Η άποψη ενός φίλου της σελίδας για το σύγχρονο ποδόσφαιρο, με άπλα και περιεκτικά λόγια.
Ζούμε σε μια εποχή που το γνήσιο και το μοναδικό σπανίζουν, που οι ρυθμοί της ζωής είναι τρελοί και τα προβλήματα μας γονατίζουν. Φτώχεια και ανέχεια ροκανίζουν σιγά σιγά την δύναμη του μέσου ανθρώπου… Οι άνθρωποι προσπαθούν να είναι μέσα στην μόδα της μάζας και η μοναδικότητα λείπει από την ζωή.
Η παρακμή του συγχρόνου ανθρώπου είναι διασκορπισμένη σε όλα τα παρακλάδια της κοινωνίας μας, ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Στο άρθρο αυτό λοιπόν, εγώ σαν Γιώργος θα ήθελα να παραθέσω την προσωπική μου άποψη σχετικά με το λανθασμένο πρόσωπο που μας δείχνει το ποδόσφαιρο. Δεν σχετίζεται άμεσα με το αγγλικό πρωτάθλημα αλλά πήρα έμπνευση στο να γράψω αυτό το άρθρο από τα 110 μύρια που δόθηκαν για τον Paul Pogba.
Αρχικά, κατά την προσωπική μου άποψη, τα λεφτά τα οποία πέφτουν στο ποδόσφαιρο είναι εξωφρενικά. Μεταγραφές των 80 και άνω εκατομμυρίων είναι υπερβολικές και λίγο εριστικές για τον μέσο άνθρωπο. Από την στιγμή που σε χώρες που η ανεργία θερίζει, δεν μπορεί μία ομάδα να σπαταλάει εκατοντάδες εκατομμύρια στο μεταγραφικό σχεδιασμό από την στιγμή που τα χρήματα αυτά σίγουρα θα δώσουν μια ανάσα στον λαό.
Είναι τραγικό αν σκεφτείς ότι ένας μέσος ποδοσφαιριστής (στα μεγάλα πρωταθλήματα) πληρώνεται με 1.000.000 τον χρόνο ενώ ένας γιατρός παίρνει 12.000 και κάποια επιπλέον επιδόματα. Το ποδόσφαιρο πλέον είναι μία τεράστια επιχείρηση που κάνει το χρήμα να κινείται και τεράστια κεφάλια της οικονομίας να θέλουν να ασχοληθούν με αυτό. Τώρα αν το χρήμα αυτό είναι βρώμικο ή καθαρό το αφήνω στην κρίση σας, αν και όλοι γνωρίζουμε την απάντηση.
Επειδή διαβάζοντας τα παραπάνω σίγουρα, φίλε αναγνώστη, θα σκέφτεσαι γιατί κάποιος που έχει αυτή την άποψη κάθεται και γράφει σε ένα ποδοσφαιρικό site, ευθύς θα σου απαντήσω.
Δεν μιλάω για ένα τελείως μίζερο ποδόσφαιρο, μιλάω για ένα πιο ρεαλιστικό ποδόσφαιρο. Θα ήθελα να βλέπω τα πόσα των μεταγραφών να είναι πιο ρεαλιστικά. Μέχρι πριν κάποια χρόνια η Ρεάλ αγόρασε τον μεγάλο Zidane για 71 εκατομμύρια, φέτος η United δίνει 110, μπορεί και παραπάνω, για τον Pogba. Φέρνω αυτό το παράδειγμα γιατί πρόκειται για δυο ποδοσφαιριστές πολύ χαρισματικούς. Ο πρώτος όμως πήρε μεταγραφή σαν ένας έτοιμος ηγέτης και ο άλλος σαν ένας χαρισματικός νέος που ίσως γίνει πρωταθλητής κάποια στιγμή.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν γίνεται να ζητούνται πόσα τραγελαφικά. Ο τεράστιος Scholes είπε ότι κανένας παίχτης δεν αξίζει τόσα λεφτά. Έχει δίκιο. Κινήσεις εντυπωσιασμού και στο τέλος τίποτα! Τα 71 μύρια άφησαν εποχή τα 110 δεν ξέρουμε ακόμα.
Θα μπορούσα να κάθομαι και να γράφω για μέρες περί οικονομικών και μεταγραφών στο ποδόσφαιρο αλλά σίγουρα θα ήταν κουραστικό. Όποτε θέλω να παραθέσω ένα προσωπικό παράπονο. Που πήγαν οι γνήσιοι ποδοσφαιριστές;;;;!!!! Γιατί όλοι οι ποδοσφαιριστές στις μέρες μας κυμαίνονται στο ίδιο στύλ;;; Σίγουρα ο “κλαρινισμός” των ημερών μας, έχει εισχωρήσει και στο ποδόσφαιρο. Το μαλλιά σαν γλύψιμο από αγελάδα, το σώμα γεμάτο ταττού και τα λεφτά που μοστράρονται μέσω διαφόρων μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν περάσει λανθασμένα πρότυπα στα παιδιά που τούς αρέσει η μπάλα.
Εμείς, της προ Ronaldinho! εποχής έχουμε γνωρίσει παίχτες σύμβολα που έπαιζαν για την φανέλα. Δεν μπορώ να συγκρίνω το συναίσθημα που ένιωθα όταν έβλεπα να μπαίνει ο Henry μέσα στο Hibury με την απάθεια που νιώθω όταν βλέπω τον Giroud να μπαίνει στο Emirates. Άπλα δεν μου γεμίζουν το μάτι οι νεώτεροι.
Πάντως άσχετα με τα λεφτά που μπαίνουν καιρούς παίχτες που παίζουν ποδόσφαιρο, το άθλημα αυτό θα είναι για πολλά χρόνια ακόμα το σπορ του λαού. Πάρε από τούς ανθρώπους την ελευθερία και κανένας δεν θα πει τίποτα, στέρησε τους την μπάλα και θα γίνει ολόκληρη επανάσταση.
Σίγουρα η κοινωνία μας θα είχε επωφεληθεί πολύ περισσότερο αν το ποδόσφαιρο ήταν λίγο διαφορετικό. Για να κλείσω ήθελα να ξαναεπισημάνω ότι όλα αυτά είναι δική μου άποψη και ότι δεν θέλω κανένας να την ασπαστεί.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Συντάκτης: Γιώργος Παπάζογλου
