O Eric Steele ένας εκ των κορυφαίων στο είδος του, στην εκγύμναση των τερματοφυλάκων, άνοιξε τα χαρτιά του, μιλώντας για όλους και για όλα, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη…
Ο Eric Steele διατέλεσε προπονητής τερματοφυλάκων στη Manchester United, από το καλοκαίρι του 2008 μέχρι και το 2013 συνδέοντας τ’ όνομα του με μεγάλες επιτυχίες και δουλεύοντας με τερματοφύλακες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ο Άγγλος προπονητής έπαιξε επαγγελματικά ποδόσφαιρο, πίσω στις δεκαετίες του 70’ και του 80’ σε ομάδες όπως Newcastle, Peterborough, Brighton, Watford, ενώ έκλεισε τη καριέρα του αγωνιζόμενος στην Derby County.
Ξεκίνησε την προπονητική καριέρα δουλεύοντας σε ομάδες με μερική απασχόληση στην αρχή, για να χτίσει σιγά σιγά το δικό του μύθο στο συγκεκριμένο τομέα. Εργάστηκε και «έχτισε» σπουδαίους τερματοφύλακες στη Derby County, στην Aston Vila, Manchester City, Manchester United, ενώ τελευταία φορά που πάτησε γήπεδο Premier League ήταν για χρέος της Middlesbrough, τη χρονιά μάλιστα που ένας «δικός μας», τον οποίο και αποθεώνει, ο Ντίμι Κωνσταντόπουλος υπερασπιζόταν την εστία της.
Ο Eric Steele περιέγραψε γλαφυρά τη προσωπικότητα του Sir Alex Ferguson, θυμήθηκε τη συνεργασία του με τερματοφύλακες όπως οι Edwin Van der Sar, David De Gea, Andreas Issakson, Joe Hart, αλλά και τους σπουδαίους Peter και Kasper Schmeichel. Ακόμη αναφέρθηκε για το πως έχει εξελιχθεί η θέση του τερματοφύλακα στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Πετάμε το κουβάρι της ιστορίας, αυτός το «μπλοκάρει» και ξεκινάει ένα ταξίδι στο παρελθόν, μια στάση στο παρόν και μια ματιά στο μέλλον των τερματοφυλάκων σ’ ένα υπέροχο πρωτάθλημα, αυτό της Premier League.
-Με τι ασχολείστε αυτή τη περίοδο; Απ’ όσο γνωρίζω εργάζεστε στην Αγγλική Ομοσπονδία και διδάσκεται στη GK Nexus, μια από τις πιο οργανωμένες ακαδημίες στην Αγγλία για τερματοφύλακες αλλά και προπονητές τερματοφυλάκων.
-Είμαι εκπαιδευτής της αγγλικής ομοσπονδίας, εργάζομαι με υποψήφιους του UEFA B και UEFA A Goalkeeping τα τελευταία 20 χρόνια. Συναναστρέφομαι με πολλούς προπονητές που έρχονται στο Saint’s George, το προπονητικό κέντρο της Εθνικής μας, για να εξελιχθούν ως προπονητές. Επίσης είμαι ιδιοκτήτης της GK Nexus, όπου εκεί μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος προπονητής ένα εξάμηνο σεμινάριο με τη βοήθεια 16 συναδέλφων από διαφορετικές επαγγελματικές ομάδες.
– Πόσο έχει επηρεάσει τη δουλειά σας η πανδημία;
-Όχι ιδιαίτερα. Αυτό που επηρεάζει πιο πολύ απ’ όλα τη δουλειά μου, είναι ότι δεν μπορώ να επισκεφθώ τις ομάδες, για να μαζέψω τις εργασίες από τους υποψήφιους προπονητές τερματοφυλάκων. Γενικά απολαμβάνω πολύ τη διαδικασία εξέτασης εργασιών. Τους ελέγχω και δίνω κάποιες πρακτικές οδηγίες μέσα στο γήπεδο. Αυτό τώρα δεν συμβαίνει. Μ’ αυτό το τρόπο έχει χαθεί η προσωπική επαφή με τους προπονητές , όλα γίνονται διαδικτυακά. Αυτό που μου λείπει είναι το γήπεδο, ο χώρος που σου διδάσκει τα περισσότερα. Η Αγγλία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σ’ ένα καθεστώς ολικής απαγόρευσης.
