Το ξαφνικό «αντάμωμα» του Mourinho με την Tottenham, είναι η είδηση που μονοπωλεί το ενδιαφέρον τα τελευταία 24ωρα. Και ομολογουμένως, δικαιολογημένα. Μαζί με τα «Σπιρούνια», η συνεργασία αυτή μπορεί να βγάλει ωφελημένο και τον «Special One», που θέλει ένα γερό restart στην καριέρα του. Θα τα καταφέρει;
Μια προσωπικότητα που διχάζει. Είτε λατρεύεται, είτε μισείται μανιωδώς. Είτε έχει φανατικούς υπερμάχους, είτε ορκισμένους εχθρούς. Και δικαιολογημένες αμφότερες οι πλευρές, αφού ο Πορτογάλος έχει δώσει αφορμές τόσο με τις επιτυχίες του, όσο και με την ιδιαίτερη προσωπικότητά του. Αυτό που πρέπει ωστόσο να αναγνωριστεί καθολικά στον Mourinho, είναι πως διαθέτει «guts», «cojones», ή αλλιώς «άντερα». Όλες του οι επιλογές στην καριέρα του άλλωστε, αυτό καταδεικνύουν. Μετά τη Porto δεν κώλωσε να αναλάβει το μεγαλεπίβολο πρότζεκτ Abramovich στην Chelsea, να οδηγήσει έξω από τη μιζέρια της την Inter, να αποτινάξει ταμπέλες από την Real Madrid, να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό εκ νέου στους «Μπλε», να κουβαλήσει την Manchester United σε μια προοπτική στην μετά-Ferguson εποχή.
Τέτοιου είδους επιλογή είναι και αυτή της Tottenham. Επιλογή ρισκαδόρικη για τον ίδιο, αλλά και ιντριγκαδόρικη. Το σοκ του τελευταίου διαστήματος της «συμβίωσης» του «Special One» με την United ήταν τέτοιο, που για τον ίδιο χρειάζονται ισχυρά κίνητρα και στόχοι. Το ιδιαίτερο της ιστορίας εδώ, έχει να κάνει με το brand name της Tottenham, ή σωστότερα το brand name που έχτισε η εποχή Pochettino στην Tottenham. Η ευθύνη του Jose στο εξής είναι να δει που μπορεί να φτάσει το πράγμα.
Η ώρα της αλήθειας για τα «Σπιρούνια»
Για να φτάνει να ζητάει το κάτι παραπάνω η Tottenham, σημαίνει πως καλλιεργήθηκαν όλες εκείνες οι συνθήκες που της επιτρέπουν να κοιτάζει υψηλότερα. Τα «Σπιρούνια» ψάχνονταν για χρόνια, πειραματίστηκαν, κατέληξαν στον Pochettino και εκείνος ξεκίνησε να περνά τις πίστες μία προς μία. Από ομάδα 6άδας, έγινε ομάδα Champions League. Έφτασε στο σημείο να προσπαθεί να θεωρεί εαυτόν διεκδικήτρια τίτλου, άσχετα αν στην πραγματικότητα η ιδέα και μόνο της έκοβε τα ύπατα. Καλλιέργησε ευρωπαϊκή ταυτότητα, έμαθε να προκρίνεται, να κάνει μεγάλα αποτελέσματα στην Ευρώπη. Πιθανώς να το τερμάτισε πέρσι με τη συμμετοχή στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Για να συνοψίσουμε, με τον «Poch» στο τιμόνι η Tottenham «ψήλωσε», αλλά ουδείς γνωρίζει με σιγουριά αν «ταβάνιασε».
Εδώ έρχεται ο Mourinho λοιπόν. Έμπειρος σε συνθήκες πίεσης, μια πίεση που σαφώς δεν υπάρχει στον ίδιο βαθμό στους Λονδρέζους σε σχέση με όσα συνήθισε στην ως τώρα καριέρα του. «Μανούλα» στο know-how των τίτλων, οι φίλοι της United ενδεχομένως ήδη να τον νοσταλγούν ελαφρώς, μιας και με εκείνον είδαν και τους τρεις τελευταίους τίτλους τους. Και ειρήσθω εν παρόδω, οι τίτλοι είναι η τεράστια δίψα της Tottenham. Ίσως και το μεγαλύτερο «ανάθεμα» προς τον Pochettino.
Ο Πορτογάλος καλείται να εφαρμόσει όλα όσα διδάχτηκε στην -ομολογουμένως- τεράστια καριέρα του. Αμφιβάλλω ισχυρά αν υπάρχει πιο «ψημένος» τεχνικός στο υψηλότερο επίπεδο τούτη την ώρα. Με τον Mourinho επικεφαλής λοιπόν, η Tottenham έχει σίγουρα τον κατάλληλο άνθρωπο για να καταλάβει αν «ταβάνιασε», αν υπάρχει λίγο dna για την επόμενη πίστα, εκείνη των τίτλων, ή αν πρέπει αυτό να χτιστεί με αρκετές και πιθανώς αιματηρές θυσίες.
