H παταγώδης αποτυχία του (κάποτε) «Special One», Jose Mourinho και το πείσμα του που δεν τον αφήνει να αλλάξει με αποτέλεσμα να «τσαλακώνει» την εικόνα του ίδιου, αλλά και της Manchester United.
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή. Στα τέλη του προηγούμενου έτους και πιο συγκεκριμένα στις 11 Δεκεμβρίου, η Manchester United μπαίνει στην κληρωτίδα με την ευχή να αποφύγει τα μεγαθήρια Bayern Munich, Juventus και Real Madrid. Η κληρωτίδα κάνει την χάρη στην ομάδα του Jose Mourinho κι απέναντί της για την φάση των «16» του Champions League βρίσκει την Sevilla, που ήταν ευρέως γνωστό πως δεν θύμιζε σε τίποτα την ομάδα που σάρωνε στο Europa League τα προηγούμενα χρόνια.
Η ΤΥΧΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ
Στα μέσα Φεβρουαρίου το Champions League, ως γνωστόν, επιστρέφει στις οθόνες μας μετά την χειμερινή διακοπή, σηματοδοτώντας την έναρξη των σπουδαιότερων ματς της χρονιάς. Η ομάδα του Jose Mourinho ταξιδεύει στο Sanchez Pizjuan με στόχο ένα αποτέλεσμα που τουλάχιστον να αφήνει ανοιχτές τις πιθανότητες πρόκρισης για τον επαναληπτικό του Old Trafford. Απέναντί του θα έβρισκε μία ομάδα που στα έξι παιχνίδια του ομίλου, με αντιπάλους τις Maribor, Spartak Moskva και Liverpool, δέχθηκε δώδεκα γκολ, δηλαδή με παθητικό ακριβώς δύο γκολ ανά παιχνίδι.
Ο Πορτογάλος, απέναντι σε κάθε λογική, επιλέγει να παρατάξει την ομάδα του με εντελώς αμυντικούς προσανατολισμούς, ενώ εκτός ενδεκάδας άφησε και τον παίκτη που «γλυκαίνει» κάπως το παιχνίδι της ομάδας, Paul Pogba. Η αλήθεια είναι πως ο 24χρονος μέσος πέρασε στον αγωνιστικό χώρο στην συνέχεια, εξαιτίας ενός προβλήματος τραυματισμού που εμφάνισε ο Ander Herrera, ωστόσο οι προθέσεις του προπονητή των «Κόκκινων Διάβολων» είχαν φανεί εξ αρχής. Η Manchester United κρατά παθητικό ρόλο καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού και το 0-0 έχει αποκλειστικό υπαίτιο τον David De Gea, ο οποίος υποχρεώθηκε, σε ακόμη ένα παιχνίδι την φετινή σεζόν, να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ενδεικτικό της καθολικής υπεροχής των Ανδαλουσιανών σε εκείνη την αναμέτρηση είναι πως ο Ισπανός τερματοφύλακας πραγματοποίησε εννιά επεμβάσεις, ενώ κάτι αντίστοιχο σε τερματοφύλακα της ομάδας του Μάντσεστερ, είχε να συμβεί από τον τελικό του 2011, όταν ο Edwin van der Sar είχε απέναντί του την υπερηχητική Barcelona του Pep Guardiola.
ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ MOURINHO
Μέχρι τον χθεσινό επαναληπτικό του Old Trafford, μεσολαβούν οι ανατροπές με Chelsea και Crystal Palace και η νίκη επί της Liverpool, στην «μητέρα των μαχών» του αγγλικού ποδοσφαίρου, αποτελέσματα που έδειξαν πως υπάρχει σφυγμός στον σύλλογο. Αν και η αλήθεια είναι πως οι νίκες αυτές δεν συνοδεύτηκαν από εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, οι παίκτες έδειξαν πυγμή κι ο Πορτογάλος τεχνικός επενέβη στους αγώνες με καθοριστικές αλλαγές, με τις ελπίδες για πρόκριση στα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης να αυξάνονται, θεωρητικά. Οι ελπίδες αυτές, ωστόσο, αποδείχτηκαν, μάταιες.
Ο 55χρονος προπονητής έδειξε, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, να πνίγεται από τον φόβο του, καθώς οι επιλογές του για την βασική ενδεκάδα προξένησαν ιδιαίτερη εντύπωση. Χαρακτηριστικό είναι πως προέβη στην επιλογή δύο αμυντικών μέσων, που δεν συμβαδίζουν με το ποδόσφαιρο αντεπιθέσεων, το οποίο υποτίθεται εφαρμόζει. Η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση δύο πανύψηλων ποδοσφαιριστών (Matic, Fellaini) μπροστά από την άμυνα, είχε ως αποτέλεσμα η ομάδα να είναι υπερβολικά αργή, ενώ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, στον πλέον νευραλγικό χώρο του κέντρου, απαιτείται ταχύτητα. Επιπλέον, απορίας άξιον είναι η χρησιμοποίηση του Rashford στο δεξί άκρο της επίθεσης, ενώ μόλις το Σάββατο απέναντι στην Liverpool πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση, σημειώνοντας δύο γκολ, αγωνιζόμενος στα αριστερά. Οι παίκτες του φανέρωναν τρομακτική δυσκολία στην κατοχή της μπάλας, ενώ για ακόμη μία αναμέτρηση επέλεξε να χρησιμοποιήσει τον Pogba χαμηλά στον χώρο του κέντρου, δίχως να αξιοποιήσει τις επιθετικές αρετές του Γάλλου άσσου.
Το γκολ για τους φιλοξενούμενους φαινόταν πως θα επιτευχθεί από στιγμή σε στιγμή, με τον Vincenzo Montella να δικαιώνεται για την επιλογή του να περάσει στον αγωνιστικό χώρο τον Ben Yedder, καθώς χρειάστηκαν μόλις λίγα λεπτά για εκθέσει την κακή αμυντική λειτουργία των γηπεδούχων. Το τελικό 1-2 κι ο αποκλεισμός από μία ομάδα με ξεκάθαρες αδυναμίες, αποδεικνύει την «γύμνια» του αγωνιστικού πλάνου του «Special One». Το χθεσινό «κάζο» αποτελεί μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του συλλόγου, υπογεγραμμένη αποκλειστικά από τον ίδιο.
«SPECIAL ONE»… ΗΤΑΝ
Οι ευθύνες του Πορτογάλου coach για τον χθεσινό ταπεινωτικό αποκλεισμό, αλλά και για την εν γένει αγωνιστική παρουσία της Manchester United την σεζόν που διανύουμε είναι τεράστιες. Αρνείται πεισματικά να αλλάξει τον τρόπο που προσεγγίζει τα παιχνίδια και δεν δείχνει καμία διάθεση διαφοροποίησης αυτού. Παραμένει ο μοναδικός προπονητής που εφαρμόζει τέτοιου είδους τακτική στο κορυφαίο επίπεδο, ενώ έχει καταφέρει κάτι σχεδόν αδιανόητο για την αξία του. Βρίσκεται στην άκρη του πάγκου μιας ομάδας, που δεν εμφανίζει μεγάλη αποτελεσματικότητα σε κανένα τομέα του παιχνιδιού της σε υψηλό επίπεδο. Οι επιθετικές συνεργασίες κι ένα πλάνο διάσπασης της αντίπαλης άμυνας απουσιάζουν εμφανέστατα.
Ωστόσο, αυτό που κάνει πολλούς να αναρωτιούνται μήπως η «κολόνια» του Πορτογάλου έχει περάσει, είναι οι αμυντικές επιδόσεις της ομάδας του. Το στοιχείο, πάνω στο οποίο βασιζόταν ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια και εξ αιτίας αυτού έγινε τόσο επιτυχημένος, φαίνεται πως δεν υπάρχει πια. Τα δύο παιχνίδια με την Sevilla φτάνουν για να καταλάβει μέχρι και ο πιο αδαής, την χαρακτηριστική ευκολία με την οποία διασπάται η άμυνα της United. Είναι πρωτοφανές: μία ομάδα τέτοιου βεληνεκούς να μην γνωρίζει να κάνει τίποτα καλά μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Κι αν για όλα τα υπόλοιπα ο προσκολλημένος στις ιδέες του, Ίβηρας τεχνικός, μπορεί να δικαιολογηθεί, για το γεγονός πως το reactive παιχνίδι κι η αμυντική συνοχή, δύο βασικά χαρακτηριστικά της τακτικής του όλα αυτά τα χρόνια, έχουν εξαλειφθεί, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Όπως αποδεικνύεται μέσα από την πορεία του τις τελευταίες τρεις χρονιές, τα λάστιχα του… «αγαπημένου του λεωφορείου» έχουν ξεφουσκώσει για τα καλά.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΑΓΙΖΟΥΝ ΤΟ ΓΥΑΛΙ
Τέλος, δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητες οι δηλώσεις του, μετά την λήξη του χθεσινού «στραπάτσου». Η άνεση με την οποία αποδέχτηκε έναν εντός έδρας αποκλεισμό ξένισε. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που δεν γίνει εύκολα αποδεκτό από τους φίλους της ομάδας είναι τα παρακάτω:
Έχω αποκλείσει τη United δυο φορές, μια με τη Porto και μια με τη Real Madrid, άρα δεν είναι κάτι καινούριο για τον σύλλογο.
Φαίνεται σαν μην έχει αντιληφθεί τις συνέπειες ενός τέτοιου αποκλεισμού και το πόσο χαλάει το status της ομάδας, ενώ εύλογα θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως τοποθετεί τον εαυτό του πάνω από τον σύλλογο στον οποίο εργάζεται. Οι σχέσεις φιλάθλων-Jose ποτέ δεν ήταν στα καλύτερά τους, ωστόσο όπως όλα δείχνουν, μετά το χθεσινό το γυαλί έχει ραγίσει και κανείς δεν γνωρίζει αν υπάρχει επιστροφή.
Συντάκτης: Χρήστος Σάκης