-Έχετε παίξει σε διάφορες αγγλικές ομάδες κατά το παρελθόν και ιδιαίτερα πίσω στη δεκαετία του 70 και του 80. Ποια ήταν η προπονητική διαδικασία για την εκγύμναση των τερματοφυλάκων εκείνη την περίοδο;
– Όταν πρωτοξεκίνησα στα 18 μου στη Newcastle δεν υπήρχαν προπονητές τερματοφυλάκων, επομένως για την βελτίωσή σου έπρεπε να φροντίσεις μόνος σου. Δούλευα σκληρά στο γυμναστήριο πάνω σε ασκήσεις ευλυγισίας και αντανακλαστικών. Έπρεπε να φτάσω στη Watford, όταν πρόεδρός της ήταν ο Elton John, για να συναντήσω τον πρώτο μου προπονητή τερματοφυλάκων, σε ηλικία 25 ετών. Αυτό συνέβη την περίοδο 1981-1982. Ο προπονητής ήταν ο Alan Hodginson, ο οποίος αργότερα μετέβη στη Manchester United, την εποχή που ανακαλύφθηκε Peter Schmeichel.
Διαφορετικά δούλευα με όλη την ομάδα. Όταν ήμουν παίκτης της Brighton, απευθυνόμουν σε διάφορες τοπικές ακαδημίες και τους ζητούσα για μια ώρα τους τερματοφύλακες της κ-16, για να τους κάνω προπόνηση, αλλά ήξερα στην ουσία ότι θα προπονήσουν και αυτοί εμένα. Κάπως έτσι εξυπηρετούσα και εγώ τον σκοπό μου.
Το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχαν προπονητές τερματοφυλάκων, γιατί δεν υπήρχε και η ανάλογη εκπαίδευση. Τα πρώτα διπλώματα σε προπονητές τερματοφυλάκων δόθηκαν στην Αγγλία στα τέλη της δεκαετίας του 90! Αργότερα πάντως συνειδητοποίησα ότι η εξάσκησή μου στο γήπεδο σαν ποδοσφαιριστής παράλληλα με την προπονητική, με βοήθησε αφάνταστα στο να εξελιχθώ.
-Το 1988 αποσυρθήκατε από την ενεργό δράση ως ποδοσφαιριστής. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο να γίνεται προπονητής τερματοφυλάκων;
-Όταν εγκατέλειψα την αγωνιστική δράση, έπρεπε να σιγουρέψω το γεγονός ότι θα έχω εργασιακές διεξόδους. Έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με την επιχειρηματικότητα, άνοιξα το δικό μου εστιατόριο και παράλληλα ήμουν προπονητής τερματοφυλάκων. Από το 1988 μέχρι και το 1994 εργαζόμουν σε 4 διαφορετικές ομάδες μέσα σε μια εβδομάδα. Ήμουν στη Derby County, στη Leeds United στη Barnsley και στη Manchester City. Το αυτοκίνητό μου έκανε πολλά χιλιόμετρα.(γέλια);
Οι περισσότεροι τερματοφύλακες γινόντουσαν προπονητές μερικής απασχόλησης. Ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο γιατί δε πλήρωναν οι ομάδες. Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ήταν τη σεζόν 1995-1996, όταν ξεκίνησα να δουλεύω για την Derby County.
-Στο παρελθόν υπήρξατε για λίγο προπονητής του Kasper Schmeichel στη Manchester City. Είχατε προβλέψει ότι θα καταφέρει μια μέρα να θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων της Premier League;
Εκείνη την περίοδο για να είμαι ειλικρινής όχι. Όταν εργαζόμουν για τη Manchester City με προπονητή τον Sven Goran Eriksson, η ομάδα διέθετε τον καλύτερο Σκανδιναβό τερματοφύλακα, τον Andreas Isaksson και το Joe Hart που ήταν 19 ετών, ένα χρόνο μικρότερος από τον Kasper. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που ήμουν σ’ εκείνη την ομάδα. Τότε λοιπόν, της περισσότερες ευκαιρίες τις πήρε ο Joe Hart.
