Κατάρ

Το ποδόσφαιρο μας σύστησε στον οδυνηρό κόσμο του Κατάρ

Ο άνθρωπος γίνεται σοφότερος μόνο μαθαίνοντας από τα λάθη του. Και το φετινό αιματηρό, τραγελαφικό και ιντριγκαδόρικο Μουντιάλ του Κατάρ δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο να γίνει σοφότερος. Από τον απλό φίλαθλο μέχρι τον λαλίστατο πρόεδρο της FIFA και αυτούς που παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις.

Η συνάντηση του Ευρωπαίου πολίτη με το Κατάρ είναι απότομη σαν μετωπική σύγκρουση. Οι Ευρωπαίοι καλούνται να αντιληφθούν ότι δεν ισχύει αυτό που λέμε: «εκεί στη μέση ανατολή είναι εκατό χρόνια πίσω». Όχι, δεν είναι εκατό χρόνια πίσω, είναι στο 2022. Δεν είναι σε ένα παράλληλο σύμπαν, είναι στο δικό μας σύμπαν. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε αυτό, τόσο πιο πολλά συμπεράσματα και μαθήματα μπορούμε να πάρουμε για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Μέσα σε όλα τα τραγικά της υπόθεσης, το ποδόσφαιρο -άθελά του- μας δίνει μια τεράστια ευκαιρία να δούμε κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα του Κατάρ. Μια πραγματικότητα που δεν άρχισε λόγω του Μουντιάλ, ούτε θα πάψει να υφίσταται άμα τη αποχώρησή του.

Ποιος θα ενδιαφερόταν για την αδήλωτη εργασία και την εκμετάλλευση στο Κατάρ, αν δεν γινόταν το Μουντιάλ; Ποιος θα ενδιαφερόταν για τη μη αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτή τη χώρα; Ποιος θα ενδιαφερόταν για την αντίληψη που έχουν οι Καταριανοί σχετικά με τη σημασία και την αξία που έχει η ανθρώπινη ζωή; Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η απάντηση είναι εύκολη.

Δυστυχώς, έπρεπε να πάει το ποδόσφαιρο στο Κατάρ, για να αντικρύσει ο Ευρωπαίος (σε μεγάλη πλειοψηφία) την ωμή αλήθεια που τόσο τον σοκάρει. Να μάθει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν ισχύουν και δεν αναγνωρίζονται παντού στον πλανήτη, αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ στην Ευρώπη θεωρούνται δεδομένα. Να μάθει ότι κάπου δεν υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα και ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Κάπου, κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί.

Αυτά και άλλα πολλά -πιο ασήμαντα- όπως για παράδειγμα ότι κάπου απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοόλ και δεν πουλάνε μπύρες στα γήπεδα. Ο Ευρωπαίος πολίτης λοιπόν σοκάρεται, γιατί βγαίνει από την Ευρωπαϊκή του φούσκα και συναντά νέους πολιτισμούς και βλέπει τι γίνεται σε μια περιοχή που ουδέποτε τον απασχόλησε πραγματικά, με αγωγό το ποδόσφαιρο.

Άλλωστε, αυτό δεν είναι το παγκόσμιο κύπελλο; Μια συνάντηση πολιτισμών. Το 2010 γνωρίσαμε την Νότια Αφρική (όχι την σκληροπυρηνική Αφρική φυσικά), το 2014 γνωρίσαμε τη Βραζιλία και τις φαβέλες της, το 2018 τη Ρωσία και τώρα…ιδού.

Πραγματικά στεναχωριέμαι που έπρεπε να πεθάνει τόσος κόσμος για να δούμε αυτή την παράλληλη πραγματικότητα, όμως δυστυχώς για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι ο άνθρωπος πρέπει να αντικρύσει κατάματα την ωμή πραγματικότητα που ξερνιέται μπροστά του, για να πάρει κάποια μαθήματα και να βελτιώσει κάποιες καταστάσεις. 

Αφού όμως αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις μας «ανάγκασαν» να τον γνωρίσουμε, ας βγάλουμε τουλάχιστον κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, ο καθένας από το μετερίζι του.

Ακολούθησέ μας στο Instagram για ακόμη περισσότερο υλικό από τα αγγλικά γήπεδα!

Ας ελπίσουμε λοιπόν τα μηνύματα να έφτασαν εκεί που έπρεπε να φτάσουν μέσω του ποδοσφαίρου και ας γίνουμε όλοι σοφότεροι (τόσο εμείς, όσο και αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις) μέσα από τη σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα, είτε δούμε το συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο είτε όχι.

Άραγε μας ενδιαφέρει να αλλάξει η κατάσταση στο Κατάρ και τη Μέση Ανατολή γενικότερα ή μας ενδιαφέρει απλά να μείνει μακριά από την ευρωπαϊκή μας φούσκα; Εκτός αν τα προβλήματα εκεί, αρχίζουν στις 20/11 και τελειώνουν στις 18/12, όταν το ποδόσφαιρο θα πάψει να ρίχνει το φως του στο Κατάρ.

Κοινοποίηση:
Picture of Σωκράτης Μεταλίδης

Σωκράτης Μεταλίδης

Είμαι ο Σωκράτης Μεταλίδης και υπογράφω ως #TheRedHead. Από μικρός αποφάσισα ότι αφού δεν πρόκειται να παίξω μπάλα σε υψηλό επίπεδο εντός των γραμμών, πρέπει να παίξω εκτός. Το πτυχίο Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ ήταν ορόσημο για μένα και το αγγλικό ποδόσφαιρο και οι ΕΥΑΠ είναι το γούστο μου. Ο Τζέραρντ με έκανε Λίβερπουλ, ο Κλοπ με έκανε χαρούμενο!

Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει...