Μεγάλη συζήτηση έχει «ανοίξει» σχετικά με τη σημασία που πρέπει να δώσει μια αγγλική ομάδα στο Europa League και ως εκ τούτου, δράττομαι της ευκαιρίας να αναπτύξω την γνώμη μου.
Πολλοί θεωρούν τη δεύτερη σε τάξη ευρωπαϊκή διοργάνωση, ως ένα θεσμό που δε θα έπρεπε να απασχολεί ιδιαίτερα τους αγγλικούς συλλόγους. Η αλήθεια είναι πως αυτή η πεποίθηση έχει αρκετά και βάσιμα επιχειρήματα. Όμως, επειδή κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, δε πρέπει να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.
Στην αρχή της φετινής season, ο προπονητής της Arsenal, Unai Emery, υποστήριξε ότι θα συμπεριφερθεί στο Europa League με μεγαλύτερο σεβασμό από ότι στη Premier League. Αυτή η άποψη τυγχάνει αποδοχής στα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όπου οι ομάδες δίνουν μεγαλύτερο βάρος στο να κερδίσουν ένα ευρωπαϊκό τίτλο, παρά ένα εγχώριο. Στην Αγγλία, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Βλέπουμε ομάδες να παρατάσσονται με αναπληρωματικούς ή παίκτες από τις ακαδημίες, έχοντας ως σκοπό να εμφανίσουν μια ξεκούραστη και πιο ανταγωνιστική ενδεκάδα στα παιχνίδια της Premier League.
Στα δικά μου μάτια, εδώ προκύπτει κάτι οξύμωρο. Σκοπός μιας ομάδας είναι να κερδίσει τίτλους. Γιατί λοιπόν να «παρατήσεις» μια ευρωπαϊκή διοργάνωση; Οι αγγλικοί σύλλογοι ξεκινούν τη χρονιά, έχοντας να αγωνιστούν σε τέσσερις διαφορετικές διοργανώσεις. Premier League, Champions/Europa League, FA Cup, Carabao Cup. Τα rosters των περισσοτέρων ομάδων δεν επαρκούν, ώστε να είναι ανταγωνιστικές σε όλες τις παραπάνω διοργανώσεις. Για αυτό βλέπουμε να μένουν εκτός στόχων από πολύ νωρίς.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα τις φετινές Arsenal και Chelsea. Δυο ομάδες που έχουν πολλά κοινά σημεία στη πορεία τους μέσα στη season. Ξεκινώντας με κύριο στόχο τη Premier League, έμειναν και οι δυο αρκετά νωρίς εκτός διεκδίκησης αυτού. Στη συζήτηση βέβαια, δεν βάζω καν τα FA και Carabao Cup, που μόνο για λόγους prestige αξίζει να τα κατακτήσεις πλέον. Τα οικονομικά οφέλη δεν αξίζουν το κόπο, ενώ ελλοχεύουν κίνδυνοι τραυματισμού και κόπωσης.
Γεγονότα που και στις δυο ομάδες προκάλεσαν δυσκολίες. Η πορεία τους όμως στο Europa League ήταν εξαιρετική. Εύκολη πρόκριση από τη φάση των ομίλων και συνέχεια, με σχετική άνεση, μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης, αφού οι αντίπαλοι τους σε αυτή τη διοργάνωση είναι σαφέστατα υποδεέστερες ομάδες. Μπορεί αυτή η διοργάνωση να μην επιφέρει τα οικονομικά οφέλη που προσφέρει το Champions League, όμως δεν παύει να είναι ένας ευρωπαϊκός τίτλος. Φυσικά, ο νικητής του UEL, τα τελευταία χρόνια, κερδίζει μια θέση στο Champions League της επόμενης χρονιάς, κάτι που προσθέτει ένα παραπάνω κίνητρο.