Όλοι περίμεναν ότι θα γίνει ένας καλός τερματοφύλακας, αλλά όχι ένας από τους καλύτερους. Είμαι πολύ περήφανος που έχω συνεργαστεί με τον Kasper και χαίρομαι που τον βλέπω να είναι το νούμερο ένα με την εθνική ομάδα της Δανίας, αλλά και ένας από τους κορυφαίους keeper στην Αγγλία. Είναι φιλόδοξος , εργατικός, αφοσιωμένος και έχει απίστευτο ταλέντο. Πρέπει να τον θυμούνται όλοι σαν Kasper Schmeichel και όχι σαν τον γιό του Peter. Είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, έχει δικό του στυλ, ο Peter Schmeichel ήταν ολωσδιόλου διαφορετικός από τον γιό του.
-Ίσως επειδή ήταν διαφορετικός ο τρόπος παιχνιδιού…
-Όχι δε πιστεύω ότι διέφερε αρκετά. Ο λόγος που ο Peter ήταν ο καλύτερος της γενιάς του, ήταν γιατί μπορούσε να ξεκινήσει μια αντεπίθεση, κάτι που δε μπορούσε να κάνει άλλος. Κανένας απ’ αυτή τη σειρά των τερματοφυλάκων δεν μπορούσε να κάνει βολέ 60 μέτρων. Ήταν μοναδικός, όλοι το θυμούνται για την ταχύτητα αντίδρασης που διέθετε.
Όταν ο Kasper κέρδισε τη League Two με την Notts County, του έδωσα συγχαρητήρια και του τόνισα ότι ξεκινάει το ταξίδι της καριέρας του και οφείλει να το απολαύσει. Ήμουν ευτυχισμένος όταν τον είδα να σηκώνει το πρωτάθλημα με τη Leicester. Τα αξίζει όλα αυτά γιατί έχει φοβερή προσωπικότητα. Διαθέτει τρομακτική ικανότητα στο να σταματάει τα σουτ, αλλά και απίθανα αντανακλαστικά. Είναι μοντέρνος, είναι από τους καλύτερους με τα πόδια και χρησιμοποιεί πολύ καλά το πλαϊνό βολέ. Ο Kasper είναι ξεχωριστός σαν παίκτης, όπως ήταν και ο πατέρας του, με τον οποίον έχω δουλέψει.
-Πιστεύετε άξιζε μια μεταγραφή στη Manchester United;
Θα λάτρευε κάτι τέτοιο. Ακόμα και όταν ήταν στη Manchester City, υποστήριζε τη Manchester United. Πολλά παιδιά στη Σκανδιναβία υποστηρίζουν αγγλικές ομάδες. Είναι κάτι που θα το ήθελε πολύ πάντως. Προς το παρών η Manchester United έχει 2 εξαιρετικούς τερματοφύλακες, ενώ ο ίδιος αγωνίζεται σε μια ομάδα που αυτή τη στιγμή είναι πρώτη. Δεν έχει λόγο να φύγει.
-Έχετε κερδίσει πολλούς τίτλους με την Manchester United. Ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή που ζήσατε μ αυτό το σπουδαίο σύλλογο;
Η πιο σημαντική ήταν όταν χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν στη γραμμή ο Sir Alex Ferguson προσφέροντάς μου τη θέση του προπονητή τερματοφυλάκων το 2008.
-Θυμάστε τη πρώτη σας μέρα στο προπονητικό κέντρο;
-Ξεκάθαρα. ο Alex Ferguson ξέχασε να ενημερώσει τη γραμματεία ότι θα πήγαινα και μ’ έβαλε σε μπελάδες (γέλια). Ήταν πολύ απασχολημένος με την προετοιμασία και την ημέρα εκείνη παίζαμε ένα φιλικό με την ομάδα που προπονούσε ο γιος του, την Peterborough. Όταν έφτασα το πρωί, δε με άφηναν να μπω, ενώ λίγο αργότερα είχα προπόνηση με τον Van der Sar. Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι των 5 χρόνων με αυτόν τον τεράστιο άνθρωπό.
–Πόσο περίπλοκο είναι να διαχειρίζεσαι προσωπικότητες όπως ο Van der Sar;
-Δεν υπήρχε κάτι περίπλοκο, όταν συνεργάζεσαι με τέτοιους παίκτες, γνωρίζεις ότι είναι εκεί γιατί είναι οι καλύτεροι. Ο Van der Sar ήταν απίστευτος επαγγελματίας. Όταν ήμουν εκεί ήταν 37 ετών και έπρεπε να δούμε μέχρι πόσο θα παίζει. Είχε στη πλάτη του μια φοβερή καριέρα, με κερδισμένο Champions League με τον Ajax, ήταν στη Juventus μετά στη Fulham. Νομίζω ότι έπρεπε να είχε μετακομίσει πιο νωρίς στο Manchester.
Ένας πολύ καλός φίλος ήταν αυτός που τον έφερε, o Tony Coton. Ο ερχομός του μετέφερε ηρεμία στην ομάδα, όλοι έχουν να λένε ότι ήταν φοβερός με τη μπάλα, σαν σύγχρονος τερματοφύλακας. Διέθετε επίσης και μεγάλη τακτική ευφυΐα.
Το να δουλεύεις με τέτοιου ίδιους τερματοφύλακες είναι μαγικό και κάτι που έμαθα, είναι ότι πρέπει να τους ρωτάς τι χρειάζονται, δε προσπαθείς να τους αλλάξεις. Είτε είναι 16 είτε 19, εσύ τους ρωτάς τι θέλουν να βελτιώσουν. Έτσι ξεκινάει η σχέση σου με τον τερματοφύλακα, πρώτα πρέπει να γνωρίσεις την προσωπικότητα και μετά τον ίδιο τον παίκτη. Το να καταλάβω τη προσωπικότητα του Van der Sar ήταν εύκολο. Μέχρι να δουλέψουμε, είχε κερδίσει τα πάντα. Όλοι οι μεγάλοι παίκτες, όπως ήταν ο Berbatov, o Giggs o Cristiano Ronaldo και ο Scholes, είναι γεννημένοι νικητές.
Ήξεραν όλοι πως να κερδίζουν και είχαν ισχυρές προσωπικότητες. Αν δεν ήταν πλασμένοι έτσι, δεν θα τους έφερνε ο Sir Alex στην ομάδα. Ο David De Gea για παράδειγμα έκλεισε πριν λίγες μέρες τα 30. Είναι απίστευτο. Φανταστείτε πόσο δρόμο έχει μπροστά του.
-Πρόσφατα σε μια ημερίδα για προπονητές τερματοφυλάκων που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, δηλώσατε πως ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματά σας, ήταν το γεγονός ότι παίκτες σαν τον Cr. Ronaldo, Scholes, Tevez, Giggs δε μπορούσαν να ανακτήσουν τη μπάλα από τους τερματοφύλακες σας, σ’ ένα παιχνίδι κατοχής. Θεωρείται λοιπόν ότι ο τερματοφύλακας οφείλει πρώτα να είναι καλός ποδοσφαιριστής και μετά καλός τερματοφύλακας;
-Εννοείται πως το πιστεύω. Ο κάθε keeper πρέπει να καταλαβαίνει τις ανάγκες που έχει μια αναμέτρηση. Το πρώτο που πρέπει να κάνεις σαν προπονητής τερματοφυλάκων είναι να μάθεις πως θέλει η ομάδα να παίξει. Θα παίξει ο τερματοφύλακας τη μπάλα στα back; Μήπως θα τη “γεμίσει” στον άξονα;
Ο τερματοφύλακας είναι σημαντικός για την ομάδα όταν θες να χτίσεις το παιχνίδι από πίσω ή να παίξεις με αντεπιθέσεις. Για παράδειγμα όταν παίζαμε με τον Chicharito, κοιτούσαμε να χτυπήσουμε στη κόντρα. Όταν παίζαμε με τον Rooney είχαμε πιο πολύ υπομονή στο παιχνίδι μας.
Οπότε οι τερματοφύλακες έπρεπε να είναι άριστοι και με τα πόδια. Τακτικά ένας keeper υποχρεούται να γνωρίζει το πότε, το που, και το πως πρέπει να λειτουργήσει η ομάδα.
-Πιστεύετε ότι έχει αλλάξει αυτό τα τελευταία χρόνια;
–Φυσικά! Σκεφτείτε λίγο τον Buffon. Πόσοι κανόνες έχουν αλλάξει κατά τη διάρκεια της καριέρας του; Τα 6 δευτερόλεπτα, η πάσα μέσα στη περιοχή. Στην εποχή του Peter Schmeichel τα πράγματα ήταν διαφορετικά γιατί και οι κανόνες ήταν διαφορετικοί. Ο Buffon έχει καταφέρει να προσαρμοστεί στη νέα τάξη πραγμάτων, αξιοθαύμαστο. Το ίδιο είχε κάνει και ο Schmeichel όταν είχε φτάσει στα 41.
Ήμουν παρών σ’ ένα φιλικό παιχνίδι στο Etihad Stadium ανάμεσα στην Ιταλία και την Αργεντινή. Κατά τη διάρκεια εκείνου το παιχνιδιού, είχα 3 νέους Άγγλους τερματοφύλακες μαζί μου. Ο ένας εξ αυτών ήταν ο Ramsdale που αγωνίζεται τώρα στη Sheffield United. Τον ρώτησα: “Ποιος είναι ο πιο ήρεμος παίκτης του γηπέδου;” Μου απάντησε ο Buffon, γιατί βοηθούσε πάρα πολύ στη κατοχή της ομάδας και παράλληλα έκανε και τη δουλειά του σαν τερματοφύλακας. Άρα ένας τερματοφύλακας πρέπει να έχει ποδοσφαιρική ευφυΐα και να είναι προσαρμοστικός.
-Ήσασταν αυτός που επέμενε για την μεταγραφή De Gea. Πόσο δύσκολο ήταν για τον Ισπανό να προσαρμοστεί στην αγγλική ποδοσφαιρική πραγματικότητα; Τι εμπόδια αντιμετώπισε;
-Αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες καθώς ήρθε στο σύλλογο σε ηλικία 20 ετών, αλλά ήταν ήδη ένας νικητής. Τον είχα παρακολουθήσει πρώτη φορά σ’ μια αναμέτρηση Ισπανία – Αγγλία κ-17. Ένα παιδί αδύνατο, που η φανέλα του έπεφτε μεγάλη. Τον παρατήρησα και είδα να φτιάχνει σπουδαία πράγματα στο γήπεδο πάρα την τρυφερή του ηλικία. Όταν ήρθε στη Manchester United δε χρειάστηκε να του διδάξω κάτι, τα είχε μάθει όλα στην ακαδημία της Atletico Madrid. Είχε αγωνιστεί με την εθνική του ομάδα σ’ όλα τα τμήματα υποδομής και είχε κερδίσει το Europa League. Ήταν ένα νικητής 20 ετών επαναλαμβάνω.
Ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί στην αρχή, καθώς η Premier League διαφέρει από την La Liga. Σκεφτείτε γιατί όλοι θέλουν να παρακολουθούν Premier League; Γιατί η κάθε ομάδα έχει ένα διαφορετικό μοτίβο παιχνιδιού. Δεν έκρινα αναγκαίο να του δείξω κάτι όσων αφορά την κατοχή, ήταν ένας μικρός Van der Sar.Είχε πρόβλημα με βασικά πράγματα όπως η οδήγηση, η γλώσσα, δε μπορούσε να βρει σπίτι. Έπρεπε να αφήσει τη χώρα του, να υιοθετήσει νέες συνήθειες, είχε υπογράψει σ’ ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ του πλανήτη και το γνώριζε πολύ καλά αυτό. Περνούσε δύσκολα το πρώτους 2 μήνες.
