18 Μαρτίου 2010: Όταν η Φούλαμ κατάφερε κάτι που έμοιαζε αδύνατο απέναντι στην Γιουβέντους, κάτι που έμεινε στην ιστορία ως η πιο διάσημη νύχτα του «Κρέιβεν Κότατζ».
Η «Μεγάλη Κυρία» ταξίδεψε στην Αγγλία για ένα, όπως φαινόταν, παιχνίδι διαδικαστικού χαρακτήρα. Ο πρώτος αγώνας της φάσης των «16» του στο νεοσύστατο ακόμα Europa League στο «Ντέλε Άλπι» είχε λήξει 3-1 υπέρ της ιταλικής ομάδας, ένα σκορ που τους έδινε σαφέστατο προβάδισμα. Ένα σκορ απόλυτα αναμενόμενο, αν συγκρίνει κανείς τη δυναμική των αντιμέτωπων ομάδων. Από τη μια ένας «γίγαντας» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και από την άλλη ένας «δεύτερος» σύλλογος από το Λονδίνο, χωρίς μεγάλες διακρίσεις.
Μπορεί η Γιούβε να βρισκόταν σε μια περίοδο αναγέννησης, μετά τον υποβιβασμό λόγω του σκανδάλου «Coriopolis», παρόλα αυτά στο ρόστερ της υπήρχαν «ιερά τέρατα» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και ποδοσφαιριστές αναγνωρισμένης αξίας. Ντελ Πιέρο, Φάμιο Καναβάρο, Νταβίντ Τρεζεγκέ, Μαόυρο Καμορανέζι, Φάμπιο Γκρόσο, μερικοί από αυτούς που αγωνίστηκαν εκείνο το βράδυ στο «Κρέιβεν Κότατζ». Στην Φούλαμ υπήρχαν αρκετοί ταλαντούχοι και έμπειροι παίκτες, όπως οι Ντέμιεν Νταφ, Μαρκ Σβάρτσερ και Ντίκσον Ετούχου, οι οποίοι όμως δε μπορούσαν να συγκριθούν σε καμία περίπτωση με τους αντιπάλους τους.
Η «τελετή» φάνηκε να λαμβάνει τέλος πριν ακόμα αρχίσει. Στο 2ο μόλις λεπτό της αναμέτρησης, ο Τρεζεγκέ έβαλε μπροστά τους Ιταλούς, επεκτείνοντας το συνολικό σκορ σε 4-1. Αυτό το εκτός έδρας γκολ ήταν μάλλον «ταφόπλακα» στα όνειρα της Φούλαμ. Ο Ρόι Χόντγκσον, προπονητής των Λονδρέζων τότε, είχε δημιουργήσει μια ομάδα με μέταλλο, που αρνιόταν να τα παρατήσει, ακόμα κι όταν οι πιθανότητες ήταν εναντίον της. Η πίστη στο πλάνο απέδωσε καρπούς σχεδόν άμεσα, με τον Μπόμπι Ζαμόρα να ισοφαρίζει λίγο πριν το δεκάλεπτο σε 1-1. Αυτό ακριβώς που χρειάζονταν, αν και ο δρόμος προς την πρόκριση ήταν ακόμα μακρύς. Εξαιρετικά απίθανο να σκοράρεις δύο φορές ακόμα, χωρίς να δεχτείς εσύ κάποιο τέρμα, έστω για να στείλεις το ματς στην παράταση.
Η στιγμή που άλλαξε άρδην την αναμέτρηση συνέβη στο 29′, με τον μεγάλο Φάμπιο Καναβάρο να αποβάλλεται! Ο Ζόλταν Γκέρα προσπάθησε με κάθετη μπαλιά να βγάλει τετ-α-τετ τον Ζαμόρα με τον Τσιμέντι, αλλά ο αρχηγός της Γουβέντους ανέτρεψε τον Άγγλο επιθετικό. Ο Μπιόρν Κάιπερς δεν δίστασαι να βγάλει απευθείας κόκκινη κάρτα. Η απόφαση ήταν αμφισβητούμενη, αλλά σίγουρα ήταν η στιγμή που άλλαξε το ματς. Από τότε και στο εξής η Φούλαμ πήρε τα ηνία στην αναμέτρηση. Οι φάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, με Ντέιβις και Ετούχου να σημαδεύουν το δοκάρι. Δέκα λεπτά μετά την αποβολή, όμως οι Άγγλοι πήραν το προβάδισμα στην αναμέτρηση.
Ο Γκέρα σκόραρε και στις κερκίδες επικράτησε πανικός! Η πλάστιγγα είχε γείρει προς τους γηπεδούχους και τίποτα δε φαινόταν να μπορεί να το αλλάξει. Η ανάπαυλα του ημιχρόνου ήταν «όαση» για τους Ιταλούς, που είχαν ευκαιρία να ανασυνταχθούν. Παρόλα αυτά, μερικά λεπτά μετά τη σέντρα του δεύτερου μέρους, η τύχη θα ευνοήσει και πάλι τη Φούλαμ. Ο Κάιπερς θα καταλογίσει την εσχάτη των ποινών σε χέρι του Ντιέγκο μέσα στην περιοχή και ο Γκέρα θα διαμορφώσει το 3-1. Πλέον, με το συνολικό σκορ στο 4-4 ο αγώνας θα οδηγούνταν στην παράταση. Πενήντα λεπτά στην αναμέτρηση και η «Γιούβε» επιτέλους αφυπνίστηκε. Η μαζική άμυνα μετατράπηκε σε μαζική επίθεση, με τους Ιταλούς πλέον να παίζουν «κορώνα – γράμματα» την συνέχεια τους στην διοργάνωση. Οι ευκαιρίες τους δεν είναι κάτι τρομερό, όμως ήταν μια απόδειξη ότι δεν τα είχαν παρατήσει.
Από την άλλη, η Φούλαμ έδειχνε ότι είχε χάσει την φρεσκάδα της. Το άγχος για την ανατροπή, αλλά και η υπέρ-προσπάθεια των παικτών της είχαν αρχίσει να επηρεάζουν τα πόδια των ποδοσφαιριστών. Ο Χόντγκσον θα προβεί σε αλλαγή στο 51′, ρίχνοντας στη «μάχη» τον Κλιντ Ντέμπσεϊ. Μια κίνηση-απόδειξη του πλάνου. «Πρέπει να σκοράρουμε!». Η κόπωση των γηπεδούχων δεν τους έδινε την «πολυτέλεια» να παίξουν παράταση.
Στο 82′ ο Αμερικανός θα κάνει μια ενέργεια που θα μείνει χαραγμένη για πάντα στη μνήμη των οπαδών της Φούλαμ. Με ένα «γλυκό τσίμπημα» της μπάλα από το ύψος της μεγάλης περιοχής, θα στείλει τη μπάλα προς την απέναντι γωνία του τέρματος. Ο χρόνος έμοιαζει να κυλάει αργά, καθώς όλοι παρακολουθούσαν την μπάλα να «ταξιδεύει» προς την εστία, να «γλείφει» το δοκάρι και να καταλήγει στα δίχτυα. Αυτό ήταν, η ανατροπή είχε ολοκληρωθεί! Όσο μεγαλειώδης και να ήταν η εμφάνιση της Φούλαμ εκείνο το βράδυ, αρκετός κόσμος έχει την πεποίθηση πως αν κάτω από τα γκολποστ της Γιουβέντους ήταν ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Ο 39χρονος τότε Αντόνιο Τσιμέντι, τρίτος τερματοφύλακας στην ιεραρχία, χρεώθηκε την ευθύνη για εκείνο το γκολ του Ντέμπσεϊ.
Μπορεί οι Γκέρα και Ντέμπσεϊ να ήταν πρωταγωνιστές στις ιστορικότερες στιγμές του αγώνα, όμως ο πραγματικός «ήρωας» για τη Φούλαμ ήταν ο Ζαμόρα. Ο επιθετικός ήταν ο κινητήριος μοχλός όλων των επιθέσεων της ομάδας του, αποτελλόντας την κύρια απειλή για την άμυνα των Ιταλών. Ήταν στα μέσα της καλύτερης σεζον για την καριέρα του, φτάνοντας ένα βήμα από την αποστολή της Εθνικής Αγγλίας για το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής (κόπηκε στην προεπιλογή).
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=TfrSPWxhfV4[/embedyt]
Όπως και να έχει, στην τελική εκείνη η βραδιά δεν άνηκε σε κανένα παίκτη της Φούλαμ. Η συλλογική προσπάθεια ήταν που την οδήγησε στους «8» του Europa League. Και παρόλο που το 2010 ήταν μια τεράστια χρονιά για τη Λονδρέζικη ομάδα, αφού στη συνέχεια της διοργάνωσης έφτασε μέχρι τον τελικό, όπου και ηττήθηκε με 2-1 από την Ατλέτικο Μαδρίτης, εκείνη η βραδιά με τη «Γιούβε» στο «Κρέιβεν Κότατζ» ήταν η μεγαλύτερη παράσταση στην ιστορία της!
Συντάκτης: Βασίλης Βασιλείου
Δείτε από τον ίδιο αρθογράφο:
Stefan Schwarz: Ο ποδοσφαιριστής που ήθελε να παίξει μπάλα στο διάστημα
Ακολούθησε το νέο μας λογαριασμό στο TikTok για μοναδικά videos και ξεχωριστό υλικό από το αγγλικό ποδόσφαιρο!
