον μέρος του παιχνιδιού. Ο καθένας θα κοιτάξει την τσέπη του, να γεμίσει με μηδενικά ο τραπεζικός του λογαριασμός και όλα μέλι-γάλα. Μόνο που ορισμένες φορές η απληστία σε κυριεύει. Γίνεται αρρώστια μέσα στο μυαλό και ριζώνει βαθιά μέσα σου, που προκειμένου να πραγματοποιηθεί η επιθυμία είναι τέτοια που σε κάνει να παίρνεις απερίσκεπτες αποφάσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία που μέχρι στιγμής θεωρούνται δεδομένα, ο πιλότος που οδηγούσε το Paper Malibu δεν ήταν… πιλότος. Ένας μηχανολόγος ήταν, ο οποίος πετούσε αεροπλάνα στον ελεύθερό του χρόνο και την άδεια να μεταφέρει τον Sala στο Κάρντιφ, του την έδωσε ο πραγματικός πιλότος εν ονόματι David Henderson.
Φυσικά στο άκουσμα της είδησης η Cardiff πρότεινε στον νέο της παίκτη και τον ατζέντη να πετάξει με κανονική πτήση, με τον McKay να αρνείται λέγοντας πως «ένας παίκτης 17 εκατομμυρίων ευρώ δεν είναι δυνατών να πετάει με άλλους ανθρώπους», λες και ο Sala ήταν ένα κράμα Τράμπ και Βασίλισσας Ελισσάβετ. Εν τέλει ο ατζέντης κανόνισε τα της μεταφοράς του παίκτη με το μικρό Paper Malibu, αγνοώντας τις συμβουλές πιλότων της περιοχής πως οι πτήσεις με τέτοιο αεροπλάνο το βράδυ πάνω από την Μάγχη είναι αδύνατες. Κάπως έτσι λοιπόν η οικογένεια Sala έμεινε να θρηνεί το 28 ετών παλικάρι της.
Μέσα σε όλο λοιπόν αυτό το μπάχαλο, έρχεται και η 6η Φεβρουαρίου με την Nantes να στέλνει γραπτή επιστολή στην Cardiff, ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ τα 15 εκατομμύρια που είχαν συμφωνηθεί για την μεταγραφή του παίκτη και μάλιστα με διορία δέκα ημερών. Όχι ρε φίλε. Δηλαδή δεν το κατάλαβα; Όλα είναι πλέον καθαρά μπίζνα που έλεγε και ο Ψωμιάδης; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο αντικείμενο ή με χρωστούμενα. Έχουμε να κάνουμε με μια μεταγραφή που ουσιαστικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ λόγω θανάτου (νομίζω ότι είναι κοροϊδία πλέον η λέξη εξαφάνιση) ενός παίκτη.
Ο αδικοχαμένος ,ναι, υπέγραψε συμβόλαιο με την Cardiff αλλά λίγη τσίπα εκεί στην Nantes δεν έχετε πάνω σας; Όχι απλά δεν υπήρξε συναισθηματική φόρτιση για έναν από τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας, αντιθέτως είναι διατεθειμένοι εκεί στην Γαλλία και για δικαστική διαμάχη. Με την ίδια λογική και η Chapecoense ας κατέβαζε εγκαίρως την Κ-20 στον τελικό του Copa Sudamericana με την Atletico Nacional και ας είχε αποδεκατιστεί λίγο νωρίτερα όλη η ομάδα.
Όταν και αν λοιπόν με το καλό αποφασιστεί το θέμα της διεκδίκησης των χρημάτων από τον νόμο και δικαιώσει την Nantes, παρακαλούνται οι «κύριοι» που θα εισπράξουν αυτά τα 15 εκατομμύρια να έχουν τουλάχιστον το φιλότιμο να αποζημιώσουν την οικογένεια του παίκτη για την ψυχική τους οδύνη. Όχι βέβαια πως θα γίνει κάτι τέτοιο, αλλά έτσι να έχουμε κάτι να ελπίζουμε.
Συντάκτης: Φάνης Αγριτέλλης