Το πρώτο παιχνίδι με την ομάδα το έπαιξε απέναντι στη Manchester City στο Wembley, κάτι που δεν είχε ξανά ζήσει.Το μόνο στο οποίο εστιάσαμε ήταν ότι έπρεπε να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση, κάτι το οποίο έγινε μέσα σε λίγους μήνες
-Πως τον βοηθήσατε εσείς στο να προσαρμοστεί;
–Πριν υπογράψει, είχαμε προετοιμάσει το έδαφος, περίπου 4 μήνες πιο μπροστά. Ξέραμε ότι μόλις τελειώσει τη πρώτη του προπόνηση, θα τον παίρναμε να του δείξουμε σπίτια. Είχαμε προσλάβει έναν καθηγητή να του μάθει αγγλικά. Το καλό με το David ήταν ότι ποτέ δε παραπονέθηκε. Ήταν ήρεμος ισορροπημένος και ήξερε τι ήθελε.
-Το γεγονός ότι ο Dean Henderson αγωνίζεται φέτος στη Manchester United μπορεί να κάνει πιο ανταγωνιστικό τον De Gea; Τα τελευταία χρόνια εκλείπει η πίεση για τη βασική ενδεκάδα…
-Συμφωνώ απολύτως. Τα τελευταία χρόνια δεν είχε ιδιαίτερο ανταγωνισμό. Ο Dean είναι ένας ανταγωνιστής. Αυτό είναι θετικό για τον David. Χρειαζόταν αυτή τη πρόκληση γιατί είναι 10 χρόνια στην ομάδα. Ο Sergio Romero έψαχνε εδώ και καιρό για άλλο σύλλογο, ενώ ο Henderson είναι ένας τερματοφύλακας, που έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει. Είναι στην ομάδα από τα 14. Ο σύλλογος μ’ αυτό τον τρόπο επανέρχεται πίσω στις αξίες του. Παλιότερα υπήρχε ανταγωνισμός σε κάθε θέση. Αυτό φέτος αρχίζει να επαναλαμβάνεται. Έτσι η Manchester United γίνεται σιγά σιγά το κλαμπ που ξέρουμε.
-Η ιστορία της Manchester United είναι συνυφασμένη με τ’ όνομα του Sir Alex Ferguson. Θα θέλαμε να μας εκμυστηρευτείτε μερικά στοιχεία για την προσωπικότητα του, σαν προπονητή αλλά και σαν άνθρωπο.
-Σαν άνθρωπος… Έχω συναντήσει και καλύτερους (γέλια). Αυτό ακριβώς που συνέβη τώρα, θα το προκαλούσε και αυτός εάν μιλούσατε μαζί του. Θα σας έκανε να γελάσετε. Πάρα πολύ θετικός άνθρωπος. Πολύ κουλτουριάρης, διαβάζει βιβλία που έχουν να κάνουν με την πολιτική, την ιστορία, γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενο του, είναι πολύ ειλικρινής, αλλά θα τον χαρακτήριζα και άνθρωπο του λαού. Είχε αυτιά να σ’ ακούσει. Έντονος, εκρηκτικός κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και ένας άνθρωπος που τα έδινε όλα για τους παίκτες του.
Ερχόταν νωρίτερα στο προπονητικό κέντρο για να κάνει τη προπόνηση του, ούτως ώστε να είναι διαθέσιμος αργότερα στους παίκτες. Τη πρώτη μέρα που πήγα στο προπονητικό μου είπε: «είσαι εδώ γιατί είσαι αρκετά ικανός, φρόντισε να το διατηρήσεις». Έφυγα όταν έφυγε και αυτός. Πάντα ήταν εκεί για σένα, σε ρωτούσε τη γνώμη σου και τη συμμεριζόταν. Δεν ήθελε συνεργάτες να λένε σε όλα ναι. Ήθελε συνεργάτες που να διαφωνούν και να προτείνουν. Σήμερα αυτό υπογραμμίζω στους υποψήφιους προπονητές, ότι πρέπει να εκφέρουν τη γνώμη τους, αλλά να αφήνουν τον πρώτο προπονητή να αποφασίζει.