Φέτος, οι δυο Λονδρέζικες ομάδες έχουν φτάσει στο σημείο να είναι ένα βήμα πριν το τελικό του UEL στο Baku, ενώ ταυτόχρονα δίνουν μάχη, «σώμα με σώμα», με Tottenham και Man United, για τις θέσεις 3 και 4 του πρωταθλήματος. Δυο θέσεις, που εκτός από τη συμμετοχή στο Champions League, δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω. Έτσι λοιπόν, έχει προκύψει ένα debate στις οπαδικές τάξεις των δυο ομάδων, τετράδα στη Premier League ή κατάκτηση Europa League;
Προφανέστατα, και στις δυο περιπτώσεις, στόχος είναι το Champions League της επόμενης χρονιάς, αλλά και ένας τίτλος. Στο σημείο αυτό, φαίνεται ποσό σημαντική ήταν τελικά η δήλωση του Unai Emery. Ο Ισπανός τεχνικός, που έχει κερδίσει τρεις συνεχόμενες χρονιές το UEL με τη Sevilla, οπότε έχει το «know – how», μάλλον είχε φανταστεί ότι όσο ανταγωνιστική κι αν παρουσιαστεί η Arsenal στη Premier League, δύσκολα θα φτάσει στη κατάκτηση της. Σε καμία περίπτωση δεν μείωσε το κύρος της Arsenal με αυτή τη σκέψη, απλά ήταν ρεαλιστής. Εξάλλου, οι ιθύνοντες των «Κανονιέρηδων», όταν έδιναν το «τιμόνι» της ομάδας στον Βάσκο, τη κατάκτηση του UEL σκεφτόντουσαν.
Ρίχνοντας μια μάτια στο παρελθόν, παρατηρεί κανείς ότι οι αγγλικές ομάδες, έχουν αρκετά καλή παρουσία στο Europa League. Φυσικά, τα τελευταία πέντε χρόνια που ο νικητής κερδίζει την συμμετοχή στο Champions League, οι καλές πορείες έχουν αυξηθεί, με αποκορύφωμα τη κατάκτηση της διοργάνωσης από τη Manchester United. Με αυτή τη κίνηση, η UEFA θέλησε να προσθέσει ένα επιπλέον κίνητρο, ειδικά για τις μεγάλες ομάδες, ώστε να πάρουν στα σοβαρά αυτή τη διοργάνωση. Βέβαια, οι μεγάλες ομάδες δε θα έπρεπε να θέλουν επιπλέον κίνητρα για να κατακτήσουν ακόμα ένα τίτλο, να γράψουν μια ακόμα «χρυσή» σελίδα στην ιστορία τους. Όπως έκανε η Chelsea το 2013, όταν έγινε η πρώτη ομάδα που κατέκτησε, σε «back to back» season, το Champions League και το Europa League.
Για εμένα, έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται το Europa League από οποιαδήποτε αγγλική ομάδα. Έχουμε δει ομάδες, όπως η Everton, η Burnley ακόμα και η Tottenham, ενώ έχουν ευκαιρία να πρωταγωνιστήσουν σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση, να μην ενδιαφέρονται καν, με αποτέλεσμα να αποκλείονται πρόωρα,ρίχνοντας το βάρος στο πρωτάθλημα. Αν το UEL είχε και τα προηγούμενα χρόνια τη προσοχή που του άξιζε, θα αμφέβαλλα για την ύπαρξη της ισπανικής κυριαρχίας. Οι αγγλικές ομάδες στην Ευρώπη βρίσκονται σε άνθηση και όσο αφορά το Europa League ο στόχος για κάθε σύλλογο θα πρέπει να είναι η κατάκτηση του.
Κλείνοντας, για να μην τα ρίχνουμε και όλα στις ομάδες για τον «παραγκωνισμό» του UEL, η FA δε φαίνεται ιδιαίτερα πρόθυμη να βοηθήσει τους αγγλικούς συλλόγους να προχωρήσουν στη διοργάνωση. Ίσως ένα πιο ελαστικό πρόγραμμα μέσα στη χρονιά, να βοηθούσε τις ομάδες να αντεπεξέλθουν στο πρόγραμμα Κυριακή – Πέμπτη – Κυριακή. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ομάδες παίρνουν εγχώρια «ρεπό», τις ημέρες πριν από ένα κρίσιμο ευρωπαϊκό αγώνα.
Η ευχή όλων είναι να βλέπουμε πορείες των ομάδων του «Νησιού», ανάλογες με τις φετινές σε όλες τις διοργανώσεις. Ίσως, και κάποια στιγμή, το Europa League και το Champions League να αποκτήσουν την ίδια «αίγλη», όσο κι αν αυτό ακούγεται εξωπραγματικό. Είχε συμβεί άλλωστε στο παρελθόν, όπου οι τρεις κύριες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, Κύπελλο Πρωταθλητριών, Κύπελλο Κυπελλούχων και Κύπελλο Διεθνών – Εκθέσεων έχαιραν της ίδιας εκτίμησης.
Συντάκτης: Βασίλης Βασιλείου