Χρωστάει μια ρεβάνς στον εαυτό του
Ο Mourinho στην έως τώρα πορεία του, λάτρευε να δημιουργεί εχθρούς. Ουδόλως τον ενόχλησε ποτέ, απαντούσε τις περισσότερες φορές με τη δουλειά του. Τα προβλήματα ξεκινούσαν πάντοτε όμως όταν οι εχθροί γεννιόνταν μέσα στα ίδια του τα αποδυτήρια ή ευρύτερα στο κλαμπ. Η ισχυρή του προσωπικότητα δεν επέτρεπε «καπέλωμα» από κανέναν ποδοσφαιριστή και πάντα ήταν διατεθειμένος να το φτάσει στα άκρα. Η περίπτωση Pogba είναι η τελευταία κραυγαλέα.
Το τελευταίο διάστημα στην United (όπου έμεινε μέχρι πέρσι τον Δεκέμβρη), γεννήθηκαν έντονες αμφιβολίες και για τις ικανότητες του στο κοουτσάρισμα, στην προετοιμασία, στη δουλειά της ομάδας γενικότερα. Παρωχημένες ποδοσφαιρικά λογικές, που πέρα από από αποκρουστικές, πλέον δεν έφερναν και το αποτέλεσμα στο γήπεδο. Σύμφωνοι, ουδέποτε δεν μείναμε άφωνοι με τη μπάλα που έπαιξαν οι ομάδες του, δεν είναι Klopp ή Guardiola ο Jose. Δεν νομίζω όμως να ενόχλησε κανέναν «interisti» το «ταμπούρι» στο Camp Nou το 2010, για παράδειγμα. Η δουλειά γινόταν σχεδόν πάντα. Η δική του περσινή United όμως δεν ήταν αμυντικογενής, ήταν αποκρουστική.
Βέβαια, η συζήτηση εμπλέκει πάρα πολλούς παράγοντες στο «κεφάλαιο United». Οι μεταγραφές που ζήτησε και δεν έγιναν, η κόντρα με τον Pogba που εν πολλοίς τον έκανε να χάσει τα αποδυτήρια λόγω των ερισμάτων του Γάλλου σταρ, οι προβληματικές σχέσεις του με τον Woodward.
Οι «ψίθυροι» και διάφορα ρεπορτάζ στο Νησί ανέφεραν έντονα πως ο Pochettino είχε χάσει τα αποδυτήρια του το τελευταίο διάστημα, λόγω της «soft» προσωπικότητας του. Εκεί εν πολλοίς αποδόθηκαν και τα χάλια των «Σπιρουνιών» από πέρσι τον Απρίλιο μέχρι και τώρα. Η αλλαγή θα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, μιας και ο Πορτογάλος είναι το άκρως αντίθετο. Για να λειτουργήσει η προσωπικότητά του όμως προς όφελος δικό του και της Tottenham, πρέπει να ρεγουλάρει λίγο και τον εαυτό του. Στοίχημα νούμερο ένα.
Νούμερο δεύτερο, να αποδείξει πως δεν είναι και τόσο «δεινόσαυρος» ποδοσφαιρικά. Άλλο η καλή αμυντική τακτική και άλλο η παλαιολιθική ποδοσφαιρική αντιμετώπιση. Η Tottenham είναι μια ομάδα που ξέρει να παίζει μπάλα, να παράγει ποδόσφαιρο. Την έμαθε ο Pochettino να είναι έτσι. Συν τοις άλλοις, διαθέτει ποδοσφαιριστές με τέτοιες αρετές. H αναμφισβήτητα άριστη αμυντική κουλτούρα του Mourinho δε, καλείται να «αφυπνίσει» τους Verthonghen, Alderweireld, Aurier να «ψήσει» τους Foyth, Sanchez, ή εν πάση περιπτώσει να καταδείξει αν και ποιοι εξ αυτών κάνουν για την προαναφερθείσα επόμενη πίστα. Γιατί η αμυντική αφέλεια της Tottenham -ειδικά φέτος- είναι παροιμιώδης.
Για ποδοσφαιρικά σκέλη μπορεί η συζήτηση να είναι ατέρμονη. Η Tottenham χρειάζεται περισσότερο ένα «χαστούκι» τούτη την ώρα και κατόπιν αξιολόγηση και δουλειά. Χρειάζεται και χρόνος για να αξιολογηθούν όλα αυτά, γιατί μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πως θα εμφανιστεί και θα δουλέψει ο «Mou» μετά το τραυματικό τελευταίο του διάστημα στην United. Σίγουρα θα ήταν και για τον ίδιο διδακτικό. Ίσως να κατάλαβε πως πρέπει να κατέβει λίγο η επηρμένη μύτη του για να γίνει και πάλι στη πράξη «Special One». Η ιστορία του με την Tottenham πάντως είναι πλέον η πιο «tricky» της σεζόν που διανύουμε. Και μια ευκαιρία για μια τεράστια ρεβάνς που χρωστάει σε όλους, μα πάνω απ΄όλα στον εαυτό του. Και καλείται να τη δώσει μέσα από τη τεχνογνωσία και τη δουλειά του.