Ξέρετε πολλές φορές ο κόσμος με ρωτάει τι σου λείπει από την ομάδα; Μου λείπουν πολλοί φανταστικοί παίκτες αλλά κυρίως αυτός. Μου λείπει κάθε μέρα. Η ικανότητα επικοινωνίας τους, η αίσθηση του χιούμορ, και η αλήθεια είναι ότι μου λείπουν οι βραδιές του Champions League. Η μουσική που έβγαινε από τα μεγάφωνα, όταν μπαίναμε στο γήπεδο, οι χιλιάδες οπαδοί που φώναζαν. Επικοινωνώ ακόμα με τον Fergie . Έζησα τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου μαζί του.
-Πως προσέγγιζε τους ποδοσφαιριστές πριν από κρίσιμα παιχνίδια, όπως τα ντέρμπι με τη Liverpool, τα ματς με τη Manchester City αλλά και τους 2 τελικούς του Champions League με τη Barcelona;
Όσων αφορά τον τελικό του 2011, η Barcelona ήταν η καλύτερη ομάδα που αντιμετωπίσαμε ποτέ. Είχε παραδεχτεί και ο ίδιος ότι δικαίως ηττηθήκαμε. Είχαμε φοβερούς παίκτες, αλλά η «Barca» δεν παιζόταν. Στα κρίσιμα παιχνίδια, έδειχνε εμπιστοσύνη στους ποδοσφαιριστές του, εμπιστευόταν το επιτελείο, ήταν σίγουρος για τη δουλειά που είχαμε κάνει από τη Δευτέρα μέχρι τη Παρασκευή. Ο ίδιος ήταν πολύ συνοπτικός δεν έλεγε πολλά.
Πάρα πολύ καλός στην επιλογή ενδεκάδας και αλλαγών. Ειδικά ο τρόπος που διαχειριζόταν τις αλλαγές ήταν μοναδικός. Είχε διορατικότητα στο παιχνίδι. Όλα αυτά συνέβαιναν σε μια χρονιά που είχε 65 παιχνίδια. Όταν δουλεύεις στη Manchester United είσαι προετοιμασμένος για τόσα ματς, γιατί θες το πρωτάθλημα, επιθυμείς το FA Cup και σκοπεύεις σε μια πορεία στο Champions League. Ο Sir Alex ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτό. Αυτό στηρίζεται και λόγω της καριέρας του σαν ποδοσφαιριστής. Ήταν ένας κάλος επιθετικός. Αρεσκόταν στο επιθετικό ποδόσφαιρο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μου φώναζε: “Steele μπορούμε να εξασφαλίσουμε ανέπαφη την εστία σε 10 ματς; Αν ναι εγώ σου εγγυώμαι ότι θα κατακτήσουμε τη Premier League”. Πολλές φορές απολαμβάναμε το ίδιο μια νίκη με 1-0, με μια νίκη 5-3 ή 8-2 απέναντι στη Arsenal για παράδειγμα.
-Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση που έχετε απ’ αυτόν;
– Η μέρα που υπέγραψα το συμβόλαιο μου, η μέρα που ξεκίνησα τη δουλειά, το τελευταίο του παιχνίδι που ήρθε ισοπαλία 5-5, κερδίσαμε τη 3η Premier League στα 5 χρόνια που ήμουν εκεί. Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει πολύ αυτός ο ποδοσφαιράνθρωπος με την αδαμάντινη προσωπικότητα
-Παρατηρείται τα τελευταία χρόνια το γεγονός ότι το “Big Six” τους αγγλικού πρωταθλήματος δεν προτιμάει Άγγλους τερματοφύλακες. Υπάρχουν ο Jordan Pickford, o Nick Pope αλλά και ο Dean Henderson και κανένας απ’ αυτούς δεν αποτελεί πρώτη επιλογή για τους πρωτοπόρους. Για ποιο λόγο;
Αυτή είναι η δική σας άποψη, δεν είναι η δικιά μου. Ο Pickford περνάει δύσκολα αυτή τη στιγμή, θα επιστρέψει καλύτερος, έχει πολύ μέλλον, ο Pope τα πηγαίνει καλά, ο Heaton είναι τραυματίας, ο MaCarthy της Southampton είναι ικανός. Διαθέτουμε σπουδαίους τερματοφύλακες. Η Arsenal παλαιότερα στηριζόταν στον Seaman, η Manchester City στον James και τον Hart, να φέρω και άλλα παραδείγματα;
Παρόλα αυτά, αν δε μπορείς να έχεις αυτούς τους τερματοφύλακες, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, είναι να φέρεις ξένους. Όπως για παράδειγμα η Liverpool, που έχει τον καλύτερο ξένο. Η Manchester City πέρασε από πολλούς τερματοφύλακες όπως, ο Caballero, o Bravo και τελικά κατέληξε στο να βρει τον Ederson.
