Μια αναδρομή σε ένα παιχνίδι που θα μείνει για πάντα «χαραγμένο» στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ανάμεσα στην ενοποιημένη Βρετανία και στην μεικτή Ευρώπης.
Η ιδέα για την Βρετανική Εθνική Ομάδα διατυπώθηκε για πρώτη φορά το μακρινό 1908, όταν μια εθνική με όνομα «Great Britain» κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους καλοκαιρινούς Ολυμπιακούς αγώνες. Αν και ονομαζόταν «Μεγάλη Βρετανία», απαρτιζόταν αποκλειστικά και μόνο από Άγγλους ποδοσφαιριστές, γεγονός που αποκαλεί αντίφαση. Το 1912 ήταν και πάλι στην κορυφή, αλλά και τα τέσσερα έθνη, Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία και Ιρλανδία, αποσύρθηκαν μεταγενέστερα από την FIFA.
Η απόσυρση αυτή έγινε λόγω διαφωνιών που είχαν να κάνουν με το ρόλο του επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο. Αυτό ήταν λοιπόν το τέλος της ενοποιημένης εθνικής, που δεν θα ξανά ενωνόταν ποτέ. Το 1947, λοιπόν, διοργανώθηκε ένα παιχνίδι ανάμεσα στην ενοποιημένη Βρετανία και την μεικτή Ευρώπης. Ήταν ο εορτασμός για την επιστροφή της Αγγλίας, της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Ιρλανδίας στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Τα έσοδα του αγώνα θα διανεμόντουσαν εξ’ολοκλήρου στη FIFA, έτσι ώστε να μπορέσει να καλύψει τις απώλειες που υπέστη, κατά την διακοπή του ποδοσφαίρου εξαιτίας του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο προπονητής της Αγγλίας, Walter Winterbottom, ήταν εκείνος που επέλεξε την εντεκάδα της ομάδας του, η οποία απαρτιζόταν από πέντε Άγγλους, τρεις Σκωτσέζους, δύο Ουαλούς και έναν Βορειοιρλανδέζο. Η μεικτή Ευρώπης αποτελούνταν από από έναν Γάλλο, έναν Σουηδό, έναν Ιρλανδέζο, έναν Ιταλό, έναν Τσεχοσλοβάκο, έναν Βέλγο, έναν Ολλανδό, δύο Σουηδούς και δύο Δανούς.
Το παιχνίδι «έλαβε χώρα» στο Hampden Park, της Γλασκόβης, μπροστά σε 130,000 ανθρώπους, που δημιούργησαν μια φανταστική ατμόσφαιρα. Η Βρετανία διέλυσε την μεικτή κόσμου με 6-1 και έπαιξε φανταστικό ποδόσφαιρο κατά διαστήματα. Ήταν ένα παιχνίδι που θα έμενε για πάντα στην ιστορία του ποδοσφαίρου, γιατί ήταν κάτι το μοναδικό. Θα ήταν απίστευτο κάτι αντίστοιχο να γινόταν και σήμερα, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο «ρόδινα» όσο τότε, όσον αφορά τις σχέσεις των τεσσάρων χωρών.