Εάν παρατηρήσετε κάθε ομάδα στο πρωτάθλημα μας, θα συμπεράνετε, ότι παίζουν οι καλύτεροι τερματοφύλακες στον κόσμο. Αυτό το πράγμα με τους ξένους τερματοφύλακες συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Έρχονται από πίσω τερματοφύλακες όπως ο Ramsdale. Επενδύσαμε πολλά στον συγκεκριμένο χώρο και έχουμε υψηλές προσδοκίες για το μέλλον.
-Όταν εργαστήκατε για λίγο στη Middlesbrough συνεργαστήκατε και μ’ έναν Έλληνα τερματοφύλακα τον Ντίμι Κωνσταντόπουλο τι θυμάστε απ’αυτόν; Γνωρίζετε κάποιον Έλληνα τερματοφύλακα που να διαθέτει τα προσόντα για να παίξει στη Premier League μελλοντικά;
-Ναι!!! Τι τύπος, απίστευτος άνθρωπος ο Ντίμι.
Όχι δε γνωρίζω κάποιον Έλληνα τερματοφύλακα που μπορεί να παίξει, γνωρίζω βέβαια αυτό το παιδί που παίζει στη Celtic (Σ.Σ Βασίλη Μπάρκα), ο οποίος έχει καλά στοιχεία.
Για τον Ντίμι τώρα, είναι μια μεγάλη προσωπικότητα, τοπικός ήρωας . Τον αγαπούσανε στο Middlesbrough. Είχε κερδίσει τη Championship και παράλληλα τον σεβασμό των οπαδών. Αγωνίστηκε σε 43 παιχνίδια στη 2η κατηγορία, αλλά ο προπονητής έφερε τον Victor Valdes και τον Brad Guzan στην ομάδα και ο Ντίμι αναρωτιόταν το γιατί.
Εγώ προσωπικά έμεινα εκεί 6 εβδομάδες για να αντικαταστήσω για λίγο τον έτερο προπονητή τερματοφυλάκων που είχε τραυματιστεί. Πριν φύγω είπα στον προπονητή: “Δεν έχει παίξει, πρέπει να τον βάλεις να τον δεις”. Μου είπε: “Όχι δεν τον βάζω”.
Είχαμε φτάσει γύρω στον Ιανουάριο και δεν είχε παίξει από την προετοιμασία. Έτσι μια μέρα του είπα ότι θα αγωνιστεί σ’ έναν αγώνα κυπέλλου και τον συμβούλευσα να προετοιμαστεί ψυχολογικά. Κάναμε κάποιες συγκεκριμένες ασκήσεις πριν το ματς. Είχε να παίξει 5 μήνες. Ήταν ένα παιχνίδι απέναντι στην Accrington. Μόλις ακούστηκε τ’ όνομα του στα μεγάφωνα, το γήπεδο σηκώθηκε όρθιο να τον αποθεώσει. Κράτησε το 0 στην εστία, είχε ρόλο στο παιχνίδι, ήταν ένας τρομερός τερματοφύλακας.
Ήταν και ένας υπέροχος άνθρωπος. Άπλα δεν πήρε αρκετά παιχνίδια όσο καιρό ήμουν εγώ εκεί. Απολάμβανα να δουλεύω μαζί του. Αν δε κάνω λάθος έχει αποσυρθεί… Ε καιρός ήταν έφτασε τα 60 (γέλια). Είχε ποδοσφαιρικό μυαλό ο Ντίμι.
Συντάκτης: Θανάσης Παρασχούδης
